Το μεγάλο φαβορί,με βάση την αγωνιστική εικόνα,Γερμανία αποκλείστηκε! Εκεί που όλα έδειχναν πως μόνο η Ισπανία θα μπορούσε να της κλέψει το τρόπαιο και πως θα είχαμε έναν τελικό ανάμεσά τους,όπως το 2008,η Ιταλία αποδείχτηκε και πάλι ο κακός δαίμονας των πάντσερ. Η Σκουάντρα Ατζούρα δεν τρομάζει κόντρα στους Γερμανούς και έχει βρει το φάρμακο για να τους αντιμετωπίζει. 4 νίκες και 4 ισοπαλίες σε 8 αγώνες διοργανώσεων μετρά,πλέον, η Ιταλία απέναντι τους και έστειλε την πολυνίκη σε ημιτελικούς Γερμανία (μόνο 2 από τις 7 φορές δεν έχει περάσει από τους 4 στον τελικό) σπίτι της. Οι τυπικά φιλοξενούμενοι είχαν χάσει για τελευταία φορά από τη Γερμανία το 1995 με 2-0,σε φιλικό αγώνα. Η σημαντική παράδοση που είχαν χτίσει οι Ατζούρι συνεχίστηκε νικώντας ξανά τους κεντροευρωπαίους που είχαν σημειώσει προηγουμένως μόνο νίκες στο Euro 2012.
Αξιομνημόνευτες διαφοροποιήσεις στο σχήμα των δύο ομάδων δεν υπήρχαν παρά μόνο στα μπακς της Ιταλίας, όπου αριστερά πέρασε ο Κιελίνι,θέση στην οποία έπαιζε συνήθως στην Φιορεντίνα,και δεξιά τοποθετήθηκε ο αριστερός μπακ της Παλέρμο,Μπαλζαρέτι. Ήταν μία αναγκαία τροποποίηση αφού ο Αμπάτε δεν ήταν 100% έτοιμος και,έτσι,ο Πραντέλι προέβη σε αυτή την κίνηση που εμπεριείχε αρκετό ρίσκο. Παράλληλα,ούτε ο Μόττα ήταν σε τέλεια φυσική κατάσταση και την παρουσία του στα χαφ καπάρωσε ο Μοντολίβο,επιλογή που ήδη έκλινε προς την πλευρά του. Στο στρατόπεδο του Λεβ,το σχήμα παρέμεινε σχετικά ίδιο με τα ματς των ομίλων και με αυτό κόντρα στην Ελλάδα και σε τακτική και σε πρόσωπα. Αναμφίβολα,ο ομοσπονδιακός τεχνικός ήταν σε μεγάλο δίλημμα για την χρησιμοποίηση ως βασικού του Γκόμεζ ή του Κλόζε,και,τελικά,προτίμησε την λύση του πρώτου.
Στο πρώτο 15λεπτο του αγώνα η Γερμανία έπαιζε μονότερμα... Δεν είχε δώσει περιθώρια στην Ιταλία να αντιδράσει και όλα έδειχναν πως η παγκόσμια πρωταθλήτρια του 2006 θα υποτασσόταν στον ρυθμό της αντιπάλου της. Η χρονική αυτή περίοδος του παιχνιδιού παρουσίαζε αρκετά κοινά σημεία με αυτήν του Γερμανία-Ελλάδα όπου τα πάντσερς πάλι ήθελαν να καθαρίσουν νωρίς το παιχνίδι,πριν το 20',για να μην κάνουν θρίλερ την υπόθεση-πρόκριση. Στο 6' ο Χούμελς βρέθηκε ολομόναχος μέσα στην μεγάλη περιοχή,όμως,το σουτ του απέκρουσε στο δοκάρι ο Πίρλο. Στο 12' σημειώθηκε ακόμη μία μεγάλη φάση για τους Γερμανούς μετά από λάθος έξοδο του Μπουφόν,ωστόσο,ο Μπαρζάλι ήταν εκεί για να σώσει την ομάδα του. Η Ιταλία έψαχνε τα πατήματά της ενώ η Γερμανία είχε βάλει με την σέντρα μπροστά τις μηχανές.
Ωστόσο,οι Ατζούρι χτύπησαν την αντίπαλό τους κόντρα στην ροή του αγώνα και το ψυχικό τους θάρρος που ξύπνησε τους οδήγησε στο πολυπόθητο 0-1. Όπως είχε αναφερθεί στο άρθρο του Αγγλία-Ιταλία,από το παιχνίδι εκείνο έλειψε σημαντικά το ξεπέταγμα του Κασσάνο. Τα δεδομένα,έναν αγώνα μετά,όμως,άλλαξαν!Ο Κασσάνο ζωγράφισε πάνω στο γήπεδο και βρήκε με καταπληκτική μακρινή πάσα τον Μπαλοτέλι που ξέφυγε εύκολα από το μαρκάρισμα του Μπαντστούμπερ. Κεφαλιά του άσσου της Μάντσεστερ Σίτι που δεν έδωσε ελπίδες στον Νόιερ. Η Γερμανία δεν τα παράτησε και επιδίωκε να πετύχει το γκολ της ισοφάρισης πριν το 45'. Με επιθετική ανάπτυξη,κυρίως,από την δεξιά πτέρυγα στόχος της ήταν να φτάσει στα αντίπαλα καρέ. Ένα πλάνο του Λεβ που στηρίζει πολλά στις ενέργειες του Εζίλ ο οποίος συχνά έπαιρνε την μπάλα στα δεξιά και συνέκλινε προς το κέντρο. Όποτε η μπάλα πήγαινε στα αριστερά,η Γερμανία πονούσε με τον Ποντόλσκι να είναι εκτός κλίματος και να χαλάει,επί τον πλείστον, τις φάσεις της ομάδας του. Στο 36' γράφτηκε και ο επίλογος για τα πάντσερ ύστερα από μαγική δημιουργία του Μοντολίβο που χώρισε στα δύο την αντίπαλη άμυνα. Ο Μπαλοτέλι με τρομερή ψυχραιμία έστειλε την Γερμανία στο καναβάτσο αφού πρώτα εκτέλεσε με δυνατό σουτ τον Νόιερ. Το κατακτητικό ποδόσφαιρο των Γερμανών δεν φαινόταν να πετυχαίνει απέναντι σε ένα πιο μετρημένο και ορθολογικό στυλ παιχνιδιού. Το αστραπιαίο κατέβασμα της μπάλας και οι αιφνιδιαστικές αντεπιθέσεις των Ιταλών εξέθεσαν την Γερμανία. Μπορεί το παιχνίδι της Ιταλίας να θεωρείται προβλέψιμο,με την ανάπτυξη να γίνεται σχεδόν αποκλειστικά από τον άξονα,ωστόσο,αυτό είναι μόνο στα χαρτιά. Η χημεία και οι γρήγορες εναλλαγές της μπάλας από τα χαφ,Μοντολίβο,Ντε Ρόσσι και Πίρλο καθιστούν δυσχερές το έργο της αντιμετώπισής τους.
Ο Λεβ στην ανάπαυλα πραγματοποίησε τις αναμενόμενες αλλαγές περνώντας στην θέση των απογοητευτικών Γκόμεζ και Ποντόλσκι τους Κλόζε και Ρόις,αντίστοιχα. Ο Γκόμεζ ήταν πραγματικά εξαφανισμένος από το γήπεδο και,σίγουρα, κάποιος θα αναρωτιόταν αν έπαιζε ή όχι. Φαινόταν πολύ βαρύς για να προλάβει τον ρυθμό του παιχνιδιού. Ωστόσο,ούτε ο Κλόζε,σκόρερ του τρίτου γκολ με την Ελλάδα,άφησε το στίγμα του και αποτέλεσε εύκολη λεία ανάμεσα σε Μπαρζάλι και Μπουνούτσι. Πάντως,η κίνηση του Λεβ να τον χρησιμοποιήσει κρίνεται τακτικά ορθή αφού ήταν πιο ορθόδοξο να περάσει έναν επιθετικό που θα έβγαινε από τα όρια της μεγάλης περιοχής για να πάρει μπάλα,πράγμα που ταιριάζει στο στυλ του παίχτη της Λάτσιο. Από το 45' μέχρι το 60' η Γερμανία είχε οριακά την υπεροχή στο χορτάρι και πίεζε ώστε να πλησιάσει στο σκορ. Ασυνήθιστο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί,επίσης, το γεγονός ότι ο Πραντέλι έκανε και τις τρεις αλλαγές του μέχρι το 70'. Η αλλαγή του Κασάνο,σίγουρα,θεωρείται αναγκαστική και η αιτία είναι η κόπωση που ένιωθε. Τα προβλήματα υγείας που παρουσίασε ο ποδοσφαιριστής της Μίλαν μέσα στην χρονιά,χωρίς αμφιβολία,τον έχουν τραβήξει πίσω στην αντοχή. Μετά την φανταστική εκτέλεση φάουλ του Κρόος την οποία απέκρουσε εντυπωσιακά ο Μπουφόν,από τις καλύτερες αποκρούσεις της διοργάνωσης,η Ιταλία βρέθηκε ουκ ολίγες φορές μπροστά από τα καρέ του Νόιερ και η εστία του σώθηκε με θαύμα από τον διασυρμό. Ειδικά,στα τελευταία 20 λεπτά που η Γερμανία είχε περάσει κάθε δυνατό μέσο της μπροστά από το κέντρο για να κυνηγήσει το γκολ,η Ιταλία έκανε το αγαπημένο της παιχνίδι και χτυπούσε την αντίπαλο της σε χρόνο dt στις αντεπιθέσεις. Όλη η ομάδα του Πραντέλι έμενε πίσω από το κέντρο όποτε η Γερμανία προωθούταν και τις στιγμές που κέρδιζε την κατοχή χανόταν η μπάλα. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις η χαμένη φάση του Μαρκίσιο στο 75' και το κακό σουτ του Ντι Νατάλε στο 82', ο οποίος καθυστέρησε υπερβολικά να αποφασίσει. Η Ιταλία είναι ''μανούλα'' σε αυτό τον τρόπο παιχνιδιού και θα μπορούσε,κάλλιστα, να δώσει διαστάσεις θριάμβου στο φτωχό σκορ 1-2. Από το 80' και μετά,οι Γερμανοί έπαιξαν φουλ-επίθεση, χωρίς πλάνα και τακτικές. Ο Λεβ,στο 71', είχε περάσει και τον Μιούλερ αντί του Μπόατενγκ και,έτσι,στο γήπεδο βρισκόντουσαν από πλευρά Γερμανίας 2 καθαρόαιμοι μέσοι,4 καθαρόαιμοι μεσοεπιθετικοί και 1 καθαρόαιμος επιθετικός. Μόνο ένας δρόμος υπήρχε για την Γερμανία και η εικόνα του Νόιερ να παίζει χαφ μετά το 88' τα λέει όλα. Έστω και με αυτό τον τρόπο,τα πάντσερ έφτασαν κοντά στην ισοφάριση καθώς στο 92' η μπάλα χτύπησε στο χέρι του Μπαλζαρέτι και ο Λανουά καταλόγισε ένα,ομολογουμένως,πολύ αυστηρό πέναλτι. Ο Εζίλ το ανέλαβε,σκόραρε αλλά ακόμα και αν ήταν ο μόνος που μπήκε στην λίστα των σκόρερς για την Γερμανία, πιο πιθανό ήταν να μπήκε μετά στην black list των υποστηρικτών της ομάδας του παρά στις καρδιές τους. Η συνολική του εμφάνιση ήταν κατώτερη των προσδοκιών σε ένα ματς που έπρεπε μαζί με τον Σβάινσταϊγκερ να πάρουν την Γερμανία στις πλάτες τους. Το άγχος κυρίευσε για δύο λεπτά την Ιταλία αλλά στο τέλος έφυγε νικήτρια από το γήπεδο. Στον τελικό θα βρεθεί αντιμέτωπη με την Ισπανία και τον τίτλο θα διεκδικήσουν δύο ομάδες που προέρχονται από τον ίδιο όμιλο του Euro 2012,τον τρίτο.
Μέσα σ'άκρες κάποιος μπορεί να διακρίνει από τα λεγόμενα στο άρθρο ποιος ξεχώρισε και ποιος όχι. Γκόμεζ και Ποντόλσκι πίκραναν τους οπαδούς της Γερμανίας,για τους παραπάνω λόγους, ενώ ο Εζίλ έδειχνε να μην αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα του αγώνα με το πάθος και την έξυπνη πάσα να λείπει από το παιχνίδι του. Μόνο ο Κεντίρα στάθηκε στο ύψος του αφού αντεπεξήλθε στον ρόλο του,να φέρνει την μπάλα από την άμυνα στο κέντρο,αν και το έργο του θα μπορούσε να θεωρηθεί σε αυτό το ματς σχετικά εύκολο δεδομένου ότι η Ιταλία σπάνια πίεζε σε εκείνο το μεσοδιάστημα. Ο Μπαλοτέλι,ασφαλώς,και ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής με τα δύο γκολ που σκόραρε και την συνολική του προσφορά. Εκμεταλλεύτηκε πλήρως τους κενούς χώρους που άφηνε η επιθετική Γερμανία και την έκανε να το μετανιώσει ανεπανόρθωτα. Αναστάτωσε τους Μπαντστούμπερ και Χούμελς που αδυνατούσαν να τον απομονώσουν. Ο Κασσάνο παρουσίασε στον κόσμο το ποιοτικό ρεσιτάλ του και ήταν ένας πραγματικός ''διάβολος'' στον αγώνα. Με το ''ελαφρύ'' παιχνίδι του και την γρήγορη τρίπλα του σε μικρό χώρο έκανε και αυτός με την σειρά του άνω-κάτω τους αντίπαλους αμυντικούς. ''Συμπαρουσιαστής'' στο καλλιτεχνικό πρόγραμμα της Ιταλίας ήταν ο Πίρλο με τις πετυχημένες κοντινές του πάσες και τον οργανωτικό τρόπο σκέψης του. Σε αρκετές περιπτώσεις φαινόταν πως όσοι και να τον μάρκαραν δεν θα έχανε την μπάλα η οποία έμοιαζε να είναι κολλημένη στα πόδια του. Αναγεννημένος ο Πίρλο που πέρα από τα δημιουργικά του χαρακτηριστικά,στο Euro 2012 καλύπτει και πολλά μέτρα με την μπάλα στο γήπεδο. Συγκριτικά με τους άλλους,ο Μαρκίσιο ήταν αυτός που μπορούσε να δώσει περισσότερα για τον απλούστατο λόγο ότι δεν ανέβασε τον δείκτη του σκορ ψηλότερα,ενώ είχε τις ευκαιρίες.Δρούσε αρκετά επιπόλαια εντός της μεγάλης περιοχής, μέσα στην οποία έδειχνε σαστισμένος.
Στο πρώτο 15λεπτο του αγώνα η Γερμανία έπαιζε μονότερμα... Δεν είχε δώσει περιθώρια στην Ιταλία να αντιδράσει και όλα έδειχναν πως η παγκόσμια πρωταθλήτρια του 2006 θα υποτασσόταν στον ρυθμό της αντιπάλου της. Η χρονική αυτή περίοδος του παιχνιδιού παρουσίαζε αρκετά κοινά σημεία με αυτήν του Γερμανία-Ελλάδα όπου τα πάντσερς πάλι ήθελαν να καθαρίσουν νωρίς το παιχνίδι,πριν το 20',για να μην κάνουν θρίλερ την υπόθεση-πρόκριση. Στο 6' ο Χούμελς βρέθηκε ολομόναχος μέσα στην μεγάλη περιοχή,όμως,το σουτ του απέκρουσε στο δοκάρι ο Πίρλο. Στο 12' σημειώθηκε ακόμη μία μεγάλη φάση για τους Γερμανούς μετά από λάθος έξοδο του Μπουφόν,ωστόσο,ο Μπαρζάλι ήταν εκεί για να σώσει την ομάδα του. Η Ιταλία έψαχνε τα πατήματά της ενώ η Γερμανία είχε βάλει με την σέντρα μπροστά τις μηχανές.
Ωστόσο,οι Ατζούρι χτύπησαν την αντίπαλό τους κόντρα στην ροή του αγώνα και το ψυχικό τους θάρρος που ξύπνησε τους οδήγησε στο πολυπόθητο 0-1. Όπως είχε αναφερθεί στο άρθρο του Αγγλία-Ιταλία,από το παιχνίδι εκείνο έλειψε σημαντικά το ξεπέταγμα του Κασσάνο. Τα δεδομένα,έναν αγώνα μετά,όμως,άλλαξαν!Ο Κασσάνο ζωγράφισε πάνω στο γήπεδο και βρήκε με καταπληκτική μακρινή πάσα τον Μπαλοτέλι που ξέφυγε εύκολα από το μαρκάρισμα του Μπαντστούμπερ. Κεφαλιά του άσσου της Μάντσεστερ Σίτι που δεν έδωσε ελπίδες στον Νόιερ. Η Γερμανία δεν τα παράτησε και επιδίωκε να πετύχει το γκολ της ισοφάρισης πριν το 45'. Με επιθετική ανάπτυξη,κυρίως,από την δεξιά πτέρυγα στόχος της ήταν να φτάσει στα αντίπαλα καρέ. Ένα πλάνο του Λεβ που στηρίζει πολλά στις ενέργειες του Εζίλ ο οποίος συχνά έπαιρνε την μπάλα στα δεξιά και συνέκλινε προς το κέντρο. Όποτε η μπάλα πήγαινε στα αριστερά,η Γερμανία πονούσε με τον Ποντόλσκι να είναι εκτός κλίματος και να χαλάει,επί τον πλείστον, τις φάσεις της ομάδας του. Στο 36' γράφτηκε και ο επίλογος για τα πάντσερ ύστερα από μαγική δημιουργία του Μοντολίβο που χώρισε στα δύο την αντίπαλη άμυνα. Ο Μπαλοτέλι με τρομερή ψυχραιμία έστειλε την Γερμανία στο καναβάτσο αφού πρώτα εκτέλεσε με δυνατό σουτ τον Νόιερ. Το κατακτητικό ποδόσφαιρο των Γερμανών δεν φαινόταν να πετυχαίνει απέναντι σε ένα πιο μετρημένο και ορθολογικό στυλ παιχνιδιού. Το αστραπιαίο κατέβασμα της μπάλας και οι αιφνιδιαστικές αντεπιθέσεις των Ιταλών εξέθεσαν την Γερμανία. Μπορεί το παιχνίδι της Ιταλίας να θεωρείται προβλέψιμο,με την ανάπτυξη να γίνεται σχεδόν αποκλειστικά από τον άξονα,ωστόσο,αυτό είναι μόνο στα χαρτιά. Η χημεία και οι γρήγορες εναλλαγές της μπάλας από τα χαφ,Μοντολίβο,Ντε Ρόσσι και Πίρλο καθιστούν δυσχερές το έργο της αντιμετώπισής τους.
Ο Λεβ στην ανάπαυλα πραγματοποίησε τις αναμενόμενες αλλαγές περνώντας στην θέση των απογοητευτικών Γκόμεζ και Ποντόλσκι τους Κλόζε και Ρόις,αντίστοιχα. Ο Γκόμεζ ήταν πραγματικά εξαφανισμένος από το γήπεδο και,σίγουρα, κάποιος θα αναρωτιόταν αν έπαιζε ή όχι. Φαινόταν πολύ βαρύς για να προλάβει τον ρυθμό του παιχνιδιού. Ωστόσο,ούτε ο Κλόζε,σκόρερ του τρίτου γκολ με την Ελλάδα,άφησε το στίγμα του και αποτέλεσε εύκολη λεία ανάμεσα σε Μπαρζάλι και Μπουνούτσι. Πάντως,η κίνηση του Λεβ να τον χρησιμοποιήσει κρίνεται τακτικά ορθή αφού ήταν πιο ορθόδοξο να περάσει έναν επιθετικό που θα έβγαινε από τα όρια της μεγάλης περιοχής για να πάρει μπάλα,πράγμα που ταιριάζει στο στυλ του παίχτη της Λάτσιο. Από το 45' μέχρι το 60' η Γερμανία είχε οριακά την υπεροχή στο χορτάρι και πίεζε ώστε να πλησιάσει στο σκορ. Ασυνήθιστο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί,επίσης, το γεγονός ότι ο Πραντέλι έκανε και τις τρεις αλλαγές του μέχρι το 70'. Η αλλαγή του Κασάνο,σίγουρα,θεωρείται αναγκαστική και η αιτία είναι η κόπωση που ένιωθε. Τα προβλήματα υγείας που παρουσίασε ο ποδοσφαιριστής της Μίλαν μέσα στην χρονιά,χωρίς αμφιβολία,τον έχουν τραβήξει πίσω στην αντοχή. Μετά την φανταστική εκτέλεση φάουλ του Κρόος την οποία απέκρουσε εντυπωσιακά ο Μπουφόν,από τις καλύτερες αποκρούσεις της διοργάνωσης,η Ιταλία βρέθηκε ουκ ολίγες φορές μπροστά από τα καρέ του Νόιερ και η εστία του σώθηκε με θαύμα από τον διασυρμό. Ειδικά,στα τελευταία 20 λεπτά που η Γερμανία είχε περάσει κάθε δυνατό μέσο της μπροστά από το κέντρο για να κυνηγήσει το γκολ,η Ιταλία έκανε το αγαπημένο της παιχνίδι και χτυπούσε την αντίπαλο της σε χρόνο dt στις αντεπιθέσεις. Όλη η ομάδα του Πραντέλι έμενε πίσω από το κέντρο όποτε η Γερμανία προωθούταν και τις στιγμές που κέρδιζε την κατοχή χανόταν η μπάλα. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις η χαμένη φάση του Μαρκίσιο στο 75' και το κακό σουτ του Ντι Νατάλε στο 82', ο οποίος καθυστέρησε υπερβολικά να αποφασίσει. Η Ιταλία είναι ''μανούλα'' σε αυτό τον τρόπο παιχνιδιού και θα μπορούσε,κάλλιστα, να δώσει διαστάσεις θριάμβου στο φτωχό σκορ 1-2. Από το 80' και μετά,οι Γερμανοί έπαιξαν φουλ-επίθεση, χωρίς πλάνα και τακτικές. Ο Λεβ,στο 71', είχε περάσει και τον Μιούλερ αντί του Μπόατενγκ και,έτσι,στο γήπεδο βρισκόντουσαν από πλευρά Γερμανίας 2 καθαρόαιμοι μέσοι,4 καθαρόαιμοι μεσοεπιθετικοί και 1 καθαρόαιμος επιθετικός. Μόνο ένας δρόμος υπήρχε για την Γερμανία και η εικόνα του Νόιερ να παίζει χαφ μετά το 88' τα λέει όλα. Έστω και με αυτό τον τρόπο,τα πάντσερ έφτασαν κοντά στην ισοφάριση καθώς στο 92' η μπάλα χτύπησε στο χέρι του Μπαλζαρέτι και ο Λανουά καταλόγισε ένα,ομολογουμένως,πολύ αυστηρό πέναλτι. Ο Εζίλ το ανέλαβε,σκόραρε αλλά ακόμα και αν ήταν ο μόνος που μπήκε στην λίστα των σκόρερς για την Γερμανία, πιο πιθανό ήταν να μπήκε μετά στην black list των υποστηρικτών της ομάδας του παρά στις καρδιές τους. Η συνολική του εμφάνιση ήταν κατώτερη των προσδοκιών σε ένα ματς που έπρεπε μαζί με τον Σβάινσταϊγκερ να πάρουν την Γερμανία στις πλάτες τους. Το άγχος κυρίευσε για δύο λεπτά την Ιταλία αλλά στο τέλος έφυγε νικήτρια από το γήπεδο. Στον τελικό θα βρεθεί αντιμέτωπη με την Ισπανία και τον τίτλο θα διεκδικήσουν δύο ομάδες που προέρχονται από τον ίδιο όμιλο του Euro 2012,τον τρίτο.
Μέσα σ'άκρες κάποιος μπορεί να διακρίνει από τα λεγόμενα στο άρθρο ποιος ξεχώρισε και ποιος όχι. Γκόμεζ και Ποντόλσκι πίκραναν τους οπαδούς της Γερμανίας,για τους παραπάνω λόγους, ενώ ο Εζίλ έδειχνε να μην αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα του αγώνα με το πάθος και την έξυπνη πάσα να λείπει από το παιχνίδι του. Μόνο ο Κεντίρα στάθηκε στο ύψος του αφού αντεπεξήλθε στον ρόλο του,να φέρνει την μπάλα από την άμυνα στο κέντρο,αν και το έργο του θα μπορούσε να θεωρηθεί σε αυτό το ματς σχετικά εύκολο δεδομένου ότι η Ιταλία σπάνια πίεζε σε εκείνο το μεσοδιάστημα. Ο Μπαλοτέλι,ασφαλώς,και ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής με τα δύο γκολ που σκόραρε και την συνολική του προσφορά. Εκμεταλλεύτηκε πλήρως τους κενούς χώρους που άφηνε η επιθετική Γερμανία και την έκανε να το μετανιώσει ανεπανόρθωτα. Αναστάτωσε τους Μπαντστούμπερ και Χούμελς που αδυνατούσαν να τον απομονώσουν. Ο Κασσάνο παρουσίασε στον κόσμο το ποιοτικό ρεσιτάλ του και ήταν ένας πραγματικός ''διάβολος'' στον αγώνα. Με το ''ελαφρύ'' παιχνίδι του και την γρήγορη τρίπλα του σε μικρό χώρο έκανε και αυτός με την σειρά του άνω-κάτω τους αντίπαλους αμυντικούς. ''Συμπαρουσιαστής'' στο καλλιτεχνικό πρόγραμμα της Ιταλίας ήταν ο Πίρλο με τις πετυχημένες κοντινές του πάσες και τον οργανωτικό τρόπο σκέψης του. Σε αρκετές περιπτώσεις φαινόταν πως όσοι και να τον μάρκαραν δεν θα έχανε την μπάλα η οποία έμοιαζε να είναι κολλημένη στα πόδια του. Αναγεννημένος ο Πίρλο που πέρα από τα δημιουργικά του χαρακτηριστικά,στο Euro 2012 καλύπτει και πολλά μέτρα με την μπάλα στο γήπεδο. Συγκριτικά με τους άλλους,ο Μαρκίσιο ήταν αυτός που μπορούσε να δώσει περισσότερα για τον απλούστατο λόγο ότι δεν ανέβασε τον δείκτη του σκορ ψηλότερα,ενώ είχε τις ευκαιρίες.Δρούσε αρκετά επιπόλαια εντός της μεγάλης περιοχής, μέσα στην οποία έδειχνε σαστισμένος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου