Ποιο είναι το νέο αστέρι που μετακομίζει στην Κίνα?

Ο αντιπρόεδρος της Guangzhou R&F ,Λου Γι,είχε υποστηρίξει την προηγούμενη βδομάδα πως οι πιθανότητες να χαλάσει η μεταγραφή ήταν 1%. Και,τελικά,δεν έπεσε έξω αφού η εξέλιξη είχε αίσιο τέλος. Ο Γιακούμπου Αγιεκμπένι αποτελεί,πλέον,και με την βούλα μέλος του κλαμπ! Ο νιγηριανός στράικερ, που την περασμένη χρονιά είχε σκοράρει με την Μπλάκμπερν 17 γκολ,υπέκυψε στον πειρασμό της Guangzhou R&F αφήνοντας πίσω την Πρέμιερ Λιγκ όπου πέρασε 9 ολόκληρα χρόνια πετυχαίνοντας συνολικά 137 τέρματα!

Στις πρώτες του δηλώσεις με την νέα του ομάδα ο Γιακούμπου,επεσήμανε: ''Είναι μία καινούρια εμπειρία για μένα έχοντας ήδη παίξει σε Ισραήλ και Αγγλία''.

''Έχω μείνει εδώ (στην Κίνα) μόνο 3 μέρες και μπορώ να αισθανθώ ήδη την αγάπη,την ζεστασιά και την επαγγελματική συμπεριφορά των ανθρώπων''.

''Υπήρχαν πολλά κλαμπ που ενδιαφέρονταν για μένα σύμφωνα με τα media, αλλά οι μόνοι άνθρωποι που ήρθαν σε άμεση επαφή με εμένα ήταν από την Guangzhou R&F''.

Επιπρόσθετα,είπε: ''Πολλοί θα ρωτήσουν γιατί στην Κίνα? Η αλήθεια είναι πως δεν έχω πολλά να αποδείξω έχοντας σημειώσει σχεδόν 100 γκολ σε ένα πρωτάθλημα που θεωρείται ένα από τα καλύτερα στον κόσμο''.

''Ευχαριστώ την Μπλάκμπερν,τους οπαδούς,τους συμπαίκτες μου που έκαναν την μία μου σεζόν εκεί να μοιάζει με μία δεκαετία.Εκτιμώ την υποστήριξή τους και ελπίζω το κλαμπ να φτάσει ξανά στην κορυφή όσο πιο γρήγορα γίνεται''.

''Τα λεφτά δεν σου αγοράζουν την ευτυχία και ό,τι έχω βρει από τους ανθρώπους στην Κίνα είναι αγάπη,χαρά,ειλικρίνεια και ζεστασιά και δεν μπορώ να περιμένω πότε θα αρχίσω εδώ.''

''Δημιουργούν έναν απίστευτο ποδοσφαιρικό ''κόσμο'' εδώ και είναι ωραίο να αποτελώ κομμάτι του''.

Αξίζει,μάλιστα,να σημειωθεί πως ο Γιακούμπου ήταν η προτεραιότητα στις μεταγραφές του συλλόγου για 2 μήνες,με βάση τα λεγόμενα του αντιπροέδρου της Guangzhou R&F. Ο 57 φορές διεθνής με την Νιγηρία ποδοσφαιριστής θα έχει προπονητή τον βραζιλιάνο Σέρτζιο Φαρίας (με θητεία μεταξύ άλλων στην Γιουβέντους).

Μα ποτέ δεν θα το ξεχάσουν... Γερμανία 1-2 Ιταλία.

Το μεγάλο φαβορί,με βάση την αγωνιστική εικόνα,Γερμανία αποκλείστηκε! Εκεί που όλα έδειχναν πως μόνο η Ισπανία θα μπορούσε να της κλέψει το τρόπαιο και πως θα είχαμε έναν τελικό ανάμεσά τους,όπως το 2008,η Ιταλία αποδείχτηκε και πάλι ο κακός δαίμονας των πάντσερ. Η Σκουάντρα Ατζούρα δεν τρομάζει κόντρα στους Γερμανούς και έχει βρει το φάρμακο για να τους αντιμετωπίζει. 4 νίκες και 4 ισοπαλίες σε 8 αγώνες διοργανώσεων μετρά,πλέον, η Ιταλία απέναντι τους και έστειλε την πολυνίκη σε ημιτελικούς Γερμανία (μόνο 2 από τις 7 φορές δεν έχει περάσει από τους 4 στον τελικό) σπίτι της. Οι τυπικά φιλοξενούμενοι είχαν χάσει για τελευταία φορά από τη Γερμανία το 1995 με 2-0,σε φιλικό αγώνα. Η σημαντική παράδοση που είχαν χτίσει οι Ατζούρι συνεχίστηκε νικώντας ξανά τους κεντροευρωπαίους που είχαν σημειώσει προηγουμένως μόνο νίκες στο Euro 2012.

Αξιομνημόνευτες διαφοροποιήσεις στο σχήμα των δύο ομάδων δεν υπήρχαν παρά μόνο στα μπακς της Ιταλίας, όπου αριστερά πέρασε ο Κιελίνι,θέση στην οποία έπαιζε συνήθως στην Φιορεντίνα,και δεξιά τοποθετήθηκε ο αριστερός μπακ της Παλέρμο,Μπαλζαρέτι. Ήταν μία αναγκαία τροποποίηση αφού ο Αμπάτε δεν ήταν 100% έτοιμος και,έτσι,ο Πραντέλι προέβη σε αυτή την κίνηση που εμπεριείχε αρκετό ρίσκο. Παράλληλα,ούτε ο Μόττα ήταν σε τέλεια φυσική κατάσταση και την παρουσία του στα χαφ καπάρωσε ο Μοντολίβο,επιλογή που ήδη έκλινε προς την πλευρά του. Στο στρατόπεδο του Λεβ,το σχήμα παρέμεινε σχετικά ίδιο με τα ματς των ομίλων και με αυτό κόντρα στην Ελλάδα και σε τακτική και σε πρόσωπα. Αναμφίβολα,ο ομοσπονδιακός τεχνικός ήταν σε μεγάλο δίλημμα για την χρησιμοποίηση ως βασικού του Γκόμεζ ή του Κλόζε,και,τελικά,προτίμησε την λύση του πρώτου.

Στο πρώτο 15λεπτο του αγώνα η Γερμανία έπαιζε μονότερμα... Δεν είχε δώσει περιθώρια στην Ιταλία να αντιδράσει και όλα έδειχναν πως η παγκόσμια πρωταθλήτρια του 2006 θα υποτασσόταν στον ρυθμό της αντιπάλου της. Η χρονική αυτή περίοδος του παιχνιδιού παρουσίαζε αρκετά κοινά σημεία με αυτήν του Γερμανία-Ελλάδα όπου τα πάντσερς πάλι ήθελαν να καθαρίσουν νωρίς το παιχνίδι,πριν το 20',για να μην κάνουν θρίλερ την υπόθεση-πρόκριση. Στο 6' ο Χούμελς βρέθηκε ολομόναχος μέσα στην μεγάλη περιοχή,όμως,το σουτ του απέκρουσε στο δοκάρι ο Πίρλο. Στο 12' σημειώθηκε ακόμη μία μεγάλη φάση για τους Γερμανούς μετά από λάθος έξοδο του Μπουφόν,ωστόσο,ο Μπαρζάλι ήταν εκεί για να σώσει την ομάδα του. Η Ιταλία έψαχνε τα πατήματά της ενώ η Γερμανία είχε βάλει με την σέντρα μπροστά τις μηχανές.

Ωστόσο,οι Ατζούρι χτύπησαν την αντίπαλό τους κόντρα στην ροή του αγώνα και το ψυχικό τους θάρρος που ξύπνησε τους οδήγησε στο πολυπόθητο 0-1. Όπως είχε αναφερθεί στο άρθρο του Αγγλία-Ιταλία,από το παιχνίδι εκείνο έλειψε σημαντικά το ξεπέταγμα του Κασσάνο. Τα δεδομένα,έναν αγώνα μετά,όμως,άλλαξαν!Ο Κασσάνο ζωγράφισε πάνω στο γήπεδο και βρήκε με καταπληκτική μακρινή πάσα τον Μπαλοτέλι που ξέφυγε εύκολα από το μαρκάρισμα του Μπαντστούμπερ. Κεφαλιά του άσσου της Μάντσεστερ Σίτι που δεν έδωσε ελπίδες στον Νόιερ. Η Γερμανία δεν τα παράτησε και επιδίωκε να πετύχει το γκολ της ισοφάρισης πριν το 45'. Με επιθετική ανάπτυξη,κυρίως,από την δεξιά πτέρυγα στόχος της ήταν να φτάσει στα αντίπαλα καρέ. Ένα πλάνο του Λεβ που στηρίζει πολλά στις ενέργειες του Εζίλ ο οποίος συχνά έπαιρνε την μπάλα στα δεξιά και συνέκλινε προς το κέντρο. Όποτε η μπάλα πήγαινε στα αριστερά,η Γερμανία πονούσε με τον Ποντόλσκι να είναι εκτός κλίματος και να χαλάει,επί τον πλείστον, τις φάσεις της ομάδας του. Στο 36' γράφτηκε και ο επίλογος για τα πάντσερ ύστερα από μαγική δημιουργία του Μοντολίβο που χώρισε στα δύο την αντίπαλη άμυνα. Ο Μπαλοτέλι με τρομερή ψυχραιμία έστειλε την Γερμανία στο καναβάτσο αφού πρώτα εκτέλεσε με δυνατό σουτ τον Νόιερ. Το κατακτητικό ποδόσφαιρο των Γερμανών δεν φαινόταν να πετυχαίνει απέναντι σε ένα πιο μετρημένο και ορθολογικό στυλ παιχνιδιού. Το αστραπιαίο κατέβασμα της μπάλας και οι αιφνιδιαστικές αντεπιθέσεις των Ιταλών εξέθεσαν την Γερμανία. Μπορεί το παιχνίδι της Ιταλίας να θεωρείται προβλέψιμο,με την ανάπτυξη να γίνεται σχεδόν αποκλειστικά από τον άξονα,ωστόσο,αυτό είναι μόνο στα χαρτιά. Η χημεία και οι γρήγορες εναλλαγές της μπάλας από τα χαφ,Μοντολίβο,Ντε Ρόσσι και Πίρλο καθιστούν δυσχερές το έργο της αντιμετώπισής τους.

Ο Λεβ στην ανάπαυλα πραγματοποίησε τις αναμενόμενες αλλαγές περνώντας στην θέση των απογοητευτικών Γκόμεζ και Ποντόλσκι τους Κλόζε και Ρόις,αντίστοιχα. Ο Γκόμεζ ήταν πραγματικά εξαφανισμένος από το γήπεδο και,σίγουρα, κάποιος θα αναρωτιόταν αν έπαιζε ή όχι. Φαινόταν πολύ βαρύς για να προλάβει τον ρυθμό του παιχνιδιού. Ωστόσο,ούτε ο Κλόζε,σκόρερ του τρίτου γκολ με την Ελλάδα,άφησε το στίγμα του και αποτέλεσε εύκολη λεία ανάμεσα σε Μπαρζάλι και Μπουνούτσι. Πάντως,η κίνηση του Λεβ να τον χρησιμοποιήσει κρίνεται τακτικά ορθή αφού ήταν πιο ορθόδοξο να περάσει έναν επιθετικό που θα έβγαινε από τα όρια της μεγάλης περιοχής για να πάρει μπάλα,πράγμα που ταιριάζει στο στυλ του παίχτη της Λάτσιο. Από το 45' μέχρι το 60' η Γερμανία είχε οριακά την υπεροχή στο χορτάρι και πίεζε ώστε να πλησιάσει στο σκορ. Ασυνήθιστο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί,επίσης, το γεγονός ότι ο Πραντέλι έκανε και τις τρεις αλλαγές του μέχρι το 70'. Η αλλαγή του Κασάνο,σίγουρα,θεωρείται αναγκαστική και η αιτία είναι η κόπωση που ένιωθε. Τα προβλήματα υγείας που παρουσίασε ο ποδοσφαιριστής της Μίλαν μέσα στην χρονιά,χωρίς αμφιβολία,τον έχουν τραβήξει πίσω στην αντοχή. Μετά την φανταστική εκτέλεση φάουλ του Κρόος την οποία απέκρουσε εντυπωσιακά ο Μπουφόν,από τις καλύτερες αποκρούσεις της διοργάνωσης,η Ιταλία βρέθηκε ουκ ολίγες φορές μπροστά από τα καρέ του Νόιερ και η εστία του σώθηκε με θαύμα από τον διασυρμό. Ειδικά,στα τελευταία 20 λεπτά που η Γερμανία είχε περάσει κάθε δυνατό μέσο της μπροστά από το κέντρο για να κυνηγήσει το γκολ,η Ιταλία έκανε το αγαπημένο της παιχνίδι και χτυπούσε την αντίπαλο της σε χρόνο dt στις αντεπιθέσεις. Όλη η ομάδα του Πραντέλι έμενε πίσω από το κέντρο όποτε η Γερμανία προωθούταν και τις στιγμές που κέρδιζε την κατοχή χανόταν η μπάλα. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις η χαμένη φάση του Μαρκίσιο στο 75' και το κακό σουτ του Ντι Νατάλε στο 82', ο οποίος καθυστέρησε υπερβολικά να αποφασίσει. Η Ιταλία είναι ''μανούλα'' σε αυτό τον τρόπο παιχνιδιού και θα μπορούσε,κάλλιστα, να δώσει διαστάσεις θριάμβου στο φτωχό σκορ 1-2. Από το 80' και μετά,οι Γερμανοί έπαιξαν φουλ-επίθεση, χωρίς πλάνα και τακτικές. Ο Λεβ,στο 71', είχε περάσει και τον Μιούλερ αντί του Μπόατενγκ και,έτσι,στο γήπεδο βρισκόντουσαν από πλευρά Γερμανίας 2 καθαρόαιμοι μέσοι,4 καθαρόαιμοι μεσοεπιθετικοί και 1 καθαρόαιμος επιθετικός. Μόνο ένας δρόμος υπήρχε για την Γερμανία και η εικόνα του Νόιερ να παίζει χαφ μετά το 88' τα λέει όλα. Έστω και με αυτό τον τρόπο,τα πάντσερ έφτασαν κοντά στην ισοφάριση καθώς στο 92' η μπάλα χτύπησε στο χέρι του Μπαλζαρέτι και ο Λανουά καταλόγισε ένα,ομολογουμένως,πολύ αυστηρό πέναλτι. Ο Εζίλ το ανέλαβε,σκόραρε αλλά ακόμα και αν ήταν ο μόνος που μπήκε στην λίστα των σκόρερς για την Γερμανία, πιο πιθανό ήταν να μπήκε μετά στην black list των υποστηρικτών της ομάδας του παρά στις καρδιές τους. Η συνολική του εμφάνιση ήταν κατώτερη των προσδοκιών σε ένα ματς που έπρεπε μαζί με τον Σβάινσταϊγκερ να πάρουν την Γερμανία στις πλάτες τους. Το άγχος κυρίευσε για δύο λεπτά την Ιταλία αλλά στο τέλος έφυγε νικήτρια από το γήπεδο. Στον τελικό θα βρεθεί αντιμέτωπη με την Ισπανία και τον τίτλο θα διεκδικήσουν δύο ομάδες που προέρχονται από τον ίδιο όμιλο του Euro 2012,τον τρίτο.

Μέσα σ'άκρες κάποιος μπορεί να διακρίνει από τα λεγόμενα στο άρθρο ποιος ξεχώρισε και ποιος όχι. Γκόμεζ και Ποντόλσκι πίκραναν τους οπαδούς της Γερμανίας,για τους παραπάνω λόγους, ενώ ο Εζίλ έδειχνε να μην αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα του αγώνα με το πάθος και την έξυπνη πάσα να λείπει από το παιχνίδι του. Μόνο ο Κεντίρα στάθηκε στο ύψος του αφού αντεπεξήλθε στον ρόλο του,να φέρνει την μπάλα από την άμυνα στο κέντρο,αν και το έργο του θα μπορούσε να θεωρηθεί σε αυτό το ματς σχετικά εύκολο δεδομένου ότι η Ιταλία σπάνια πίεζε σε εκείνο το μεσοδιάστημα. Ο Μπαλοτέλι,ασφαλώς,και ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής με τα δύο γκολ που σκόραρε και την συνολική του προσφορά. Εκμεταλλεύτηκε πλήρως τους κενούς χώρους που άφηνε η επιθετική Γερμανία και την έκανε να το μετανιώσει ανεπανόρθωτα. Αναστάτωσε τους Μπαντστούμπερ και Χούμελς που αδυνατούσαν να τον απομονώσουν. Ο Κασσάνο παρουσίασε στον κόσμο το ποιοτικό ρεσιτάλ του και ήταν ένας πραγματικός ''διάβολος'' στον αγώνα. Με το ''ελαφρύ'' παιχνίδι του και την γρήγορη τρίπλα του σε μικρό χώρο έκανε και αυτός με την σειρά του άνω-κάτω τους αντίπαλους αμυντικούς. ''Συμπαρουσιαστής'' στο καλλιτεχνικό πρόγραμμα της Ιταλίας ήταν ο Πίρλο με τις πετυχημένες κοντινές του πάσες και τον οργανωτικό τρόπο σκέψης του. Σε αρκετές περιπτώσεις φαινόταν πως όσοι και να τον μάρκαραν δεν θα έχανε την μπάλα η οποία έμοιαζε να είναι κολλημένη στα πόδια του. Αναγεννημένος ο Πίρλο που πέρα από τα δημιουργικά του χαρακτηριστικά,στο Euro 2012 καλύπτει και πολλά μέτρα με την μπάλα στο γήπεδο. Συγκριτικά με τους άλλους,ο Μαρκίσιο ήταν αυτός που μπορούσε να δώσει περισσότερα για τον απλούστατο λόγο ότι δεν ανέβασε τον δείκτη του σκορ ψηλότερα,ενώ είχε τις ευκαιρίες.Δρούσε αρκετά επιπόλαια εντός της μεγάλης περιοχής, μέσα στην οποία έδειχνε σαστισμένος.  

Επιστρέφει στο επίπεδο του 2006 η Ιταλία. Forza Italia! Ο Νίκος Τσιάπης σχολιάζει.

Ο Νίκος Τσιάπης,ένθερμος υποστηρικτής της ''Σκουάντρα Ατζούρα'',παραθέτει την γνώμη του για τον θρίαμβο της Ιταλίας:

Για άλλη μια φορά αποδείχθηκε πως στις τελικές φάσεις των μεγάλων διοργανώσεων όπως το EURO δεν υπάρχουν ούτε φαβορί,ούτε αουτσάϊντερ, ούτε μπορούν να γίνουν ασφαλή προγνωστικά όχι μόνο ως προς το τελικό αποτέλεσμα της αναμέτρησης ούτε ακόμα και για την αγωνιστική εικόνα της. Πόσοι ''ειδήμονες'' δεν έλεγαν πριν την έναρξη του αγώνα της Βαρσοβίας πως η Γερμανία είναι κοντά στον τελικό;! Ουκ ολίγοι. Η καλύτερη ομάδα δεν φαίνεται στη σφαίρα του θεωρητικού αλλά μέσα στο γήπεδο,σε 100% πρακτικό τομέα. Η καλύτερη ομάδα του  Ευρωπαϊκού αυτού ντέρμπι σε επίπεδο εθνικών ομάδων ήταν η ''Σκουάντρα Ατζούρα'' του Τσέζαρε Πραντέλι και, βεβαίως, δικαιότατα προκρίθηκε στον μεγάλο τελικό της Κυριακής. Ήταν πολύ καλά προετοιμασμένη για τις απαιτήσεις ενός μεγάλου αγώνα και σαφώς ανώτερη της νασιονάλμανσαφτ σε ολόκληρο το 90λεπτο ενώ δεν είναι υπερβολή να σημειωθεί πως το τελικό αποτέλεσμα την αδικεί. Αν εξαιρέσουμε ενδεχομένως τα πρώτα λεπτά του αγώνα που προσπάθησε να αιφνιδιάσει η ομάδα του Λεβ και ένα καλά εκτελεσμένο φάουλ του Κρος στο 2ο ημίχρονο, η Ιταλία δεν ανησύχησε ιδιαιτέρως, ίσα ίσα που ευτύχησε να προηγηθεί με 0-2 από το 36ο λεπτό με τον εκπλητικό Μπαλοτέλι & εν συνεχεία να εγκλωβίσει τους Γερμανούς κλείνοντας υποδειγματικά τους χώρους και με άψογη αμυντική λειτουργία όπως αρμόζει σε Ιταλική ομάδα άλλωστε,έφερε σταδιακά το παιχνίδι στα μέτρα της. Αξίζει να σημειωθεί πως η 4 φορές παγκόσμια πρωταθλήτρια μετά το 65' είχε σημαντικές ευκαιρίες και θα μπορούσε να είχε δώσει διαστάσεις θριάμβου στην επικράτηση της. Λίγο η αστοχία στην τελική προσπάθεια, λίγο η ατυχία των Ντι Νατάλε & Μαρκίζιο κράτησε το ματς στα επίπεδα του 0-2 που φαινόταν πως όδευε και ως προς το τελικό αποτέλεσμα. Ο διαιτητής Λανουά όμως είχε διαφορετική άποψη καταλογίζοντας πέναλτι στο 90ό λεπτό της αναμέτρησης. Κανείς δεν αρνείται πως ήταν χέρι του Μπαλζαρέτι αλλά έχει προηγηθεί φάουλ των ''πάντσερ'' στην αρχή της φάση κάτι που πολλά ΜΜΕ εντελώς τυχαία το...πέρασαν στο ''ντούκου''. Με το τελικό σφύριγμα το ταμπλό της Βαρσοβίας έγραψε 2-1,αποτέλεσμα που αδικεί την Ιταλία πέρα για πέρα. Έστω κι έτσι, συνεχίστηκαν οι ...''πελατειακές'' σχέσεις μεταξύ των 2 ομάδων.

Μην ξεχάσουμε βεβαίως να αναφερθούμε και στον Πίρλο που αποδεικνύει σε κάθε ματς πως είναι όντως τεράστια ποδοσφαιρική ιδιοφυΐα και μόνο τυχαίος δεν ήταν ο τίτλος του MVP του αγώνα. Είναι γεγονός πως οι Γερμανοί έχουν βρει τον μπελά τους απέναντι στη ''σκουάντρα ατζούρα'' και πως να μην ισχύει κάτι τέτοιο όταν σε 8 αγώνες μετράνε 4 ήττες και 4 ισοπαλίες. Η εθνική Ιταλίας επιβεβαίωσε για ακόμα μια φορά πως παραμένει βαριά φανέλα της ποδοσφαιρικής Ευρώπης και,βεβαίως,μυστήρια ομάδα που δεν έχει κανένας αντίπαλος το παραμικρό περιθώριο να την υποτιμήσει. Ούτε για αστείο. Ποια άλλη εθνική ομάδα σε παγκόσμιο επίπεδο άλλωστε έχει κατακτήσει παγκόσμιο κύπελλο χωρίς νίκη στον όμιλο;! Το 1982 παραμένει ακόμα και σήμερα αν μη τι άλλο διδακτικό.

Επιστρέφοντας εν τάχει σχετικά με τις ιδιαιτερότητες του ημιτελικού της Βαρσοβίας, να θυμίσουμε πως η Ιταλία είχε 2 μέρες λιγότερη ξεκούραση σε σχέση με τους Γερμανούς, έχοντας αντιμετωπίσει την Αγγλία στα προημιτελικά με παράταση και πέναλτι & εκτός όλων αυτών είχε και να μετακινηθεί από το Κίεβο στη Βαρσοβία σε αντίθεση με τα ''πάντσερ'' που εκτός των 2 ημερών εξτρά ξεκούρασης, έπαιξαν με ευκολότερο αντίπαλο απ' ότι η Ιταλία & δεν είχαν την παραμικρή μετακίνηση καθώς το Γερμανία-Ελλάδα 4-2 έγινε κι αυτό στη Βαρσοβία. Αν συνυπολογίσουμε και τα προβλήματα τραυματισμών που είχε να αντιμετωπίσει ο Πραντέλι η επιτυχία των Ιταλών αποκτά ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα και αξία.

Μία ομάδα που βρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο, όπου η φουρνιά της τεράστιας ομάδας του 2006 ανανεώνεται και δείχνει πως έχει και μέλλον. Μία ομάδα που έχει ξεφύγει από το παλιό κλασσικό ''κατενάτσιο'' αλλά βεβαίως έχει διατηρήσει στο DNA της αρκετά στοιχεία του. Δεν ήταν τυχαία άλλωστε η καλύτερη άμυνα της προκριματικής φάσης του EURO 2012 με 2 γκολ παθητικό σε 10 αναμετρήσεις. Ο Πραντέλι δείχνει εν τέλει πως ήρθε ''κουτί'' για την FIGC (Ιταλική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία), ήταν ο κατάλληλος για τη θέση του ομοσπονδιακού τεχνικού, έχει κάνει πολύ καλή δουλειά και αφήνει μεγάλα περιθώρια αισιοδοξίας να επιστρέψει η ομάδα στο επίπεδο του μαγικού 2006 το συντομότερο δυνατόν. Όχι ότι και στο τωρινό τουρνουά δεν δείχνει στοιχεία 2006 αλλά σε αντίστοιχο επίπεδο θα βρίσκεται στις προσεχείς μεγάλες διοργανώσεις [Βραζιλία 2014,Γαλλία 2016 κλπ]. Παραμένει αήττητη μέχρι στιγμής στο φετινό EURO συνολικά (σε 15 αγώνες συμπεριλαμβανομένων προκριματικών και τελικής φάσης) με πολύ καλή πορεία. Στον τελικό της Κυριακής με την Ισπανία, όπου αναμένεται ένα τεράστιο μεσογειακό ντέρμπι, οι πιθανότητες κατάκτησης του τροπαίου, κατά τη γνώμη μου, κυμαίνονται στα επίπεδα του 50-50. 

Τι έγραψαν οι πορτογαλικές εφημερίδες για τον αποκλεισμό.

A bola: ''Τα πέναλτι τελείωσαν το πορτογαλικό όνειρο'', ο Πάουλο Μπέντο λέει: '' Η Ισπανία ήταν πιο τυχερή''.
''Η Πορτογαλία cm μακριά από τον τελικό''.

Diario de Noticias: ''Το πορτογαλικό όνειρο χτύπησε στο δοκάρι''.

Record: ''Η Πορτογαλία φεύγει από το Euro2012 με ψηλά το κεφάλι''.

Ojogo: ''Πρωταθλητές στα χαρτιά''
''Η Ισπανία δεν το έχασε''

Και το site Sapo Desporto έγραψε:
''Τα ξένα μέσα επαινούν την Πορτογαλία'',''Πάνε στον τελικό χωρίς να κάνουν τίποτα για να το αξίζουν''.

Ρώτησα τα μάτια μου τι έχουν και πονάνε... Πορτογαλία 0-0 Ισπανία (πεν. 2-4)

Ήταν το ματς που οι πιο πολλοί φίλαθλοι στο 90' σταμάτησαν να βλέπουν,ζώντας ήδη αρκετά λεπτά βασανιστικών στιγμών. Λίγοι ήταν οι θαρραλέοι που άντεξαν να δουν και τα πέναλτι αφού ήταν σχεδόν,βέβαιο,πως στην παράταση δεν θα άλλαζε κάτι. Οι θεατές θα παρακολουθούσαν έναν αγώνα με suspense και διακυμάνσεις στο σκορ μόνο αν η Πορτογαλία πετύχαινε πρώτη γκολ. Κάτι τέτοιο δεν έγινε και η Σελεσάο ''αποτελείωσε'' τον κόσμο με την εμφάνισή της μετά και το μαρτυρικό Πορτογαλία 0-1 Γερμανία. Η Πορτογαλία είχε χτίσει μία πολύ καλή παράδοση απέναντι στους φούριας ρόχας αφού στα τελευταία 12 παιχνίδια μεταξύ τους είχε χάσει μόλις 2 φορές. Μάλιστα, το συντριπτικό 4-0 που γνώρισαν οι δεύτεροι σε φιλικό τον Νοέμβριο του 2010,τους είχε πονέσει αρκετά. Επίσης,η νίκη με 0-1 των Πορτογάλων απέναντι στους γείτονες τους στο Euro 2004, τους οποίους οδήγησε στον αποκλεισμό, ήταν δύο αρκετά σοβαροί λόγοι για να ζητήσουν οι Ισπανοί την εκδίκηση και, έστω από την διαδικασία των πέναλτι,το κατάφεραν. Αξίζει να σημειωθεί πως η Ισπανία πάει,πλέον,στον τελικό έχοντας δεχτεί μόνο ένα γκολ στα 5 ματς που έχει δώσει στο Euro 2012 και αυτό το σημείωσε η Ιταλία στο πρώτο παιχνίδι του ομίλου τους.

Η ομάδα του Πάουλο Μπέντο παρατάχθηκε στον ημιτελικό κόντρα στους πρωταθλητές κόσμου του 2010,χωρίς αλλαγές. Απλά,χρειάζεται να τονιστεί πως προτίμησε στην θέση του φορ τον Αλμέιδα αντί των Ποστίγκα και Ολιβέιρα. Από την άλλη πλευρά,ο Βιθέντε Ντελ Μπόσκε προέβη στο να χρησιμοποιήσει τον Νεγρέδο,πράγμα που σίγουρα εξέπληξε. Αντί,δηλαδή,να διαλέξει την πολυδοκιμασμένη τακτική 4-6-0, η τελική του επιλογή ήταν το 4-2-2-1. Και πάλι,όμως,έδειξε να το παίρνει πάνω του αφού και σε αυτή την περίπτωση το αναμενόμενο θα ήταν να βάλει τον Τόρρες. Πιθανώς,η μέτρια απόδοση του παίχτη της Τσέλσι απέναντι στην Κροατία να τον προβλημάτισε. Έτσι,κατέληξε στον άσσο της Σεβίλλης που είναι ιδιαίτερα ταχύς και ταιριάζει στο στυλ της Ισπανίας και στις σκέψεις του προπονητή του.

Η Πορτογαλία μπήκε αποφασισμένη στο παιχνίδι με αυτοσκοπό την νίκη. Ίσως,να είναι και η πρώτη ομάδα μέχρι στιγμής, με αντίπαλο την Ισπανία, που από το πρώτο λεπτό μέχρι το τελευταίο επιδίωκε την νίκη και δεν θα ήταν ευχαριστημένη με κάτι λιγότερο. Έως το 20' ο ρυθμός του αγώνα προέβαλε ευοίωνα στοιχεία για την συνέχεια,πράγμα, ωστόσο, που δεν πήρε σάρκα και οστά. Στο πρώτο ημίχρονο δεν σημειώθηκε καμία μεγάλη ευκαιρία καθώς,ειδικά, η Πορτογαλία και λιγότερο η Ισπανία δημιούργησαν λίγες ολοκληρωμένες φάσεις. Ο Ρονάλντο,έδειχνε πολύ νευρικός και δεν έπαιζε με καθαρό μυαλό το οποίο απαιτούνταν. Συνήθως,η πρώτη ενέργεια του ήταν να σουτάρει όταν έπαιρνε την μπάλα πριν ξεκαθαρίσει ποιες είναι οι επιλογές του. Και ο 27χρονος παίχτης αλλά και ο Νάνι ενώ τυπικά έπαιζαν στις πτέρυγες,κατά βάση,ξεκινούσαν από εκεί και συνέκλιναν προς το κέντρο. Αρκετά αποτελεσματικός ο Νάνι, στο πρώτο μέρος, που βοηθούσε σημαντικά και στην άμυνα. Μόνο ο Αλμέιδα,στην ουσία,δεν γυρνούσε για να μαρκάρει με τους υπόλοιπους 10 να βρίσκονται πίσω από την γραμμή του κέντρου όποτε η Ισπανία έκανε επίθεση. Αντίθετα,όποτε η Πορτογαλία είχε την κατοχή της μπάλας μόνο τα δύο σέντερ-μπακς έμεναν πίσω αφού ακόμα και τα δύο μπακς,Κοεντράο και Περέιρα,φρόντιζαν να περνάνε μπροστά και να συμβάλλουν στην ανάπτυξη. Όσον αφορά το τίκι-τάκα,οι Ισπανοί αντιμετώπισαν πολλά προβλήματα στο να το αποτυπώσουν στο χορτάρι. Τα τρία κεντρικά χαφ,Βελόσο,Μεϊρέλες και Μοουτίνιο,καθώς και οι Νάνι,Ρονάλντο από τα πλάγια δεν έδιναν τον χώρο και τον χρόνο στους αντιπάλους τους για να παίξουν τις πολλές κοντινές πάσες που συνηθίζουν. Στόχος των φούριας ρόχας ήταν να κατεβάζουν την μπάλα πιο πολύ από τα αριστερά,από την πλευρά που έπαιζαν Άλμπα και Ινιέστα,ένα εγχείρημα που αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες. Τσάμπι Αλόνσο και Σίλβα έδειχναν να κινούνται σε ρηχά νερά και τράβηξαν,έτσι,πίσω δημιουργικά την ομάδα τους και,ως συνέπεια,δεν τροφοδοτούσαν ορθά τον Νεγρέδο. Ο τελευταίος έμοιαζε απομονωμένος και χαμένος ανάμεσα στα δύο σέντερ-μπακς,Πέπε και Μπρούνο Άλβες,της Σελεσάο.

Στο δεύτερο ημίχρονο,οι θεωρητικά γηπεδούχοι ήταν και πάλι αυτοί που μπήκαν πιο δυνατά στο παιχνίδι και μέχρι το 60' έλεγχαν τον ρυθμό του. Η πίεσή τους,ωστόσο,δεν απέφερε καρπούς αφού στην τελική προσπάθεια τα χαλούσαν. Για παράδειγμα,παρά το ότι η μπάλα στο 57' και στο 59' βρήκε σε πλεονεκτική θέση τον Αλμέιδα ο επιθετικός της Μπεσίκτας ήταν αδύνατο να σκοράρει δοκιμάζοντας σουτ από τα αριστερά της μεγάλης περιοχής,όπως και χρειάστηκε να κάνει. Οι πάσες που επιζητάει ο Αλμέιδα,με βάση το στυλ του,δεν ήρθαν και αντικαταστάθηκε στο 81' με τον Ολιβέιρα. Αναμφίβολα,θα ήταν πιο πρακτικό να αρχίσει ο δεύτερος στην θέση του επιθετικού ανοίγοντας με το παιχνίδι του κενούς χώρους στους συμπαίκτες του και κρατώντας μπάλα. Ο Αλμέιδα,κάλλιστα,θα μπορούσε να περάσει στα τελευταία λεπτά του αγώνα όταν και οι εξτρέμς θα επιχειρούσαν πιο πολύ σέντρες στα αντίπαλα καρέ,στοιχείο που συμβαδίζει με τον τρόπο παιχνιδιού του. Από το 60' μέχρι το 90',οι φούριας ρόχας επέβαλλαν τον ρυθμό τους σε ένα χρονικό σημείο που οι Πορτογάλοι δεν ήθελαν να ξοδέψουν άλλες δυνάμεις και περιορίζονταν αποκλειστικά στις αντεπιθέσεις. Έτσι,έλαβε χώρα και η σημαντικότερη φάση στο δεύτερο μισό όταν η πλευρά του Πάουλο Μπέντο πέρασε αστραπιαία το κέντρο,μετά από κακό χτύπημα φάουλ του Αλόνσο. Ο Μεϊρέλες μεταβίβασε την μπάλα την σωστή στιγμή στον Ρονάλντο που είχε την ευκαιρία να κλειδώσει την νίκη,όμως,το σουτ του έφυγε απελπιστικά άουτ.

Η Ισπανία στην παράταση είχε τον πρώτο λόγο και έπαιζε στο μισό γήπεδο την αντίπαλό της. Η Πορτογαλία,σαφώς,είχε ξεμείνει από αντοχή και,κυρίως, απομάκρυνε για 30 λεπτά την μπάλα μη έχοντας άλλη επιλογή πέρα από τα πέναλτι. Η ομάδα του Ντελ Μπόσκε δεν ρίσκαρε για να χτυπήσει το ματς και διαδραμάτισε βαρυσήμαντο ρόλο το γεγονός ότι είχε κάνει και τις τρεις αλλαγές πριν την λήξη της κανονικής διάρκειας. Στο 103' πραγματοποιήθηκε και η πιο απειλητική φάση του ματς όταν ο Ινιέστα από την καρδία της άμυνας δεν κατόρθωσε να νικήσει τον Ρουί Πατρίσιο. Καταπληκτική προσπάθεια και πάσα είχε κάνει προηγουμένως ο Πέδρο που αναστάτωσε τους προσωπικούς αντιπάλους του με τις τρίπλες του. Το 0-0 παρέμεινε μέχρι το 120' και όλα θα λυνόντουσαν στα πέναλτι. Οι παίχτες που ευστόχησαν ήταν οι: Ινιέστα,Πέπε,Πικέ,Νάνι,Ράμος και Φάμπρεγας. Οι ποδοσφαιριστές που δεν βρήκαν δίχτυα ήταν οι: Αλόνσο,Μοουτίνιο και Άλβες. Η Ισπανία κέρδισε,έτσι,το ένα από τα δύο εισιτήρια για τον τελικό και πλέον μένει να δούμε αν θα σπάσει το ρεκόρ. Θα είναι το πρώτο ομοσπονδιακό συγκρότημα που θα έχει κατακτήσει τρεις συνεχόμενους  τίτλους, σε περίπτωση που σηκώσει στον αέρα το τρόπαιο του Euro 2012. Περιμένει να μάθει τον αντίπαλο της ο οποίος θα είναι η Ιταλία ή η Γερμανία,και μετά το Euro 2008 και το Παγκόσμιο Κύπελλο 2010 θα παλέψει για έναν ακόμη στο Κίεβο.

Από την Ισπανία,σίγουρα, ξεχώρισαν δύο παίχτες που την επόμενη αγωνιστική περίοδο,κατά πάσα πιθανότητα, θα είναι και συμπαίκτες. Ο Ζόρντι Άλμπα,που πρέπει να θεωρείται πρώην παίκτης της Βαλένθια και νυν της Μπαρτσελόνα,ήταν εκπληκτικός όπως και στο ματς με την Γαλλία. Τρομερές κούρσες σε όλη την αριστερή πτέρυγα και μεγάλο πάθος στα μαρκαρίσματα επέδειξε ο νεαρός αριστερός μπακ. Με άλλα λόγια,προκάλεσε προβλήματα τόσο στον Νάνι όσο και στον Περέιρα. Ο Ινιέστα ξανά αποτέλεσε έναν από τους καλύτερους στο γήπεδο και παρουσιάζει με την απόδοσή του σταθερότητα. Αναντικατάστατο εργαλείο στην φαρέτρα του Ντελ Μπόσκε που από την αρχή του Euro, σε κάθε του εμφάνιση, προκαλεί τον θαυμασμό των φιλάθλων. Ήταν ο παίχτης, που για άλλη μια φορά, έπαιρνε την πάσα από τον Τσάβι,έτρεχε αρκετά μέτρα και έφερνε κοντά τους συμπαίκτες του στην αντίπαλη άμυνα. Ο Σίλβα δεν πήρε πρωτοβουλίες και από την δεξιά πτέρυγα πονούσε η Ισπανία. Παράλληλα,αυτό δεν βοήθησε και τον Νεγρέδο που περίμενε την κάθετη πάσα του Σίλβα η οποία δεν ήρθε ποτέ. Και οι δύο αντικαταστάθηκαν με τους Πέδρο και Φάμπρεγας,αντίστοιχα. Από την άλλη πλευρά,ο Πέπε ήταν ο κορυφαίος του ματς και με τον Μπρούνο Άλβες είχαν στήσει έναν τοίχο μπροστά από το τέρμα του Ρουί Πατρίσιο. Μόνο στα πέναλτι θα μπορούσε να δοθεί η απάντηση στην υπόθεση πρόκριση αφού και οι δύο αμυντικοί φαίνονταν πολύ σκληροί για να πεθάνουν. Η κοινή τους θητεία στην Πόρτο έχει μεγάλη σημασία και η χημεία μεταξύ τους είναι ολοφάνερη. Σχετικά με τον Αλμέιδα, γεννούνται ερωτηματικά με το κατά πόσο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί απογοήτευση ή θύμα της τακτικής. Τέλος,ο Ρονάλντο,με τα τέσσερα δοκάρια στην διοργάνωση(!),δεν έπαιξε τόσο καλά όσο στα ματς με την Ολλανδία και την Τσεχία,ωστόσο,οι απαιτητικοί υποστηρικτές της Πορτογαλίας έχουν ήδη αλλάξει την στάση τους απέναντι του και έχει,δίκαια,ξανακερδίσει τον σεβασμό τους.

Ό,τι μα ό,τι έγινε στην ''πρώτη'' του ΠΑΟΚ.(+εικόνες)

4.000 περίπου οπαδοί συγκεντρώθηκαν στην Τούμπα για να παρακολουθήσουν από κοντά την αγαπημένη τους ομάδα. Ο φετινός αριθμός, ασφαλώς, και δεν συγκρίνεται σε καμία περίπτωση με τον αντίστοιχο παλαιότερων ετών,ωστόσο,υπήρχε παλμός στην κερκίδα και το σύνολο του Γιώργου Δώνη πήρε την ώθηση που χρειαζόταν. Τα επίσημα ήταν ασφυκτικά γεμάτα ενώ μερίδα οπαδών κατευθύνθηκε από αυτά προς την 4,λίγο πριν αρχίσει η προπόνηση. Φαίνεται πως πολλοί παοκτσήδες είναι ταυτισμένοι με την συγκεκριμένη θύρα και δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Στα vip του γηπέδου βρισκόταν και ο Παναγιώτης Ποικιλίδης. Τα 200 άτομα που μαζεύτηκαν στο κέντρο της 4,φώναζαν από την πρώτη στιγμή συνθήματα υπέρ των οργανωμένων του ΠΑΟΚ και κατά της αστυνομίας,όντας σαφώς επηρεασμένοι από τις πρόσφατες συλλήψεις των οπαδών του δικέφαλου του Βορρά.

Ρυθμικά ακούγονταν στο γήπεδο συνθήματα όπως ''Λευτεριά στα αδέρφια μας'' και ''να καεί η πxxxxxα η βουλή'',καθ'όλη την διάρκεια της προπόνησης. Μάλιστα,ήταν προγραμματισμένη μηχανοκίνητη πορεία προς τις φυλακές των Διαβατών,με στόχο αρκετά μέλη της 'Θύρας 4' να διαμαρτυρηθούν για την αντιμετώπισή των οπαδών του ΠΑΟΚ από τις Αρχές.

Πριν περάσουν οι παίχτες του ΠΑΟΚ στο χορτάρι,κάτι που έγινε τελικά στις 19:30,προηγήθηκε ο καθιερωμένος αγιασμός με τον παπά να ευλογεί ακόμα και τις εστίες του σταδίου.

Η μεταγραφή,ακόμα,για τον ΠΑΟΚ δεν έχει γίνει και η αγωνία γύρω από αυτό το θέμα κορυφώνεται. Ως συνέπεια,τα βλέμματα ήταν αποκλειστικά στραμμένα στο πρόσωπο και στους συνεργάτες του Γιώργου Δώνη που έδειχναν να έχουν τον έλεγχο της κατάστασης. Ο νέος τεχνικός του ΠΑΟΚ καταχειροκροτήθηκε από τους οπαδούς που βρίσκονταν στην Τούμπα και φαίνεται πως έχει από το ξεκίνημα του την αποδοχή του κόσμου.

Σαλπιγγίδης,Μαλεζάς,Χαλκιάς και Φωτάκης απουσίαζαν από την προπόνηση αφού έχουν πάρει σχετική άδεια από τον προπονητή τους ώστε να ξεκουραστούν μετά από την επίπονη περσινή για αυτούς σεζόν. Ο Σταφυλίδης,επίσης,απουσίαζε λόγω υποχρεώσεών του με την εθνική νέων. Επιπρόσθετα, και στον Τσουκαλά είχε χορηγηθεί άδεια από την ''πρώτη'' ενώ ο Πόποβιτς δεν έλαβε μέρος λόγω της πρόσφατης επέμβασης στην οποία προέβη. Αναλυτικά, οι ποδοσφαιριστές που προπονήθηκαν ήταν οι: Γλύκος,Καραντασιάδης,Κατσικάς,Κωνσταντινίδης,Γκαρσία,Κίτσιου,Κάτσε,Πέλκας,Αθανασιάδης,Μελίσσας,Έττο,Στάμου,Σακελλαρίου,Γεωργιάδης,Ρομπέρ,Γιάννου,Κρέσιτς,Αποστολόπουλος,Ιντζίδης,Δεμιρτζόγλου,Παπάζογλου,Λίνο,Παναγιωτούδης και Λαζάρ.

Το πρόγραμμα που ακολούθησαν οι ποδοσφαιριστές,υπό το άγρυπνο βλέμμα του Γιώργου Δώνη,  ήταν: τρέξιμο και αντοχή,ατομικό παιχνίδι με την μπάλα και κάμψεις. Επιπλέον,χώρισε τους παίχτες σε τρεις υπό-ομάδες και έπαιξαν ένα είδος ''κορόιδου'' με την μία από τις τρεις να βρίσκεται στο κέντρο και να προσπαθεί να κλέψει όσες πιο πολλές φορές γίνεται την μπάλα από τις άλλες δύο. Στην συνέχεια,η προπόνηση περιελάμβανε δίτερμα. Ήταν και το σημείο που η κερκίδα σχετικά ζεστάθηκε και ήθελε να δει γκολ. Αφού το δίτερμα τελείωσε,οι παίχτες αργότερα έκαναν για 10 λεπτά χαλάρωμα πριν πάρουν τον δρόμο προς τα αποδυτήρια. Η πρώτη προπόνηση,αναμφίβολα,δεν οδηγεί σε αγωνιστικά συμπεράσματα καθώς αυτό φαίνεται μέσα από την διάρκεια. Ήταν,απλά,η επιστροφή των ποδοσφαιριστών στο χορτάρι που είναι ανάγκη να προετοιμαστούν ενόψει των δύο κρίσιμων προκριματικών που θα δώσουν προκειμένου να εξασφαλίσουν την πρόκριση στους ομίλους του Europa League και,φυσικά,ενόψει του απαιτητικού πρωταθλήματος,όπως διαμηνύεται,της ερχόμενης σεζόν.

Ποια ομάδα της Premier League ψάχνει ''πετρέλαιο'' στην Αφρική?

Η επιχειρηματική κίνηση της Σάντερλαντ να υπογράψει συμβόλαιο συνεργασίας με την αφιλοκερδή οργάνωση 'Invest in Africa' για δύο χρόνια θα της αποφέρει μυθικά κέρδη. Το ότι η Χίλαρι Κλίντον είπε μέσα στον Ιούνιο πως η Αφρική είναι η ''γη της ευκαιρίας'',μόνο τυχαίο δεν μπορεί να θεωρηθεί.

Οι μαύρες γάτες θα φοράνε στις φανέλες τους την επιγραφή της χορηγού τους και,αναμφίβολα,θα τις ανοίξει πολλούς δρόμους και θα είναι μία τεράστια οικονομική τόνωση για τον σύλλογο. 300 εκατομμύρια άνθρωποι στην συγκεκριμένη ήπειρο παρακολουθούν παιχνίδια της Πρέμιερ Λιγκ,ένας αριθμός που αποτελεί κίνητρο για την Σάντερλαντ. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ χαρακτηρίζεται ως η μεγαλύτερη δύναμη, από της ομάδες της Πρέμιερ Λιγκ, στην Αφρική,όμως,οι ενδείξεις προβάλουν ξεκάθαρα πως και η Σάντερλαντ ''θα ανεβεί σημαντικά στα μάτια'' των αφρικανών φιλάθλων μετά από αυτή την απόφαση. Η ομάδα του Μάρτιν Ο΄Νιλ, που κατετάγη 13η στην βαθμολογία την σεζόν 2011-2012, δεν ανακοίνωσε το κόστος του deal. Ο πρόεδρος του σωματείου, Έλις Σόρτ,δήλωσε μεταξύ άλλων: '' Πρέπει να προσαρμοστούμε στις απαιτήσεις του financial fair play οπότε τα χρήματα που θα επενδύσουμε θα είναι αρκετά λιγότερα από αυτά που μπορούμε να δώσουμε''.

Παράλληλα,τόνισε ότι η συνεργασία ''θα αποφέρει θετικά στοιχεία τόσο στην Σάντερλαντ όσο και στην αφρικανική ήπειρο,η οποία έχει αποτελέσει πρωτεύον κομμάτι στις επιτυχίες της ομάδας τα τελευταία χρόνια''. Επιπρόσθετα,επεσήμανε πως: ''Θέλουμε να είμαστε μέσα στην πρώτη δεκάδα του πρωταθλήματος.Υπάρχει μεγάλη πίεση για να το πετύχουμε- τόσο από τους οπαδούς και τις φιλοδοξίες τους όσο και από τα μεγάλα οικονομικά μεγέθη που αναμειγνύονται στην Premier League''.

Αξίζει,επίσης,να σημειωθεί πως αρκετοί Αφρικανοί ποδοσφαιριστές τίμησαν με την παρουσία τους την φανέλας της Σάντερλαντ. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι: οι Γκανέζοι Τζίαν Ασαμόα,Τζον Μενσά και Σουλέι Μουντάρι,ο Αιγύπτιος Άχμεντ Ελμοχαμάντι και ο μέσος από το Μπενίν Στεφάν Σεσενιόν.

Ο βασανισμός της μπάλας. Αγγλία 0-0 Ιταλία (πεν. 2-4)

Το θέαμα θυσιάστηκε στο Κίεβο με στόχο την πρόκριση. Ένα ματς που το χαρακτήρισε η σκοπιμότητα διεξήχθη ανάμεσα σε Αγγλία και Ιταλία. Δύο ομάδες που μοιάζουν στην τακτική προσπαθούσαν 120' λεπτά να βρουν την αχίλλειο πτέρνα της άλλης και το 0-0 στα πρώτα 90' αποτυπώνει πλήρως την εικόνα του παιχνιδιού. Όπως και στα προηγούμενα παιχνίδια,στους ομίλους,έτσι και στο συγκεκριμένο ματς Χότζον και Πραντέλι έπαιξαν μετρημένα χωρίς να ρισκάρουν και ειδικά η πλευρά των Άγγλων προτίμησε να ρίξει το βάρος στην αμυντική λειτουργία. Αν και η Ιταλία, σίγουρα, δεν είναι της άποψης πως ''η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση'',όπως παραδείγματος χάρη συμβαίνει στον τρόπο παιχνιδιού της Σουηδίας,δημιούργησε φάσεις και είχε σε αρκετές περιπτώσεις την ευκαιρία να προηγηθεί στο σκορ. Η μπάλα δεν την έκανε το χατίρι και, τελικά,η νίκη της κρίθηκε στην ψυχοφθόρα διαδικασία των πέναλτι. Ο Πραντέλι παρέμεινε αήττητος από την στιγμή που παρέλαβε τα ηνία της Σκουάντρα Ατζούρα (το 2010) και τα στατιστικά καταγράφουν 9 νίκες και 5 ισοπαλίες. Παράλληλα,αξίζει να σημειωθεί πως η Αγγλία έχει κερδίσει μόνο την μία από τις τελευταίες δέκα αναμετρήσεις της κόντρα στην Ιταλία,πράγμα που φέρνει τα λιοντάρια σε δύσκολη θέση. Σχετικά με το ματς που έλαβε χώρα στην πρωτεύουσα της Ουκρανίας,η επιλογή του Χότζον να κρατήσει τον Μίλνερ ως βασικό στην δεξιά πτέρυγα προβάλλει ξεκάθαρα και τις σκέψεις του και τον αμυντικό προσανατολισμό που ήθελε να ακολουθήσει. Τσάμπερλεϊν και Γουόλκοτ έκατσαν στον πάγκο και ένας από τους δύο αναμφίβολα θα χρησιμοποιούταν στο δεύτερο μέρος για να κλέψει η Αγγλία την νίκη. Διαφοροποιήσεις στις άλλες θέσεις των δύο ομοσπονδιακών συγκροτημάτων δεν υπήρχαν παρά μόνο η αναγκαστική λύση του Πραντέλι να περάσει δίπλα στον Μπονούτσι τον Μπαρζάλι,στην θέση του τραυματία από το ματς με την Ιρλανδία Κιελίνι. H Iταλία επιθυμούσε να πάρει από νωρίς το προβάδισμα και να πιάσει στον ύπνο την αντίπαλό της αλλά το δυνατό σουτ του Ντε Ρόσσι στο 3' από τα 20 μέτρα χτύπησε στο κάθετο δοκάρι του Χαρτ. Ένα λεπτό αργότερα,ο Τζόνσον προσπάθησε να ανοίξει το σκορ αλλά ο Τζίτζι Μπουφόν έδειξε ψυχραιμία και απέκρουσε το επικίνδυνο αλλά αδύναμο σουτ του δεξιού μπακ της Λίβερπουλ. Στην συνέχεια,η Ιταλία ανέλαβε τον έλεγχο του αγώνα και με πρωτοστάτες τους Πίρλο και Μοντολίβο,στο δημιουργικό κομμάτι,προσπαθούσε να διασπάσει την αντίπαλη άμυνα και να προηγηθεί πριν το 45'. Ξεχώρισε και πάλι,ειδικά στο πρώτο ημίχρονο,ο άσσος της Γιουβέντους που ήταν ο παίχτης που θα έπαιρνε την μπάλα από την άμυνα αλλά και αφού θα την μοίραζε,συνήθως,θα την ξαναέπαιρνε όταν περνούσε την γραμμή του κέντρου. Η Ιταλία στηρίζει πολλά στις εκλάμψεις και στην οργανωτική σκέψη του 32χρονου μέσου. Ο Μπαλοτέλι είχε δύο μεγάλες ευκαιρίες να πετύχει το πρώτο γκολ του ματς, όμως, στην πρώτη χρονικά περίπτωση το σουτ του σταμάτησε ο συμπαίκτης του στην Μάντσεστερ Σίτι,Τζόλεον Λέσκοτ,ενώ στην δεύτερη, την προσπάθεια του απέκρουσε σχετικά άνετα ο Τζο Χαρτ.

Τα δύο μπακς των Ατζούρι,όπως φάνηκε,Αμπάτε και Μπαλζαρέτι,μετατρέπονταν στις επιθέσεις της ομάδας τους σε εξτρέμς αποτελώντας δύο εξτρά παίκτες στην προσπάθεια για το γκολ. Ο Γουέιν Ρούνεϊ,από την άλλη,έπαιζε σε ελεύθερο ρόλο όταν η Αγγλία προωθούταν,πλησιάζοντας αρκετές φορές κοντά στα χαφ για να μαζέψει την μπάλα. Και στα δύο ημίχρονα,στοιχείο που ίσχυε και στους προηγούμενους αγώνες των λιονταριών,το σύνολο του Χότζον βασιζόταν στις αντεπιθέσεις και οι δύο φορ της,Ρούνεϊ και Γουέλμπεκ,έμεναν πίσω από την γραμμή του κέντρου όποτε η ομάδα τους αμυνόταν. Ο λόγος της προτίμησης στον Γουέλμπεκ είναι ότι ο επιθετικός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ μεταβιβάζει πιο αποτελεσματικά την μπάλα όταν η Αγγλία έχει την κατοχή της και επιχειρεί να επιτεθεί, από τον παίχτη της Λίβερπουλ,Άντι Κάρολ,που κάνει αρκετά συχνά λάθος στις κοντινές πάσες. 4-13 τα σουτ μέχρι την ανάπαυλα,ωστόσο,αυτά που κατέληξαν στο τέρμα από την πλευρά των τυπικά φιλοξενούμενων ήταν, μόλις, 3.

Στο δεύτερο ημίχρονο ήμασταν στο ίδιο έργο θεατές και όλα συνηγορούσαν πως το παιχνίδι θα πάει στην παράταση και πως θα είναι το πρώτο ματς στην διοργάνωση που θα λήξει στον κανονικό χρόνο 0-0. Ο Γουόλκοτ πέρασε στον αγώνα αντί του Μίλνερ,όπως αναμενόταν,αλλά δεν είναι ''κάθε μέρα πασχαλιά'' και δεν κατάφερε ''να βγάλει το φίδι από την τρύπα''. Το τέμπο έπεσε ιδιαίτερα πολύ μετά το 70' και την Ιταλία να έχει τις περισσότερες φάσεις. Τα δεδομένα του πρώτου ημιχρόνου στους υπόλοιπους τομείς δεν άλλαξαν. Η Ιταλία προσπαθούσε να χτυπήσει με έξυπνη μπαλιά από τον άξονα ενώ η Αγγλία μετέφερε κατά βάση το παιχνίδι της στην αριστερή πτέρυγα. Γιανγκ και Τζόνσον παρουσιάστηκαν σε αυτόν τον αγώνα βελτιωμένοι συγκριτικά με εκείνους του ομίλου. Μία και μία οι μεγάλες ευκαιρίες για Ιταλία και Αγγλία. Πρωταγωνιστές τους οι Ντε Ρόσσι,που δεν μπόρεσε να να σκοράρει αμαρκάριστος και από κοντινή απόσταση στο 48',και Ρούνεϊ,που δοκίμασε ψαλιδάκι στο 93' μέσα από την καρδιά της ιταλικής άμυνας για να νικήσει τον Μπουφόν. Ο διαιτητής Προένσα περίμενε τους παίχτες να προετοιμαστούν για τα επόμενα 30 λεπτά της παράτασης. Και πάλι οι δύο ομάδες εμφανίστηκαν νωθρές και ειδικά ο Χότζον σίγουρα πιστεύει στην παροιμία ''φύλαγε τα ρούχα σου και ας έχεις τα μισά''. Το διάστημα αυτό μέχρι τα πέναλτι πέρασε και δεν ακούμπησε και όλα θα κρινόντουσαν από τα 11 βήματα. Σε εκείνο το σημείο ξύπνησαν και οι οπαδοί αφού η διαδικασία αυτή θα τους προσέφερε λίγα λεπτά αγωνίας. Εύστοχοι στα πέναλτι ήταν οι: Μπαλοτέλι,Τζέραρντ,Ρούνεϊ,Πίρλο,Γιανγκ,Νοτσερίνο και Ντιαμάντι ενώ αστόχησαν οι: Μοντολίβο,Γιανγκ και Άσλεϊ Κόουλ. Η Ιταλία άξιζε με βάση την εικόνα του αγώνα την πρόκριση αλλά κάνοντας και τον συνήγορο του διαβόλου θα ήταν μαγκιά άμα περνούσε η Αγγλία με αυτό τον τρόπο και η ευθύνη θα έπεφτε στην Σκουάντρα Ατζούρα που επί 120 λεπτά δεν μπορούσε να μετουσιώσει ένα από τα 35 συνολικά σουτ της σε γκολ. Γιατί η αμυντικογενής Τσέλσι ήταν αυτή που κέρδισε το Τσάμπιονς Λιγκ του 2012 και όχι η Μπάγιερν που είχε την συντριπτική υπεροχή στον αγώνα...

Τζο Χαρτ και Τζόλεον Λέσκοτ άφησαν,δίκαια, τρομερές εντυπώσεις με την παρουσία τους στο ματς. Ο πρώτος ήταν εκεί όποτε έπρεπε και κράτησε με νύχια και με δόντια το 0-0 παρά τα 20 σουτ προς την εστία του που πραγματοποίησαν οι Ιταλοί. Δέχτηκε μόνο τρία γκολ στην διοργάνωση. 
Ο Λέσκοτ,επίσης,με την δύναμη και τις γρήγορες αντιδράσεις του συνέβαλε τα μέγιστα για να κρατηθεί ανέπαφη η εστία των λιονταριών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το τάκλιν του στο σουτ του Μπαλοτέλι,φάση στην οποία έδειξε ιδιαίτερο σθένος. Ο Τζέραρντ,ωστόσο,δεν βρέθηκε σε τόσο καλή μέρα και δεν πήρε την ομάδα στις πλάτες του όταν η μπάλα έκαιγε. Δεν έκανε την παραπάνω ενέργεια όταν η Αγγλία τον χρειαζόταν. Ο Πίρλο,για άλλη μια φορά,μάγεψε με τις ενέργειές του και αποτελεί καλλιτέχνη του γηπέδου. Ανοίγματα χώρων,σωστές κοντινές πάσες,πετυχημένα κατεβάσματα της μπάλας και μία κάθετη πάσα-δηλητήριο στον Μπαλοτέλι που θα μπορούσε να οδηγήσει άνετα στο 1-0,στην φάση που αναφέρθηκε προηγουμένως. Κάτι που πρέπει να σημειωθεί είναι πως από το παιχνίδι της Ιταλίας έλειπε το ξεπέταγμα του Κασάνο που ήταν μέτριος και,ορθά, αντικαταστάθηκε στο 78'. Η Ιταλία θα αντιμετωπίσει στον ημιτελικό την Γερμανία.

''Πxxxxxxς γιο'' αποκάλεσε δημοσιογράφο ο Νασρί. Ξέσπασε πόλεμος!

Τα έχει πάρει άσχημα ο Νασρί με τα media και με τις αντιδράσεις του και δίκιο να είχε,πάει να το χάσει. Όλα ξεκίνησαν από το ματς της Γαλλίας με την Αγγλία στο οποίο ο γαλλοαλγερινός άσσος πέτυχε το μοναδικό γκολ των τρικολόρ για το τελικό 1-1. Και μετά έβγαλε μένος! Στον ''πανηγυρισμό του'' έψαξε να βρει τον δημοσιογράφο της L'Equipe που τον είχε ''πληγώσει'' δίνοντας απαντήσεις και βάζοντας λάδι στην φωτιά. Χαρακτηριστικά του είπε ''κλείσε το στόμα σου'' και έδειχνε ιδιαίτερα ενοχλημένος από τα γραφόμενα του απεσταλμένου της γαλλικής εφημερίδας. Η άποψη αρκετών γάλλων δημοσιογράφων που έλεγε ότι ο Μπλαν έπρεπε να χρησιμοποιήσει τον φορμαρισμένο Μπεν Αρφά στην θέση του,δεν του φάνηκε και πολύ αρεστή, και ο παίχτης της Μάντσεστερ Σίτι πήρε το όπλο του! Μάλιστα,έδωσε συνέχεια,στο συμβάν αφού μετά τον αποκλεισμό της ομάδας του από την Ισπανία δεν έκρυψε τον θυμό του και απάντησε με υβριστικούς χαρακτηρισμούς και σε έναν άλλο εκπρόσωπο των ΜΜΕ. Εκείνος τον ρώτησε για την απόδοσή του στα 30 λεπτά που αγωνίστηκε,περνώντας στην θέση του Μαλουντά,και ο 24χρονος μέσος ανταποκρίθηκε στην ερώτησή του λέγοντάς τον ''Πxxxxxxς γιο'' και, στην συνέχεια, πρόσθεσε: ''Τώρα μπορείς,επίσης,να γράψεις πως δεν είμαι και πολύ μορφωμένος.''

Θέση στα γεγονότα πήρε και ο πρόεδρος της γαλλικής ομοσπονδίας Νοέλ λε Γκρε που ενώ είχε υπεραμυνθεί των λεγομένων του Νασρί στο πρώτο χρονικά περιστατικό,στο δεύτερο κατέκρινε την συμπεριφορά του γάλλου ποδοσφαιριστή. Ακριβώς,είπε "ο Νασρί είναι ένα ντροπαλό παιδί,όμως,τα λόγια του είναι αδικαιολόγητα''.

Επιπλέον,δείχνει εμπιστοσύνη στο έργο του Λοράν Μπλαν παρά τις αντιδράσεις που υπάρχουν προς το πρόσωπο του τεχνικού της εθνικής Γαλλίας,επισημαίνοντας πως: ''Η ομάδα βελτιώνεται και ανταπεξέρχεται στις απαιτήσεις καλύτερα,ειλικρινά. Υπάρχει ικανοποίηση. Ο Λοράν Μπλαν έχει κάνει αξιοσέβαστη και αρκετά ευχάριστη (για τους φιλάθλους) δουλειά.'' 

Δεύτερη επιστολή παραπόνων στον Λοράν Μπλαν... Ισπανία 2-0 Γαλλία.

Ο προημιτελικός αποδείχτηκε πιο εύκολη υπόθεση για την Ισπανία από ότι αναμενόταν... Για τους οπαδούς της Ισπανίας η νίκη στην φάση των 8 σήμανε πάρα πολλά και κάνουν όνειρα για την κατάκτηση του δεύτερου συνεχόμενου τροπαίου Euro. Παρόλα αυτά,στον ουδέτερο φίλαθλο το άνοστο 2-0 των φούριας ρόχας δεν του επιφύλασσε κάτι που θα τον εντυπωσιάσει ούτε ιδιαίτερο suspense. Οι Ισπανοί εξασφάλισαν μία επαγγελματική νίκη και δείχνουν πως ο κορεσμός από τις επιτυχίες είναι μία άγνωστη φράση για αυτούς,πράγμα που τους τιμάει. Έτσι,το βάρος πέφτει στους τρικολόρ που μετά τον αγώνα με την Σουηδία δεν έβαλαν μυαλό και έπαιξαν για να παίξουν. Ο Μπλαν μπορεί να διόρθωσε το μεγάλο σφάλμα στην τακτική του προηγούμενου αγώνα,με τα δύο καθαρόαιμα αμυντικά χαφ, περνώντας στην θέση του Ντιαρά τον πιο δημιουργικό Καμπάιγ,όμως, ο ρόλος του Ριμπερί,κυρίως,και του Μπενζεμά στην ομάδα παρέμεινε προβληματικός. Ο πρώτος έχει την τάση στα δύο τελευταία ματς να κρατάει την μπάλα απελπιστικά πολύ εις βάρος της ομάδας του. Βέβαια,υπάρχει η πιθανότητα να είναι και σχέδιο του προπονητή του ο οποίος σε τέτοια περίπτωση τον έχει επιβαρύνει με πολλά και βασανιστικά καθήκοντα. Όπως φάνηκε,ο Ριμπερί ήταν το παιδί για όλες τις δουλειές. Ήταν εκείνος που γυρνούσε στην άμυνα για να ανεβάσει την μπάλα,ήταν εκείνος που όποτε βρισκόταν στην αριστερή πτέρυγα χρειαζόταν να τρέξει πολλά μέτρα για να κάνει την έξυπνη πάσα και ήταν εκείνος που όποτε ήταν σε θέση πίσω από τον Μπενζεμά έπρεπε να του κάνει την κάθετη πάσα. Ο Ριμπερί ταλαιπωρούσε άσκοπα την μπάλα και αποτελούσε εύκολη λεία για τους αντιπάλους του και αν αυτό δεν ήταν δικιά του σκέψη αλλά ήταν επινόημα του ομοσπονδιακού προπονητή τότε η ευθύνη κλίνει σε μεγάλο βαθμό προς τον Μπλαν. Όσον αφορά τον Μπενζεμά, ο άσσος της Ρεάλ Μαδρίτης συνέχισε τις εμφανίσεις-ναυάγιο με μοναδική εξαίρεση να αποτελεί το ματς που έκανε κόντρα στην Ουκρανία. Το πρόσωπο του μονίμως απογοητευμένο,στεναχωρημένο ή ακόμα και αηδιασμένο με την κατάσταση. Τα σενάρια πολλά για την πιθανή αιτία που τον απασχολεί,όμως,τα στατιστικά δείχνουν πως δεν σημείωσε ούτε ένα γκολ στο Euro 2012. Αναμφίβολα,δεν έπαιρνε τις πάσες που ταίριαζαν στο στυλ του από τους συμπαίκτες του,ωστόσο,και αυτός πέταξε λευκή πετσέτα από νωρίς δυσαρεστώντας έντονα τους οπαδούς της Γαλλίας.

Η Ισπανία δεν παρουσίασε σοβαρές αλλαγές ούτε σε πρόσωπα ούτε σε τακτική. Έπαιξε το γνωστό της στρωτό ποδόσφαιρο και ακολούθησε το 4-6-0 για άλλη μια φορά παίζοντας με σχετικά προωθημένο τον Φάμπρεγας, που παραδόξως δεν έβαλε και γκολ(!). Παράλληλα,όλα δείχνουν πως ο Γιορέντε δεν πρόκειται να πάρει λεπτά συμμετοχής σε αυτό το τουρνουά λόγω του τρόπου που αγωνίζεται ο οποίος δεν συμβαδίζει με τα πλάνα του Ντελ Μπόσκε. Η ταχύτητα και οι ακατάπαυστες και γρήγορες πάσες των επιθετικογενών ποδοσφαιριστών είναι ο πυρήνας στον οποίο βασίζεται η εθνική Ισπανίας. Οι πρωταθλητές κόσμου του 2010 ευτύχησαν να προηγηθούν νωρίς στο σκορ αφού στο 19' ο Τσάμπι Αλόνσο με κεφαλιά έστειλε την μπάλα στα δίχτυα του Γιορίς. Καταπληκτική κούρσα του Άλμπα που ξεπέρασε τον Ρεβεγιέρ,πατώντας γκάζι, και την κατάλληλη στιγμή σέντραρε στον αμυντικό μέσο των μερένχες. Ο Κοσιελνί δεν είχε δράσει αποτελεσματικά για να μαρκάρει τον αφύλακτο Αλόνσο που έγραψε το 1-0 συμπληρώνοντας,παράλληλα,και 100 συμμετοχές με το εθνόσημο της χώρας του. Σε όλο το άλλο μέρος του πρώτου ημιχρόνου βλέπαμε το τίκι-τάκα των φούριας ρόχας και το ανορθόδοξο ξετύλιγμα στο γήπεδο από πλευράς Γάλλων. Η ευστοχία στις πάσες στο αντίπαλο μισό είναι ένα πολύ διαφωτιστικό στατιστικό με την Ισπανία να έχει ποσοστό 89% και την Γαλλία 65%. Η ομάδα του Μπλαν,δηλαδή, ενώ περνούσε με άνεση το κέντρο δυσκολευόταν απίστευτα στο να κάνει την κίνηση-ματ, που ποτέ δεν έγινε. Μοναδική αξιοσημείωτη ευκαιρία για την Γαλλία ήρθε από στημένο και, πιο συγκεκριμένα,από μακρινή εκτέλεση φάουλ του Καμπάιγ στο 31' που απέκρουσε εντυπωσιακά ο Κασίγιας σε κόρνερ.

Εύκολο βράδυ προβλεπόταν στο Ντόνετσκ,από τα δείγματα του πρώτου 45λεπτου,κάτι που επιβεβαιώθηκε με το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή. Και πολύ άργησε να βγάλει ο Μπλαν από τον αγώνα τον αμυντικογενή Ντεμπουσί(στο 64'), μία αλλαγή που έπρεπε να είχε πραγματοποιήσει με το ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου. Στη θέση του πέρασε ο δραστήριος Μενέζ ο οποίος με την εκρηκτικότητα του θα μπορούσε να βοηθήσει επιθετικά την ομάδα του. Τελικά,ούτε ο παίχτης της Παρί Σεν Ζερμαίν συνέβαλλε στην ανατροπή των δεδομένων αλλά ούτε και ο Νασρί που μπήκε,επίσης,στο ματς. Έτσι,διαφαινόταν πως το πρόβλημα βρίσκεται στις ρίζες και η ήττα θα ήταν το αναμενόμενο αποτέλεσμα όση ώρα και να έπαιζαν οι Γάλλοι. Αν και είχαν, μετά την ανάπαυλα, την ''ποιοτική'' κατοχή της μπάλας δεν προσέγγισαν με προϋποθέσεις σε καμία περίπτωση την αντίπαλη περιοχή. Ο Κασίγιας κράτησε για τρίτη φορά στο Euro ανέπαφη την εστία του και οι τρικολόρ έκλεισαν την πορεία τους στην διοργάνωση πετυχαίνοντας μόνο τρία γκολ... Μάλιστα,οι Ισπανοί δεν είχαν πει την τελευταία τους λέξη και στο 89' ανέβασαν και άλλο τον δείκτη του σκορ. Ο Πέδρο εισέβαλε στα καρέ της αντίπαλης άμυνας και ο Ρεβεγιέρ τον χτύπησε,χωρίς ιδιαίτερη δύναμη, στα πόδια. Πέναλτι για την Ισπανία σύμφωνα με την απόφαση του Ριτσόλι το οποίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αυστηρό. Ο Τσάμπι Αλόνσο το ανέλαβε και, με αυτό τον τρόπο, βρήκε για δεύτερη φορά τον δρόμο προς τα δίχτυα. Η ''βεντέτα'' ανάμεσα στις δύο πλευρές δεν σταματάει εδώ,καθώς θα συναντηθούν δύο ακόμα φορές στο προσεχές μέλλον. Ισπανία και Γαλλία κληρώθηκαν στον ίδιο όμιλο για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2014 στην Βραζιλία και ''θα χυθεί αίμα'' για την πρόκριση.

Από την Ισπανία,δύο ήταν οι ποδοσφαιριστές που ξεχώρισαν και έβαλαν έναν μεγάλο λίθο για να περάσουν οι φούριας ρόχας στον ημιτελικό. Πιο αναλυτικά, ο Τσάμπι Αλόνσο με τα δύο του γκολ (έφτασε,πλέον,τα 15 με την εθνική) καθόρισε σε μεγάλο βαθμό την τύχη του παιχνιδιού. Παράλληλα, ήταν ο γνωστός καλός Αλόνσο στα αμυντικά χαφ και οι περισσότερες πάσες του ήταν επιτυχημένες. Επιπρόσθετα,ο Ζόρντι Άλμπα έπαιξε με τρομερή ωριμότητα στον αγώνα. Τα τρεξίματά του ήταν μελετημένα και δεν δίσταζε όποτε χρειαζόταν να παίζει και σαν εξτρέμ στην αριστερή πτέρυγα.  Σημαντική και η ασσίστ του στο πρώτο γκολ της Ισπανίας,που ήταν για highlight. Από την άλλη πλευρά, οι απογοητεύσεις του αγώνα ήταν πολλές. Πέρα από τους Μπλαν,Ριμπερί και Μπενζεμά,για τους λόγους που προαναφέρθηκαν,ο Ρεβεγιέρ είναι ένας ακόμη παίχτης που χρειάζεται να προστεθεί στην ''λίστα''. Δύο μεγάλα λάθη από τον δεξί μπακ που οδήγησαν και στα δύο γκολ της Ισπανίας. Στο πρώτο δεν κατάφερε να καλύψει τον ταχύτατο Άλμπα και να του κλέψει στην πρώτη πάσα την μπάλα. Ο αριστερός μπακ της Βαλένθια,στην συνέχεια,δεν δυσκολεύτηκε να πάρει και άλλα μέτρα και να πασάρει στον Αλόνσο για το 1-0. Στο δεύτερο τέρμα της Ισπανίας,ο Ρεβεγιέρ έκανε το φάουλ στον Πέδρο,βάση του οποίου ο ρέφερι της αναμέτρησης καταλόγισε το πέναλτι. Στην ''τρικυμία'' που επικράτησε στο στρατόπεδο των τρικολόρ,ο Καμπάιγ σώθηκε και έπαιξε αξιόλογα. Λίγες οι άστοχες πάσες από τον μέσο της Νιουκάσλ που δρούσε μυαλωμένα στον αγώνα. Η συνεργασία του με τον Μ'βιλά,επίσης,ήταν αποτελεσματική. Η νίκη της Ισπανίας την έφερε στους 4 όπου θα γίνει μάχη ανάμεσα στους ίβηρες αφού προσεχής αντίπαλός της είναι η Πορτογαλία.

Το δυνατό σημείο που έγινε αδύναμο. Γερμανία 4-2 Ελλάδα.

Πρώτα πρώτα,θα ήθελα να ξεκαθαρίσω πως δεν θα το πάω το θέμα στο πολιτικό αφού όταν η ανάλυση γίνεται σε αγωνιστικό πλαίσιο,εκεί παραμένει. Όταν μιλάμε για μπάλα,μιλάμε για μπάλα και όπως είπε και ο Λεβ εκείνος εστιάζει στο ποδόσφαιρο και η Μέρκελ στην πολιτική. Συγχαρητήρια αξίζουν στην εθνική όχι τόσο για τον συγκεκριμένο αγώνα αλλά, κυρίως, για την συνολική παρουσία της και την υπέρβαση που έκανε,να περάσει δηλαδή τους ομίλους ανατρέποντας τα προγνωστικά. Το κλίμα ήταν οξυμένο τις προηγούμενες μέρες ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα,όμως,αυτό δεν φάνηκε να επηρεάζει τον ρυθμό και την εξέλιξη της αναμέτρησης. Η Γερμανία έκανε επίδειξη δύναμης απέναντι στην Ελλάδα και κατέρριψε με αυτό τον τρόπο ένα αξιοσημείωτο ρεκόρ. Συμπλήρωσε 15 συνεχόμενες νίκες σε επίσημα παιχνίδια, κάτι που είναι πρωτοφανές για εθνική ομάδα και αξίζουν να της πιστωθούν,επίσης,τα εύσημα. Επιπρόσθετα,συνέχισε την ευνοϊκή της παράδοση κόντρα στην γαλανόλευκη με τα στατιστικά να μην είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά για την εθνική Ελλάδος. Πλέον,σε εννιά παιχνίδι τα πάντσερ έχουν 6 νίκες και τρεις ισοπαλίες με αντίπαλο την νικήτρια του Euro 2004.  Οι υποστηρικτές της Ελλάδας,από την άλλη,χρειάζεται να είναι απόλυτα ευχαριστημένοι με τα κατορθώματα της χώρας που χειροκροτούν αφού μέσα σε 8 χρόνια η εθνική ομάδα ανέβασε κατακόρυφα τον πήχη,με την επιτυχία του 2004,την μία συμμετοχή σε μουντιάλ και τις δύο ακόμα συμμετοχές σε Euro. Μάλιστα,μέσα σε αυτά τα χρόνια έφτασε δύο φορές σε προημιτελικά ευρωπαϊκής διοργάνωσης,πράγμα που δεν είχε καταφέρει ουδεμία φορά στην ιστορία της προηγουμένως.

Πάντως,για να κρατάμε τις προσδοκίες μας ζωντανές πρέπει να ασκούμε και την κατάλληλη και καλοπροαίρετη κριτική στην Ελλάδα η οποία στο τελευταίο της παιχνίδι στο Euro 2012 μπορούσε να τα πάει και καλύτερα. Το αβαντάζ της στα προκριματικά του τουρνουά αλλά και στους ομίλους, την πλήγωσε στο ματς κόντρα στους Γερμανούς. Αυτό δεν είναι άλλο από την συνολική αμυντική της λειτουργία. Ενώ με την Ρωσία ήταν άψογη, οι φιναλίστς του Euro 2008 έλυσαν τον γόρδιο δεσμό και την αναστάτωσαν σε αρκετές περιπτώσεις. Εκείνο το σημείο στο οποίο βασίστηκε ο Σάντος για να πάρει την νίκη κόντρα στην ρώσικη αρκούδα,αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα με τους μεσοεπιθετικούς κυρίως, και τον επιθετικό της Γερμανίας. Αν και ο Λεβ παρέταξε την ομάδα του με πολλές αλλαγές,εκείνες γράπωσαν την ευκαιρία και απέδειξαν την αξία τους με τον ανταγωνισμό για μία θέση στο αρχικό σχήμα,ως συνέπεια,να κορυφώνεται. Παράλληλα,η Γερμανία έδειξε το βάθος του πάγκου της αφού όποιον και να εμπιστευτεί ο ομοσπονδιακός τεχνικός είναι έτοιμος να συνδράμει. Τα σουτ των παιχτών της στο πρώτο ημίχρονο πολλά και επικίνδυνα,με την μερίδα του λέοντος να ανήκει στον Μάρκο Ρόις. Πραγματικά,ο παίχτης αυτός απέδειξε με την εμφάνιση του,πέρα από τα στοιχεία που προέβαλλε στην Μπουντεσλίγκα,γιατί η Μπορούσσια Ντόρτμουντ δαπάνησε 18.5 εκατομμύρια ευρώ για να τον ντύσει στα κιτρινόμαυρα,ξανά. Ξανά διότι ο πρώην εξτρέμ της Γκλάντμπαχ αποτελούσε μέλος των ακαδημιών της πρωταθλήτριας Γερμανίας για 10 ολόκληρα χρόνια,την περίοδο 1996-2006,λάθος το οποίο πλήρωσε και μεταφορικά και κυριολεκτικά η νυν ομάδα του. Διαρκώς στα καρέ μας βρίσκονταν οι αντίπαλοι προωθημένοι και ήταν το πρώτο ματς στην διοργάνωση που τα δύο σέντερ-μπακς των πάντσερ περνούσαν τόσο συχνά την γραμμή του κέντρου, απομονώνοντας την απέναντι πλευρά στο μισό γήπεδο. Επιπλέον,αξίζει να τονιστεί πως ο Πορτογάλος προπονητής της Ελλάδος επιδίωξε να χτυπήσει την Γερμανία στο στοιχείο, βάση του οποίου αναπτυσσόταν στα προηγούμενα παιχνίδια,εκείνα του ομίλου. Στόχος των κεντροευρωπαίων ήταν, τις περισσότερες φορές,να χτυπάνε την αντίπαλη ομάδα παίζοντας στο διάστημα ανάμεσα στο κέντρο και στην επίθεση και όχι τόσο στις πτέρυγες. Η κάθετη πάσα θα ήταν η κίνηση που θα οδηγούσε στο γκολ και όχι οι σέντρες από τα πλάγια αφού οι Γερμανοί προσπαθούν να παίζουν στρωτό ποδόσφαιρο, κάτι που τους ταιριάζει απόλυτα. Ο Σάντος,λοιπόν,οργάνωσε το κέντρο βάζοντας μέσους που χαρακτηρίζονται,χωρίς αμφιβολία, ως αμυντικογενείς προκειμένου να πνίξει τις επιθέσεις της Γερμανίας. Το γεγονός αυτό δεν πτόησε τους παίχτες της σε καμία περίπτωση καθώς έκαναν εξίσου καλό παιχνίδι δημιουργώντας φάσεις από τις πτέρυγες. Τα χαφ,τελικά, της Ελλάδος δεν βοήθησαν και όλα έδειχναν πως το γκολ ήταν θέμα χρόνου. 

Στο 39' το σουτ του Λαμ,που είχε διεισδύσει, πήρε τρομερή τροχιά και κατέληξε στα δίχτυα του Σιφάκη. Ολόιδιο γκολ με αυτό που πέτυχε ο αρχηγός της ομάδας στο εναρκτήριο παιχνίδι του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006,Γερμανία-Κόστα Ρίκα. Η Ελλάδα θα επιθυμούσε το 0-0 πριν την ανάπαυλα,ωστόσο,η εικόνα του παιχνιδιού δεν συνηγορούσε σε αυτό αφού Ρόις,Σούρλε και Κεντίρα,κατά βάση,είχαν αρκετές ευκαιρίες να ανεβάσουν το σκορ υπέρ τους, σε υψηλά επίπεδα. Αν και η επιθετικότητα των Γερμανών ήταν εμφανής,ο καθαρόαιμος φορ της, Κλόζε,έδειχνε να βρίσκεται εκτός παιχνιδιού και να ψάχνει τα πατήματά του. Τέλος,χρειάζεται να ειπωθεί ένα πράγμα που δεν αποτελεί άλλοθι αλλά θεωρείται ανεπίτρεπτο. Η περιοχή τόσο μπροστά από το τέρμα του Σιφάκη όσο και από το τέρμα του Νόιερ έμοιαζε με ''αγρόκτημα για να φυτέψουμε πατάτες''. Οι λακκούβες μόνο προβλήματα δημιουργούσαν στους δύο τερματοφύλακες και ήταν ανάγκη προ-αγώνα να έχει λυθεί το ζήτημα.

Μετά το 45',η Ελλάδα ήταν υποχρεωμένη να καλύψει τις ζημιές που άφησε το πρώτο μέρος. Έπρεπε, πάση θυσία, να περάσει το κέντρο και να κοιτάξει κατάματα τα αντίπαλα γκολποστ. Το πέρασμα του Γκέκα στον αγώνα ανέβασε το τέμπο της γαλανόλευκης και συνέβαλλε με την παρουσία του καθοριστικά στην εξέλιξη του ματς. Το γκολ της εθνικής στο 55',ξεκίνησε ουσιαστικά από τα δικά του πόδια. Αρχικά,βρήκε με πάσα τον Σαλπιγγίδη ο οποίος στο σωστό timing πάσαρε στον Σαμαρά που από κοντινή απόσταση πέτυχε το γκολ της ισοφάρισης. Καταπληκτική κίνηση από τον άσσο της Σέλτικ που ξέφυγε από τα μαρκαρίσματα και ''μύρισε'' την εξέλιξη της φάσης. Ενέργεια για σεμινάριο από τον σκόρερ της Ελλάδος. Τα πράγματα έδειχναν ευοίωνα για τους τυπικά φιλοξενούμενους αφού με το αναζωπυρωμένο πάθος, σύμμαχο, η ανατροπή των δεδομένων δεν φαινόταν απίθανη, που ήταν και η κρυφή επιθυμία των ελλήνων φιλάθλων. Ωστόσο,το όνειρο δεν κράτησε πολύ αφού οι Γερμανοί ζήτησαν την εκδίκηση και την πήραν με εμφατικό τρόπο. Στο 61', ο Κεντίρα,μετά από μακρινή σέντρα του Μπόατενγκ, βρέθηκε στην καρδιά της ελληνικής άμυνας και με εξαιρετικό μονοκόμματο σουτ έγραψε το 2-1. Κακό και αναποτελεσματικό μαρκάρισμα από τον Μανιάτη που έχασε τον γερμανό αμυντικό μέσο(με καταγωγή από την Τυνησία) ο οποίος δεν συγχώρεσε. Παρόλα αυτά,το εντυπωσιακό της υπόθεσης είναι ότι η Ελλάδα κατόρθωσε να δεχτεί γκολ από έναν παίχτη που σε δύο χρόνια στην Ρεάλ Μαδρίτης έχει σκοράρει μόλις δύο γκολ ενώ σε τρία χρόνια με την εθνική Γερμανίας άλλα δύο τέρματα,πράγμα που δείχνει πως το σκοράρισμα δεν είναι το φόρτε του.

Στο 68' ήρθε και το 3-1 από κεφαλιά του Κλόζε και τραγικό λάθος του Σιφάκη που όφειλε να ελέγξει την φάση. Η έξοδος του τερματοφύλακα του Άρη ήταν ένα προσωπικό δώρο του παίχτη στον επιθετικό της Λάτσιο που πέτυχε το 64ο γκολ του με την εθνική ομάδα. Ήταν το φυσικό επακόλουθο στα πολλά άσχημα πιασίματα της μπάλας από τον κρητικό γκολκίπερ που παρουσίασε ιδιαίτερη αστάθεια και δεν εξέπεμπε σιγουριά στην άμυνα. Στο 74', η κυριαρχία των Γερμανών μεταφράστηκε ξανά σε γκολ,αυτή την φορά από τον Ρόις που σίγουρα άξιζε τέτοιου είδους επιβράβευση για την εμφάνισή του. Ο Εζίλ πάσαρε στον Κλόζε,εκείνος βγήκε στην πλάτη της άμυνας,σούταρε,όμως ο Σιφάκης είπε σε πρώτη φάση ''όχι''. Το ριμπάουντ,ωστόσο,το πήρε ο νεαρός μεσοεπιθετικός που το δυνατό του σουτ χτύπησε το οριζόντιο δοκάρι και στην συνέχεια κατέληξε μέσα στο τέρμα. Μαγική εμφάνιση των Γερμανών και τα τέσσερα γκολ που σημείωσαν ήταν λίγα για αυτά που απέδωσαν. Η κατοχή ήταν συντριπτικά με το μέρος τους (66%) ενώ επιχείρησαν και 24 σουτ,απειλώντας,όπως φαίνεται,κατά βούληση την αντίπαλη εστία. Το δεύτερο γκολ της τιμής για την Ελλάδα ήρθε στο 89' μετά από χτύπημα πέναλτι του Σαλπιγγίδη. Για να σφυρίξει,βέβαια,ο Σκόμινα  την εσχάτη των ποινών πρώτα ο Μπόατενγκ έκανε χέρι ύστερα από επιχειρούμενη πάσα του Φωτάκη. 4-2 το τελικό σκορ το οποίο άφησε γλυκόπικρες εντυπώσεις και στις δύο πλευρές.

Μόνο ένας παίχτης διασώθηκε από ελληνικής πλευράς και αυτός είναι ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης. 1 γκολ και μία ασσίστ για τον άσσο του Πάοκ που όσες φορές ακούμπησε την μπάλα την χειρίστηκε ώριμα χωρίς επιπολαιότητα. Γνώριζε ότι έπρεπε να εκμεταλλευτεί και την μισή ευκαιρία που θα του δινόταν και για να το πούμε λαϊκά,''έβγαλε από την μύγα ξύγκι''. Έπεισε με την απόδοσή του ενώ,αντίθετα,ο Σιφάκης ήταν η μεγαλύτερη απογοήτευση στην ομάδα του Σάντος,για τους λόγους που αναφέρθηκαν νωρίτερα. Ο Νίνης,για άλλο ένα ματς στο Euro 2012,ήταν εκτός τόπου και χρόνου και το ρίσκο του Σάντος να τον χρησιμοποιήσει, απέτυχε. Λίγες διεκδικήσεις της μπάλας από μέρους του και άστοχες οι μεταβιβάσεις της μπάλας τις λίγες φορές που την είχε στα πόδια του. Μόνο ένα σχετικά επικίνδυνο σουτ που δοκίμασε περιλαμβάνεται στα θετικά στοιχεία της συμμετοχής του. Στους νικητές του ματς,οι πρωταγωνιστές ήταν πολλοί και δύσκολα διακρίνεις κάποιον.

Αναμφίβολα,πάντως,ο Σάμι Κεντίρα τράβηξε τα βλέμματα με το μεστό παιχνίδι του. Προέβαλλε πέρα από το αμυντικό του χάρισμα,το οποίο είναι αναγνωρισμένο, και τεράστια ποιότητα όταν περνούσε το κέντρο. Σωστές τοποθετήσεις,εύστοχα σουτ και ένα βαρυσήμαντο γκολ για τον 25χρονο ποδοσφαιριστή. Επίσης,ο Σβάινσταϊγκερ ήταν και πάλι αυτός που η Γερμανία χρειάζεται. Η πλειονότητα των προσπαθειών του για πάσα ήταν άκρως επιτυχής και το μυαλωμένο παιχνίδι του στο κέντρο είναι καταλυτικής σημασίας για την απόδοση της ομάδας του συνολικά. Παίχτης-βαρόμετρο ο μέσος της Μπάγιερν Μονάχου. Συνάμα, ο Ρόις,σίγουρα, συγκαταλέγεται στους κορυφαίους του αγώνα αφού με την εκρηκτικότητα του διέσπασε ουκ ολίγες φορές την ελληνική άμυνα. Ήταν μέσα στις φάσεις και σκόραρε και το τέταρτο γκολ της Γερμανίας. Τα πάντσερ θα βρουν στον δρόμο τους για τον τελικό ή την Αγγλία ή την Ιταλία και όποιο και αν είναι το οριστικό ζευγάρι αναμένεται ένα παιχνίδι που θα κόψει την ανάσα.

Ακριβά τα αεροπορικά εισιτήρια για τους Άγγλους οπαδούς.

Πρόβλημα στην μετακίνησή τους στο Κίεβο αντιμετωπίζουν οι υποστηρικτές των Λιονταριών και δεν αναμένονται παραπάνω από 5.000 στο γήπεδο. Οι φόροι αεροδρομίου βαραίνουν τις πλάτες τους και πολλοί που σχεδίαζαν να ταξιδέψουν θα κάτσουν τελικά σπίτι. Τα φθηνότερα εισιτήρια κοστίζουν κοντά στα 700 ευρώ για το πήγαινε-έλα που προβλέπουν άφιξη το Σάββατο και αναχώρηση την Κυριακή. Ο Κέβιν Μάιλς από τους Football Supporters' Federation δήλωσε πως ''η Βαρσοβία είναι πιο φθηνή από το Κίεβο. Αν παίξουμε με την Γερμανία στα ημιτελικά πολύ περισσότερος κόσμος θα έρθει. Μπορεί να είναι περισσότεροι και από 10.000 οπαδοί (στο γήπεδο) αν παίξουμε με την Γερμανία. Υπάρχουν πιο πολλές απευθείας πτήσεις για την Πολωνία. Θα είναι το μεγαλύτερο παιχνίδι μέχρι στιγμής.''

Μεγάλη μερίδα οπαδών,μάλιστα,έχει αρχίσει να κάνει κρατήσεις για την φάση των 4 αν και η Αγγλία δεν έχει ακόμα ξεκαθαρίσει την υπόθεση πρόκριση αφού στον δρόμο της βρίσκεται η Ιταλία. Από το γεγονός αυτό φαίνεται ξεκάθαρα πόσο εξιτάρει τους Άγγλους ένα ματς με αντίπαλο την Γερμανία.
Ο Μαρκ Πέριμαν,από το official England supporters' club,επεσήμανε: ''Από την στιγμή που θα φτάσεις στο Κίεβο,τα πράγματα δεν είναι ακριβά. Το φαγητό και το ποτό είναι φτηνά αν και οι φόροι αεροδρομίου είναι ακριβοί. Υπάρχουν άνθρωποι που θα έρθουν για τις νοκ-άουτ φάσεις αλλά ο αριθμός δεν θα είναι μεγάλος.''

Επιπρόσθετα,τόνισε πως οι Ιταλοί οπαδοί θα είναι ευάριθμοι και υποστήριξε πως θα ταξιδέψουν πολλοί μόνο αν η Σκούαντρα Ατζούρα φτάσει στον τελικό. ''Οι πιο πολλοί οπαδοί στο γήπεδο θα είναι Ουκρανοί και Ρώσοι,και ελπίζουμε ότι θα είναι με το μέρος μας.''

Πιο δύσκολη από ότι φαινόταν η νίκη της Πορτογαλίας. Τσεχία 0-1 Πορτογαλία.

Χωρίς αμφιβολία, θα ακουστούν πικρόχολα σχόλια για την εμφάνιση των Τσέχων που έχασαν και αποκλείστηκαν από την συνέχεια της διοργάνωσης. Παρόλα αυτά,δεν αναμενόταν κάτι περισσότερο από την ομάδα του Μπίλεκ αφού αυτό είναι το στυλ παιχνιδιού της και στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στον αμυντικό προσανατολισμό. Η Τσεχία επιδιώκει να πετυχαίνει το γκολ είτε από κάποια αντεπίθεση,με κύριους θύτες τους Πίλαρ και Γίρατσεκ,είτε από προσωπικό λάθος της αντίπαλης πλευράς. Πολύ πιθανώς,να ήθελαν να χτυπήσουν την Πορτογαλία προς του τέλος του παιχνιδιού,όπως έγινε και κόντρα στην Πολωνία,στο χρονικό σημείο δηλαδή που οι ίβηρες θα ήταν επηρεασμένοι αρνητικά από το άγχος και την ψυχολογική πίεση. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη,αφού το θεωρητικά φαβορί επιβεβαίωσε τον χαρακτηρισμό που του είχε αποδοθεί πριν το ματς. Κατά κάποιο τρόπο θα μπορούσε να θεωρηθεί ως εκδίκηση,έστω και μετά από χρόνια,για τον αποκλεισμό της Σελεσάο από την Τσεχία στον ίδιο γύρο του Euro 1996.

Οι φόβοι που υπήρχαν στις τάξεις της Νάροντακ,τελικά,επαληθεύτηκαν καθώς ο τραυματισμός του Ροζίτσκι στο παιχνίδι απέναντι στην Ελλάδα του στέρησε πέρα από το ματς με την Πολωνία και αυτό για την φάση των 8 με την Πορτογαλία και,έτσι,την θέση του πήρε ο Νταρίντα. Ένα πρώτο μέρος που σίγουρα έβλαψε τα μάτια των θεατών από όλες τις απόψεις και σε όλες τις πτυχές του. Πολύ αργός ρυθμός, ασυνεννοησία μεταξύ των παιχτών και πολλές άστοχες πάσες με τις δύο ομάδες συστηματικά να ανταλλάσσουν μπαλιές. Ειδικά,από πλευρά Τσεχίας,φαινόταν ιδιαίτερα δραματικό με τους σέντερ-μπακς και τους αμυντικούς χαφ να δυσκολεύονται αρκετές φορές εμφανώς να περάσουν με πάσα την μπάλα από την μέση του γηπέδου με την λέξη ανάπτυξη να μοιάζει ξένη. Από την άλλη,η Πορτογαλία συχνά πλησίαζε την αντίπαλη περιοχή αλλά κάπου εκεί τα χαλούσε και δεν πήρε το προβάδισμα πριν το 45'.  Ο Ρονάλντο αποτελούσε την μόνιμη απειλή με τις δύο σημαντικότερες ευκαιρίες για την ομάδα του να τελειώνουν από τα πόδια του. Στο 33', ο Πέπε σέντραρε όμορφα στον άσσο της Ρεάλ Μαδρίτης ο οποίος,ωστόσο,από πλεονεκτική θέση δεν βρήκε δίχτυα με το ψαλιδάκι που επιχείρησε. Στο πρώτο λεπτό των καθυστερήσεων,ο Ρονάλντο ξαναχτύπησε αλλά το σουτ του αυτή τη φορά βρήκε δοκάρι,μετά από μακρινή πάσα του Κοεντράο. Ο Νάνι δεν παίζει αποτελεσματικά ενώ ο Μοουτίνιο μόνο ξεχωρίζει με τις ενέργειες του από το κεντρικό τρίδυμο(Μοουτίνιο,Μεϊρέλες και Βελόσο).

Στο δεύτερο ημίχρονο,η Τσεχία παρουσιάστηκε ''μια από τα ίδια'' με τον Μπάρος να είναι εξαφανισμένος όπως και πριν την ανάπαυλα. Βέβαια,το μερίδιο ευθύνης δεν πέφτει αποκλειστικά στον ίδιο αφού η μπάλα ελάχιστες φορές έφτασε μέχρι την επίθεση. Εκεί που κρίθηκαν όλα είναι το γεγονός ότι η Πορτογαλία δεν έχασε την ψυχραιμία της και πίεζε για το γκολ τακτικά και με αποφασιστικότητα. Η παράταση δεν θα ήταν,επίσης,άσχημο σενάριο για τους Τσέχους που στα ψυχικά αποθέματα παίρνουν άριστα και οι Πορτογάλοι θα ένιωθαν εκεί τα μουρμουρητά και την απαξίωση. Ο Πάουλο Μπέντο δεν έδειχνε να ανησυχεί και στο 79' ήρθε και το πολυπόθητο γκολ. Ο Νάνι,που ανέβασε ρυθμούς στο δεύτερο μέρος,πάσαρε την κατάλληλη στιγμή στον Μοουτίνιο ο οποίος έβγαλε την ασσίστ στον Ρονάλντο που με κεφαλιά νίκησε τον Τσεχ και έγραψε με αυτό τον τρόπο το 0-1. Η ισοφάριση θα ακουγόταν σαν αστείο και οι Τσέχοι είχαν καταθέσει τα όπλα περιμένοντας μαρτυρικά την ήττα τους. Ο Μπίλεκ ακολούθησε το γνωστό και δοκιμασμένο πλάνο που δεν τον δικαίωσε αφού ο Μπέντο ήταν διαβασμένος και το τοίχος που έστησε στο κέντρο έκαψε και τις παραμικρές ελπίδες της Τσεχίας να σκοράρει κάποιο τέρμα. Μία,τουλάχιστον,από τις 20 τελικές προσπάθειες που είχε η Πορτογαλία ήταν λογικό να καταλήξει στα δίχτυα ενώ,παράλληλα,η Τσεχία τελείωσε το ματς κάνοντας μόλις 2 προσπάθειες για να πετύχει γκολ. Η κατοχή,από την άλλη,ήταν μοιρασμένη ανάμεσα στις δύο ομάδες,όμως,η Πορτογαλία ήταν εκείνη που έλεγχε,ποιοτικά,το παιχνίδι.

Το μη επιθετικό ποδόσφαιρο και η ήττα της Τσεχίας ''συνόδευσαν'',ως συνέπεια, και την απόδοση του κάθε παίχτη ξεχωριστά. Οι ποδοσφαιριστές που αναμενόταν να κάνουν την έκπληξη,Γίρατσεκ και Πίλαρ,δεν στάθηκαν στο ύψος τους και οι προσπάθειες τους δεν βγήκαν σε καμία περίπτωση. Γενικότερα,όλοι από πλευρά Τσεχίας κινήθηκαν σε ρηχά νερά ενώ λίγο καλύτερο βαθμό αξιολόγησης θα μπορούσαν να πάρουν ο Τσεχ και ο Χούμπσμαν. Ο πρώτος πάλεψε να κρατήσει με νύχια και με δόντια ανέπαφη την εστία του,αλλά στο 79' δεν είχε την δυνατότητα να το πράξει καθώς η απόπειρα του Ρονάλντο δεν του έδωσε ελπίδες. Ο Χούμπσμαν ήταν μαχητικός στο κέντρο,αρκετές ενέργειες του δεν ήταν αποτελεσματικές,ωστόσο,είχε διάθεση να κυνηγήσει το θετικό σκορ και κοίταξε στα μάτια τους αντιπάλους του. Στο στρατόπεδο της Πορτογαλίας,ο Ρονάλντο είναι σε δαιμονιώδη φόρμα και το δείχνει. Πέτυχε το τρίτο του γκολ σε δύο συνεχόμενα παιχνίδια και συνεχίζει ακάθεκτος. Ήταν διαρκώς κίνδυνος για την άμυνα της Τσεχίας και πέρα από το θέαμα που προσφέρει, συμβάλλει καθοριστικά ώστε η ομάδα του να παίρνει τα επιθυμητά σκορ. Ο Μοουτίνιο,για άλλο ένα παιχνίδι,αποτέλεσε τον ηγέτη του κέντρου που κόβει και ράβει για την Πορτογαλία και ανταποκρίνεται επιτυχώς στον πολυσύνθετο ρόλο του,προσθέτοντας μία ασσίστ στο ενεργητικό του. Μεγάλο μερίδιο στην ''δόξα'',προφανώς,είχαν και τα δύο φουλ-μπακς,όπως στο παιχνίδι με την Δανία. Το παράδειγμα αυτό δεν είναι τυχαίο αφού οι ερυθρόλευκοι διαθέτουν παρόμοιο στυλ παιχνιδιού με την Τσεχία αφού ξεκινάνε από την σφιχτή άμυνα και προσπαθούν κύρια να πετύχουν γκολ μέσω αντεπιθέσεων,τα οποία δημιουργούνται κατά βάση από τα γρήγορα μπακς της και εξτρέμ της. Περέιρα και Κοεντράο,λοιπόν,κατατρόπωσαν το πλάνο των Δανών και στην συνέχεια θύμα τους ήταν και οι Τσέχοι. Εξαιρετικοί σε δεξιά και αριστερή πλευρά,αντίστοιχα,διότι δεν άφηναν χώρους αμυντικά και οι γρήγορες κούρσες τους στις πτέρυγες προκαλούσαν τριγμούς στην αμυντική λειτουργία των αντιπάλων τους. Η Πορτογαλία έχει υψηλές βλέψεις,όμως,για να φτάσει στον τελικό χρειάζεται πρώτα να αποκλείσει μία εκ των Ισπανία ή Γαλλία με το εγχείρημα να θεωρείται ιδιαίτερα απαιτητικό.

Ποιοι είναι οι 10 πιο ακριβοπληρωμένοι αθλητές του κόσμου?

Το επενδυτικό περιοδικό Forbes έδωσε για άλλη μια χρονιά τις απαντήσεις. Μόνο δύο ποδοσφαιριστές βρέθηκαν στην σχετική λίστα του 2011 που δεν είναι άλλοι από τους Ντέιβιντ Μπέκαμ και Κριστιάνο Ρονάλντο που αποτελούν τους ''φτωχούς της παρέας'' αφού οι ''καρχαρίες'' της κατηγορίας προέρχονται από άλλα αθλήματα. Όσον αφορά τον Μπέκαμ,ο άσσος της Λος Άντζελες Γκάλαξι έβγαλε μόνο από την τωρινή ομάδα του 7 εκατομμύρια ευρώ για την σεζόν 2010-2011 ενώ τα έσοδα του από εξωαγωνιστικές επιχειρηματικές δραστηριότητες ανέρχονται στο ποσό της τάξης των 30 εκατομμυρίων ευρώ. Ο Ρονάλντο,επίσης πρώην παίχτης της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ,έβαλε στον λογαριασμό του πέρσι μόνο από την προσφορά του στην Ρεάλ Μαδρίτης 16 εκατομμύρια ευρώ και πρόσθεσε σε αυτά άλλα 17 εκατομμύρια που κέρδισε από χώρους εκτός του ποδοσφαίρου. Τα λεφτά αυτά φαίνονται και είναι πολλά,όμως,θεωρούνται ''ψιλοδίφραγκα'' για τον αθλητή που κατέκτησε την πρώτη θέση της λίστας. Και ποιος είναι αυτός? Ο μποξέρ Φλόιντ Μεϊγουέδερ που εισέπραξε 67 εκατομμύρια ευρώ για να λάβει μέρος σε δύο αγώνες(!).

Πλέον,μπορεί να βρίσκεται πίσω από της φυλακής τα σίδερα,ωστόσο,αυτό δεν αναιρεί τα χρήματα που έχουν εκχωρηθεί στις καταθέσεις του και που προκαλούν τρόμο μόνο στο άκουσμά τους. Την δεύτερη θέση κατέλαβε ο,επίσης,μποξέρ Μάνι Πακιάο(49 εκ. ευρώ). Αμέσως μετά βρίσκεται ο αθλητής του γκολφ,με την πολυτάραχη ζωή, Τάιγκερ Γουντς(48 εκ. ευρώ),που έπεσε από την πρώτη(του 2010) στην τρίτη θέση για το 2011. Στην τέταρτη και την έκτη θέση βρίσκονται οι μπασκετμπολίστες,ΛεΜπρον Τζέιμς και Κόμπι Μπράιαντ, με 41.7 εκ. και 41.2 εκ. ευρώ, αντίστοιχα. Ανάμεσά τους βρίσκεται ο ελβετός τενίστας Ρότζερ Φέντερερ με 41.5 εκ. ευρώ και έχει τα μεγαλύτερα έσοδα στον αθλητικό αυτό χώρο. Ο γκόλφερ,Φιλ Μίκελσον,έπιασε την έβδομη θέση με 37.6 εκ. ευρώ ενώ στην 8η και στην 9η κατατάσσονται οι δύο ποδοσφαιριστές που προαναφέρθηκαν. Τέλος,ο παίχτης του αμερικάνικου φούτμπολ Πέιτον Μάννινγκ με 33.4 εκ. ευρώ συμπληρώνει την λίστα της ''ανέχειας''.

Έπεσαν περήφανα οι Σκανδιναβοί. Σουηδία 2-0 Γαλλία.

Όσο και να κρατούσε το ματς στο Κίεβο,ο νικητής θα παρέμενε ο ίδιος. Το άρθρο αυτό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί άνετα ως επιστολή παραπόνων στον Λοράν Μπλαν για την προσέγγισή του στον αγώνα, που πραγματικά ήταν αδικαιολόγητη. Ας πάρουμε,όμως,τα πράγματα με την σειρά. Η παράδοση μέχρι την έναρξη του αγώνα προέβαλλε με τον πλέον σαφή τρόπο πως το μεγάλο φαβορί είναι οι Γάλλοι αφού οι Σουηδοί είχαν να τους κερδίσουν,είτε σε επίσημο είτε σε φιλικό παιχνίδι, από τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1969(!). Παρόλα αυτά,η ομάδα του Έρικ Χάμρεν έδειξε πως δεν λογαριάζει και πολύ την προϊστορία και επιφύλαξε ένα αποτέλεσμα-βόμβα στους Γάλλους που,αναμφίβολα, έβλεπαν το παιχνίδι σαν διαδικαστικού χαρακτήρα και παρουσιάστηκαν ιδιαίτερα νωθροί. Ο ομοσπονδιακός τεχνικός των τρικολόρ,γνώριζε πως είχε εξασφαλίσει σχεδόν σίγουρα την πρόκριση καθώς για να αποκλειστεί χρειάζονταν δύο τελείως αναπάντεχα σκορ,νίκη των Σουηδών και νίκη των Ουκρανών επί των Άγγλων. Έτσι,κράτησε στον πάγκο τον φορμαρισμένο Μενέζ,που αν δεχόταν κίτρινη στον συγκεκριμένο αγώνα δεν θα έπαιζε στο κρίσιμο επόμενο ματς. Επιπρόσθετα,δεν έπαιξε ο Καμπάιγ που αντιμετώπιζε πρόβλημα τραυματισμού και προφυλάχτηκε από τον προπονητή του συνετά. Από την άλλη πλευρά,στο τελευταίο της παιχνίδι στο Euro 2012,η Σουηδία έπαιξε με πολλές αλλαγές με τον Τοϊβόνεν να παίρνει για πρώτη φορά στα τρία ματς την θέση του επιθετικού της ομάδας,που είναι άλλωστε και η φυσική του και έκανε εμφανή την παρουσία του δικαιώνοντας τον Χάμρεν γα την επιλογή του. Βέβαια,αυτό ίσως να έπρεπε να γίνει νωρίτερα αφού Ρόσενμπεργκ και Ελμάντερ δεν βρήκαν δίχτυα στην διοργάνωση αλλά ούτε και ανησύχησαν ιδιαίτερα την αντίπαλη άμυνα.

Μόλις στο 9' ο φορ της Αϊντχόφεν, εκμεταλλεύτηκε την λάθος τοποθέτηση του Μεξές και βγήκε τετ-α-τετ με τον Γιορίς με τον Τοϊβόνεν,ωστόσο,να μην σκοράρει καθώς το σουτ του έφυγε οριακά άουτ. Αυτή ήταν και η μεγαλύτερη φάση του πρώτου ημιχρόνου με τους Γάλλους να έχουν τις περισσότερες που ήταν,όμως,ακίνδυνες για τον Ίσακσσον. Η ανάπτυξη των τυπικά φιλοξενούμενων ήταν προβληματική και όλο το ''στόρι'' βασιζόταν στο πόσο καλά θα συνδυαστούν Ριμπερί και Μπενζεμά μήπως και πετύχουν το 0-1. Όποτε ο άσσος της Μπάγιερν έπαιρνε την μπάλα,προσπαθούσε να τα κάνει όλα μόνος του με τους αντιπάλους του να του την κλέβουν χωρίς δυσκολία. Επιπρόσθετα,όσες φορές πήγε να συνεργαστεί με τον επιθετικό της Ρεάλ Μαδρίτης οι πάσες του δεν βγήκαν και,γενικά, έδειχναν ότι η χημεία τους θέλει δουλειά. Το σκηνικό αυτό συνεχίστηκε και στο δεύτερο ημίχρονο,με το ''πλάνο'' να οδεύει μαθηματικά προς την αποτυχία. Επιπρόσθετα,μεταξύ σοβαρού και αστείου τόσο ο Ριμπερί όσο και ο Μπενζεμά παρουσιάζουν με την εικόνα τους πως πριν ακόμα χτυπήσουν το σουτ δεν πιστεύουν πως θα κερδίσουν κάτι από αυτό και μία τεράστια απογοήτευση είναι σχηματισμένη στα πρόσωπά τους από το πρώτο κιόλας ματς. Πιθανώς,αυτό να ευθύνεται στο ότι η τακτική του Μπλαν αναγκάζει τον Μπενζεμά να βγαίνει από την αντίπαλη περιοχή και να δέχεται συχνά,έτσι,την πρώτη πάσα,πράγμα που δεν του αρέσει και πολύ. Δοκιμάζει αρκετά σουτ έξω από τα καρέ της απέναντι πλευράς,που είναι τελείως άστοχα μέχρι στιγμής,και φαίνεται πως είναι ένα στοιχείο που δεν ταιριάζει στο στυλ του. Ο Χάμρεν με βάση τα δεδομένα του πρώτου μέρους,θα έφευγε τουλάχιστον με τον βαθμό της ισοπαλίας από το παιχνίδι με την ομάδα του να είναι οργανωμένη στο γήπεδο και να πονάει μόνο από την αριστερή πτέρυγα,εκεί που αγωνιζόταν ο Μπαϊράμι.

Ο προπονητής των μπλε-κίτρινων εντόπισε έγκαιρα την ατέλεια του σχήματος που παρέταξε και προέβη σε μία αλλαγή,τον Κρίστιαν Γουίλεμσον, που συνέβαλλε τα μέγιστα για την τελική νίκη της πλευράς του. Στο 54', ο Ιμπραίμοβιτς ξαναχτύπησε με το δεύτερο προσωπικό του γκολ στον όμιλο, κάτι που αποτέλεσε φυσικό επακόλουθο της ροής του αγώνα και έγραψε με μοναδική προσπάθεια το 1-0. Η ασσίστ πιστώνεται στον Λάρσον,που έβγαλε μπαλιά ακριβείας και έδωσε την ευκαιρία στον συμπαίκτη του να ανοίξει τον δρόμο προς τα δίχτυα με μονοκόμματο σουτ. Αξίζει να σημειωθεί πως η Σουηδία έχει πετύχει όλα της τα τέρματα στο τουρνουά στο χρονικό διάστημα 45'-60' και έχει φανεί πως είναι το σημείο που παίρνει μπρος στο σκοράρισμα. 

Η Γαλλία ''δεν άλλαξε μυαλά'' και συνέχισε να παίζει απαθώς όπως και στο πρώτο ημίχρονο. Το δεύτερο στοιχείο στο οποίο πονούσε,πέρα από την κακή παρουσία των Ριμπερί και Μπενζεμά,ήταν ο χώρος του κέντρου. Ο Μπλαν παρέταξε δύο καθαρόαιμους αμυντικούς χαφ,ειδικά ο Ντιαρά,να παίζουν δίπλα-δίπλα με τους πιο δημιουργικούς Νασρί και Μπεν Αρφά να είναι τοποθετημένοι αρκετά πιο μπροστά. Σβένσον και Κάλστρομ κρατούσαν αρχικά απόσταση από τον Ντιαρά όποτε οι Γάλλοι κατέβαζαν μπάλα και περίμεναν την κατάλληλη στιγμή να την κλέψουν,την στιγμή δηλαδή που θα κατέληγε στα πόδια του αμυντικού μέσου της Μαρσέιγ. Στην πρώτη του επαφή με την μπάλα,κατά βάση,την είχε χάσει αφού οι αντίπαλοι μέσοι τον εγκλώβιζαν πριν την μοιράσει σε Νασρί,Μπεν Αρφά ή Ριμπερί που ήταν ο στόχος του. Ο Μπεν Αρφά,μάλιστα,βγήκε από τον αγώνα στο 59' αφού δεν πρόσφερε τα αναμενόμενα ενώ ήταν μίας πρώτης τάξεως ευκαιρία να καθιερωθεί στο σχήμα σε περίπτωση που εντυπωσίαζε. Αξιομνημόνευτες ευκαιρίες για την Γαλλία,ήταν το σουτ από κοντινή απόσταση του Μενέζ και η κεφαλιά του αμαρκάριστου Ζιρού,που είχαν περάσει προηγουμένως στον αγώνα,όμως, δεν ευστόχησαν για την ισοφάριση. Το γκολ,τελικά,ήρθε από την απέναντι πλευρά που διπλασίασε τα τέρματά της. Ο Γουίλεμσον πλησιάζει απειλητικά τα καρέ των Γάλλων και σεντράρει όμορφα με αποδέκτη τον νεοεισελθέντα Χολμέν που με το σουτ του βρήκε το οριζόντιο δοκάρι. Για καλή τύχη των Σκανδιναβών,όμως,ο Λάρσον ήταν παρών και ''μυρίστηκε'' την φάση πετυχαίνοντας με δυνατό σουτ το 2-0. 

Από την μία δεν ξέρεις ποιον να πρωτο-ξεχωρίσεις από την Σουηδία ενώ από την άλλη ποιον να θεωρήσεις την μεγαλύτερη απογοήτευση. Πάντως,χωρίς αμφιβολία,ο κορυφαίος της αναμέτρησης καθόταν στον πάγκο,ή πιο συγκεκριμένα,ήταν όρθιος μπροστά από τον πάγκο. Και το όνομα αυτού Έρικ Χάμρεν που έπιασε αδιάβαστο τον Λοράν Μπλαν που, ίσως, να εκτιμούσε πως θα έχει εύκολο έργο. Παρόλο που δεν είχε ελπίδες πρόκρισης,ο Σουηδός τεχνικός είχε μελετήσει με τον καλύτερο τρόπο τους αντιπάλους του γνωρίζοντας τα προτερήματα και τις αδυναμίες τους και,τελικά,βγήκε δίκαια νικητής. Στο χορτάρι,ξεχώρισε ο Σεμπαστιάν Λάρσον αφού ήταν κινητικός και αποτελεσματικός στην δουλειά του. Η μία ασσίστ και το ένα γκολ επιβραβεύουν τον κόπο του. Ο Κάλστρομ,ήταν αυτός που κατέκτησε το κέντρο και βοήθησε σε όλους τους τομείς και δημιουργικά και ανασταλτικά και του αξίζουν συγχαρητήρια. Ο Ιμπραίμοβιτς,μπορεί να μην έκανε τόσο καλό παιχνίδι όπως κόντρα στην Αγγλία,αλλά αποτέλεσε τον ιθύνοντα νου της ομάδας και σημείωσε και ένα γκολ το οποίο ουσιαστικά έκρινε και την αναμέτρηση. Νασρί και Ντιαρά,εκτός από τους Ριμπερί και Μπενζεμά,μπορούν να συμπεριληφθούν άνετα στους παίχτες που τράβηξαν πίσω τους τρικολόρ και,γενικά,καλύτερος ποδοσφαιριστής της ομάδας θα μπορούσε να θεωρηθεί ένας που έπιασε μέτρια απόδοση,π.χ ο Γιορίς,καθώς οι περισσότεροι βρέθηκαν σε κακή μέρα. Στα ''τραύματα'' του Μπλαν,επίσης,ξεχωρίζει και η απουσία του Μεξές από τον ερχόμενο αγώνα με την Ισπανία για την φάση των 8. Η κίτρινη κάρτα που αντίκρισε ο αμυντικός της Μίλαν του στερεί την συμμετοχή σε αυτό το παιχνίδι. Ο λόγος που τον χρησιμοποίησε ο προπονητής του απέναντι στην Σουηδία γεννά απορίες...