Οι ροχιμπλάνκος αποτελούν ένα μη πιασάρικο θέμα. Η Μπαρτσελόνα και η Ρεάλ Μαδρίτης είναι οι ομάδες που "πουλάνε" εκτός Ισπανίας. Οι ομοσπονδιακοί προπονητές είναι επίσης επηρεασμένοι.
Το image υπερισχύει της ουσίας σε ουκ ολίγες περιπτώσεις. Συγκεκριμένα, ο Βιθέντε ντελ Μπόσκε και ο Φελίπε Σκολάρι φοβούνται να απομακρυνθούν από τον ευρέως αποδεκτό δρόμο. Ωστόσο, το μέτρο είναι το μεγαλύτερο ρίσκο. Ο προπονητής της εθνικής Βραζιλίας κάηκε, και καλώς έπαθε, αφού έχασε μέσα από τα χέρια του τον Ντιέγκο Κόστα. Η επιλογή του να μην τον καλέσει στο Confederations ήταν ένα "δράμα". Ο επιθετικός τιμώρησε τον Σκολάρι, πέταξε τα ακουστικά του με την σημαία της Βραζιλίας, και διάλεξε μια χώρα που δεν "αισθάνεται" τόσο.
Στην ίδια κατηγορία, αυτή των "μπουχτισμένων", βρίσκεται ο συμπατριώτης του, Ζοάο Μιράντα. Ο κεντρικός αμυντικός της Ατλέτικο δεν έχει κερδίσει τον Σκολάρι αν και η Ατλέτικο Μαδρίτης διαθέτει ένα από τα καλύτερα αμυντικά δίδυμα του κόσμου. Η ψυχραιμία του Μιράντα και του Γοδίν είναι για βραβείο. Ποιοτικά ο ουρουγουανός είναι αψεγάδιαστος αλλά και ο συμπαίκτης του κινείται στο ίδιο μήκος κύματος. Ο πρώην ποδοσφαιριστής της Σάο Πάολο είναι καταπληκτικός στον αέρα τόσο στην δική του περιοχή όσο και στην αντίπαλη. Πολύ καλός στην κοντινή πάσα, δεν ρισκάρει και συνεισφέρει στην ανάδειξη του ονόματος του Θιμπό Κουρτουά. Η αλήθεια είναι πως ο Μιράντα γεννήθηκε σε δύσκολη περίοδο. Η αξία του είναι αδιαμφισβήτητη όπως και των συναγωνιστών του Τιάγκο Σίλβα και Νταβίντ Λουίζ. Ωστόσο, αξίζει μια θέση στην απόστολή της σελεσάο.
Αριστερά παίζει ο Φιλίπε Λουίς, από τους πλέον αδικημένους παίκτες σε επίπεδο εθνικών ομάδων. Αφού ο Σκολάρι δεν τον κάλεσε το περασμένο καλοκαίρι, λογικά δεν θα το πράξει ποτέ. Ο Μαρσέλο ήταν παραγκωνισμένος επειδή ο Μοουρίνιο δεν τον εμπιστευόταν λόγω των περιττών κιλών του. Παρόλα αυτά, η Βραζιλία έπαιξε στο Confederations με βασικό τον Μαρσέλο. Το στυλ του παίκτη της Ρεάλ αγγίζει συναισθηματικά τους βραζιλιάνους αφού πολλοί τον θεωρούν ως μία τωρινή έκδοση του Ρομπέρτο Κάρλος, έναν θρύλο με τον οποίο ο Φιλίπε Λουίς δεν μοιάζει σχεδόν καθόλου. Ο φετινός τραυματισμός του Μαρσέλο γεννά ξανά ερωτηματικά. Ο αριστερός μπακ της Ατλέτικο είναι εκπληκτικός στο μαρκάρισμα, έχει τρομερή αποφασιστικότητα. Θα μπορούσε να θεωρηθεί αδύνατη η προσπέρασή του. Παράλληλα, προωθείται και πατάει ακόμη και περιοχή χωρίς να ξεχνάει να γυρίσει. Συνεργάζεται φοβερά στο κέντρο με τους Κόκε και Ντιέγκο Κόστα, με την μπάλα να "εξαφανίζεται" μέσα από τους συνδυασμούς.
Επιπλέον, ο αρχηγός Γκάμπι διανύει μία μαγική χρονιά, το απόγειο μιας super επαγγελματικής πορείας. Είναι το χαφ που ξέρει να ελέγχει τον ρυθμό, πότε θα τον χαλαρώσει και πότε θα επιταχύνει. Οι κοντινές πάσες είναι μια εύκολη υπόθεση για τον ίδιο. Η απόδοσή του είναι σταθερή, όποιος κι αν είναι ο παρτενέρ του στο κέντρο (Μάριο, Τιάγκο, Κόκε ή και Κόκε). Ωστόσο, τολμάει ο Βιθέντε ντελ Μπόσκε να βγάλει τον ντεφορμέ Τσάβι από την "λα ρόχα";
Ο Μάριο είναι ένας παίκτης που δύσκολα κάνει λάθη, είναι απόλυτα συγκεντρωμένος στον αγώνα. Είναι το άλλο μισό του Γκάμπι και μαζί συνθέτουν το καλύτερο δυνατό δίδυμο στο κέντρο της Ατλέτικο. Αξίζει μια θέση στην εθνική ομάδα.
Όσον αφορά τον Κόκε, ο νεαρός μέσος έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στα κατορθώματα της ομάδας του. Γρήγορη πάσα, πολύ κινητικός, ζητάει συνέχεια μπάλα. Η επιθυμία του να την ελέγξει είναι τεράστια. Η μπάλα θα μπορούσε να θεωρηθεί φυσική προέκταση του ποδιού του, το οποίο δεν μπορεί να ζήσει αλλιώς. Το αστέρι από το Βαγιέκας πλέον δεν έχει την αφάνα που είχε μικρός. Έχει ζήσει πολλά χρόνια στις ακαδημίες, με όπλα του την επιμονή και την πίστη. Τώρα έρχεται η δικαίωση. Πολλοί scouters δείχνουν την "αγάπη" τους στον Κόκε και ακολουθούν σταθερά τα βήματά του. Ο πολυθεσίτης Κόκε βλέπει, όμως, την πλάτη του Ινιέστα. Κι αυτό γιατί διαθέτει παρόμοια χαρακτηριστικά με το "8" της Μπαρτσελόνα.
Αναμφίβολα, υπάρχει και ο Ραούλ Γαρθία στην συγκεκριμένη λίστα. Ο 27χρονος ποδοσφαιριστής διαθέτει καρδιά μαχητή αφού κατάφερε να εδραιωθεί στην Ατλέτικο, πράγμα που δεν θα πίστευαν ούτε και οι πιο φανατικοί υποστηρικτές του στην Παμπλόνα (η πόλη γέννησής του). Ο Ραούλ Γαρθία είναι το αντίθετο του φαντεζί, του highlight. Η αποτελεσματικότητά του, όμως, είναι ασύγκριτη. Σχεδόν κάθε ευκαιρία που "πιάνει" ανεβάζει το σκορ. Δυνατό σκαρί, εκπληκτικός στην κεφαλιά. Μπορεί να παίξει στο δεξί άκρο αλλά και δίπλα στον επιθετικό, συνήθως ως παρτενέρ του Ντιέγκο Κόστα.
Τόσο ο Φελίπε Σκολάρι όσο και ο Βιθέντε ντελ Μπόσκε υποτιμούν την αξία της Ατλέτικο με τις επιλογές τους. Ένας είναι ο δρόμος για το Μουντιάλ. Η ερυθρόλευκη κατάκτηση ενός τίτλου (Champions League ή La Liga).
Το image υπερισχύει της ουσίας σε ουκ ολίγες περιπτώσεις. Συγκεκριμένα, ο Βιθέντε ντελ Μπόσκε και ο Φελίπε Σκολάρι φοβούνται να απομακρυνθούν από τον ευρέως αποδεκτό δρόμο. Ωστόσο, το μέτρο είναι το μεγαλύτερο ρίσκο. Ο προπονητής της εθνικής Βραζιλίας κάηκε, και καλώς έπαθε, αφού έχασε μέσα από τα χέρια του τον Ντιέγκο Κόστα. Η επιλογή του να μην τον καλέσει στο Confederations ήταν ένα "δράμα". Ο επιθετικός τιμώρησε τον Σκολάρι, πέταξε τα ακουστικά του με την σημαία της Βραζιλίας, και διάλεξε μια χώρα που δεν "αισθάνεται" τόσο.
Στην ίδια κατηγορία, αυτή των "μπουχτισμένων", βρίσκεται ο συμπατριώτης του, Ζοάο Μιράντα. Ο κεντρικός αμυντικός της Ατλέτικο δεν έχει κερδίσει τον Σκολάρι αν και η Ατλέτικο Μαδρίτης διαθέτει ένα από τα καλύτερα αμυντικά δίδυμα του κόσμου. Η ψυχραιμία του Μιράντα και του Γοδίν είναι για βραβείο. Ποιοτικά ο ουρουγουανός είναι αψεγάδιαστος αλλά και ο συμπαίκτης του κινείται στο ίδιο μήκος κύματος. Ο πρώην ποδοσφαιριστής της Σάο Πάολο είναι καταπληκτικός στον αέρα τόσο στην δική του περιοχή όσο και στην αντίπαλη. Πολύ καλός στην κοντινή πάσα, δεν ρισκάρει και συνεισφέρει στην ανάδειξη του ονόματος του Θιμπό Κουρτουά. Η αλήθεια είναι πως ο Μιράντα γεννήθηκε σε δύσκολη περίοδο. Η αξία του είναι αδιαμφισβήτητη όπως και των συναγωνιστών του Τιάγκο Σίλβα και Νταβίντ Λουίζ. Ωστόσο, αξίζει μια θέση στην απόστολή της σελεσάο.
Αριστερά παίζει ο Φιλίπε Λουίς, από τους πλέον αδικημένους παίκτες σε επίπεδο εθνικών ομάδων. Αφού ο Σκολάρι δεν τον κάλεσε το περασμένο καλοκαίρι, λογικά δεν θα το πράξει ποτέ. Ο Μαρσέλο ήταν παραγκωνισμένος επειδή ο Μοουρίνιο δεν τον εμπιστευόταν λόγω των περιττών κιλών του. Παρόλα αυτά, η Βραζιλία έπαιξε στο Confederations με βασικό τον Μαρσέλο. Το στυλ του παίκτη της Ρεάλ αγγίζει συναισθηματικά τους βραζιλιάνους αφού πολλοί τον θεωρούν ως μία τωρινή έκδοση του Ρομπέρτο Κάρλος, έναν θρύλο με τον οποίο ο Φιλίπε Λουίς δεν μοιάζει σχεδόν καθόλου. Ο φετινός τραυματισμός του Μαρσέλο γεννά ξανά ερωτηματικά. Ο αριστερός μπακ της Ατλέτικο είναι εκπληκτικός στο μαρκάρισμα, έχει τρομερή αποφασιστικότητα. Θα μπορούσε να θεωρηθεί αδύνατη η προσπέρασή του. Παράλληλα, προωθείται και πατάει ακόμη και περιοχή χωρίς να ξεχνάει να γυρίσει. Συνεργάζεται φοβερά στο κέντρο με τους Κόκε και Ντιέγκο Κόστα, με την μπάλα να "εξαφανίζεται" μέσα από τους συνδυασμούς.
Επιπλέον, ο αρχηγός Γκάμπι διανύει μία μαγική χρονιά, το απόγειο μιας super επαγγελματικής πορείας. Είναι το χαφ που ξέρει να ελέγχει τον ρυθμό, πότε θα τον χαλαρώσει και πότε θα επιταχύνει. Οι κοντινές πάσες είναι μια εύκολη υπόθεση για τον ίδιο. Η απόδοσή του είναι σταθερή, όποιος κι αν είναι ο παρτενέρ του στο κέντρο (Μάριο, Τιάγκο, Κόκε ή και Κόκε). Ωστόσο, τολμάει ο Βιθέντε ντελ Μπόσκε να βγάλει τον ντεφορμέ Τσάβι από την "λα ρόχα";
Ο Μάριο είναι ένας παίκτης που δύσκολα κάνει λάθη, είναι απόλυτα συγκεντρωμένος στον αγώνα. Είναι το άλλο μισό του Γκάμπι και μαζί συνθέτουν το καλύτερο δυνατό δίδυμο στο κέντρο της Ατλέτικο. Αξίζει μια θέση στην εθνική ομάδα.
Όσον αφορά τον Κόκε, ο νεαρός μέσος έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στα κατορθώματα της ομάδας του. Γρήγορη πάσα, πολύ κινητικός, ζητάει συνέχεια μπάλα. Η επιθυμία του να την ελέγξει είναι τεράστια. Η μπάλα θα μπορούσε να θεωρηθεί φυσική προέκταση του ποδιού του, το οποίο δεν μπορεί να ζήσει αλλιώς. Το αστέρι από το Βαγιέκας πλέον δεν έχει την αφάνα που είχε μικρός. Έχει ζήσει πολλά χρόνια στις ακαδημίες, με όπλα του την επιμονή και την πίστη. Τώρα έρχεται η δικαίωση. Πολλοί scouters δείχνουν την "αγάπη" τους στον Κόκε και ακολουθούν σταθερά τα βήματά του. Ο πολυθεσίτης Κόκε βλέπει, όμως, την πλάτη του Ινιέστα. Κι αυτό γιατί διαθέτει παρόμοια χαρακτηριστικά με το "8" της Μπαρτσελόνα.
Αναμφίβολα, υπάρχει και ο Ραούλ Γαρθία στην συγκεκριμένη λίστα. Ο 27χρονος ποδοσφαιριστής διαθέτει καρδιά μαχητή αφού κατάφερε να εδραιωθεί στην Ατλέτικο, πράγμα που δεν θα πίστευαν ούτε και οι πιο φανατικοί υποστηρικτές του στην Παμπλόνα (η πόλη γέννησής του). Ο Ραούλ Γαρθία είναι το αντίθετο του φαντεζί, του highlight. Η αποτελεσματικότητά του, όμως, είναι ασύγκριτη. Σχεδόν κάθε ευκαιρία που "πιάνει" ανεβάζει το σκορ. Δυνατό σκαρί, εκπληκτικός στην κεφαλιά. Μπορεί να παίξει στο δεξί άκρο αλλά και δίπλα στον επιθετικό, συνήθως ως παρτενέρ του Ντιέγκο Κόστα.
Τόσο ο Φελίπε Σκολάρι όσο και ο Βιθέντε ντελ Μπόσκε υποτιμούν την αξία της Ατλέτικο με τις επιλογές τους. Ένας είναι ο δρόμος για το Μουντιάλ. Η ερυθρόλευκη κατάκτηση ενός τίτλου (Champions League ή La Liga).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου