Σε ανοδική πορεία η εθνική Ιταλίας του Πραντέλι. Ο Νίκος Τσιάπης σχολιάζει.

Όταν λίγες μέρες πριν την έναρξη του παγκοσμίου κυπέλλου του 2010 στα γήπεδα της Νότιας Αφρικής και για την ακρίβεια στις 30 Μαϊου είχε ανακοινωθεί επίσημα από την FIGC (Ιταλική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία) πως ο Τσέζαρε Πραντέλι θα είναι ο διάδοχος του Μαρσέλο Λίπι στον πάγκο της εθνικής Ιταλίας μετά το τέλος του μουντιάλ, αρκετοί δημοσιογράφοι της γείτονας χώρας κάπως ξαφνιάστηκαν με την είδηση όχι με την έννοια της αμφισβήτισης της προπονητικής του αξίας αλλά περισσότερο με το γεγονός πως δεν είχε αναλάβει ξανά κάποια εθνική παρά μόνο συλλόγους της χώρας του. Βέβαια, όλα έχουν μια αρχή. Έτσι κι αυτό λοιπόν.

Ήταν αναμφισβήτητα μια νέα εποχή για την ''σκουάντρα ατζούρα'' καθώς χρονικά η αλλαγή της τεχνικής ηγεσίας συνέπεσε και με την μεταβατική περίοδο από την προηγούμενη μεγάλη φουρνιά που έφτασε στη κορυφή του πλανήτη το 2006, στη νεότερη. Ο Πραντέλι, ένας προπονητής που είχε αφήσει το στίγμα του σε όποιον πάγκο κι αν έκατσε σε συλλογικό επίπεδο με αποκορύφωμα την πέρα για πέρα επιτυχημένη 5ετία στη Φιορεντίνα με συμμετοχή σε ημιτελικό κυπέλλου ΟΥΕΦΑ το 2007/2008 & πρόκριση στους ''16'' του Champions League το 2009/2010, είχε θέσει ως προσωπικό στόχο, η ανανέωση της εθνικής ομάδας να γίνει με όσο το δυνατόν καλύτερη αγωνιστικά πορεία. Στο μυαλό του βέβαια είναι η επιστροφή στο επίπεδο του 2006, κάτι βέβαια που δεν μπορεί να γίνει από την μία μέρα στην άλλη αλλά απαιτείται υπομονή, σταθερή δουλειά και προσήλωση απ' όλους.

Μπορεί στα φιλικά να μην είχε τα επιθυμητά αποτελέσματα, όπως συμβαίνει συχνά άλλωστε με την εθνική Ιταλίας, αλλά στην προκριματική φάση του EURO 2012, ξεκίνησε νικηφόρα αν και ο Πραντέλι είχε περιπετειώδες επίσημο ντεμπούτο. Συγκεκριμένα στο εναρκτήριο ματς του προκριματικού ομίλου με την Εσθονία στο Ταλίν, στις αρχές Σεπτεμβρίου του 2010, η Ιταλία είχε μπει μουδιασμένα στο γήπεδο αλλά παρά το ότι βρέθηκε πίσω στο σκορ , έκανε την ανατροπή με Κασάνο & Μπονούτσι στο 2ο ημίχρονο ξεκινώντας νικηφόρα τον όμιλο. Ακολούθησε λίγες μέρες αργότερα το άνετο 5-0 επί των Νήσων Φερόε σε ματς που διεξήχθη παρεμπιπτόντως στην έδρα της πρώην ομάδας του Πραντέλι, στο ''Αρτέμιο Φράνκι'' της Φλωρεντίας. Μία αναμέτρηση που ουσιαστικά είχε κριθεί από το 27ο λεπτό της όταν ο δείκτης του σκορ είχε ήδη φτάσει στο 3-0. Ένα μήνα αργότερα, στο Μπέλφαστ της Βορείου Ιρλανδίας σε αγώνα όπου είχε αρκετούς πονοκεφάλους ο Πραντέλι λόγω αρκετών απουσιών, η ''σκουάντρα ατζούρα'' σε κακό ποιοτικά ματς έμεινε στο 0-0 με τους γηπεδούχους. Χαρακτηριστικότερη ευκαιρία εκείνου του ματς ήταν μια καλή στιγμή του Μποριέλο αλλά από εκεί και πέρα δεν υπήρξε κάτι το αξιοσημείωτο. Μερικές μέρες αργότερα, αναμένετο με μεγάλο ενδιαφέρον η αναμέτρηση με τη Σερβία στο ''Λουίτζι Φεράρις'' της Γένοβας αλλά δυστυχώς το ματς αυτό δεν ολοκληρώθηκε ποτέ λόγω εκτεταμένων επεισοδίων από Σέρβους οπαδούς στο γήπεδο με τον Σκωτσέζο διαιτητή να αναγκάζεται μόλις στο 6ο λεπτό να διακόψει οριστικά τον αγώνα ο οποίος λίγες μέρες αργότερα κατοχυρώθηκε επίσημα από την ΟΥΕΦΑ με 3-0 υπέρ της Ιταλίας βάσει του σχετικού κανονισμού. Αξίζει να σημειωθεί πως ήδη η εικόνα της ομάδας είχε βελτιωθεί αρκετά από το μουντιάλ του 2010 & η θετική επιρροή του Τσέζαρε Πραντέλι είχε ήδη φανεί με την ομάδα να ξεφεύγει από το κλασσικό παλιό ''κατενάτσιο'' διατηρώντας παράλληλα τα περισσότερα στοιχεία του όπως έχει αναφερθεί εκ νέου σε πρόσφατο άρθρο μετά τη νίκη στα ημιτελικά επί της Γερμανίας με 1-2.

Ακολούθησε το μεγάλο διπλό μέσα στη Σλοβενία με 1-0 στα τέλη Μαρτίου του 2011 και το άνετο 3-0 επί της Εσθονίας στη Μόντενα στις αρχές Ιουνίου του 2011, ένα αποτέλεσμα που έδωσε μεγαλύτερη διαφορά ασφαλείας για την πρωτιά στον όμιλο. Τον Σεπτέμβριο του 2011,σε κρίσιμη καμπή εν όψει των τελευταίων αγωνιστικών, η Ιταλία αν και προερχόταν από την σπουδαία φιλική νίκη με 2-1 επί της Ισπανίας στο ''Σαν Νικολά'' του Μπάρι (20 Αυγούστου) δεν εντυπωσίασε & κράτησε μόνο την ουσία τόσο στο ματς με τα Νησιά Φερόε εκτός έδρας (νίκη 1-0) όσο και με τη Σλοβενία εντός έδρας (νίκη 1-0 στη Φλωρεντία). Μπορεί να μην εντυπωσίασε ιδιαίτερα στα 2 εν λόγω ματς αλλά ήταν αμυντικά σταθερή και γενικότερα σοβαρή παίρνοντας 2 πολύτιμες βαθμολογικά νίκες που της εξασφάλισαν και μαθηματικά την πρώτη θέση στον όμιλο. Αν και βαθμολογικά αδιάφορη πλέον και με πολλές απουσίες διατήρησε το αήττητο στο αντικειμενικά δυσκολότερο ματς του ομίλου στο Βελιγράδι απέναντι στη Σερβία (1-1) που κυριολεκτικά ''καιγόταν'' για τη νίκη & έκλεισε την 10άδα των αναμετρήσεων της στον όμιλο με το άνετο 3-0 επί της Βορείου Ιρλανδίας σε αναμέτρηση που διεξήχθη στην Πεσκάρα και δεν απειλήθηκε σε καμία περίπτωση. Έτσι τελείωσε πρώτη τον όμιλο παίρνοντας το καλύτερο εισιτήριο, αυτό της απευθείας πρόκρισης δηλαδή, με 26 βαθμούς σε 10 αγώνες όντας η καλύτερη άμυνα της προκριματικής ζώνης με 2 γκολ παθητικό ενώ αξίζει να σημειωθεί πως εντός έδρας είχε μόνο νίκες με μηδέν παθητικό, κάτι που δεν συνηθίζεται σε προκριματική φάση αναμφίβολα.

Στην τελική φάση της διοργάνωσης, πλέον σ' ένα πέρα για πέρα ενδιαφέρον όμιλο αντιμετώπισε στην πρεμιέρα την παγκόσμια πρωταθλήτρια του 2010 Ισπανία χωρίς τον παραμικρό φόβο και μπαίνοντας δυνατά στο ματς, προηγήθηκε. Ισοφαρίστηκε,όμως, μετά από 4 λεπτά και σε ένα ισορροπημένο γενικότερα ματς, το αποτέλεσμα (1-1) που είχε διαμορφωθεί από το 65' έμεινε μέχρι το τέλος στο Γκνανσκ της Πολωνίας. Η συνολική της παρουσία στο συγκεκριμένο ματς ήταν πολύ καλή και φάνηκε πως ήταν έτοιμη και κατάλληλα προετοιμασμένη για τις απαιτήσεις μιας τόσο μεγάλης αναμέτρησης. Ακολούθησε το πολύ κρίσιμο παιχνίδι στο Πόζναν απέναντι στην Κροατία όπου υπερτερούσε σε όλους τους τομείς της ομάδας του Μπίλιτς έχοντας πολύ καλή παρουσία και σ' αυτή την αναμέτρηση. Προηγήθηκε με το άψογα εκτελεσμένο φάουλ του Πίρλο στο 40ό λεπτό και ενώ φαινόταν πως δεν θα αντιμετώπιζε ιδιαίτερα προβλήματα, η Κροατία στα τελευταία 25 λεπτά ανέβασε στροφές και έφτασε στην ισοφάριση στο 72' με τον Μάντζουκιτς έπειτα από στιγμιαία αδράνεια στην Ιταλική άμυνα. Στην τελευταία αγωνιστική των ομίλων και πάλι στο Πόζναν απέναντι στην αξιόμαχη Ιρλανδία του Τζιοβάνι Τραπατόνι, η ''σκουάντρα ατζούρα'' παρουσιάστηκε ιδιαίτερα δυνατή από την αρχή της αναμέτρησης χωρίς να αφήσει κανένα περιθώριο αντίδρασης στον αντίπαλο. Με τέρματα των Κασάνο και Μπαλοτέλι στη λήξη του πρώτου και δευτέρου ημιχρόνου,αντίστοιχα, πήρε την πολύτιμη νίκη με 2-0 που σήμανε και την πρόκριση στα προημιτελικά με 5 βαθμούς,ως 2η από τον όμιλο.

Στα προημιτελικά, στο Στάδιο Ολιμπίνσκι του Κιέβου, ήρθε αντιμέτωπη με την Αγγλία στον πιο αμφίρροπο όπως αποδείχτηκε αγώνα της σειράς. Αν και η Ιταλία ήταν σαφώς ανώτερη των ''λιονταριών'' με 2 δοκάρια μέσα στον αγώνα καθώς είχε μπει αποφασιστικά για τη νίκη από το 90λεπτο, δεν ευτύχησε να προηγηθεί και το ματς οδηγήθηκε σε 30λεπτη παράταση όπου εκεί δεν έγινε κάτι το ιδιαίτερο αλλά ήταν ευκρινής η εικόνα πως οι Άγγλοι είχαν περιοριστεί εν πολλοίς σε παθητικό ρόλο στο ματς. Στη διαδικασία των πέναλτι, ενώ η Ιταλία βρέθηκε με την πλάτη στο τοίχο ο Πίρλο με την παράτολμη εκτέλεση πέναλτι α λα Πανένκα επιβεβαίωσε για ακόμα μια φορά πως έχει μεγάλη ποδοσφαιρική προσωπικότητα και καθόλου άδικα χαρακτηρίζεται επί το πλείστον ως ποδοσφαιρική ιδιοφυϊα. Ήταν σίγουρα το πέναλτι-κλειδί που έκανε εν τέλει τη διαφορά με το τελικό 4-2 να χαρίζει την πρόκριση για τα ημιτελικά στους ατζούρι όπου όπως έχει γίνει εκτενής αναφορά σε προηγούμενο σχετικό άρθρο συνεχίστηκαν οι ''πελατειακές'' σχέσεις με τη Γερμανία στην αναμέτρηση της Βαρσοβίας όπου ο Πραντέλι επιβλήθηκε κατά κράτος του Γιόακιμ Λεβ. Αναφορικά με τον τελικό απέναντι στην Ισπανία, είναι βέβαιο πως το αποτέλεσμα είναι πλασματικό όπως επίσης και το γεγονός πως όλα πήγαν στραβά εξ αρχής για την Ιταλία.

Συμπερασματικά, έχει καταστεί σαφές πως έχουν αλλάξει πολλά στην εποχή Πραντέλι,όπου η εθνική Ιταλίας έχει συνεχώς ανοδική πορεία. Η συνολική εικόνα ήταν κάτι παραπάνω από ικανοποιητική καθώς κακά τα ψέματα ελάχιστοι περίμεναν πως η συγκεκριμένη ομάδα (από την οποία δεν υπήρχαν δικαιολογημένα μεγάλες απαιτήσεις) θα έφτανε μέχρι τον μεγάλο τελικό της διοργάνωσης. Ο Πραντέλι αποδεικνύει συνεχώς την μεγάλη προπονητική του αξία και βρίσκεται στη σωστή κατεύθυνση όχι μόνο από άποψης διαχείρισης του υλικού αλλά και γενικότερα ώστε σταδιακά να επιστρέψει η ομάδα στο επίπεδο του μαγικού 2006. Είναι ξεκάθαρο πλέον πως έχει όλα τα φόντα στις επόμενες μεγάλες διοργανώσεις να μπει στην ελίτ των προπονητών παγκοσμίως οδηγώντας την ''σκουάντρα ατζούρα'' σε μεγάλη διάκριση εκ νέου. Αν μη τι άλλο, είναι από τις ελάχιστες εθνικές της Ευρώπης που (και ως πολύ βαριά ποδοσφαιρική φανέλα) μπορεί με ασφάλεια να ατενίζει το μέλλον της με αισιοδοξία ώστε να αυξήσει άμεσα τους ήδη αρκετούς τίτλους της. Όπως αναφέρθηκε εκτενέστερα στο προηγούμενο σχετικό άρθρο,ο Τσέζαρε Πραντέλι ήρθε ''κουτί'' για την FIGC και εκτός της γενικότερης εντυπωσιακής εικόνας, ακόμα και τα μέχρι στιγμής επίσημα αποτελέσματα, το επιβεβαιώνουν. Σε 16 ματς της διοργάνωσης του EURO 2012 συμπεριλαμβανομένης προκριματικής και τελικής φάσης, η Ιταλία έχει 10 νίκες,5 ισοπαλίες με μοναδική ήττα αυτή του ατυχή τελικού.

Η αριθμητική απεικόνιση του Πραντέλι στον Ιταλικό πάγκο σε επίσημα ματς

Πανηγυρισμοί για την μεγάλη πρόκριση επί της Αγγλίας στην διαδικασία των πέναλτι

     

 Έξαλλοι πανηγυρισμοί για την σπουδαία πρόκριση στον μεγάλο τελικό μετά το 2-1 επί της Γερμανίας

Ποια είναι η ''Dream Team'' της Uefa για το Euro 2012?

Αμέσως μετά την λήξη του Euro, η Uefa ξεχώρισε τους ''εκλεκτούς'' της. Πιο συγκεκριμένα,στην Ομάδα του Τουρνουά περιλαμβάνονται 10 παίχτες της νικήτριας Ισπανίας και 4 της δευτεραθλήτριας Ιταλίας. Ο Ινιέστα κρίθηκε ως ο no1 της διοργάνωσης και όχι άδικα αφού παρουσίασε σταθερότητα και εντυπωσίασε με τις εμφανίσεις του. Με τον Τσάβι αποτέλεσαν ένα αξιόμαχο δίδυμο και η χημεία τους στην Μπαρτσελόνα καθρεφτίστηκε και στο Euro. Άξιο απορίας είναι το γεγονός ότι στην 23αδα δεν περιλήφθηκε ο πρώτος σκόρερ,με 3 γκολ,Φερνάντο Τόρρες. Πιθανή αιτία να ήταν το ότι ο 28χρονος φορ δεν είχε αρκετό χρόνο συμμετοχής αφού αγωνίστηκε συνολικά μόλις 189 λεπτά.


Οι ποδοσφαιριστές που επέλεξε η Uefa,αναλυτικά, ήταν:

Τερματοφύλακες: Τζιανλουίτζι Μπουφόν,Ίκερ Κασίγιας,Μάνουελ Νόιερ.

Αμυντικοί: Τζεράρντ Πικέ,Φάμπιο Κοεντράο,Φίλιπ Λαμ,Πέπε,Σέρχιο Ράμος,Ζόρντι Άλμπα.

Μέσοι: Ντανιέλε Ντε Ρόσσι,Στίβεν Τζέραρντ,Τσάβι,Αντρές Ινιέστα,Σάμι Κεντίρα,Σέρχιο 
Μπουσκέτς,Μεσούτ Εζίλ,Αντρέα Πίρλο,Τσάμπι Αλόνσο.

Επιθετικοί: Μάριο Μπαλοτέλι,Τσεσκ Φάμπρεγας,Κριστιάνο Ρονάλντο,Ζλάταν Ιμπραίμοβιτς,Νταβίντ Σίλβα.

Which is the ''Dream Team'' of Uefa for Euro 2012?

After the ''final whistle'' of Euro, Uefa chose her ''special'' players. More specifically,in the Team of the Tournament are included 10 players of  the champion Spain and 4 from the second-placed Italy. Iniesta considered,fairly,as the no1 of the tournament because he presented stability and he impressed with his appearances. He made the midfield,with Xavi, seem very strong and their successful cooperation in Barcelona was shown in Euro,too. Also,the fact that Fernando Torres wasn't included in the 23 players of this team,while he was the first scorer with 3 goals,is very strange. The few minutes of appearance,only 189,may was the cause that the 28 years old attacker wasn't chosen.

The footballers that Uefa distinguished,were:

Goalkeepers: Gianluigi Buffon,Iker Casillas,Manuel Neuer.

Defenders: Gerard Pique,Fabio Coentrao,Filip Lahm,Pepe,Sergio Ramos,Jordi Alba.

Midfielders: Daniele De Rossi,Steven Gerrard,Xavi,Andres Iniesta,Sami Khedira,Sergio Busquets,Mesut Ozil,Andrea Pirlo,Xabi Alonso.

Attackers: Mario Balotelli,Cesk Fabregas,Cristiano Ronaldo,Zlatan Ibrahimovic,David Silva. 

Το αίμα της πίσω! Ισπανία 4-0 Ιταλία.

Οι φούριας ρόχας στέφθηκαν νικητές του Euro πηγαίνοντας κόντρα στα προγνωστικά. Μπορεί να παρουσίασαν το ξαναζεσταμένο τους φαγητό με το γνωστό τους τίκι-τάκα, που δεν βρίσκει και πολλούς θιασώτες,ωστόσο, στο τέλος παίρνουν αυτό που επιδιώκουν. Μάλιστα,κατάφεραν να σπάσουν ένα ρεκόρ που φάνταζε αδύνατο αφού μπόρεσαν να κάνουν ένα ''τρελό'' σερί κατακτώντας το Euro 2008,το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 και το Euro 2012. Παρά το γεγονός ότι η Ισπανία βρέθηκε στον τελικό απέναντι σε έναν από τους μεγαλύτερους ''δαίμονες'' της,την Ιταλία,δεν πτοήθηκε και έφυγε από το χορτάρι με το κύπελλο στα χέρια. Οι Ίβηρες είχαν να κερδίσουν σε επίσημο παιχνίδι την Ιταλία από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1920(!) και,πιο συγκεκριμένα,μετρούσαν 1 νίκη,5 ισοπαλίες και 5 ήττες πριν το εκκωφαντικό και βαρυσήμαντο 4-0 του 2012. Η ομάδα του Ντελ Μπόσκε κράτησε την τρομερή πορεία της ζωντανή νικώντας στον τελικό καθώς έχει να χάσει εδώ και 20 αγώνες συμπεριλαμβανομένων και αυτών του Euro στους οποίους δέχτηκε,μόλις,ένα γκολ. Από την άλλη πλευρά,η εντυπωσιακή τακτικά στο Euro Ιταλία δεν μπόρεσε να σηκώσει κεφάλι στο τελευταίο ματς της διοργάνωσης απέναντι στους φούριας ρόχας,όμως,αυτό δεν αναιρεί την μεγάλη της αξία. Επιπρόσθετα,χάλασε και η παράδοση που είχε χτιστεί επί θητείας Τσέζαρε Πραντέλι ο οποίος ήταν αήττητος από την στιγμή που ανέλαβε τα ηνία της εθνικής της χώρας του. Παράλληλα,αξίζει να τονιστεί πως η Ιταλία δεν μπόρεσε να κερδίσει ούτε αυτή τη φορά το Euro ενώ έχει φτάσει σε 3 τελικούς από τους οποίους έχει κερδίσει μόνο τον ένα,αυτόν του μακρινού 1968.

Οι ομοσπονδιακοί τεχνικοί Ισπανίας και Ιταλίας παρέταξαν δύο ενδεκάδες χωρίς να κάνουν αλχημείες. Η κρισιμότητα του αγώνα απαιτούσε,άλλωστε, δοκιμασμένη συνταγή για να μην βρεθούν οι δύο εκλέκτορες προ εκπλήξεως. Ο Ντελ Μπόσκε πάλι διάλεξε τον κλασσικό,πλέον,σχηματισμό 4-6-0 με τον Φάμπρεγας κεντρικό προωθημένο. Το μοναδικό παράδοξο συναντάται στο απέναντι στρατόπεδο,στο αριστερό μπακ. Οκ,ο Κιελίνι δεν έκανε το μεγάλος λάθος στο ματς με την Γερμανία,ωστόσο,η Ιταλία δεν έπρεπε να παίξει ξανά με την φωτιά,ειδικά, κόντρα στην Ισπανία που διαθέτει πολύ γρήγορους παίκτες στις πτέρυγες. Ο Μπαλζαρέτι ήταν αναγκαίο να χρησιμοποιηθεί από την έναρξη.

Όλα πήγαν κατ'ευχήν για την Ισπανία. Η πίεση που ασκούσαν οι παίχτες της στα αντίπαλα καρέ,γρήγορα ανταμείφθηκε αφού στο 14' ο Σίλβα έστειλε τους οπαδούς της Ισπανίας στον 7ο ουρανό. Ο Ινιέστα,πρώτα,έσπασε την άμυνα της Ιταλίας στα δύο και βρήκε με την πάσα του τον Φάμπρεγας. Ο άσσος της Μπαρτσελόνα προσπέρασε εύκολα τον Κιελίνι και στην συνέχεια,με υπερπροσπάθεια από τα δεξιά,βρήκε το κεφάλι του Σίλβα που είχε ''μυριστεί'' την κατάσταση και έγραψε το 1-0. Άξιο απορίας είναι πως ο Κιελίνι κατάφερε να την πατήσει έτσι στο μαρκάρισμα του Φάμπρεγας και να μην υπολογίσει σωστά το τεχνητό οφσάιντ. Τραγικό λάθος του κεντρικού αμυντικού,στην Γιουβέντους,που όταν κατάλαβε το λάθος του,η Ισπανία δεν θα του έδινε δεύτερη ευκαιρία. Ο ρυθμός στο παιχνίδι ήταν ιδιαίτερα γρήγορος και στο πρώτο ημίχρονο το τίκι-τάκα των Ισπανών δεν έβγαινε σε αρκετές περιπτώσεις αφού οι τέσσερις χαφ της Σκουάντρα Ατζούρα πίεζαν ασφυκτικά. Οι φούριας ρόχας,ωστόσο,δεν φαίνονταν να ανησυχούν από το παιχνίδι της αντιπάλου τους και έχοντας πετύχει το 1-0,βασίζονταν μόνο σε ανάπτυξη με αντεπιθέσεις. Έδωσαν χώρους στην Ιταλία να περνάει το κέντρο και να προωθείται και στο πρώτο λάθος της έπαιρναν ξανά την κατοχή της μπάλας. Η ομάδα του Πραντέλι θα πλήρωνε την νίκη της με την Γερμανία με το ίδιο νόμισμα... Κυρίως,το δεύτερο γκολ του Μπαλοτέλι προήλθε όταν τα πάντσερ ήταν μπροστά και η άμυνά τους δεν είχε συνοχή. Η Ιταλία είχε τον τυπικό έλεγχο στο πρώτο μέρος του τελικού αλλά αυτό δεν ήταν παρά μία παγίδα. Οι Ατζούρι δεν πραγματοποιούσαν σωστές μεταβιβάσεις και η μπάλα συχνά έφτανε με ανορθόδοξο τρόπο στον Μπαλοτέλι. Η είσοδος του Μπαλζαρέτι στο 21',στην θέση του τραυματία Κιελίνι, βοήθησε σε μεγάλο βαθμό την ανάπτυξη από τα αριστερά και ο ποδοσφαιριστής της Παλέρμο έδωσε απαντήσεις στον προπονητή του με την απόδοσή του. Στο 41',βέβαια,ήρθε και το δεύτερο γκολ των Ισπανών που καθάρισε το ματς. Αυτή την φορά,το τέρμα ξεκίνησε από την άλλη πλευρά,από τα αριστερά,όταν Τσάβι και Ζόρντι Άλμπα έπαιξαν 1-2 και εξέθεσαν την αμυντική λειτουργία της Ιταλίας. Ο αριστερός μπακ της Μπαρτσελόνα βρέθηκε τετ-α-τετ με τον Μπουφόν και σημείωσε το νικητήριο,ουσιαστικά,2-0. Ο Κασσάνο ήταν εξαφανισμένος στα 45 αυτά λεπτά και δεν συνέβαλλε στην ''υποστήριξη'' του Μπαλοτέλι που είναι και το,κυρίως,έργο του. Πικέ και Αρμπελόα δεν του άφησαν τετραγωνικά και ο ποδοσφαιριστής της Μίλαν χάθηκε ανάμεσα τους. Η περίτεχνη ενέργεια και η απρόβλεπτη πάσα του έλειψαν από το παιχνίδι της ομάδας του που δεν μπορούσε να ορθοποδήσει. Όλα δείχνουν πως οι συνθήκες ήταν διαφορετικές στο 1-1 μεταξύ των δύο πλευρών στην φάση των ομίλων και στον τελικό. Η Ισπανία παρουσιάστηκε διψασμένη για να σπάσει το ρεκόρ και ήθελε να κανονίσει την μοίρα του ματς από νωρίς,σε ένα ματς δίχως αύριο.

Ο Πραντέλι,ορθά,έβαλε στον αγώνα τον Ντι Νατάλε αντί του υποτονικού Κασσάνο. Παρόλα αυτά,τα δεδομένα δεν άλλαξαν και η Ισπανία συνέχισε με αμείωτο ρυθμό. Στο 50',αναμφίβολα,έπρεπε να καταλογιστεί πέναλτι υπέρ των φούριας ρόχας μετά από κεφαλιά του Ράμος,στο απομακρυσμένο από το σώμα, χέρι του Μπονούτσι. Ένα μεγάλο ολίσθημα του άριστου κατά τα άλλα στο ματς Προένσα. Στο 51' ήρθε και η πιο επικίνδυνη φάση για το τέρμα του Κασίγιας. Ο Ντι Νατάλε δεν μπόρεσε να σκοράρει από πλεονεκτική θέση έχοντας όλο τον χρόνο στην διάθεσή του. Ούτε το ριμπάουντ του βρήκε στόχο και ο γκολκίπερ της Ρεάλ Μαδρίτης ήταν σε επιφυλακή. Κομβικό σημείο στον αγώνα ήταν και η αναγκαστική αλλαγή του Μόττα ο οποίος πρόλαβε να παίξει μόνο 5 λεπτά και ήταν η τελευταία αλλαγή του Πραντέλι.

Ένα γεγονός,ωστόσο,που δεν πρέπει να αποτελεί άλλοθι για την νωθρή εμφάνιση της Ιταλίας. Το τελικό σκορ,πολύ πιθανώς,να μην έγραφε 4-0 αλλά ο τελικός νικητής σίγουρα θα ήταν ο ίδιος. Από το 62' και μετά το ματς είχε διαδικαστικό χαρακτήρα και το μόνο που ενδιέφερε τους θεατές ήταν το πόσα γκολ θα βάλει η ομάδα του Ντελ Μπόσκε. Η υπεροχή της ήταν πασιφανής σε όλους τους τομείς και συνοδεύτηκε και από δύο επιπλέον τέρματα. Στο 84',ο Ντε Ρόσσι πάσαρε άστοχα με τον Τσάβι να κερδίζει την μπάλα και να την δίνει αποτελεσματικά στον Τόρρες. Ο φορ της Τσέλσι με διαγώνιο σουτ σημείωσε το 3-0. Οι πολύ βαρείς κεντρικοί αμυντικοί της Ιταλίας,αποτέλεσαν έρμαιο στις επιθετικές ενέργειες της Ισπανίας. Η κάθετη πάσα ήταν συνεχώς το μέλημα της και με αυτό τον τρόπο βρήκε δίχτυα στις 3 από τις 4 φορές. Ο ''Νίνιο'',μάλιστα,είναι ο πρώτος ποδοσφαιριστής που σκοράρει σε δύο Ευρωπαϊκούς τελικούς,ιδιαίτερα αξιέπαινο στοιχείο για την καριέρα του. 4 λεπτά αργότερα,από σκόρερ έγινε ασσίστμαν πασάροντας την κατάλληλη στιγμή την μπάλα στον συμπαίκτη τους στους λονδρέζους,Μάτα. Εκείνος από κοντά,ανέβασε και άλλο τον δείκτη του σκορ φτάνοντας το στο 4-0. Η ανάλυση τακτικών και άλλων σχετικών στοιχειών περισσεύει σε ένα δεύτερο ημίχρονο που η μπάλα κινούνταν μόνο στο μισό του γηπέδου,στο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Η Ιταλία μετά την έξοδο του Μόττα,είχε αποδεχτεί την ήττα της και έπαιζε για την τιμή των όπλων. Η Ισπανία ''δεν έδειξε παρηγοριά στον άρρωστο'',πράγμα που αν έκανε θα προκαλούσε την αντίδραση των υποστηρικτών της, και έδωσε διαστάσεις θριάμβου στην νίκη της,έστω και με αυτή την εξέλιξη.

Μεγάλη μα μεγάλη απογοήτευση του αγώνα ήταν ο Τσέζαρε Πραντέλι. Διαδοχικά τρομακτικά λάθη πραγματοποιήθηκαν τόσο στις κινήσεις του πριν την έναρξη όσο και στην ροή του παιχνιδιού. Αρχικά,η επιλογή του αργού Κιελίνι στο αριστερό άκρο της άμυνας,όπως προαναφέρθηκε,κρίνεται τουλάχιστον ανεπιτυχής. Το 4-4-2 που ακολούθησε, κόλλησε κόντρα στο 4-6-0 των Ισπανών,με τους Κασσάνο και Ντι Νατάλε να μην δίνουν τις απαραίτητες βοήθειες στον Μπαλοτέλι. Οι τρεις ''γρήγορες'' και εν μέρει,επιπόλαιες,αλλαγές του με την τελευταία να γίνεται στο 58',θα μπορούσαν να θεωρηθούν ''υβριστικές''. Η ''θεία δίκη'' τον τιμώρησε με τον Μόττα να φεύγει από το γήπεδο τραυματίας και την ομάδα του να μένει με 10 παίκτες. Αλλά ακόμα και η σκέψη του να περάσει τον παίχτη της Παρί Σεν Ζερμαίν στον αγώνα είναι αξιοπερίεργη. Το να βγάλει τον πιο δημιουργικό Μοντολίβο για να περάσει τον πιο αμυντικογενή Μόττα, ενώ το σκορ είναι ήδη 2-0, είναι κάτι που δύσκολα εξηγείται. Ο Κασσάνο,επίσης,δεν αντεπεξήλθε στις απαιτήσεις του αγώνα και δεν κατάφερε να κάνει το παιχνίδι του με την μπάλα με τον Μπαλοτέλι να επηρεάζεται άμεσα από το συγκεκριμένο γεγονός. Επιπλέον, ο Μπαρζάλι βρέθηκε σε κακή μέρα και φέρει βάρος ευθύνης σε 3 από τα 4 γκολ που δέχτηκε η Ιταλία,στο δεύτερο,στο τρίτο και στο τέταρτο. Ήταν 2 κλικ πιο αργός από αυτό που χρειαζόταν για να αντιμετωπίσει τους ταχύτατους επιθετικογενείς παίκτες της Ισπανίας. Ο μόνος που διασώθηκε από την Ιταλία συγκριτικά με τους άλλους ήταν ο Μπαλζαρέτι. Από την στιγμή που μπήκε στο ματς,βρήκε τον παλμό του αγώνα και δεν έκανε χρόνο για προσαρμοστεί στις συνθήκες. Πολύ καλός ανασταλτικά και επιθετικά. Ίσως να μην είναι και τυχαίο το ότι η Ισπανία στο δεύτερο μέρος ξεκινούσε συνήθως τις επιθέσεις της από τα αριστερά,δηλαδή,όχι από εκεί που έπαιζε ο Μπαλζαρέτι αλλά από εκεί που έπαιζε ο Αμπάτε. Στην Ισπανία,δεν ήταν λίγοι οι παίχτες που ξεχώρισαν.

Σίγουρα,όμως,ο κορυφαίος του αγώνα ήταν το πολυεργαλείο Τσάβι. Έβγαλε την ασσίστ στο δεύτερο και στο τρίτο γκολ,κάλυπτε πολλά σημαντικά μέτρα στο κέντρο και ήταν αψεγάδιαστος στις κοντινές πάσες. Ένα τέλειο δημιουργικά ''μηχανάκι''. Ο Ζόρντι Άλμπα για τρίτο συνεχόμενο ματς περιλαμβάνεται στους διακριθέντες σε απόδοση και αποτέλεσε σημαντικό κρίκο της Ισπανίας,μέχρι οι φούριας ρόχας να φτάσουν στην κατάκτηση του Euro. Κλέβει μπάλες,ξέρει πότε να ανεβαίνει,να τριπλάρει. Τα 14 εκατομμύρια που έδωσε η Μπαρτσελόνα για να τον ξανακάνει δικό της (όντας παλαιότερα μέλος της Μασία) φαντάζουν πολύ λίγα για αυτά που προσφέρει. Μέτριο παιχνίδι από την πλευρά των φούριας ρόχας,έκανε ο Αρμπελόα που ενώ ανασταλτικά ήταν καλός δεν ήταν το ίδιο αποτελεσματικός όταν περνούσε το κέντρο.

Μα ποτέ δεν θα το ξεχάσουν... Γερμανία 1-2 Ιταλία.

Το μεγάλο φαβορί,με βάση την αγωνιστική εικόνα,Γερμανία αποκλείστηκε! Εκεί που όλα έδειχναν πως μόνο η Ισπανία θα μπορούσε να της κλέψει το τρόπαιο και πως θα είχαμε έναν τελικό ανάμεσά τους,όπως το 2008,η Ιταλία αποδείχτηκε και πάλι ο κακός δαίμονας των πάντσερ. Η Σκουάντρα Ατζούρα δεν τρομάζει κόντρα στους Γερμανούς και έχει βρει το φάρμακο για να τους αντιμετωπίζει. 4 νίκες και 4 ισοπαλίες σε 8 αγώνες διοργανώσεων μετρά,πλέον, η Ιταλία απέναντι τους και έστειλε την πολυνίκη σε ημιτελικούς Γερμανία (μόνο 2 από τις 7 φορές δεν έχει περάσει από τους 4 στον τελικό) σπίτι της. Οι τυπικά φιλοξενούμενοι είχαν χάσει για τελευταία φορά από τη Γερμανία το 1995 με 2-0,σε φιλικό αγώνα. Η σημαντική παράδοση που είχαν χτίσει οι Ατζούρι συνεχίστηκε νικώντας ξανά τους κεντροευρωπαίους που είχαν σημειώσει προηγουμένως μόνο νίκες στο Euro 2012.

Αξιομνημόνευτες διαφοροποιήσεις στο σχήμα των δύο ομάδων δεν υπήρχαν παρά μόνο στα μπακς της Ιταλίας, όπου αριστερά πέρασε ο Κιελίνι,θέση στην οποία έπαιζε συνήθως στην Φιορεντίνα,και δεξιά τοποθετήθηκε ο αριστερός μπακ της Παλέρμο,Μπαλζαρέτι. Ήταν μία αναγκαία τροποποίηση αφού ο Αμπάτε δεν ήταν 100% έτοιμος και,έτσι,ο Πραντέλι προέβη σε αυτή την κίνηση που εμπεριείχε αρκετό ρίσκο. Παράλληλα,ούτε ο Μόττα ήταν σε τέλεια φυσική κατάσταση και την παρουσία του στα χαφ καπάρωσε ο Μοντολίβο,επιλογή που ήδη έκλινε προς την πλευρά του. Στο στρατόπεδο του Λεβ,το σχήμα παρέμεινε σχετικά ίδιο με τα ματς των ομίλων και με αυτό κόντρα στην Ελλάδα και σε τακτική και σε πρόσωπα. Αναμφίβολα,ο ομοσπονδιακός τεχνικός ήταν σε μεγάλο δίλημμα για την χρησιμοποίηση ως βασικού του Γκόμεζ ή του Κλόζε,και,τελικά,προτίμησε την λύση του πρώτου.

Στο πρώτο 15λεπτο του αγώνα η Γερμανία έπαιζε μονότερμα... Δεν είχε δώσει περιθώρια στην Ιταλία να αντιδράσει και όλα έδειχναν πως η παγκόσμια πρωταθλήτρια του 2006 θα υποτασσόταν στον ρυθμό της αντιπάλου της. Η χρονική αυτή περίοδος του παιχνιδιού παρουσίαζε αρκετά κοινά σημεία με αυτήν του Γερμανία-Ελλάδα όπου τα πάντσερς πάλι ήθελαν να καθαρίσουν νωρίς το παιχνίδι,πριν το 20',για να μην κάνουν θρίλερ την υπόθεση-πρόκριση. Στο 6' ο Χούμελς βρέθηκε ολομόναχος μέσα στην μεγάλη περιοχή,όμως,το σουτ του απέκρουσε στο δοκάρι ο Πίρλο. Στο 12' σημειώθηκε ακόμη μία μεγάλη φάση για τους Γερμανούς μετά από λάθος έξοδο του Μπουφόν,ωστόσο,ο Μπαρζάλι ήταν εκεί για να σώσει την ομάδα του. Η Ιταλία έψαχνε τα πατήματά της ενώ η Γερμανία είχε βάλει με την σέντρα μπροστά τις μηχανές.

Ωστόσο,οι Ατζούρι χτύπησαν την αντίπαλό τους κόντρα στην ροή του αγώνα και το ψυχικό τους θάρρος που ξύπνησε τους οδήγησε στο πολυπόθητο 0-1. Όπως είχε αναφερθεί στο άρθρο του Αγγλία-Ιταλία,από το παιχνίδι εκείνο έλειψε σημαντικά το ξεπέταγμα του Κασσάνο. Τα δεδομένα,έναν αγώνα μετά,όμως,άλλαξαν!Ο Κασσάνο ζωγράφισε πάνω στο γήπεδο και βρήκε με καταπληκτική μακρινή πάσα τον Μπαλοτέλι που ξέφυγε εύκολα από το μαρκάρισμα του Μπαντστούμπερ. Κεφαλιά του άσσου της Μάντσεστερ Σίτι που δεν έδωσε ελπίδες στον Νόιερ. Η Γερμανία δεν τα παράτησε και επιδίωκε να πετύχει το γκολ της ισοφάρισης πριν το 45'. Με επιθετική ανάπτυξη,κυρίως,από την δεξιά πτέρυγα στόχος της ήταν να φτάσει στα αντίπαλα καρέ. Ένα πλάνο του Λεβ που στηρίζει πολλά στις ενέργειες του Εζίλ ο οποίος συχνά έπαιρνε την μπάλα στα δεξιά και συνέκλινε προς το κέντρο. Όποτε η μπάλα πήγαινε στα αριστερά,η Γερμανία πονούσε με τον Ποντόλσκι να είναι εκτός κλίματος και να χαλάει,επί τον πλείστον, τις φάσεις της ομάδας του. Στο 36' γράφτηκε και ο επίλογος για τα πάντσερ ύστερα από μαγική δημιουργία του Μοντολίβο που χώρισε στα δύο την αντίπαλη άμυνα. Ο Μπαλοτέλι με τρομερή ψυχραιμία έστειλε την Γερμανία στο καναβάτσο αφού πρώτα εκτέλεσε με δυνατό σουτ τον Νόιερ. Το κατακτητικό ποδόσφαιρο των Γερμανών δεν φαινόταν να πετυχαίνει απέναντι σε ένα πιο μετρημένο και ορθολογικό στυλ παιχνιδιού. Το αστραπιαίο κατέβασμα της μπάλας και οι αιφνιδιαστικές αντεπιθέσεις των Ιταλών εξέθεσαν την Γερμανία. Μπορεί το παιχνίδι της Ιταλίας να θεωρείται προβλέψιμο,με την ανάπτυξη να γίνεται σχεδόν αποκλειστικά από τον άξονα,ωστόσο,αυτό είναι μόνο στα χαρτιά. Η χημεία και οι γρήγορες εναλλαγές της μπάλας από τα χαφ,Μοντολίβο,Ντε Ρόσσι και Πίρλο καθιστούν δυσχερές το έργο της αντιμετώπισής τους.

Ο Λεβ στην ανάπαυλα πραγματοποίησε τις αναμενόμενες αλλαγές περνώντας στην θέση των απογοητευτικών Γκόμεζ και Ποντόλσκι τους Κλόζε και Ρόις,αντίστοιχα. Ο Γκόμεζ ήταν πραγματικά εξαφανισμένος από το γήπεδο και,σίγουρα, κάποιος θα αναρωτιόταν αν έπαιζε ή όχι. Φαινόταν πολύ βαρύς για να προλάβει τον ρυθμό του παιχνιδιού. Ωστόσο,ούτε ο Κλόζε,σκόρερ του τρίτου γκολ με την Ελλάδα,άφησε το στίγμα του και αποτέλεσε εύκολη λεία ανάμεσα σε Μπαρζάλι και Μπουνούτσι. Πάντως,η κίνηση του Λεβ να τον χρησιμοποιήσει κρίνεται τακτικά ορθή αφού ήταν πιο ορθόδοξο να περάσει έναν επιθετικό που θα έβγαινε από τα όρια της μεγάλης περιοχής για να πάρει μπάλα,πράγμα που ταιριάζει στο στυλ του παίχτη της Λάτσιο. Από το 45' μέχρι το 60' η Γερμανία είχε οριακά την υπεροχή στο χορτάρι και πίεζε ώστε να πλησιάσει στο σκορ. Ασυνήθιστο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί,επίσης, το γεγονός ότι ο Πραντέλι έκανε και τις τρεις αλλαγές του μέχρι το 70'. Η αλλαγή του Κασάνο,σίγουρα,θεωρείται αναγκαστική και η αιτία είναι η κόπωση που ένιωθε. Τα προβλήματα υγείας που παρουσίασε ο ποδοσφαιριστής της Μίλαν μέσα στην χρονιά,χωρίς αμφιβολία,τον έχουν τραβήξει πίσω στην αντοχή. Μετά την φανταστική εκτέλεση φάουλ του Κρόος την οποία απέκρουσε εντυπωσιακά ο Μπουφόν,από τις καλύτερες αποκρούσεις της διοργάνωσης,η Ιταλία βρέθηκε ουκ ολίγες φορές μπροστά από τα καρέ του Νόιερ και η εστία του σώθηκε με θαύμα από τον διασυρμό. Ειδικά,στα τελευταία 20 λεπτά που η Γερμανία είχε περάσει κάθε δυνατό μέσο της μπροστά από το κέντρο για να κυνηγήσει το γκολ,η Ιταλία έκανε το αγαπημένο της παιχνίδι και χτυπούσε την αντίπαλο της σε χρόνο dt στις αντεπιθέσεις. Όλη η ομάδα του Πραντέλι έμενε πίσω από το κέντρο όποτε η Γερμανία προωθούταν και τις στιγμές που κέρδιζε την κατοχή χανόταν η μπάλα. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις η χαμένη φάση του Μαρκίσιο στο 75' και το κακό σουτ του Ντι Νατάλε στο 82', ο οποίος καθυστέρησε υπερβολικά να αποφασίσει. Η Ιταλία είναι ''μανούλα'' σε αυτό τον τρόπο παιχνιδιού και θα μπορούσε,κάλλιστα, να δώσει διαστάσεις θριάμβου στο φτωχό σκορ 1-2. Από το 80' και μετά,οι Γερμανοί έπαιξαν φουλ-επίθεση, χωρίς πλάνα και τακτικές. Ο Λεβ,στο 71', είχε περάσει και τον Μιούλερ αντί του Μπόατενγκ και,έτσι,στο γήπεδο βρισκόντουσαν από πλευρά Γερμανίας 2 καθαρόαιμοι μέσοι,4 καθαρόαιμοι μεσοεπιθετικοί και 1 καθαρόαιμος επιθετικός. Μόνο ένας δρόμος υπήρχε για την Γερμανία και η εικόνα του Νόιερ να παίζει χαφ μετά το 88' τα λέει όλα. Έστω και με αυτό τον τρόπο,τα πάντσερ έφτασαν κοντά στην ισοφάριση καθώς στο 92' η μπάλα χτύπησε στο χέρι του Μπαλζαρέτι και ο Λανουά καταλόγισε ένα,ομολογουμένως,πολύ αυστηρό πέναλτι. Ο Εζίλ το ανέλαβε,σκόραρε αλλά ακόμα και αν ήταν ο μόνος που μπήκε στην λίστα των σκόρερς για την Γερμανία, πιο πιθανό ήταν να μπήκε μετά στην black list των υποστηρικτών της ομάδας του παρά στις καρδιές τους. Η συνολική του εμφάνιση ήταν κατώτερη των προσδοκιών σε ένα ματς που έπρεπε μαζί με τον Σβάινσταϊγκερ να πάρουν την Γερμανία στις πλάτες τους. Το άγχος κυρίευσε για δύο λεπτά την Ιταλία αλλά στο τέλος έφυγε νικήτρια από το γήπεδο. Στον τελικό θα βρεθεί αντιμέτωπη με την Ισπανία και τον τίτλο θα διεκδικήσουν δύο ομάδες που προέρχονται από τον ίδιο όμιλο του Euro 2012,τον τρίτο.

Μέσα σ'άκρες κάποιος μπορεί να διακρίνει από τα λεγόμενα στο άρθρο ποιος ξεχώρισε και ποιος όχι. Γκόμεζ και Ποντόλσκι πίκραναν τους οπαδούς της Γερμανίας,για τους παραπάνω λόγους, ενώ ο Εζίλ έδειχνε να μην αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα του αγώνα με το πάθος και την έξυπνη πάσα να λείπει από το παιχνίδι του. Μόνο ο Κεντίρα στάθηκε στο ύψος του αφού αντεπεξήλθε στον ρόλο του,να φέρνει την μπάλα από την άμυνα στο κέντρο,αν και το έργο του θα μπορούσε να θεωρηθεί σε αυτό το ματς σχετικά εύκολο δεδομένου ότι η Ιταλία σπάνια πίεζε σε εκείνο το μεσοδιάστημα. Ο Μπαλοτέλι,ασφαλώς,και ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής με τα δύο γκολ που σκόραρε και την συνολική του προσφορά. Εκμεταλλεύτηκε πλήρως τους κενούς χώρους που άφηνε η επιθετική Γερμανία και την έκανε να το μετανιώσει ανεπανόρθωτα. Αναστάτωσε τους Μπαντστούμπερ και Χούμελς που αδυνατούσαν να τον απομονώσουν. Ο Κασσάνο παρουσίασε στον κόσμο το ποιοτικό ρεσιτάλ του και ήταν ένας πραγματικός ''διάβολος'' στον αγώνα. Με το ''ελαφρύ'' παιχνίδι του και την γρήγορη τρίπλα του σε μικρό χώρο έκανε και αυτός με την σειρά του άνω-κάτω τους αντίπαλους αμυντικούς. ''Συμπαρουσιαστής'' στο καλλιτεχνικό πρόγραμμα της Ιταλίας ήταν ο Πίρλο με τις πετυχημένες κοντινές του πάσες και τον οργανωτικό τρόπο σκέψης του. Σε αρκετές περιπτώσεις φαινόταν πως όσοι και να τον μάρκαραν δεν θα έχανε την μπάλα η οποία έμοιαζε να είναι κολλημένη στα πόδια του. Αναγεννημένος ο Πίρλο που πέρα από τα δημιουργικά του χαρακτηριστικά,στο Euro 2012 καλύπτει και πολλά μέτρα με την μπάλα στο γήπεδο. Συγκριτικά με τους άλλους,ο Μαρκίσιο ήταν αυτός που μπορούσε να δώσει περισσότερα για τον απλούστατο λόγο ότι δεν ανέβασε τον δείκτη του σκορ ψηλότερα,ενώ είχε τις ευκαιρίες.Δρούσε αρκετά επιπόλαια εντός της μεγάλης περιοχής, μέσα στην οποία έδειχνε σαστισμένος.  

Επιστρέφει στο επίπεδο του 2006 η Ιταλία. Forza Italia! Ο Νίκος Τσιάπης σχολιάζει.

Ο Νίκος Τσιάπης,ένθερμος υποστηρικτής της ''Σκουάντρα Ατζούρα'',παραθέτει την γνώμη του για τον θρίαμβο της Ιταλίας:

Για άλλη μια φορά αποδείχθηκε πως στις τελικές φάσεις των μεγάλων διοργανώσεων όπως το EURO δεν υπάρχουν ούτε φαβορί,ούτε αουτσάϊντερ, ούτε μπορούν να γίνουν ασφαλή προγνωστικά όχι μόνο ως προς το τελικό αποτέλεσμα της αναμέτρησης ούτε ακόμα και για την αγωνιστική εικόνα της. Πόσοι ''ειδήμονες'' δεν έλεγαν πριν την έναρξη του αγώνα της Βαρσοβίας πως η Γερμανία είναι κοντά στον τελικό;! Ουκ ολίγοι. Η καλύτερη ομάδα δεν φαίνεται στη σφαίρα του θεωρητικού αλλά μέσα στο γήπεδο,σε 100% πρακτικό τομέα. Η καλύτερη ομάδα του  Ευρωπαϊκού αυτού ντέρμπι σε επίπεδο εθνικών ομάδων ήταν η ''Σκουάντρα Ατζούρα'' του Τσέζαρε Πραντέλι και, βεβαίως, δικαιότατα προκρίθηκε στον μεγάλο τελικό της Κυριακής. Ήταν πολύ καλά προετοιμασμένη για τις απαιτήσεις ενός μεγάλου αγώνα και σαφώς ανώτερη της νασιονάλμανσαφτ σε ολόκληρο το 90λεπτο ενώ δεν είναι υπερβολή να σημειωθεί πως το τελικό αποτέλεσμα την αδικεί. Αν εξαιρέσουμε ενδεχομένως τα πρώτα λεπτά του αγώνα που προσπάθησε να αιφνιδιάσει η ομάδα του Λεβ και ένα καλά εκτελεσμένο φάουλ του Κρος στο 2ο ημίχρονο, η Ιταλία δεν ανησύχησε ιδιαιτέρως, ίσα ίσα που ευτύχησε να προηγηθεί με 0-2 από το 36ο λεπτό με τον εκπλητικό Μπαλοτέλι & εν συνεχεία να εγκλωβίσει τους Γερμανούς κλείνοντας υποδειγματικά τους χώρους και με άψογη αμυντική λειτουργία όπως αρμόζει σε Ιταλική ομάδα άλλωστε,έφερε σταδιακά το παιχνίδι στα μέτρα της. Αξίζει να σημειωθεί πως η 4 φορές παγκόσμια πρωταθλήτρια μετά το 65' είχε σημαντικές ευκαιρίες και θα μπορούσε να είχε δώσει διαστάσεις θριάμβου στην επικράτηση της. Λίγο η αστοχία στην τελική προσπάθεια, λίγο η ατυχία των Ντι Νατάλε & Μαρκίζιο κράτησε το ματς στα επίπεδα του 0-2 που φαινόταν πως όδευε και ως προς το τελικό αποτέλεσμα. Ο διαιτητής Λανουά όμως είχε διαφορετική άποψη καταλογίζοντας πέναλτι στο 90ό λεπτό της αναμέτρησης. Κανείς δεν αρνείται πως ήταν χέρι του Μπαλζαρέτι αλλά έχει προηγηθεί φάουλ των ''πάντσερ'' στην αρχή της φάση κάτι που πολλά ΜΜΕ εντελώς τυχαία το...πέρασαν στο ''ντούκου''. Με το τελικό σφύριγμα το ταμπλό της Βαρσοβίας έγραψε 2-1,αποτέλεσμα που αδικεί την Ιταλία πέρα για πέρα. Έστω κι έτσι, συνεχίστηκαν οι ...''πελατειακές'' σχέσεις μεταξύ των 2 ομάδων.

Μην ξεχάσουμε βεβαίως να αναφερθούμε και στον Πίρλο που αποδεικνύει σε κάθε ματς πως είναι όντως τεράστια ποδοσφαιρική ιδιοφυΐα και μόνο τυχαίος δεν ήταν ο τίτλος του MVP του αγώνα. Είναι γεγονός πως οι Γερμανοί έχουν βρει τον μπελά τους απέναντι στη ''σκουάντρα ατζούρα'' και πως να μην ισχύει κάτι τέτοιο όταν σε 8 αγώνες μετράνε 4 ήττες και 4 ισοπαλίες. Η εθνική Ιταλίας επιβεβαίωσε για ακόμα μια φορά πως παραμένει βαριά φανέλα της ποδοσφαιρικής Ευρώπης και,βεβαίως,μυστήρια ομάδα που δεν έχει κανένας αντίπαλος το παραμικρό περιθώριο να την υποτιμήσει. Ούτε για αστείο. Ποια άλλη εθνική ομάδα σε παγκόσμιο επίπεδο άλλωστε έχει κατακτήσει παγκόσμιο κύπελλο χωρίς νίκη στον όμιλο;! Το 1982 παραμένει ακόμα και σήμερα αν μη τι άλλο διδακτικό.

Επιστρέφοντας εν τάχει σχετικά με τις ιδιαιτερότητες του ημιτελικού της Βαρσοβίας, να θυμίσουμε πως η Ιταλία είχε 2 μέρες λιγότερη ξεκούραση σε σχέση με τους Γερμανούς, έχοντας αντιμετωπίσει την Αγγλία στα προημιτελικά με παράταση και πέναλτι & εκτός όλων αυτών είχε και να μετακινηθεί από το Κίεβο στη Βαρσοβία σε αντίθεση με τα ''πάντσερ'' που εκτός των 2 ημερών εξτρά ξεκούρασης, έπαιξαν με ευκολότερο αντίπαλο απ' ότι η Ιταλία & δεν είχαν την παραμικρή μετακίνηση καθώς το Γερμανία-Ελλάδα 4-2 έγινε κι αυτό στη Βαρσοβία. Αν συνυπολογίσουμε και τα προβλήματα τραυματισμών που είχε να αντιμετωπίσει ο Πραντέλι η επιτυχία των Ιταλών αποκτά ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα και αξία.

Μία ομάδα που βρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο, όπου η φουρνιά της τεράστιας ομάδας του 2006 ανανεώνεται και δείχνει πως έχει και μέλλον. Μία ομάδα που έχει ξεφύγει από το παλιό κλασσικό ''κατενάτσιο'' αλλά βεβαίως έχει διατηρήσει στο DNA της αρκετά στοιχεία του. Δεν ήταν τυχαία άλλωστε η καλύτερη άμυνα της προκριματικής φάσης του EURO 2012 με 2 γκολ παθητικό σε 10 αναμετρήσεις. Ο Πραντέλι δείχνει εν τέλει πως ήρθε ''κουτί'' για την FIGC (Ιταλική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία), ήταν ο κατάλληλος για τη θέση του ομοσπονδιακού τεχνικού, έχει κάνει πολύ καλή δουλειά και αφήνει μεγάλα περιθώρια αισιοδοξίας να επιστρέψει η ομάδα στο επίπεδο του μαγικού 2006 το συντομότερο δυνατόν. Όχι ότι και στο τωρινό τουρνουά δεν δείχνει στοιχεία 2006 αλλά σε αντίστοιχο επίπεδο θα βρίσκεται στις προσεχείς μεγάλες διοργανώσεις [Βραζιλία 2014,Γαλλία 2016 κλπ]. Παραμένει αήττητη μέχρι στιγμής στο φετινό EURO συνολικά (σε 15 αγώνες συμπεριλαμβανομένων προκριματικών και τελικής φάσης) με πολύ καλή πορεία. Στον τελικό της Κυριακής με την Ισπανία, όπου αναμένεται ένα τεράστιο μεσογειακό ντέρμπι, οι πιθανότητες κατάκτησης του τροπαίου, κατά τη γνώμη μου, κυμαίνονται στα επίπεδα του 50-50. 

Τι έγραψαν οι πορτογαλικές εφημερίδες για τον αποκλεισμό.

A bola: ''Τα πέναλτι τελείωσαν το πορτογαλικό όνειρο'', ο Πάουλο Μπέντο λέει: '' Η Ισπανία ήταν πιο τυχερή''.
''Η Πορτογαλία cm μακριά από τον τελικό''.

Diario de Noticias: ''Το πορτογαλικό όνειρο χτύπησε στο δοκάρι''.

Record: ''Η Πορτογαλία φεύγει από το Euro2012 με ψηλά το κεφάλι''.

Ojogo: ''Πρωταθλητές στα χαρτιά''
''Η Ισπανία δεν το έχασε''

Και το site Sapo Desporto έγραψε:
''Τα ξένα μέσα επαινούν την Πορτογαλία'',''Πάνε στον τελικό χωρίς να κάνουν τίποτα για να το αξίζουν''.

Ρώτησα τα μάτια μου τι έχουν και πονάνε... Πορτογαλία 0-0 Ισπανία (πεν. 2-4)

Ήταν το ματς που οι πιο πολλοί φίλαθλοι στο 90' σταμάτησαν να βλέπουν,ζώντας ήδη αρκετά λεπτά βασανιστικών στιγμών. Λίγοι ήταν οι θαρραλέοι που άντεξαν να δουν και τα πέναλτι αφού ήταν σχεδόν,βέβαιο,πως στην παράταση δεν θα άλλαζε κάτι. Οι θεατές θα παρακολουθούσαν έναν αγώνα με suspense και διακυμάνσεις στο σκορ μόνο αν η Πορτογαλία πετύχαινε πρώτη γκολ. Κάτι τέτοιο δεν έγινε και η Σελεσάο ''αποτελείωσε'' τον κόσμο με την εμφάνισή της μετά και το μαρτυρικό Πορτογαλία 0-1 Γερμανία. Η Πορτογαλία είχε χτίσει μία πολύ καλή παράδοση απέναντι στους φούριας ρόχας αφού στα τελευταία 12 παιχνίδια μεταξύ τους είχε χάσει μόλις 2 φορές. Μάλιστα, το συντριπτικό 4-0 που γνώρισαν οι δεύτεροι σε φιλικό τον Νοέμβριο του 2010,τους είχε πονέσει αρκετά. Επίσης,η νίκη με 0-1 των Πορτογάλων απέναντι στους γείτονες τους στο Euro 2004, τους οποίους οδήγησε στον αποκλεισμό, ήταν δύο αρκετά σοβαροί λόγοι για να ζητήσουν οι Ισπανοί την εκδίκηση και, έστω από την διαδικασία των πέναλτι,το κατάφεραν. Αξίζει να σημειωθεί πως η Ισπανία πάει,πλέον,στον τελικό έχοντας δεχτεί μόνο ένα γκολ στα 5 ματς που έχει δώσει στο Euro 2012 και αυτό το σημείωσε η Ιταλία στο πρώτο παιχνίδι του ομίλου τους.

Η ομάδα του Πάουλο Μπέντο παρατάχθηκε στον ημιτελικό κόντρα στους πρωταθλητές κόσμου του 2010,χωρίς αλλαγές. Απλά,χρειάζεται να τονιστεί πως προτίμησε στην θέση του φορ τον Αλμέιδα αντί των Ποστίγκα και Ολιβέιρα. Από την άλλη πλευρά,ο Βιθέντε Ντελ Μπόσκε προέβη στο να χρησιμοποιήσει τον Νεγρέδο,πράγμα που σίγουρα εξέπληξε. Αντί,δηλαδή,να διαλέξει την πολυδοκιμασμένη τακτική 4-6-0, η τελική του επιλογή ήταν το 4-2-2-1. Και πάλι,όμως,έδειξε να το παίρνει πάνω του αφού και σε αυτή την περίπτωση το αναμενόμενο θα ήταν να βάλει τον Τόρρες. Πιθανώς,η μέτρια απόδοση του παίχτη της Τσέλσι απέναντι στην Κροατία να τον προβλημάτισε. Έτσι,κατέληξε στον άσσο της Σεβίλλης που είναι ιδιαίτερα ταχύς και ταιριάζει στο στυλ της Ισπανίας και στις σκέψεις του προπονητή του.

Η Πορτογαλία μπήκε αποφασισμένη στο παιχνίδι με αυτοσκοπό την νίκη. Ίσως,να είναι και η πρώτη ομάδα μέχρι στιγμής, με αντίπαλο την Ισπανία, που από το πρώτο λεπτό μέχρι το τελευταίο επιδίωκε την νίκη και δεν θα ήταν ευχαριστημένη με κάτι λιγότερο. Έως το 20' ο ρυθμός του αγώνα προέβαλε ευοίωνα στοιχεία για την συνέχεια,πράγμα, ωστόσο, που δεν πήρε σάρκα και οστά. Στο πρώτο ημίχρονο δεν σημειώθηκε καμία μεγάλη ευκαιρία καθώς,ειδικά, η Πορτογαλία και λιγότερο η Ισπανία δημιούργησαν λίγες ολοκληρωμένες φάσεις. Ο Ρονάλντο,έδειχνε πολύ νευρικός και δεν έπαιζε με καθαρό μυαλό το οποίο απαιτούνταν. Συνήθως,η πρώτη ενέργεια του ήταν να σουτάρει όταν έπαιρνε την μπάλα πριν ξεκαθαρίσει ποιες είναι οι επιλογές του. Και ο 27χρονος παίχτης αλλά και ο Νάνι ενώ τυπικά έπαιζαν στις πτέρυγες,κατά βάση,ξεκινούσαν από εκεί και συνέκλιναν προς το κέντρο. Αρκετά αποτελεσματικός ο Νάνι, στο πρώτο μέρος, που βοηθούσε σημαντικά και στην άμυνα. Μόνο ο Αλμέιδα,στην ουσία,δεν γυρνούσε για να μαρκάρει με τους υπόλοιπους 10 να βρίσκονται πίσω από την γραμμή του κέντρου όποτε η Ισπανία έκανε επίθεση. Αντίθετα,όποτε η Πορτογαλία είχε την κατοχή της μπάλας μόνο τα δύο σέντερ-μπακς έμεναν πίσω αφού ακόμα και τα δύο μπακς,Κοεντράο και Περέιρα,φρόντιζαν να περνάνε μπροστά και να συμβάλλουν στην ανάπτυξη. Όσον αφορά το τίκι-τάκα,οι Ισπανοί αντιμετώπισαν πολλά προβλήματα στο να το αποτυπώσουν στο χορτάρι. Τα τρία κεντρικά χαφ,Βελόσο,Μεϊρέλες και Μοουτίνιο,καθώς και οι Νάνι,Ρονάλντο από τα πλάγια δεν έδιναν τον χώρο και τον χρόνο στους αντιπάλους τους για να παίξουν τις πολλές κοντινές πάσες που συνηθίζουν. Στόχος των φούριας ρόχας ήταν να κατεβάζουν την μπάλα πιο πολύ από τα αριστερά,από την πλευρά που έπαιζαν Άλμπα και Ινιέστα,ένα εγχείρημα που αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες. Τσάμπι Αλόνσο και Σίλβα έδειχναν να κινούνται σε ρηχά νερά και τράβηξαν,έτσι,πίσω δημιουργικά την ομάδα τους και,ως συνέπεια,δεν τροφοδοτούσαν ορθά τον Νεγρέδο. Ο τελευταίος έμοιαζε απομονωμένος και χαμένος ανάμεσα στα δύο σέντερ-μπακς,Πέπε και Μπρούνο Άλβες,της Σελεσάο.

Στο δεύτερο ημίχρονο,οι θεωρητικά γηπεδούχοι ήταν και πάλι αυτοί που μπήκαν πιο δυνατά στο παιχνίδι και μέχρι το 60' έλεγχαν τον ρυθμό του. Η πίεσή τους,ωστόσο,δεν απέφερε καρπούς αφού στην τελική προσπάθεια τα χαλούσαν. Για παράδειγμα,παρά το ότι η μπάλα στο 57' και στο 59' βρήκε σε πλεονεκτική θέση τον Αλμέιδα ο επιθετικός της Μπεσίκτας ήταν αδύνατο να σκοράρει δοκιμάζοντας σουτ από τα αριστερά της μεγάλης περιοχής,όπως και χρειάστηκε να κάνει. Οι πάσες που επιζητάει ο Αλμέιδα,με βάση το στυλ του,δεν ήρθαν και αντικαταστάθηκε στο 81' με τον Ολιβέιρα. Αναμφίβολα,θα ήταν πιο πρακτικό να αρχίσει ο δεύτερος στην θέση του επιθετικού ανοίγοντας με το παιχνίδι του κενούς χώρους στους συμπαίκτες του και κρατώντας μπάλα. Ο Αλμέιδα,κάλλιστα,θα μπορούσε να περάσει στα τελευταία λεπτά του αγώνα όταν και οι εξτρέμς θα επιχειρούσαν πιο πολύ σέντρες στα αντίπαλα καρέ,στοιχείο που συμβαδίζει με τον τρόπο παιχνιδιού του. Από το 60' μέχρι το 90',οι φούριας ρόχας επέβαλλαν τον ρυθμό τους σε ένα χρονικό σημείο που οι Πορτογάλοι δεν ήθελαν να ξοδέψουν άλλες δυνάμεις και περιορίζονταν αποκλειστικά στις αντεπιθέσεις. Έτσι,έλαβε χώρα και η σημαντικότερη φάση στο δεύτερο μισό όταν η πλευρά του Πάουλο Μπέντο πέρασε αστραπιαία το κέντρο,μετά από κακό χτύπημα φάουλ του Αλόνσο. Ο Μεϊρέλες μεταβίβασε την μπάλα την σωστή στιγμή στον Ρονάλντο που είχε την ευκαιρία να κλειδώσει την νίκη,όμως,το σουτ του έφυγε απελπιστικά άουτ.

Η Ισπανία στην παράταση είχε τον πρώτο λόγο και έπαιζε στο μισό γήπεδο την αντίπαλό της. Η Πορτογαλία,σαφώς,είχε ξεμείνει από αντοχή και,κυρίως, απομάκρυνε για 30 λεπτά την μπάλα μη έχοντας άλλη επιλογή πέρα από τα πέναλτι. Η ομάδα του Ντελ Μπόσκε δεν ρίσκαρε για να χτυπήσει το ματς και διαδραμάτισε βαρυσήμαντο ρόλο το γεγονός ότι είχε κάνει και τις τρεις αλλαγές πριν την λήξη της κανονικής διάρκειας. Στο 103' πραγματοποιήθηκε και η πιο απειλητική φάση του ματς όταν ο Ινιέστα από την καρδία της άμυνας δεν κατόρθωσε να νικήσει τον Ρουί Πατρίσιο. Καταπληκτική προσπάθεια και πάσα είχε κάνει προηγουμένως ο Πέδρο που αναστάτωσε τους προσωπικούς αντιπάλους του με τις τρίπλες του. Το 0-0 παρέμεινε μέχρι το 120' και όλα θα λυνόντουσαν στα πέναλτι. Οι παίχτες που ευστόχησαν ήταν οι: Ινιέστα,Πέπε,Πικέ,Νάνι,Ράμος και Φάμπρεγας. Οι ποδοσφαιριστές που δεν βρήκαν δίχτυα ήταν οι: Αλόνσο,Μοουτίνιο και Άλβες. Η Ισπανία κέρδισε,έτσι,το ένα από τα δύο εισιτήρια για τον τελικό και πλέον μένει να δούμε αν θα σπάσει το ρεκόρ. Θα είναι το πρώτο ομοσπονδιακό συγκρότημα που θα έχει κατακτήσει τρεις συνεχόμενους  τίτλους, σε περίπτωση που σηκώσει στον αέρα το τρόπαιο του Euro 2012. Περιμένει να μάθει τον αντίπαλο της ο οποίος θα είναι η Ιταλία ή η Γερμανία,και μετά το Euro 2008 και το Παγκόσμιο Κύπελλο 2010 θα παλέψει για έναν ακόμη στο Κίεβο.

Από την Ισπανία,σίγουρα, ξεχώρισαν δύο παίχτες που την επόμενη αγωνιστική περίοδο,κατά πάσα πιθανότητα, θα είναι και συμπαίκτες. Ο Ζόρντι Άλμπα,που πρέπει να θεωρείται πρώην παίκτης της Βαλένθια και νυν της Μπαρτσελόνα,ήταν εκπληκτικός όπως και στο ματς με την Γαλλία. Τρομερές κούρσες σε όλη την αριστερή πτέρυγα και μεγάλο πάθος στα μαρκαρίσματα επέδειξε ο νεαρός αριστερός μπακ. Με άλλα λόγια,προκάλεσε προβλήματα τόσο στον Νάνι όσο και στον Περέιρα. Ο Ινιέστα ξανά αποτέλεσε έναν από τους καλύτερους στο γήπεδο και παρουσιάζει με την απόδοσή του σταθερότητα. Αναντικατάστατο εργαλείο στην φαρέτρα του Ντελ Μπόσκε που από την αρχή του Euro, σε κάθε του εμφάνιση, προκαλεί τον θαυμασμό των φιλάθλων. Ήταν ο παίχτης, που για άλλη μια φορά, έπαιρνε την πάσα από τον Τσάβι,έτρεχε αρκετά μέτρα και έφερνε κοντά τους συμπαίκτες του στην αντίπαλη άμυνα. Ο Σίλβα δεν πήρε πρωτοβουλίες και από την δεξιά πτέρυγα πονούσε η Ισπανία. Παράλληλα,αυτό δεν βοήθησε και τον Νεγρέδο που περίμενε την κάθετη πάσα του Σίλβα η οποία δεν ήρθε ποτέ. Και οι δύο αντικαταστάθηκαν με τους Πέδρο και Φάμπρεγας,αντίστοιχα. Από την άλλη πλευρά,ο Πέπε ήταν ο κορυφαίος του ματς και με τον Μπρούνο Άλβες είχαν στήσει έναν τοίχο μπροστά από το τέρμα του Ρουί Πατρίσιο. Μόνο στα πέναλτι θα μπορούσε να δοθεί η απάντηση στην υπόθεση πρόκριση αφού και οι δύο αμυντικοί φαίνονταν πολύ σκληροί για να πεθάνουν. Η κοινή τους θητεία στην Πόρτο έχει μεγάλη σημασία και η χημεία μεταξύ τους είναι ολοφάνερη. Σχετικά με τον Αλμέιδα, γεννούνται ερωτηματικά με το κατά πόσο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί απογοήτευση ή θύμα της τακτικής. Τέλος,ο Ρονάλντο,με τα τέσσερα δοκάρια στην διοργάνωση(!),δεν έπαιξε τόσο καλά όσο στα ματς με την Ολλανδία και την Τσεχία,ωστόσο,οι απαιτητικοί υποστηρικτές της Πορτογαλίας έχουν ήδη αλλάξει την στάση τους απέναντι του και έχει,δίκαια,ξανακερδίσει τον σεβασμό τους.

Ο βασανισμός της μπάλας. Αγγλία 0-0 Ιταλία (πεν. 2-4)

Το θέαμα θυσιάστηκε στο Κίεβο με στόχο την πρόκριση. Ένα ματς που το χαρακτήρισε η σκοπιμότητα διεξήχθη ανάμεσα σε Αγγλία και Ιταλία. Δύο ομάδες που μοιάζουν στην τακτική προσπαθούσαν 120' λεπτά να βρουν την αχίλλειο πτέρνα της άλλης και το 0-0 στα πρώτα 90' αποτυπώνει πλήρως την εικόνα του παιχνιδιού. Όπως και στα προηγούμενα παιχνίδια,στους ομίλους,έτσι και στο συγκεκριμένο ματς Χότζον και Πραντέλι έπαιξαν μετρημένα χωρίς να ρισκάρουν και ειδικά η πλευρά των Άγγλων προτίμησε να ρίξει το βάρος στην αμυντική λειτουργία. Αν και η Ιταλία, σίγουρα, δεν είναι της άποψης πως ''η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση'',όπως παραδείγματος χάρη συμβαίνει στον τρόπο παιχνιδιού της Σουηδίας,δημιούργησε φάσεις και είχε σε αρκετές περιπτώσεις την ευκαιρία να προηγηθεί στο σκορ. Η μπάλα δεν την έκανε το χατίρι και, τελικά,η νίκη της κρίθηκε στην ψυχοφθόρα διαδικασία των πέναλτι. Ο Πραντέλι παρέμεινε αήττητος από την στιγμή που παρέλαβε τα ηνία της Σκουάντρα Ατζούρα (το 2010) και τα στατιστικά καταγράφουν 9 νίκες και 5 ισοπαλίες. Παράλληλα,αξίζει να σημειωθεί πως η Αγγλία έχει κερδίσει μόνο την μία από τις τελευταίες δέκα αναμετρήσεις της κόντρα στην Ιταλία,πράγμα που φέρνει τα λιοντάρια σε δύσκολη θέση. Σχετικά με το ματς που έλαβε χώρα στην πρωτεύουσα της Ουκρανίας,η επιλογή του Χότζον να κρατήσει τον Μίλνερ ως βασικό στην δεξιά πτέρυγα προβάλλει ξεκάθαρα και τις σκέψεις του και τον αμυντικό προσανατολισμό που ήθελε να ακολουθήσει. Τσάμπερλεϊν και Γουόλκοτ έκατσαν στον πάγκο και ένας από τους δύο αναμφίβολα θα χρησιμοποιούταν στο δεύτερο μέρος για να κλέψει η Αγγλία την νίκη. Διαφοροποιήσεις στις άλλες θέσεις των δύο ομοσπονδιακών συγκροτημάτων δεν υπήρχαν παρά μόνο η αναγκαστική λύση του Πραντέλι να περάσει δίπλα στον Μπονούτσι τον Μπαρζάλι,στην θέση του τραυματία από το ματς με την Ιρλανδία Κιελίνι. H Iταλία επιθυμούσε να πάρει από νωρίς το προβάδισμα και να πιάσει στον ύπνο την αντίπαλό της αλλά το δυνατό σουτ του Ντε Ρόσσι στο 3' από τα 20 μέτρα χτύπησε στο κάθετο δοκάρι του Χαρτ. Ένα λεπτό αργότερα,ο Τζόνσον προσπάθησε να ανοίξει το σκορ αλλά ο Τζίτζι Μπουφόν έδειξε ψυχραιμία και απέκρουσε το επικίνδυνο αλλά αδύναμο σουτ του δεξιού μπακ της Λίβερπουλ. Στην συνέχεια,η Ιταλία ανέλαβε τον έλεγχο του αγώνα και με πρωτοστάτες τους Πίρλο και Μοντολίβο,στο δημιουργικό κομμάτι,προσπαθούσε να διασπάσει την αντίπαλη άμυνα και να προηγηθεί πριν το 45'. Ξεχώρισε και πάλι,ειδικά στο πρώτο ημίχρονο,ο άσσος της Γιουβέντους που ήταν ο παίχτης που θα έπαιρνε την μπάλα από την άμυνα αλλά και αφού θα την μοίραζε,συνήθως,θα την ξαναέπαιρνε όταν περνούσε την γραμμή του κέντρου. Η Ιταλία στηρίζει πολλά στις εκλάμψεις και στην οργανωτική σκέψη του 32χρονου μέσου. Ο Μπαλοτέλι είχε δύο μεγάλες ευκαιρίες να πετύχει το πρώτο γκολ του ματς, όμως, στην πρώτη χρονικά περίπτωση το σουτ του σταμάτησε ο συμπαίκτης του στην Μάντσεστερ Σίτι,Τζόλεον Λέσκοτ,ενώ στην δεύτερη, την προσπάθεια του απέκρουσε σχετικά άνετα ο Τζο Χαρτ.

Τα δύο μπακς των Ατζούρι,όπως φάνηκε,Αμπάτε και Μπαλζαρέτι,μετατρέπονταν στις επιθέσεις της ομάδας τους σε εξτρέμς αποτελώντας δύο εξτρά παίκτες στην προσπάθεια για το γκολ. Ο Γουέιν Ρούνεϊ,από την άλλη,έπαιζε σε ελεύθερο ρόλο όταν η Αγγλία προωθούταν,πλησιάζοντας αρκετές φορές κοντά στα χαφ για να μαζέψει την μπάλα. Και στα δύο ημίχρονα,στοιχείο που ίσχυε και στους προηγούμενους αγώνες των λιονταριών,το σύνολο του Χότζον βασιζόταν στις αντεπιθέσεις και οι δύο φορ της,Ρούνεϊ και Γουέλμπεκ,έμεναν πίσω από την γραμμή του κέντρου όποτε η ομάδα τους αμυνόταν. Ο λόγος της προτίμησης στον Γουέλμπεκ είναι ότι ο επιθετικός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ μεταβιβάζει πιο αποτελεσματικά την μπάλα όταν η Αγγλία έχει την κατοχή της και επιχειρεί να επιτεθεί, από τον παίχτη της Λίβερπουλ,Άντι Κάρολ,που κάνει αρκετά συχνά λάθος στις κοντινές πάσες. 4-13 τα σουτ μέχρι την ανάπαυλα,ωστόσο,αυτά που κατέληξαν στο τέρμα από την πλευρά των τυπικά φιλοξενούμενων ήταν, μόλις, 3.

Στο δεύτερο ημίχρονο ήμασταν στο ίδιο έργο θεατές και όλα συνηγορούσαν πως το παιχνίδι θα πάει στην παράταση και πως θα είναι το πρώτο ματς στην διοργάνωση που θα λήξει στον κανονικό χρόνο 0-0. Ο Γουόλκοτ πέρασε στον αγώνα αντί του Μίλνερ,όπως αναμενόταν,αλλά δεν είναι ''κάθε μέρα πασχαλιά'' και δεν κατάφερε ''να βγάλει το φίδι από την τρύπα''. Το τέμπο έπεσε ιδιαίτερα πολύ μετά το 70' και την Ιταλία να έχει τις περισσότερες φάσεις. Τα δεδομένα του πρώτου ημιχρόνου στους υπόλοιπους τομείς δεν άλλαξαν. Η Ιταλία προσπαθούσε να χτυπήσει με έξυπνη μπαλιά από τον άξονα ενώ η Αγγλία μετέφερε κατά βάση το παιχνίδι της στην αριστερή πτέρυγα. Γιανγκ και Τζόνσον παρουσιάστηκαν σε αυτόν τον αγώνα βελτιωμένοι συγκριτικά με εκείνους του ομίλου. Μία και μία οι μεγάλες ευκαιρίες για Ιταλία και Αγγλία. Πρωταγωνιστές τους οι Ντε Ρόσσι,που δεν μπόρεσε να να σκοράρει αμαρκάριστος και από κοντινή απόσταση στο 48',και Ρούνεϊ,που δοκίμασε ψαλιδάκι στο 93' μέσα από την καρδιά της ιταλικής άμυνας για να νικήσει τον Μπουφόν. Ο διαιτητής Προένσα περίμενε τους παίχτες να προετοιμαστούν για τα επόμενα 30 λεπτά της παράτασης. Και πάλι οι δύο ομάδες εμφανίστηκαν νωθρές και ειδικά ο Χότζον σίγουρα πιστεύει στην παροιμία ''φύλαγε τα ρούχα σου και ας έχεις τα μισά''. Το διάστημα αυτό μέχρι τα πέναλτι πέρασε και δεν ακούμπησε και όλα θα κρινόντουσαν από τα 11 βήματα. Σε εκείνο το σημείο ξύπνησαν και οι οπαδοί αφού η διαδικασία αυτή θα τους προσέφερε λίγα λεπτά αγωνίας. Εύστοχοι στα πέναλτι ήταν οι: Μπαλοτέλι,Τζέραρντ,Ρούνεϊ,Πίρλο,Γιανγκ,Νοτσερίνο και Ντιαμάντι ενώ αστόχησαν οι: Μοντολίβο,Γιανγκ και Άσλεϊ Κόουλ. Η Ιταλία άξιζε με βάση την εικόνα του αγώνα την πρόκριση αλλά κάνοντας και τον συνήγορο του διαβόλου θα ήταν μαγκιά άμα περνούσε η Αγγλία με αυτό τον τρόπο και η ευθύνη θα έπεφτε στην Σκουάντρα Ατζούρα που επί 120 λεπτά δεν μπορούσε να μετουσιώσει ένα από τα 35 συνολικά σουτ της σε γκολ. Γιατί η αμυντικογενής Τσέλσι ήταν αυτή που κέρδισε το Τσάμπιονς Λιγκ του 2012 και όχι η Μπάγιερν που είχε την συντριπτική υπεροχή στον αγώνα...

Τζο Χαρτ και Τζόλεον Λέσκοτ άφησαν,δίκαια, τρομερές εντυπώσεις με την παρουσία τους στο ματς. Ο πρώτος ήταν εκεί όποτε έπρεπε και κράτησε με νύχια και με δόντια το 0-0 παρά τα 20 σουτ προς την εστία του που πραγματοποίησαν οι Ιταλοί. Δέχτηκε μόνο τρία γκολ στην διοργάνωση. 
Ο Λέσκοτ,επίσης,με την δύναμη και τις γρήγορες αντιδράσεις του συνέβαλε τα μέγιστα για να κρατηθεί ανέπαφη η εστία των λιονταριών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το τάκλιν του στο σουτ του Μπαλοτέλι,φάση στην οποία έδειξε ιδιαίτερο σθένος. Ο Τζέραρντ,ωστόσο,δεν βρέθηκε σε τόσο καλή μέρα και δεν πήρε την ομάδα στις πλάτες του όταν η μπάλα έκαιγε. Δεν έκανε την παραπάνω ενέργεια όταν η Αγγλία τον χρειαζόταν. Ο Πίρλο,για άλλη μια φορά,μάγεψε με τις ενέργειές του και αποτελεί καλλιτέχνη του γηπέδου. Ανοίγματα χώρων,σωστές κοντινές πάσες,πετυχημένα κατεβάσματα της μπάλας και μία κάθετη πάσα-δηλητήριο στον Μπαλοτέλι που θα μπορούσε να οδηγήσει άνετα στο 1-0,στην φάση που αναφέρθηκε προηγουμένως. Κάτι που πρέπει να σημειωθεί είναι πως από το παιχνίδι της Ιταλίας έλειπε το ξεπέταγμα του Κασάνο που ήταν μέτριος και,ορθά, αντικαταστάθηκε στο 78'. Η Ιταλία θα αντιμετωπίσει στον ημιτελικό την Γερμανία.

Δεύτερη επιστολή παραπόνων στον Λοράν Μπλαν... Ισπανία 2-0 Γαλλία.

Ο προημιτελικός αποδείχτηκε πιο εύκολη υπόθεση για την Ισπανία από ότι αναμενόταν... Για τους οπαδούς της Ισπανίας η νίκη στην φάση των 8 σήμανε πάρα πολλά και κάνουν όνειρα για την κατάκτηση του δεύτερου συνεχόμενου τροπαίου Euro. Παρόλα αυτά,στον ουδέτερο φίλαθλο το άνοστο 2-0 των φούριας ρόχας δεν του επιφύλασσε κάτι που θα τον εντυπωσιάσει ούτε ιδιαίτερο suspense. Οι Ισπανοί εξασφάλισαν μία επαγγελματική νίκη και δείχνουν πως ο κορεσμός από τις επιτυχίες είναι μία άγνωστη φράση για αυτούς,πράγμα που τους τιμάει. Έτσι,το βάρος πέφτει στους τρικολόρ που μετά τον αγώνα με την Σουηδία δεν έβαλαν μυαλό και έπαιξαν για να παίξουν. Ο Μπλαν μπορεί να διόρθωσε το μεγάλο σφάλμα στην τακτική του προηγούμενου αγώνα,με τα δύο καθαρόαιμα αμυντικά χαφ, περνώντας στην θέση του Ντιαρά τον πιο δημιουργικό Καμπάιγ,όμως, ο ρόλος του Ριμπερί,κυρίως,και του Μπενζεμά στην ομάδα παρέμεινε προβληματικός. Ο πρώτος έχει την τάση στα δύο τελευταία ματς να κρατάει την μπάλα απελπιστικά πολύ εις βάρος της ομάδας του. Βέβαια,υπάρχει η πιθανότητα να είναι και σχέδιο του προπονητή του ο οποίος σε τέτοια περίπτωση τον έχει επιβαρύνει με πολλά και βασανιστικά καθήκοντα. Όπως φάνηκε,ο Ριμπερί ήταν το παιδί για όλες τις δουλειές. Ήταν εκείνος που γυρνούσε στην άμυνα για να ανεβάσει την μπάλα,ήταν εκείνος που όποτε βρισκόταν στην αριστερή πτέρυγα χρειαζόταν να τρέξει πολλά μέτρα για να κάνει την έξυπνη πάσα και ήταν εκείνος που όποτε ήταν σε θέση πίσω από τον Μπενζεμά έπρεπε να του κάνει την κάθετη πάσα. Ο Ριμπερί ταλαιπωρούσε άσκοπα την μπάλα και αποτελούσε εύκολη λεία για τους αντιπάλους του και αν αυτό δεν ήταν δικιά του σκέψη αλλά ήταν επινόημα του ομοσπονδιακού προπονητή τότε η ευθύνη κλίνει σε μεγάλο βαθμό προς τον Μπλαν. Όσον αφορά τον Μπενζεμά, ο άσσος της Ρεάλ Μαδρίτης συνέχισε τις εμφανίσεις-ναυάγιο με μοναδική εξαίρεση να αποτελεί το ματς που έκανε κόντρα στην Ουκρανία. Το πρόσωπο του μονίμως απογοητευμένο,στεναχωρημένο ή ακόμα και αηδιασμένο με την κατάσταση. Τα σενάρια πολλά για την πιθανή αιτία που τον απασχολεί,όμως,τα στατιστικά δείχνουν πως δεν σημείωσε ούτε ένα γκολ στο Euro 2012. Αναμφίβολα,δεν έπαιρνε τις πάσες που ταίριαζαν στο στυλ του από τους συμπαίκτες του,ωστόσο,και αυτός πέταξε λευκή πετσέτα από νωρίς δυσαρεστώντας έντονα τους οπαδούς της Γαλλίας.

Η Ισπανία δεν παρουσίασε σοβαρές αλλαγές ούτε σε πρόσωπα ούτε σε τακτική. Έπαιξε το γνωστό της στρωτό ποδόσφαιρο και ακολούθησε το 4-6-0 για άλλη μια φορά παίζοντας με σχετικά προωθημένο τον Φάμπρεγας, που παραδόξως δεν έβαλε και γκολ(!). Παράλληλα,όλα δείχνουν πως ο Γιορέντε δεν πρόκειται να πάρει λεπτά συμμετοχής σε αυτό το τουρνουά λόγω του τρόπου που αγωνίζεται ο οποίος δεν συμβαδίζει με τα πλάνα του Ντελ Μπόσκε. Η ταχύτητα και οι ακατάπαυστες και γρήγορες πάσες των επιθετικογενών ποδοσφαιριστών είναι ο πυρήνας στον οποίο βασίζεται η εθνική Ισπανίας. Οι πρωταθλητές κόσμου του 2010 ευτύχησαν να προηγηθούν νωρίς στο σκορ αφού στο 19' ο Τσάμπι Αλόνσο με κεφαλιά έστειλε την μπάλα στα δίχτυα του Γιορίς. Καταπληκτική κούρσα του Άλμπα που ξεπέρασε τον Ρεβεγιέρ,πατώντας γκάζι, και την κατάλληλη στιγμή σέντραρε στον αμυντικό μέσο των μερένχες. Ο Κοσιελνί δεν είχε δράσει αποτελεσματικά για να μαρκάρει τον αφύλακτο Αλόνσο που έγραψε το 1-0 συμπληρώνοντας,παράλληλα,και 100 συμμετοχές με το εθνόσημο της χώρας του. Σε όλο το άλλο μέρος του πρώτου ημιχρόνου βλέπαμε το τίκι-τάκα των φούριας ρόχας και το ανορθόδοξο ξετύλιγμα στο γήπεδο από πλευράς Γάλλων. Η ευστοχία στις πάσες στο αντίπαλο μισό είναι ένα πολύ διαφωτιστικό στατιστικό με την Ισπανία να έχει ποσοστό 89% και την Γαλλία 65%. Η ομάδα του Μπλαν,δηλαδή, ενώ περνούσε με άνεση το κέντρο δυσκολευόταν απίστευτα στο να κάνει την κίνηση-ματ, που ποτέ δεν έγινε. Μοναδική αξιοσημείωτη ευκαιρία για την Γαλλία ήρθε από στημένο και, πιο συγκεκριμένα,από μακρινή εκτέλεση φάουλ του Καμπάιγ στο 31' που απέκρουσε εντυπωσιακά ο Κασίγιας σε κόρνερ.

Εύκολο βράδυ προβλεπόταν στο Ντόνετσκ,από τα δείγματα του πρώτου 45λεπτου,κάτι που επιβεβαιώθηκε με το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή. Και πολύ άργησε να βγάλει ο Μπλαν από τον αγώνα τον αμυντικογενή Ντεμπουσί(στο 64'), μία αλλαγή που έπρεπε να είχε πραγματοποιήσει με το ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου. Στη θέση του πέρασε ο δραστήριος Μενέζ ο οποίος με την εκρηκτικότητα του θα μπορούσε να βοηθήσει επιθετικά την ομάδα του. Τελικά,ούτε ο παίχτης της Παρί Σεν Ζερμαίν συνέβαλλε στην ανατροπή των δεδομένων αλλά ούτε και ο Νασρί που μπήκε,επίσης,στο ματς. Έτσι,διαφαινόταν πως το πρόβλημα βρίσκεται στις ρίζες και η ήττα θα ήταν το αναμενόμενο αποτέλεσμα όση ώρα και να έπαιζαν οι Γάλλοι. Αν και είχαν, μετά την ανάπαυλα, την ''ποιοτική'' κατοχή της μπάλας δεν προσέγγισαν με προϋποθέσεις σε καμία περίπτωση την αντίπαλη περιοχή. Ο Κασίγιας κράτησε για τρίτη φορά στο Euro ανέπαφη την εστία του και οι τρικολόρ έκλεισαν την πορεία τους στην διοργάνωση πετυχαίνοντας μόνο τρία γκολ... Μάλιστα,οι Ισπανοί δεν είχαν πει την τελευταία τους λέξη και στο 89' ανέβασαν και άλλο τον δείκτη του σκορ. Ο Πέδρο εισέβαλε στα καρέ της αντίπαλης άμυνας και ο Ρεβεγιέρ τον χτύπησε,χωρίς ιδιαίτερη δύναμη, στα πόδια. Πέναλτι για την Ισπανία σύμφωνα με την απόφαση του Ριτσόλι το οποίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αυστηρό. Ο Τσάμπι Αλόνσο το ανέλαβε και, με αυτό τον τρόπο, βρήκε για δεύτερη φορά τον δρόμο προς τα δίχτυα. Η ''βεντέτα'' ανάμεσα στις δύο πλευρές δεν σταματάει εδώ,καθώς θα συναντηθούν δύο ακόμα φορές στο προσεχές μέλλον. Ισπανία και Γαλλία κληρώθηκαν στον ίδιο όμιλο για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2014 στην Βραζιλία και ''θα χυθεί αίμα'' για την πρόκριση.

Από την Ισπανία,δύο ήταν οι ποδοσφαιριστές που ξεχώρισαν και έβαλαν έναν μεγάλο λίθο για να περάσουν οι φούριας ρόχας στον ημιτελικό. Πιο αναλυτικά, ο Τσάμπι Αλόνσο με τα δύο του γκολ (έφτασε,πλέον,τα 15 με την εθνική) καθόρισε σε μεγάλο βαθμό την τύχη του παιχνιδιού. Παράλληλα, ήταν ο γνωστός καλός Αλόνσο στα αμυντικά χαφ και οι περισσότερες πάσες του ήταν επιτυχημένες. Επιπρόσθετα,ο Ζόρντι Άλμπα έπαιξε με τρομερή ωριμότητα στον αγώνα. Τα τρεξίματά του ήταν μελετημένα και δεν δίσταζε όποτε χρειαζόταν να παίζει και σαν εξτρέμ στην αριστερή πτέρυγα.  Σημαντική και η ασσίστ του στο πρώτο γκολ της Ισπανίας,που ήταν για highlight. Από την άλλη πλευρά, οι απογοητεύσεις του αγώνα ήταν πολλές. Πέρα από τους Μπλαν,Ριμπερί και Μπενζεμά,για τους λόγους που προαναφέρθηκαν,ο Ρεβεγιέρ είναι ένας ακόμη παίχτης που χρειάζεται να προστεθεί στην ''λίστα''. Δύο μεγάλα λάθη από τον δεξί μπακ που οδήγησαν και στα δύο γκολ της Ισπανίας. Στο πρώτο δεν κατάφερε να καλύψει τον ταχύτατο Άλμπα και να του κλέψει στην πρώτη πάσα την μπάλα. Ο αριστερός μπακ της Βαλένθια,στην συνέχεια,δεν δυσκολεύτηκε να πάρει και άλλα μέτρα και να πασάρει στον Αλόνσο για το 1-0. Στο δεύτερο τέρμα της Ισπανίας,ο Ρεβεγιέρ έκανε το φάουλ στον Πέδρο,βάση του οποίου ο ρέφερι της αναμέτρησης καταλόγισε το πέναλτι. Στην ''τρικυμία'' που επικράτησε στο στρατόπεδο των τρικολόρ,ο Καμπάιγ σώθηκε και έπαιξε αξιόλογα. Λίγες οι άστοχες πάσες από τον μέσο της Νιουκάσλ που δρούσε μυαλωμένα στον αγώνα. Η συνεργασία του με τον Μ'βιλά,επίσης,ήταν αποτελεσματική. Η νίκη της Ισπανίας την έφερε στους 4 όπου θα γίνει μάχη ανάμεσα στους ίβηρες αφού προσεχής αντίπαλός της είναι η Πορτογαλία.

Το δυνατό σημείο που έγινε αδύναμο. Γερμανία 4-2 Ελλάδα.

Πρώτα πρώτα,θα ήθελα να ξεκαθαρίσω πως δεν θα το πάω το θέμα στο πολιτικό αφού όταν η ανάλυση γίνεται σε αγωνιστικό πλαίσιο,εκεί παραμένει. Όταν μιλάμε για μπάλα,μιλάμε για μπάλα και όπως είπε και ο Λεβ εκείνος εστιάζει στο ποδόσφαιρο και η Μέρκελ στην πολιτική. Συγχαρητήρια αξίζουν στην εθνική όχι τόσο για τον συγκεκριμένο αγώνα αλλά, κυρίως, για την συνολική παρουσία της και την υπέρβαση που έκανε,να περάσει δηλαδή τους ομίλους ανατρέποντας τα προγνωστικά. Το κλίμα ήταν οξυμένο τις προηγούμενες μέρες ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα,όμως,αυτό δεν φάνηκε να επηρεάζει τον ρυθμό και την εξέλιξη της αναμέτρησης. Η Γερμανία έκανε επίδειξη δύναμης απέναντι στην Ελλάδα και κατέρριψε με αυτό τον τρόπο ένα αξιοσημείωτο ρεκόρ. Συμπλήρωσε 15 συνεχόμενες νίκες σε επίσημα παιχνίδια, κάτι που είναι πρωτοφανές για εθνική ομάδα και αξίζουν να της πιστωθούν,επίσης,τα εύσημα. Επιπρόσθετα,συνέχισε την ευνοϊκή της παράδοση κόντρα στην γαλανόλευκη με τα στατιστικά να μην είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά για την εθνική Ελλάδος. Πλέον,σε εννιά παιχνίδι τα πάντσερ έχουν 6 νίκες και τρεις ισοπαλίες με αντίπαλο την νικήτρια του Euro 2004.  Οι υποστηρικτές της Ελλάδας,από την άλλη,χρειάζεται να είναι απόλυτα ευχαριστημένοι με τα κατορθώματα της χώρας που χειροκροτούν αφού μέσα σε 8 χρόνια η εθνική ομάδα ανέβασε κατακόρυφα τον πήχη,με την επιτυχία του 2004,την μία συμμετοχή σε μουντιάλ και τις δύο ακόμα συμμετοχές σε Euro. Μάλιστα,μέσα σε αυτά τα χρόνια έφτασε δύο φορές σε προημιτελικά ευρωπαϊκής διοργάνωσης,πράγμα που δεν είχε καταφέρει ουδεμία φορά στην ιστορία της προηγουμένως.

Πάντως,για να κρατάμε τις προσδοκίες μας ζωντανές πρέπει να ασκούμε και την κατάλληλη και καλοπροαίρετη κριτική στην Ελλάδα η οποία στο τελευταίο της παιχνίδι στο Euro 2012 μπορούσε να τα πάει και καλύτερα. Το αβαντάζ της στα προκριματικά του τουρνουά αλλά και στους ομίλους, την πλήγωσε στο ματς κόντρα στους Γερμανούς. Αυτό δεν είναι άλλο από την συνολική αμυντική της λειτουργία. Ενώ με την Ρωσία ήταν άψογη, οι φιναλίστς του Euro 2008 έλυσαν τον γόρδιο δεσμό και την αναστάτωσαν σε αρκετές περιπτώσεις. Εκείνο το σημείο στο οποίο βασίστηκε ο Σάντος για να πάρει την νίκη κόντρα στην ρώσικη αρκούδα,αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα με τους μεσοεπιθετικούς κυρίως, και τον επιθετικό της Γερμανίας. Αν και ο Λεβ παρέταξε την ομάδα του με πολλές αλλαγές,εκείνες γράπωσαν την ευκαιρία και απέδειξαν την αξία τους με τον ανταγωνισμό για μία θέση στο αρχικό σχήμα,ως συνέπεια,να κορυφώνεται. Παράλληλα,η Γερμανία έδειξε το βάθος του πάγκου της αφού όποιον και να εμπιστευτεί ο ομοσπονδιακός τεχνικός είναι έτοιμος να συνδράμει. Τα σουτ των παιχτών της στο πρώτο ημίχρονο πολλά και επικίνδυνα,με την μερίδα του λέοντος να ανήκει στον Μάρκο Ρόις. Πραγματικά,ο παίχτης αυτός απέδειξε με την εμφάνιση του,πέρα από τα στοιχεία που προέβαλλε στην Μπουντεσλίγκα,γιατί η Μπορούσσια Ντόρτμουντ δαπάνησε 18.5 εκατομμύρια ευρώ για να τον ντύσει στα κιτρινόμαυρα,ξανά. Ξανά διότι ο πρώην εξτρέμ της Γκλάντμπαχ αποτελούσε μέλος των ακαδημιών της πρωταθλήτριας Γερμανίας για 10 ολόκληρα χρόνια,την περίοδο 1996-2006,λάθος το οποίο πλήρωσε και μεταφορικά και κυριολεκτικά η νυν ομάδα του. Διαρκώς στα καρέ μας βρίσκονταν οι αντίπαλοι προωθημένοι και ήταν το πρώτο ματς στην διοργάνωση που τα δύο σέντερ-μπακς των πάντσερ περνούσαν τόσο συχνά την γραμμή του κέντρου, απομονώνοντας την απέναντι πλευρά στο μισό γήπεδο. Επιπλέον,αξίζει να τονιστεί πως ο Πορτογάλος προπονητής της Ελλάδος επιδίωξε να χτυπήσει την Γερμανία στο στοιχείο, βάση του οποίου αναπτυσσόταν στα προηγούμενα παιχνίδια,εκείνα του ομίλου. Στόχος των κεντροευρωπαίων ήταν, τις περισσότερες φορές,να χτυπάνε την αντίπαλη ομάδα παίζοντας στο διάστημα ανάμεσα στο κέντρο και στην επίθεση και όχι τόσο στις πτέρυγες. Η κάθετη πάσα θα ήταν η κίνηση που θα οδηγούσε στο γκολ και όχι οι σέντρες από τα πλάγια αφού οι Γερμανοί προσπαθούν να παίζουν στρωτό ποδόσφαιρο, κάτι που τους ταιριάζει απόλυτα. Ο Σάντος,λοιπόν,οργάνωσε το κέντρο βάζοντας μέσους που χαρακτηρίζονται,χωρίς αμφιβολία, ως αμυντικογενείς προκειμένου να πνίξει τις επιθέσεις της Γερμανίας. Το γεγονός αυτό δεν πτόησε τους παίχτες της σε καμία περίπτωση καθώς έκαναν εξίσου καλό παιχνίδι δημιουργώντας φάσεις από τις πτέρυγες. Τα χαφ,τελικά, της Ελλάδος δεν βοήθησαν και όλα έδειχναν πως το γκολ ήταν θέμα χρόνου. 

Στο 39' το σουτ του Λαμ,που είχε διεισδύσει, πήρε τρομερή τροχιά και κατέληξε στα δίχτυα του Σιφάκη. Ολόιδιο γκολ με αυτό που πέτυχε ο αρχηγός της ομάδας στο εναρκτήριο παιχνίδι του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006,Γερμανία-Κόστα Ρίκα. Η Ελλάδα θα επιθυμούσε το 0-0 πριν την ανάπαυλα,ωστόσο,η εικόνα του παιχνιδιού δεν συνηγορούσε σε αυτό αφού Ρόις,Σούρλε και Κεντίρα,κατά βάση,είχαν αρκετές ευκαιρίες να ανεβάσουν το σκορ υπέρ τους, σε υψηλά επίπεδα. Αν και η επιθετικότητα των Γερμανών ήταν εμφανής,ο καθαρόαιμος φορ της, Κλόζε,έδειχνε να βρίσκεται εκτός παιχνιδιού και να ψάχνει τα πατήματά του. Τέλος,χρειάζεται να ειπωθεί ένα πράγμα που δεν αποτελεί άλλοθι αλλά θεωρείται ανεπίτρεπτο. Η περιοχή τόσο μπροστά από το τέρμα του Σιφάκη όσο και από το τέρμα του Νόιερ έμοιαζε με ''αγρόκτημα για να φυτέψουμε πατάτες''. Οι λακκούβες μόνο προβλήματα δημιουργούσαν στους δύο τερματοφύλακες και ήταν ανάγκη προ-αγώνα να έχει λυθεί το ζήτημα.

Μετά το 45',η Ελλάδα ήταν υποχρεωμένη να καλύψει τις ζημιές που άφησε το πρώτο μέρος. Έπρεπε, πάση θυσία, να περάσει το κέντρο και να κοιτάξει κατάματα τα αντίπαλα γκολποστ. Το πέρασμα του Γκέκα στον αγώνα ανέβασε το τέμπο της γαλανόλευκης και συνέβαλλε με την παρουσία του καθοριστικά στην εξέλιξη του ματς. Το γκολ της εθνικής στο 55',ξεκίνησε ουσιαστικά από τα δικά του πόδια. Αρχικά,βρήκε με πάσα τον Σαλπιγγίδη ο οποίος στο σωστό timing πάσαρε στον Σαμαρά που από κοντινή απόσταση πέτυχε το γκολ της ισοφάρισης. Καταπληκτική κίνηση από τον άσσο της Σέλτικ που ξέφυγε από τα μαρκαρίσματα και ''μύρισε'' την εξέλιξη της φάσης. Ενέργεια για σεμινάριο από τον σκόρερ της Ελλάδος. Τα πράγματα έδειχναν ευοίωνα για τους τυπικά φιλοξενούμενους αφού με το αναζωπυρωμένο πάθος, σύμμαχο, η ανατροπή των δεδομένων δεν φαινόταν απίθανη, που ήταν και η κρυφή επιθυμία των ελλήνων φιλάθλων. Ωστόσο,το όνειρο δεν κράτησε πολύ αφού οι Γερμανοί ζήτησαν την εκδίκηση και την πήραν με εμφατικό τρόπο. Στο 61', ο Κεντίρα,μετά από μακρινή σέντρα του Μπόατενγκ, βρέθηκε στην καρδιά της ελληνικής άμυνας και με εξαιρετικό μονοκόμματο σουτ έγραψε το 2-1. Κακό και αναποτελεσματικό μαρκάρισμα από τον Μανιάτη που έχασε τον γερμανό αμυντικό μέσο(με καταγωγή από την Τυνησία) ο οποίος δεν συγχώρεσε. Παρόλα αυτά,το εντυπωσιακό της υπόθεσης είναι ότι η Ελλάδα κατόρθωσε να δεχτεί γκολ από έναν παίχτη που σε δύο χρόνια στην Ρεάλ Μαδρίτης έχει σκοράρει μόλις δύο γκολ ενώ σε τρία χρόνια με την εθνική Γερμανίας άλλα δύο τέρματα,πράγμα που δείχνει πως το σκοράρισμα δεν είναι το φόρτε του.

Στο 68' ήρθε και το 3-1 από κεφαλιά του Κλόζε και τραγικό λάθος του Σιφάκη που όφειλε να ελέγξει την φάση. Η έξοδος του τερματοφύλακα του Άρη ήταν ένα προσωπικό δώρο του παίχτη στον επιθετικό της Λάτσιο που πέτυχε το 64ο γκολ του με την εθνική ομάδα. Ήταν το φυσικό επακόλουθο στα πολλά άσχημα πιασίματα της μπάλας από τον κρητικό γκολκίπερ που παρουσίασε ιδιαίτερη αστάθεια και δεν εξέπεμπε σιγουριά στην άμυνα. Στο 74', η κυριαρχία των Γερμανών μεταφράστηκε ξανά σε γκολ,αυτή την φορά από τον Ρόις που σίγουρα άξιζε τέτοιου είδους επιβράβευση για την εμφάνισή του. Ο Εζίλ πάσαρε στον Κλόζε,εκείνος βγήκε στην πλάτη της άμυνας,σούταρε,όμως ο Σιφάκης είπε σε πρώτη φάση ''όχι''. Το ριμπάουντ,ωστόσο,το πήρε ο νεαρός μεσοεπιθετικός που το δυνατό του σουτ χτύπησε το οριζόντιο δοκάρι και στην συνέχεια κατέληξε μέσα στο τέρμα. Μαγική εμφάνιση των Γερμανών και τα τέσσερα γκολ που σημείωσαν ήταν λίγα για αυτά που απέδωσαν. Η κατοχή ήταν συντριπτικά με το μέρος τους (66%) ενώ επιχείρησαν και 24 σουτ,απειλώντας,όπως φαίνεται,κατά βούληση την αντίπαλη εστία. Το δεύτερο γκολ της τιμής για την Ελλάδα ήρθε στο 89' μετά από χτύπημα πέναλτι του Σαλπιγγίδη. Για να σφυρίξει,βέβαια,ο Σκόμινα  την εσχάτη των ποινών πρώτα ο Μπόατενγκ έκανε χέρι ύστερα από επιχειρούμενη πάσα του Φωτάκη. 4-2 το τελικό σκορ το οποίο άφησε γλυκόπικρες εντυπώσεις και στις δύο πλευρές.

Μόνο ένας παίχτης διασώθηκε από ελληνικής πλευράς και αυτός είναι ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης. 1 γκολ και μία ασσίστ για τον άσσο του Πάοκ που όσες φορές ακούμπησε την μπάλα την χειρίστηκε ώριμα χωρίς επιπολαιότητα. Γνώριζε ότι έπρεπε να εκμεταλλευτεί και την μισή ευκαιρία που θα του δινόταν και για να το πούμε λαϊκά,''έβγαλε από την μύγα ξύγκι''. Έπεισε με την απόδοσή του ενώ,αντίθετα,ο Σιφάκης ήταν η μεγαλύτερη απογοήτευση στην ομάδα του Σάντος,για τους λόγους που αναφέρθηκαν νωρίτερα. Ο Νίνης,για άλλο ένα ματς στο Euro 2012,ήταν εκτός τόπου και χρόνου και το ρίσκο του Σάντος να τον χρησιμοποιήσει, απέτυχε. Λίγες διεκδικήσεις της μπάλας από μέρους του και άστοχες οι μεταβιβάσεις της μπάλας τις λίγες φορές που την είχε στα πόδια του. Μόνο ένα σχετικά επικίνδυνο σουτ που δοκίμασε περιλαμβάνεται στα θετικά στοιχεία της συμμετοχής του. Στους νικητές του ματς,οι πρωταγωνιστές ήταν πολλοί και δύσκολα διακρίνεις κάποιον.

Αναμφίβολα,πάντως,ο Σάμι Κεντίρα τράβηξε τα βλέμματα με το μεστό παιχνίδι του. Προέβαλλε πέρα από το αμυντικό του χάρισμα,το οποίο είναι αναγνωρισμένο, και τεράστια ποιότητα όταν περνούσε το κέντρο. Σωστές τοποθετήσεις,εύστοχα σουτ και ένα βαρυσήμαντο γκολ για τον 25χρονο ποδοσφαιριστή. Επίσης,ο Σβάινσταϊγκερ ήταν και πάλι αυτός που η Γερμανία χρειάζεται. Η πλειονότητα των προσπαθειών του για πάσα ήταν άκρως επιτυχής και το μυαλωμένο παιχνίδι του στο κέντρο είναι καταλυτικής σημασίας για την απόδοση της ομάδας του συνολικά. Παίχτης-βαρόμετρο ο μέσος της Μπάγιερν Μονάχου. Συνάμα, ο Ρόις,σίγουρα, συγκαταλέγεται στους κορυφαίους του αγώνα αφού με την εκρηκτικότητα του διέσπασε ουκ ολίγες φορές την ελληνική άμυνα. Ήταν μέσα στις φάσεις και σκόραρε και το τέταρτο γκολ της Γερμανίας. Τα πάντσερ θα βρουν στον δρόμο τους για τον τελικό ή την Αγγλία ή την Ιταλία και όποιο και αν είναι το οριστικό ζευγάρι αναμένεται ένα παιχνίδι που θα κόψει την ανάσα.