Μουντιάλ 2014 Εκτός ο Φάμπρεγας! (photos)

Η αδράνεια του Φάμπρεγας στην προπόνηση, έφερε και τις ανάλογες επιπτώσεις. Εκτός αρχικού σχήματος από τον Ντελ Μπόσκε!

Ενώ η ενδεκάδα της Αυστραλίας

Παίκτες της Βαλένθια "κοιτάει" ο Ντελ Μπόσκε!

Η φετινή σεζόν των νυχτερίδων έχει και τους πρωταγωνιστές της. Μεταξύ αυτών οι Αλκάθερ, Παρέχο και Μπερνάτ.

Ο ομοσπονδιακός τεχνικός δήλωσε: "η πορεία του Αλκάθερ επιβραβεύει τους ανθρώπους που τον πίστεψαν εδώ και αρκετά χρόνια".

Ενώ για τον Παρέχο: "είναι από τους δυνατούς παίκτες της Βαλένθια".

Τέλος, ο Βιθέντε δεν Μπόσκε δεν ξέχασε τον Μπερνάτ: "Δεν είχαμε μπακς και ξαφνικά προέκυψε ο Ζόρντι Άλμπα και πήραμε την απόφαση να τον καλέσουμε. Πριν φαινόταν πως δεν έχουμε κανέναν και τώρα έχουμε τον Ζόρντι Άλμπα, τον Αλμπέρτο Μορένο, τον Μονρεάλ, τον Μπερνάτ και τον Γκαγιά".

"Πριν λίγους μήνες ήμουν στη Segunda B και τώρα στην εθνική Ισπανίας!".

Είναι ένας παίχτης για τον οποίο είχα κάνει ειδικό αφιέρωμα στη Metrosport, όταν ακόμα τα ισπανικά ΜΜΕ δεν ασχολούνταν μαζί του.

Μιλάω για τον Αλμπέρτο Μορένο, που ο Βιθέντε Ντελ Μπόσκε εμπιστεύτηκε για την εθνική ανδρών, την "absoluta". Εκεί ο αριστερός μπακ της Σεβίλλης θα βρει το είδωλό του, τον Ζόρντι Άλμπα.

Ο Ντελ Μπόσκε και οι συνεργάτες του αξίζουν πολλά συγχαρητήρια για το "μάτι" τους.

Το ταλέντο από την Ανδαλουσία, ήταν πανευτυχής με την κλήση του. "Πριν από οχτώ μήνες ήμουν στην Segunda B και τώρα μου συνέβη το μεγαλύτερο πράγμα που μου 'χει συμβεί. Θα δώσω το καλύτερο δυνατό".

"Θα δουλέψω για να πάω στο Μουντιάλ. Τα πράγματα πάνε καλά, θα δουλέψω στη Σεβίλλη για να μπορέσω να βρίσκομαι στη Βραζιλία το 2014".

Το αίμα της πίσω! Ισπανία 4-0 Ιταλία.

Οι φούριας ρόχας στέφθηκαν νικητές του Euro πηγαίνοντας κόντρα στα προγνωστικά. Μπορεί να παρουσίασαν το ξαναζεσταμένο τους φαγητό με το γνωστό τους τίκι-τάκα, που δεν βρίσκει και πολλούς θιασώτες,ωστόσο, στο τέλος παίρνουν αυτό που επιδιώκουν. Μάλιστα,κατάφεραν να σπάσουν ένα ρεκόρ που φάνταζε αδύνατο αφού μπόρεσαν να κάνουν ένα ''τρελό'' σερί κατακτώντας το Euro 2008,το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 και το Euro 2012. Παρά το γεγονός ότι η Ισπανία βρέθηκε στον τελικό απέναντι σε έναν από τους μεγαλύτερους ''δαίμονες'' της,την Ιταλία,δεν πτοήθηκε και έφυγε από το χορτάρι με το κύπελλο στα χέρια. Οι Ίβηρες είχαν να κερδίσουν σε επίσημο παιχνίδι την Ιταλία από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1920(!) και,πιο συγκεκριμένα,μετρούσαν 1 νίκη,5 ισοπαλίες και 5 ήττες πριν το εκκωφαντικό και βαρυσήμαντο 4-0 του 2012. Η ομάδα του Ντελ Μπόσκε κράτησε την τρομερή πορεία της ζωντανή νικώντας στον τελικό καθώς έχει να χάσει εδώ και 20 αγώνες συμπεριλαμβανομένων και αυτών του Euro στους οποίους δέχτηκε,μόλις,ένα γκολ. Από την άλλη πλευρά,η εντυπωσιακή τακτικά στο Euro Ιταλία δεν μπόρεσε να σηκώσει κεφάλι στο τελευταίο ματς της διοργάνωσης απέναντι στους φούριας ρόχας,όμως,αυτό δεν αναιρεί την μεγάλη της αξία. Επιπρόσθετα,χάλασε και η παράδοση που είχε χτιστεί επί θητείας Τσέζαρε Πραντέλι ο οποίος ήταν αήττητος από την στιγμή που ανέλαβε τα ηνία της εθνικής της χώρας του. Παράλληλα,αξίζει να τονιστεί πως η Ιταλία δεν μπόρεσε να κερδίσει ούτε αυτή τη φορά το Euro ενώ έχει φτάσει σε 3 τελικούς από τους οποίους έχει κερδίσει μόνο τον ένα,αυτόν του μακρινού 1968.

Οι ομοσπονδιακοί τεχνικοί Ισπανίας και Ιταλίας παρέταξαν δύο ενδεκάδες χωρίς να κάνουν αλχημείες. Η κρισιμότητα του αγώνα απαιτούσε,άλλωστε, δοκιμασμένη συνταγή για να μην βρεθούν οι δύο εκλέκτορες προ εκπλήξεως. Ο Ντελ Μπόσκε πάλι διάλεξε τον κλασσικό,πλέον,σχηματισμό 4-6-0 με τον Φάμπρεγας κεντρικό προωθημένο. Το μοναδικό παράδοξο συναντάται στο απέναντι στρατόπεδο,στο αριστερό μπακ. Οκ,ο Κιελίνι δεν έκανε το μεγάλος λάθος στο ματς με την Γερμανία,ωστόσο,η Ιταλία δεν έπρεπε να παίξει ξανά με την φωτιά,ειδικά, κόντρα στην Ισπανία που διαθέτει πολύ γρήγορους παίκτες στις πτέρυγες. Ο Μπαλζαρέτι ήταν αναγκαίο να χρησιμοποιηθεί από την έναρξη.

Όλα πήγαν κατ'ευχήν για την Ισπανία. Η πίεση που ασκούσαν οι παίχτες της στα αντίπαλα καρέ,γρήγορα ανταμείφθηκε αφού στο 14' ο Σίλβα έστειλε τους οπαδούς της Ισπανίας στον 7ο ουρανό. Ο Ινιέστα,πρώτα,έσπασε την άμυνα της Ιταλίας στα δύο και βρήκε με την πάσα του τον Φάμπρεγας. Ο άσσος της Μπαρτσελόνα προσπέρασε εύκολα τον Κιελίνι και στην συνέχεια,με υπερπροσπάθεια από τα δεξιά,βρήκε το κεφάλι του Σίλβα που είχε ''μυριστεί'' την κατάσταση και έγραψε το 1-0. Άξιο απορίας είναι πως ο Κιελίνι κατάφερε να την πατήσει έτσι στο μαρκάρισμα του Φάμπρεγας και να μην υπολογίσει σωστά το τεχνητό οφσάιντ. Τραγικό λάθος του κεντρικού αμυντικού,στην Γιουβέντους,που όταν κατάλαβε το λάθος του,η Ισπανία δεν θα του έδινε δεύτερη ευκαιρία. Ο ρυθμός στο παιχνίδι ήταν ιδιαίτερα γρήγορος και στο πρώτο ημίχρονο το τίκι-τάκα των Ισπανών δεν έβγαινε σε αρκετές περιπτώσεις αφού οι τέσσερις χαφ της Σκουάντρα Ατζούρα πίεζαν ασφυκτικά. Οι φούριας ρόχας,ωστόσο,δεν φαίνονταν να ανησυχούν από το παιχνίδι της αντιπάλου τους και έχοντας πετύχει το 1-0,βασίζονταν μόνο σε ανάπτυξη με αντεπιθέσεις. Έδωσαν χώρους στην Ιταλία να περνάει το κέντρο και να προωθείται και στο πρώτο λάθος της έπαιρναν ξανά την κατοχή της μπάλας. Η ομάδα του Πραντέλι θα πλήρωνε την νίκη της με την Γερμανία με το ίδιο νόμισμα... Κυρίως,το δεύτερο γκολ του Μπαλοτέλι προήλθε όταν τα πάντσερ ήταν μπροστά και η άμυνά τους δεν είχε συνοχή. Η Ιταλία είχε τον τυπικό έλεγχο στο πρώτο μέρος του τελικού αλλά αυτό δεν ήταν παρά μία παγίδα. Οι Ατζούρι δεν πραγματοποιούσαν σωστές μεταβιβάσεις και η μπάλα συχνά έφτανε με ανορθόδοξο τρόπο στον Μπαλοτέλι. Η είσοδος του Μπαλζαρέτι στο 21',στην θέση του τραυματία Κιελίνι, βοήθησε σε μεγάλο βαθμό την ανάπτυξη από τα αριστερά και ο ποδοσφαιριστής της Παλέρμο έδωσε απαντήσεις στον προπονητή του με την απόδοσή του. Στο 41',βέβαια,ήρθε και το δεύτερο γκολ των Ισπανών που καθάρισε το ματς. Αυτή την φορά,το τέρμα ξεκίνησε από την άλλη πλευρά,από τα αριστερά,όταν Τσάβι και Ζόρντι Άλμπα έπαιξαν 1-2 και εξέθεσαν την αμυντική λειτουργία της Ιταλίας. Ο αριστερός μπακ της Μπαρτσελόνα βρέθηκε τετ-α-τετ με τον Μπουφόν και σημείωσε το νικητήριο,ουσιαστικά,2-0. Ο Κασσάνο ήταν εξαφανισμένος στα 45 αυτά λεπτά και δεν συνέβαλλε στην ''υποστήριξη'' του Μπαλοτέλι που είναι και το,κυρίως,έργο του. Πικέ και Αρμπελόα δεν του άφησαν τετραγωνικά και ο ποδοσφαιριστής της Μίλαν χάθηκε ανάμεσα τους. Η περίτεχνη ενέργεια και η απρόβλεπτη πάσα του έλειψαν από το παιχνίδι της ομάδας του που δεν μπορούσε να ορθοποδήσει. Όλα δείχνουν πως οι συνθήκες ήταν διαφορετικές στο 1-1 μεταξύ των δύο πλευρών στην φάση των ομίλων και στον τελικό. Η Ισπανία παρουσιάστηκε διψασμένη για να σπάσει το ρεκόρ και ήθελε να κανονίσει την μοίρα του ματς από νωρίς,σε ένα ματς δίχως αύριο.

Ο Πραντέλι,ορθά,έβαλε στον αγώνα τον Ντι Νατάλε αντί του υποτονικού Κασσάνο. Παρόλα αυτά,τα δεδομένα δεν άλλαξαν και η Ισπανία συνέχισε με αμείωτο ρυθμό. Στο 50',αναμφίβολα,έπρεπε να καταλογιστεί πέναλτι υπέρ των φούριας ρόχας μετά από κεφαλιά του Ράμος,στο απομακρυσμένο από το σώμα, χέρι του Μπονούτσι. Ένα μεγάλο ολίσθημα του άριστου κατά τα άλλα στο ματς Προένσα. Στο 51' ήρθε και η πιο επικίνδυνη φάση για το τέρμα του Κασίγιας. Ο Ντι Νατάλε δεν μπόρεσε να σκοράρει από πλεονεκτική θέση έχοντας όλο τον χρόνο στην διάθεσή του. Ούτε το ριμπάουντ του βρήκε στόχο και ο γκολκίπερ της Ρεάλ Μαδρίτης ήταν σε επιφυλακή. Κομβικό σημείο στον αγώνα ήταν και η αναγκαστική αλλαγή του Μόττα ο οποίος πρόλαβε να παίξει μόνο 5 λεπτά και ήταν η τελευταία αλλαγή του Πραντέλι.

Ένα γεγονός,ωστόσο,που δεν πρέπει να αποτελεί άλλοθι για την νωθρή εμφάνιση της Ιταλίας. Το τελικό σκορ,πολύ πιθανώς,να μην έγραφε 4-0 αλλά ο τελικός νικητής σίγουρα θα ήταν ο ίδιος. Από το 62' και μετά το ματς είχε διαδικαστικό χαρακτήρα και το μόνο που ενδιέφερε τους θεατές ήταν το πόσα γκολ θα βάλει η ομάδα του Ντελ Μπόσκε. Η υπεροχή της ήταν πασιφανής σε όλους τους τομείς και συνοδεύτηκε και από δύο επιπλέον τέρματα. Στο 84',ο Ντε Ρόσσι πάσαρε άστοχα με τον Τσάβι να κερδίζει την μπάλα και να την δίνει αποτελεσματικά στον Τόρρες. Ο φορ της Τσέλσι με διαγώνιο σουτ σημείωσε το 3-0. Οι πολύ βαρείς κεντρικοί αμυντικοί της Ιταλίας,αποτέλεσαν έρμαιο στις επιθετικές ενέργειες της Ισπανίας. Η κάθετη πάσα ήταν συνεχώς το μέλημα της και με αυτό τον τρόπο βρήκε δίχτυα στις 3 από τις 4 φορές. Ο ''Νίνιο'',μάλιστα,είναι ο πρώτος ποδοσφαιριστής που σκοράρει σε δύο Ευρωπαϊκούς τελικούς,ιδιαίτερα αξιέπαινο στοιχείο για την καριέρα του. 4 λεπτά αργότερα,από σκόρερ έγινε ασσίστμαν πασάροντας την κατάλληλη στιγμή την μπάλα στον συμπαίκτη τους στους λονδρέζους,Μάτα. Εκείνος από κοντά,ανέβασε και άλλο τον δείκτη του σκορ φτάνοντας το στο 4-0. Η ανάλυση τακτικών και άλλων σχετικών στοιχειών περισσεύει σε ένα δεύτερο ημίχρονο που η μπάλα κινούνταν μόνο στο μισό του γηπέδου,στο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Η Ιταλία μετά την έξοδο του Μόττα,είχε αποδεχτεί την ήττα της και έπαιζε για την τιμή των όπλων. Η Ισπανία ''δεν έδειξε παρηγοριά στον άρρωστο'',πράγμα που αν έκανε θα προκαλούσε την αντίδραση των υποστηρικτών της, και έδωσε διαστάσεις θριάμβου στην νίκη της,έστω και με αυτή την εξέλιξη.

Μεγάλη μα μεγάλη απογοήτευση του αγώνα ήταν ο Τσέζαρε Πραντέλι. Διαδοχικά τρομακτικά λάθη πραγματοποιήθηκαν τόσο στις κινήσεις του πριν την έναρξη όσο και στην ροή του παιχνιδιού. Αρχικά,η επιλογή του αργού Κιελίνι στο αριστερό άκρο της άμυνας,όπως προαναφέρθηκε,κρίνεται τουλάχιστον ανεπιτυχής. Το 4-4-2 που ακολούθησε, κόλλησε κόντρα στο 4-6-0 των Ισπανών,με τους Κασσάνο και Ντι Νατάλε να μην δίνουν τις απαραίτητες βοήθειες στον Μπαλοτέλι. Οι τρεις ''γρήγορες'' και εν μέρει,επιπόλαιες,αλλαγές του με την τελευταία να γίνεται στο 58',θα μπορούσαν να θεωρηθούν ''υβριστικές''. Η ''θεία δίκη'' τον τιμώρησε με τον Μόττα να φεύγει από το γήπεδο τραυματίας και την ομάδα του να μένει με 10 παίκτες. Αλλά ακόμα και η σκέψη του να περάσει τον παίχτη της Παρί Σεν Ζερμαίν στον αγώνα είναι αξιοπερίεργη. Το να βγάλει τον πιο δημιουργικό Μοντολίβο για να περάσει τον πιο αμυντικογενή Μόττα, ενώ το σκορ είναι ήδη 2-0, είναι κάτι που δύσκολα εξηγείται. Ο Κασσάνο,επίσης,δεν αντεπεξήλθε στις απαιτήσεις του αγώνα και δεν κατάφερε να κάνει το παιχνίδι του με την μπάλα με τον Μπαλοτέλι να επηρεάζεται άμεσα από το συγκεκριμένο γεγονός. Επιπλέον, ο Μπαρζάλι βρέθηκε σε κακή μέρα και φέρει βάρος ευθύνης σε 3 από τα 4 γκολ που δέχτηκε η Ιταλία,στο δεύτερο,στο τρίτο και στο τέταρτο. Ήταν 2 κλικ πιο αργός από αυτό που χρειαζόταν για να αντιμετωπίσει τους ταχύτατους επιθετικογενείς παίκτες της Ισπανίας. Ο μόνος που διασώθηκε από την Ιταλία συγκριτικά με τους άλλους ήταν ο Μπαλζαρέτι. Από την στιγμή που μπήκε στο ματς,βρήκε τον παλμό του αγώνα και δεν έκανε χρόνο για προσαρμοστεί στις συνθήκες. Πολύ καλός ανασταλτικά και επιθετικά. Ίσως να μην είναι και τυχαίο το ότι η Ισπανία στο δεύτερο μέρος ξεκινούσε συνήθως τις επιθέσεις της από τα αριστερά,δηλαδή,όχι από εκεί που έπαιζε ο Μπαλζαρέτι αλλά από εκεί που έπαιζε ο Αμπάτε. Στην Ισπανία,δεν ήταν λίγοι οι παίχτες που ξεχώρισαν.

Σίγουρα,όμως,ο κορυφαίος του αγώνα ήταν το πολυεργαλείο Τσάβι. Έβγαλε την ασσίστ στο δεύτερο και στο τρίτο γκολ,κάλυπτε πολλά σημαντικά μέτρα στο κέντρο και ήταν αψεγάδιαστος στις κοντινές πάσες. Ένα τέλειο δημιουργικά ''μηχανάκι''. Ο Ζόρντι Άλμπα για τρίτο συνεχόμενο ματς περιλαμβάνεται στους διακριθέντες σε απόδοση και αποτέλεσε σημαντικό κρίκο της Ισπανίας,μέχρι οι φούριας ρόχας να φτάσουν στην κατάκτηση του Euro. Κλέβει μπάλες,ξέρει πότε να ανεβαίνει,να τριπλάρει. Τα 14 εκατομμύρια που έδωσε η Μπαρτσελόνα για να τον ξανακάνει δικό της (όντας παλαιότερα μέλος της Μασία) φαντάζουν πολύ λίγα για αυτά που προσφέρει. Μέτριο παιχνίδι από την πλευρά των φούριας ρόχας,έκανε ο Αρμπελόα που ενώ ανασταλτικά ήταν καλός δεν ήταν το ίδιο αποτελεσματικός όταν περνούσε το κέντρο.

Ρώτησα τα μάτια μου τι έχουν και πονάνε... Πορτογαλία 0-0 Ισπανία (πεν. 2-4)

Ήταν το ματς που οι πιο πολλοί φίλαθλοι στο 90' σταμάτησαν να βλέπουν,ζώντας ήδη αρκετά λεπτά βασανιστικών στιγμών. Λίγοι ήταν οι θαρραλέοι που άντεξαν να δουν και τα πέναλτι αφού ήταν σχεδόν,βέβαιο,πως στην παράταση δεν θα άλλαζε κάτι. Οι θεατές θα παρακολουθούσαν έναν αγώνα με suspense και διακυμάνσεις στο σκορ μόνο αν η Πορτογαλία πετύχαινε πρώτη γκολ. Κάτι τέτοιο δεν έγινε και η Σελεσάο ''αποτελείωσε'' τον κόσμο με την εμφάνισή της μετά και το μαρτυρικό Πορτογαλία 0-1 Γερμανία. Η Πορτογαλία είχε χτίσει μία πολύ καλή παράδοση απέναντι στους φούριας ρόχας αφού στα τελευταία 12 παιχνίδια μεταξύ τους είχε χάσει μόλις 2 φορές. Μάλιστα, το συντριπτικό 4-0 που γνώρισαν οι δεύτεροι σε φιλικό τον Νοέμβριο του 2010,τους είχε πονέσει αρκετά. Επίσης,η νίκη με 0-1 των Πορτογάλων απέναντι στους γείτονες τους στο Euro 2004, τους οποίους οδήγησε στον αποκλεισμό, ήταν δύο αρκετά σοβαροί λόγοι για να ζητήσουν οι Ισπανοί την εκδίκηση και, έστω από την διαδικασία των πέναλτι,το κατάφεραν. Αξίζει να σημειωθεί πως η Ισπανία πάει,πλέον,στον τελικό έχοντας δεχτεί μόνο ένα γκολ στα 5 ματς που έχει δώσει στο Euro 2012 και αυτό το σημείωσε η Ιταλία στο πρώτο παιχνίδι του ομίλου τους.

Η ομάδα του Πάουλο Μπέντο παρατάχθηκε στον ημιτελικό κόντρα στους πρωταθλητές κόσμου του 2010,χωρίς αλλαγές. Απλά,χρειάζεται να τονιστεί πως προτίμησε στην θέση του φορ τον Αλμέιδα αντί των Ποστίγκα και Ολιβέιρα. Από την άλλη πλευρά,ο Βιθέντε Ντελ Μπόσκε προέβη στο να χρησιμοποιήσει τον Νεγρέδο,πράγμα που σίγουρα εξέπληξε. Αντί,δηλαδή,να διαλέξει την πολυδοκιμασμένη τακτική 4-6-0, η τελική του επιλογή ήταν το 4-2-2-1. Και πάλι,όμως,έδειξε να το παίρνει πάνω του αφού και σε αυτή την περίπτωση το αναμενόμενο θα ήταν να βάλει τον Τόρρες. Πιθανώς,η μέτρια απόδοση του παίχτη της Τσέλσι απέναντι στην Κροατία να τον προβλημάτισε. Έτσι,κατέληξε στον άσσο της Σεβίλλης που είναι ιδιαίτερα ταχύς και ταιριάζει στο στυλ της Ισπανίας και στις σκέψεις του προπονητή του.

Η Πορτογαλία μπήκε αποφασισμένη στο παιχνίδι με αυτοσκοπό την νίκη. Ίσως,να είναι και η πρώτη ομάδα μέχρι στιγμής, με αντίπαλο την Ισπανία, που από το πρώτο λεπτό μέχρι το τελευταίο επιδίωκε την νίκη και δεν θα ήταν ευχαριστημένη με κάτι λιγότερο. Έως το 20' ο ρυθμός του αγώνα προέβαλε ευοίωνα στοιχεία για την συνέχεια,πράγμα, ωστόσο, που δεν πήρε σάρκα και οστά. Στο πρώτο ημίχρονο δεν σημειώθηκε καμία μεγάλη ευκαιρία καθώς,ειδικά, η Πορτογαλία και λιγότερο η Ισπανία δημιούργησαν λίγες ολοκληρωμένες φάσεις. Ο Ρονάλντο,έδειχνε πολύ νευρικός και δεν έπαιζε με καθαρό μυαλό το οποίο απαιτούνταν. Συνήθως,η πρώτη ενέργεια του ήταν να σουτάρει όταν έπαιρνε την μπάλα πριν ξεκαθαρίσει ποιες είναι οι επιλογές του. Και ο 27χρονος παίχτης αλλά και ο Νάνι ενώ τυπικά έπαιζαν στις πτέρυγες,κατά βάση,ξεκινούσαν από εκεί και συνέκλιναν προς το κέντρο. Αρκετά αποτελεσματικός ο Νάνι, στο πρώτο μέρος, που βοηθούσε σημαντικά και στην άμυνα. Μόνο ο Αλμέιδα,στην ουσία,δεν γυρνούσε για να μαρκάρει με τους υπόλοιπους 10 να βρίσκονται πίσω από την γραμμή του κέντρου όποτε η Ισπανία έκανε επίθεση. Αντίθετα,όποτε η Πορτογαλία είχε την κατοχή της μπάλας μόνο τα δύο σέντερ-μπακς έμεναν πίσω αφού ακόμα και τα δύο μπακς,Κοεντράο και Περέιρα,φρόντιζαν να περνάνε μπροστά και να συμβάλλουν στην ανάπτυξη. Όσον αφορά το τίκι-τάκα,οι Ισπανοί αντιμετώπισαν πολλά προβλήματα στο να το αποτυπώσουν στο χορτάρι. Τα τρία κεντρικά χαφ,Βελόσο,Μεϊρέλες και Μοουτίνιο,καθώς και οι Νάνι,Ρονάλντο από τα πλάγια δεν έδιναν τον χώρο και τον χρόνο στους αντιπάλους τους για να παίξουν τις πολλές κοντινές πάσες που συνηθίζουν. Στόχος των φούριας ρόχας ήταν να κατεβάζουν την μπάλα πιο πολύ από τα αριστερά,από την πλευρά που έπαιζαν Άλμπα και Ινιέστα,ένα εγχείρημα που αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες. Τσάμπι Αλόνσο και Σίλβα έδειχναν να κινούνται σε ρηχά νερά και τράβηξαν,έτσι,πίσω δημιουργικά την ομάδα τους και,ως συνέπεια,δεν τροφοδοτούσαν ορθά τον Νεγρέδο. Ο τελευταίος έμοιαζε απομονωμένος και χαμένος ανάμεσα στα δύο σέντερ-μπακς,Πέπε και Μπρούνο Άλβες,της Σελεσάο.

Στο δεύτερο ημίχρονο,οι θεωρητικά γηπεδούχοι ήταν και πάλι αυτοί που μπήκαν πιο δυνατά στο παιχνίδι και μέχρι το 60' έλεγχαν τον ρυθμό του. Η πίεσή τους,ωστόσο,δεν απέφερε καρπούς αφού στην τελική προσπάθεια τα χαλούσαν. Για παράδειγμα,παρά το ότι η μπάλα στο 57' και στο 59' βρήκε σε πλεονεκτική θέση τον Αλμέιδα ο επιθετικός της Μπεσίκτας ήταν αδύνατο να σκοράρει δοκιμάζοντας σουτ από τα αριστερά της μεγάλης περιοχής,όπως και χρειάστηκε να κάνει. Οι πάσες που επιζητάει ο Αλμέιδα,με βάση το στυλ του,δεν ήρθαν και αντικαταστάθηκε στο 81' με τον Ολιβέιρα. Αναμφίβολα,θα ήταν πιο πρακτικό να αρχίσει ο δεύτερος στην θέση του επιθετικού ανοίγοντας με το παιχνίδι του κενούς χώρους στους συμπαίκτες του και κρατώντας μπάλα. Ο Αλμέιδα,κάλλιστα,θα μπορούσε να περάσει στα τελευταία λεπτά του αγώνα όταν και οι εξτρέμς θα επιχειρούσαν πιο πολύ σέντρες στα αντίπαλα καρέ,στοιχείο που συμβαδίζει με τον τρόπο παιχνιδιού του. Από το 60' μέχρι το 90',οι φούριας ρόχας επέβαλλαν τον ρυθμό τους σε ένα χρονικό σημείο που οι Πορτογάλοι δεν ήθελαν να ξοδέψουν άλλες δυνάμεις και περιορίζονταν αποκλειστικά στις αντεπιθέσεις. Έτσι,έλαβε χώρα και η σημαντικότερη φάση στο δεύτερο μισό όταν η πλευρά του Πάουλο Μπέντο πέρασε αστραπιαία το κέντρο,μετά από κακό χτύπημα φάουλ του Αλόνσο. Ο Μεϊρέλες μεταβίβασε την μπάλα την σωστή στιγμή στον Ρονάλντο που είχε την ευκαιρία να κλειδώσει την νίκη,όμως,το σουτ του έφυγε απελπιστικά άουτ.

Η Ισπανία στην παράταση είχε τον πρώτο λόγο και έπαιζε στο μισό γήπεδο την αντίπαλό της. Η Πορτογαλία,σαφώς,είχε ξεμείνει από αντοχή και,κυρίως, απομάκρυνε για 30 λεπτά την μπάλα μη έχοντας άλλη επιλογή πέρα από τα πέναλτι. Η ομάδα του Ντελ Μπόσκε δεν ρίσκαρε για να χτυπήσει το ματς και διαδραμάτισε βαρυσήμαντο ρόλο το γεγονός ότι είχε κάνει και τις τρεις αλλαγές πριν την λήξη της κανονικής διάρκειας. Στο 103' πραγματοποιήθηκε και η πιο απειλητική φάση του ματς όταν ο Ινιέστα από την καρδία της άμυνας δεν κατόρθωσε να νικήσει τον Ρουί Πατρίσιο. Καταπληκτική προσπάθεια και πάσα είχε κάνει προηγουμένως ο Πέδρο που αναστάτωσε τους προσωπικούς αντιπάλους του με τις τρίπλες του. Το 0-0 παρέμεινε μέχρι το 120' και όλα θα λυνόντουσαν στα πέναλτι. Οι παίχτες που ευστόχησαν ήταν οι: Ινιέστα,Πέπε,Πικέ,Νάνι,Ράμος και Φάμπρεγας. Οι ποδοσφαιριστές που δεν βρήκαν δίχτυα ήταν οι: Αλόνσο,Μοουτίνιο και Άλβες. Η Ισπανία κέρδισε,έτσι,το ένα από τα δύο εισιτήρια για τον τελικό και πλέον μένει να δούμε αν θα σπάσει το ρεκόρ. Θα είναι το πρώτο ομοσπονδιακό συγκρότημα που θα έχει κατακτήσει τρεις συνεχόμενους  τίτλους, σε περίπτωση που σηκώσει στον αέρα το τρόπαιο του Euro 2012. Περιμένει να μάθει τον αντίπαλο της ο οποίος θα είναι η Ιταλία ή η Γερμανία,και μετά το Euro 2008 και το Παγκόσμιο Κύπελλο 2010 θα παλέψει για έναν ακόμη στο Κίεβο.

Από την Ισπανία,σίγουρα, ξεχώρισαν δύο παίχτες που την επόμενη αγωνιστική περίοδο,κατά πάσα πιθανότητα, θα είναι και συμπαίκτες. Ο Ζόρντι Άλμπα,που πρέπει να θεωρείται πρώην παίκτης της Βαλένθια και νυν της Μπαρτσελόνα,ήταν εκπληκτικός όπως και στο ματς με την Γαλλία. Τρομερές κούρσες σε όλη την αριστερή πτέρυγα και μεγάλο πάθος στα μαρκαρίσματα επέδειξε ο νεαρός αριστερός μπακ. Με άλλα λόγια,προκάλεσε προβλήματα τόσο στον Νάνι όσο και στον Περέιρα. Ο Ινιέστα ξανά αποτέλεσε έναν από τους καλύτερους στο γήπεδο και παρουσιάζει με την απόδοσή του σταθερότητα. Αναντικατάστατο εργαλείο στην φαρέτρα του Ντελ Μπόσκε που από την αρχή του Euro, σε κάθε του εμφάνιση, προκαλεί τον θαυμασμό των φιλάθλων. Ήταν ο παίχτης, που για άλλη μια φορά, έπαιρνε την πάσα από τον Τσάβι,έτρεχε αρκετά μέτρα και έφερνε κοντά τους συμπαίκτες του στην αντίπαλη άμυνα. Ο Σίλβα δεν πήρε πρωτοβουλίες και από την δεξιά πτέρυγα πονούσε η Ισπανία. Παράλληλα,αυτό δεν βοήθησε και τον Νεγρέδο που περίμενε την κάθετη πάσα του Σίλβα η οποία δεν ήρθε ποτέ. Και οι δύο αντικαταστάθηκαν με τους Πέδρο και Φάμπρεγας,αντίστοιχα. Από την άλλη πλευρά,ο Πέπε ήταν ο κορυφαίος του ματς και με τον Μπρούνο Άλβες είχαν στήσει έναν τοίχο μπροστά από το τέρμα του Ρουί Πατρίσιο. Μόνο στα πέναλτι θα μπορούσε να δοθεί η απάντηση στην υπόθεση πρόκριση αφού και οι δύο αμυντικοί φαίνονταν πολύ σκληροί για να πεθάνουν. Η κοινή τους θητεία στην Πόρτο έχει μεγάλη σημασία και η χημεία μεταξύ τους είναι ολοφάνερη. Σχετικά με τον Αλμέιδα, γεννούνται ερωτηματικά με το κατά πόσο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί απογοήτευση ή θύμα της τακτικής. Τέλος,ο Ρονάλντο,με τα τέσσερα δοκάρια στην διοργάνωση(!),δεν έπαιξε τόσο καλά όσο στα ματς με την Ολλανδία και την Τσεχία,ωστόσο,οι απαιτητικοί υποστηρικτές της Πορτογαλίας έχουν ήδη αλλάξει την στάση τους απέναντι του και έχει,δίκαια,ξανακερδίσει τον σεβασμό τους.