Σε ανοδική πορεία η εθνική Ιταλίας του Πραντέλι. Ο Νίκος Τσιάπης σχολιάζει.

Όταν λίγες μέρες πριν την έναρξη του παγκοσμίου κυπέλλου του 2010 στα γήπεδα της Νότιας Αφρικής και για την ακρίβεια στις 30 Μαϊου είχε ανακοινωθεί επίσημα από την FIGC (Ιταλική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία) πως ο Τσέζαρε Πραντέλι θα είναι ο διάδοχος του Μαρσέλο Λίπι στον πάγκο της εθνικής Ιταλίας μετά το τέλος του μουντιάλ, αρκετοί δημοσιογράφοι της γείτονας χώρας κάπως ξαφνιάστηκαν με την είδηση όχι με την έννοια της αμφισβήτισης της προπονητικής του αξίας αλλά περισσότερο με το γεγονός πως δεν είχε αναλάβει ξανά κάποια εθνική παρά μόνο συλλόγους της χώρας του. Βέβαια, όλα έχουν μια αρχή. Έτσι κι αυτό λοιπόν.

Ήταν αναμφισβήτητα μια νέα εποχή για την ''σκουάντρα ατζούρα'' καθώς χρονικά η αλλαγή της τεχνικής ηγεσίας συνέπεσε και με την μεταβατική περίοδο από την προηγούμενη μεγάλη φουρνιά που έφτασε στη κορυφή του πλανήτη το 2006, στη νεότερη. Ο Πραντέλι, ένας προπονητής που είχε αφήσει το στίγμα του σε όποιον πάγκο κι αν έκατσε σε συλλογικό επίπεδο με αποκορύφωμα την πέρα για πέρα επιτυχημένη 5ετία στη Φιορεντίνα με συμμετοχή σε ημιτελικό κυπέλλου ΟΥΕΦΑ το 2007/2008 & πρόκριση στους ''16'' του Champions League το 2009/2010, είχε θέσει ως προσωπικό στόχο, η ανανέωση της εθνικής ομάδας να γίνει με όσο το δυνατόν καλύτερη αγωνιστικά πορεία. Στο μυαλό του βέβαια είναι η επιστροφή στο επίπεδο του 2006, κάτι βέβαια που δεν μπορεί να γίνει από την μία μέρα στην άλλη αλλά απαιτείται υπομονή, σταθερή δουλειά και προσήλωση απ' όλους.

Μπορεί στα φιλικά να μην είχε τα επιθυμητά αποτελέσματα, όπως συμβαίνει συχνά άλλωστε με την εθνική Ιταλίας, αλλά στην προκριματική φάση του EURO 2012, ξεκίνησε νικηφόρα αν και ο Πραντέλι είχε περιπετειώδες επίσημο ντεμπούτο. Συγκεκριμένα στο εναρκτήριο ματς του προκριματικού ομίλου με την Εσθονία στο Ταλίν, στις αρχές Σεπτεμβρίου του 2010, η Ιταλία είχε μπει μουδιασμένα στο γήπεδο αλλά παρά το ότι βρέθηκε πίσω στο σκορ , έκανε την ανατροπή με Κασάνο & Μπονούτσι στο 2ο ημίχρονο ξεκινώντας νικηφόρα τον όμιλο. Ακολούθησε λίγες μέρες αργότερα το άνετο 5-0 επί των Νήσων Φερόε σε ματς που διεξήχθη παρεμπιπτόντως στην έδρα της πρώην ομάδας του Πραντέλι, στο ''Αρτέμιο Φράνκι'' της Φλωρεντίας. Μία αναμέτρηση που ουσιαστικά είχε κριθεί από το 27ο λεπτό της όταν ο δείκτης του σκορ είχε ήδη φτάσει στο 3-0. Ένα μήνα αργότερα, στο Μπέλφαστ της Βορείου Ιρλανδίας σε αγώνα όπου είχε αρκετούς πονοκεφάλους ο Πραντέλι λόγω αρκετών απουσιών, η ''σκουάντρα ατζούρα'' σε κακό ποιοτικά ματς έμεινε στο 0-0 με τους γηπεδούχους. Χαρακτηριστικότερη ευκαιρία εκείνου του ματς ήταν μια καλή στιγμή του Μποριέλο αλλά από εκεί και πέρα δεν υπήρξε κάτι το αξιοσημείωτο. Μερικές μέρες αργότερα, αναμένετο με μεγάλο ενδιαφέρον η αναμέτρηση με τη Σερβία στο ''Λουίτζι Φεράρις'' της Γένοβας αλλά δυστυχώς το ματς αυτό δεν ολοκληρώθηκε ποτέ λόγω εκτεταμένων επεισοδίων από Σέρβους οπαδούς στο γήπεδο με τον Σκωτσέζο διαιτητή να αναγκάζεται μόλις στο 6ο λεπτό να διακόψει οριστικά τον αγώνα ο οποίος λίγες μέρες αργότερα κατοχυρώθηκε επίσημα από την ΟΥΕΦΑ με 3-0 υπέρ της Ιταλίας βάσει του σχετικού κανονισμού. Αξίζει να σημειωθεί πως ήδη η εικόνα της ομάδας είχε βελτιωθεί αρκετά από το μουντιάλ του 2010 & η θετική επιρροή του Τσέζαρε Πραντέλι είχε ήδη φανεί με την ομάδα να ξεφεύγει από το κλασσικό παλιό ''κατενάτσιο'' διατηρώντας παράλληλα τα περισσότερα στοιχεία του όπως έχει αναφερθεί εκ νέου σε πρόσφατο άρθρο μετά τη νίκη στα ημιτελικά επί της Γερμανίας με 1-2.

Ακολούθησε το μεγάλο διπλό μέσα στη Σλοβενία με 1-0 στα τέλη Μαρτίου του 2011 και το άνετο 3-0 επί της Εσθονίας στη Μόντενα στις αρχές Ιουνίου του 2011, ένα αποτέλεσμα που έδωσε μεγαλύτερη διαφορά ασφαλείας για την πρωτιά στον όμιλο. Τον Σεπτέμβριο του 2011,σε κρίσιμη καμπή εν όψει των τελευταίων αγωνιστικών, η Ιταλία αν και προερχόταν από την σπουδαία φιλική νίκη με 2-1 επί της Ισπανίας στο ''Σαν Νικολά'' του Μπάρι (20 Αυγούστου) δεν εντυπωσίασε & κράτησε μόνο την ουσία τόσο στο ματς με τα Νησιά Φερόε εκτός έδρας (νίκη 1-0) όσο και με τη Σλοβενία εντός έδρας (νίκη 1-0 στη Φλωρεντία). Μπορεί να μην εντυπωσίασε ιδιαίτερα στα 2 εν λόγω ματς αλλά ήταν αμυντικά σταθερή και γενικότερα σοβαρή παίρνοντας 2 πολύτιμες βαθμολογικά νίκες που της εξασφάλισαν και μαθηματικά την πρώτη θέση στον όμιλο. Αν και βαθμολογικά αδιάφορη πλέον και με πολλές απουσίες διατήρησε το αήττητο στο αντικειμενικά δυσκολότερο ματς του ομίλου στο Βελιγράδι απέναντι στη Σερβία (1-1) που κυριολεκτικά ''καιγόταν'' για τη νίκη & έκλεισε την 10άδα των αναμετρήσεων της στον όμιλο με το άνετο 3-0 επί της Βορείου Ιρλανδίας σε αναμέτρηση που διεξήχθη στην Πεσκάρα και δεν απειλήθηκε σε καμία περίπτωση. Έτσι τελείωσε πρώτη τον όμιλο παίρνοντας το καλύτερο εισιτήριο, αυτό της απευθείας πρόκρισης δηλαδή, με 26 βαθμούς σε 10 αγώνες όντας η καλύτερη άμυνα της προκριματικής ζώνης με 2 γκολ παθητικό ενώ αξίζει να σημειωθεί πως εντός έδρας είχε μόνο νίκες με μηδέν παθητικό, κάτι που δεν συνηθίζεται σε προκριματική φάση αναμφίβολα.

Στην τελική φάση της διοργάνωσης, πλέον σ' ένα πέρα για πέρα ενδιαφέρον όμιλο αντιμετώπισε στην πρεμιέρα την παγκόσμια πρωταθλήτρια του 2010 Ισπανία χωρίς τον παραμικρό φόβο και μπαίνοντας δυνατά στο ματς, προηγήθηκε. Ισοφαρίστηκε,όμως, μετά από 4 λεπτά και σε ένα ισορροπημένο γενικότερα ματς, το αποτέλεσμα (1-1) που είχε διαμορφωθεί από το 65' έμεινε μέχρι το τέλος στο Γκνανσκ της Πολωνίας. Η συνολική της παρουσία στο συγκεκριμένο ματς ήταν πολύ καλή και φάνηκε πως ήταν έτοιμη και κατάλληλα προετοιμασμένη για τις απαιτήσεις μιας τόσο μεγάλης αναμέτρησης. Ακολούθησε το πολύ κρίσιμο παιχνίδι στο Πόζναν απέναντι στην Κροατία όπου υπερτερούσε σε όλους τους τομείς της ομάδας του Μπίλιτς έχοντας πολύ καλή παρουσία και σ' αυτή την αναμέτρηση. Προηγήθηκε με το άψογα εκτελεσμένο φάουλ του Πίρλο στο 40ό λεπτό και ενώ φαινόταν πως δεν θα αντιμετώπιζε ιδιαίτερα προβλήματα, η Κροατία στα τελευταία 25 λεπτά ανέβασε στροφές και έφτασε στην ισοφάριση στο 72' με τον Μάντζουκιτς έπειτα από στιγμιαία αδράνεια στην Ιταλική άμυνα. Στην τελευταία αγωνιστική των ομίλων και πάλι στο Πόζναν απέναντι στην αξιόμαχη Ιρλανδία του Τζιοβάνι Τραπατόνι, η ''σκουάντρα ατζούρα'' παρουσιάστηκε ιδιαίτερα δυνατή από την αρχή της αναμέτρησης χωρίς να αφήσει κανένα περιθώριο αντίδρασης στον αντίπαλο. Με τέρματα των Κασάνο και Μπαλοτέλι στη λήξη του πρώτου και δευτέρου ημιχρόνου,αντίστοιχα, πήρε την πολύτιμη νίκη με 2-0 που σήμανε και την πρόκριση στα προημιτελικά με 5 βαθμούς,ως 2η από τον όμιλο.

Στα προημιτελικά, στο Στάδιο Ολιμπίνσκι του Κιέβου, ήρθε αντιμέτωπη με την Αγγλία στον πιο αμφίρροπο όπως αποδείχτηκε αγώνα της σειράς. Αν και η Ιταλία ήταν σαφώς ανώτερη των ''λιονταριών'' με 2 δοκάρια μέσα στον αγώνα καθώς είχε μπει αποφασιστικά για τη νίκη από το 90λεπτο, δεν ευτύχησε να προηγηθεί και το ματς οδηγήθηκε σε 30λεπτη παράταση όπου εκεί δεν έγινε κάτι το ιδιαίτερο αλλά ήταν ευκρινής η εικόνα πως οι Άγγλοι είχαν περιοριστεί εν πολλοίς σε παθητικό ρόλο στο ματς. Στη διαδικασία των πέναλτι, ενώ η Ιταλία βρέθηκε με την πλάτη στο τοίχο ο Πίρλο με την παράτολμη εκτέλεση πέναλτι α λα Πανένκα επιβεβαίωσε για ακόμα μια φορά πως έχει μεγάλη ποδοσφαιρική προσωπικότητα και καθόλου άδικα χαρακτηρίζεται επί το πλείστον ως ποδοσφαιρική ιδιοφυϊα. Ήταν σίγουρα το πέναλτι-κλειδί που έκανε εν τέλει τη διαφορά με το τελικό 4-2 να χαρίζει την πρόκριση για τα ημιτελικά στους ατζούρι όπου όπως έχει γίνει εκτενής αναφορά σε προηγούμενο σχετικό άρθρο συνεχίστηκαν οι ''πελατειακές'' σχέσεις με τη Γερμανία στην αναμέτρηση της Βαρσοβίας όπου ο Πραντέλι επιβλήθηκε κατά κράτος του Γιόακιμ Λεβ. Αναφορικά με τον τελικό απέναντι στην Ισπανία, είναι βέβαιο πως το αποτέλεσμα είναι πλασματικό όπως επίσης και το γεγονός πως όλα πήγαν στραβά εξ αρχής για την Ιταλία.

Συμπερασματικά, έχει καταστεί σαφές πως έχουν αλλάξει πολλά στην εποχή Πραντέλι,όπου η εθνική Ιταλίας έχει συνεχώς ανοδική πορεία. Η συνολική εικόνα ήταν κάτι παραπάνω από ικανοποιητική καθώς κακά τα ψέματα ελάχιστοι περίμεναν πως η συγκεκριμένη ομάδα (από την οποία δεν υπήρχαν δικαιολογημένα μεγάλες απαιτήσεις) θα έφτανε μέχρι τον μεγάλο τελικό της διοργάνωσης. Ο Πραντέλι αποδεικνύει συνεχώς την μεγάλη προπονητική του αξία και βρίσκεται στη σωστή κατεύθυνση όχι μόνο από άποψης διαχείρισης του υλικού αλλά και γενικότερα ώστε σταδιακά να επιστρέψει η ομάδα στο επίπεδο του μαγικού 2006. Είναι ξεκάθαρο πλέον πως έχει όλα τα φόντα στις επόμενες μεγάλες διοργανώσεις να μπει στην ελίτ των προπονητών παγκοσμίως οδηγώντας την ''σκουάντρα ατζούρα'' σε μεγάλη διάκριση εκ νέου. Αν μη τι άλλο, είναι από τις ελάχιστες εθνικές της Ευρώπης που (και ως πολύ βαριά ποδοσφαιρική φανέλα) μπορεί με ασφάλεια να ατενίζει το μέλλον της με αισιοδοξία ώστε να αυξήσει άμεσα τους ήδη αρκετούς τίτλους της. Όπως αναφέρθηκε εκτενέστερα στο προηγούμενο σχετικό άρθρο,ο Τσέζαρε Πραντέλι ήρθε ''κουτί'' για την FIGC και εκτός της γενικότερης εντυπωσιακής εικόνας, ακόμα και τα μέχρι στιγμής επίσημα αποτελέσματα, το επιβεβαιώνουν. Σε 16 ματς της διοργάνωσης του EURO 2012 συμπεριλαμβανομένης προκριματικής και τελικής φάσης, η Ιταλία έχει 10 νίκες,5 ισοπαλίες με μοναδική ήττα αυτή του ατυχή τελικού.

Η αριθμητική απεικόνιση του Πραντέλι στον Ιταλικό πάγκο σε επίσημα ματς

Πανηγυρισμοί για την μεγάλη πρόκριση επί της Αγγλίας στην διαδικασία των πέναλτι

     

 Έξαλλοι πανηγυρισμοί για την σπουδαία πρόκριση στον μεγάλο τελικό μετά το 2-1 επί της Γερμανίας

Το αίμα της πίσω! Ισπανία 4-0 Ιταλία.

Οι φούριας ρόχας στέφθηκαν νικητές του Euro πηγαίνοντας κόντρα στα προγνωστικά. Μπορεί να παρουσίασαν το ξαναζεσταμένο τους φαγητό με το γνωστό τους τίκι-τάκα, που δεν βρίσκει και πολλούς θιασώτες,ωστόσο, στο τέλος παίρνουν αυτό που επιδιώκουν. Μάλιστα,κατάφεραν να σπάσουν ένα ρεκόρ που φάνταζε αδύνατο αφού μπόρεσαν να κάνουν ένα ''τρελό'' σερί κατακτώντας το Euro 2008,το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 και το Euro 2012. Παρά το γεγονός ότι η Ισπανία βρέθηκε στον τελικό απέναντι σε έναν από τους μεγαλύτερους ''δαίμονες'' της,την Ιταλία,δεν πτοήθηκε και έφυγε από το χορτάρι με το κύπελλο στα χέρια. Οι Ίβηρες είχαν να κερδίσουν σε επίσημο παιχνίδι την Ιταλία από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1920(!) και,πιο συγκεκριμένα,μετρούσαν 1 νίκη,5 ισοπαλίες και 5 ήττες πριν το εκκωφαντικό και βαρυσήμαντο 4-0 του 2012. Η ομάδα του Ντελ Μπόσκε κράτησε την τρομερή πορεία της ζωντανή νικώντας στον τελικό καθώς έχει να χάσει εδώ και 20 αγώνες συμπεριλαμβανομένων και αυτών του Euro στους οποίους δέχτηκε,μόλις,ένα γκολ. Από την άλλη πλευρά,η εντυπωσιακή τακτικά στο Euro Ιταλία δεν μπόρεσε να σηκώσει κεφάλι στο τελευταίο ματς της διοργάνωσης απέναντι στους φούριας ρόχας,όμως,αυτό δεν αναιρεί την μεγάλη της αξία. Επιπρόσθετα,χάλασε και η παράδοση που είχε χτιστεί επί θητείας Τσέζαρε Πραντέλι ο οποίος ήταν αήττητος από την στιγμή που ανέλαβε τα ηνία της εθνικής της χώρας του. Παράλληλα,αξίζει να τονιστεί πως η Ιταλία δεν μπόρεσε να κερδίσει ούτε αυτή τη φορά το Euro ενώ έχει φτάσει σε 3 τελικούς από τους οποίους έχει κερδίσει μόνο τον ένα,αυτόν του μακρινού 1968.

Οι ομοσπονδιακοί τεχνικοί Ισπανίας και Ιταλίας παρέταξαν δύο ενδεκάδες χωρίς να κάνουν αλχημείες. Η κρισιμότητα του αγώνα απαιτούσε,άλλωστε, δοκιμασμένη συνταγή για να μην βρεθούν οι δύο εκλέκτορες προ εκπλήξεως. Ο Ντελ Μπόσκε πάλι διάλεξε τον κλασσικό,πλέον,σχηματισμό 4-6-0 με τον Φάμπρεγας κεντρικό προωθημένο. Το μοναδικό παράδοξο συναντάται στο απέναντι στρατόπεδο,στο αριστερό μπακ. Οκ,ο Κιελίνι δεν έκανε το μεγάλος λάθος στο ματς με την Γερμανία,ωστόσο,η Ιταλία δεν έπρεπε να παίξει ξανά με την φωτιά,ειδικά, κόντρα στην Ισπανία που διαθέτει πολύ γρήγορους παίκτες στις πτέρυγες. Ο Μπαλζαρέτι ήταν αναγκαίο να χρησιμοποιηθεί από την έναρξη.

Όλα πήγαν κατ'ευχήν για την Ισπανία. Η πίεση που ασκούσαν οι παίχτες της στα αντίπαλα καρέ,γρήγορα ανταμείφθηκε αφού στο 14' ο Σίλβα έστειλε τους οπαδούς της Ισπανίας στον 7ο ουρανό. Ο Ινιέστα,πρώτα,έσπασε την άμυνα της Ιταλίας στα δύο και βρήκε με την πάσα του τον Φάμπρεγας. Ο άσσος της Μπαρτσελόνα προσπέρασε εύκολα τον Κιελίνι και στην συνέχεια,με υπερπροσπάθεια από τα δεξιά,βρήκε το κεφάλι του Σίλβα που είχε ''μυριστεί'' την κατάσταση και έγραψε το 1-0. Άξιο απορίας είναι πως ο Κιελίνι κατάφερε να την πατήσει έτσι στο μαρκάρισμα του Φάμπρεγας και να μην υπολογίσει σωστά το τεχνητό οφσάιντ. Τραγικό λάθος του κεντρικού αμυντικού,στην Γιουβέντους,που όταν κατάλαβε το λάθος του,η Ισπανία δεν θα του έδινε δεύτερη ευκαιρία. Ο ρυθμός στο παιχνίδι ήταν ιδιαίτερα γρήγορος και στο πρώτο ημίχρονο το τίκι-τάκα των Ισπανών δεν έβγαινε σε αρκετές περιπτώσεις αφού οι τέσσερις χαφ της Σκουάντρα Ατζούρα πίεζαν ασφυκτικά. Οι φούριας ρόχας,ωστόσο,δεν φαίνονταν να ανησυχούν από το παιχνίδι της αντιπάλου τους και έχοντας πετύχει το 1-0,βασίζονταν μόνο σε ανάπτυξη με αντεπιθέσεις. Έδωσαν χώρους στην Ιταλία να περνάει το κέντρο και να προωθείται και στο πρώτο λάθος της έπαιρναν ξανά την κατοχή της μπάλας. Η ομάδα του Πραντέλι θα πλήρωνε την νίκη της με την Γερμανία με το ίδιο νόμισμα... Κυρίως,το δεύτερο γκολ του Μπαλοτέλι προήλθε όταν τα πάντσερ ήταν μπροστά και η άμυνά τους δεν είχε συνοχή. Η Ιταλία είχε τον τυπικό έλεγχο στο πρώτο μέρος του τελικού αλλά αυτό δεν ήταν παρά μία παγίδα. Οι Ατζούρι δεν πραγματοποιούσαν σωστές μεταβιβάσεις και η μπάλα συχνά έφτανε με ανορθόδοξο τρόπο στον Μπαλοτέλι. Η είσοδος του Μπαλζαρέτι στο 21',στην θέση του τραυματία Κιελίνι, βοήθησε σε μεγάλο βαθμό την ανάπτυξη από τα αριστερά και ο ποδοσφαιριστής της Παλέρμο έδωσε απαντήσεις στον προπονητή του με την απόδοσή του. Στο 41',βέβαια,ήρθε και το δεύτερο γκολ των Ισπανών που καθάρισε το ματς. Αυτή την φορά,το τέρμα ξεκίνησε από την άλλη πλευρά,από τα αριστερά,όταν Τσάβι και Ζόρντι Άλμπα έπαιξαν 1-2 και εξέθεσαν την αμυντική λειτουργία της Ιταλίας. Ο αριστερός μπακ της Μπαρτσελόνα βρέθηκε τετ-α-τετ με τον Μπουφόν και σημείωσε το νικητήριο,ουσιαστικά,2-0. Ο Κασσάνο ήταν εξαφανισμένος στα 45 αυτά λεπτά και δεν συνέβαλλε στην ''υποστήριξη'' του Μπαλοτέλι που είναι και το,κυρίως,έργο του. Πικέ και Αρμπελόα δεν του άφησαν τετραγωνικά και ο ποδοσφαιριστής της Μίλαν χάθηκε ανάμεσα τους. Η περίτεχνη ενέργεια και η απρόβλεπτη πάσα του έλειψαν από το παιχνίδι της ομάδας του που δεν μπορούσε να ορθοποδήσει. Όλα δείχνουν πως οι συνθήκες ήταν διαφορετικές στο 1-1 μεταξύ των δύο πλευρών στην φάση των ομίλων και στον τελικό. Η Ισπανία παρουσιάστηκε διψασμένη για να σπάσει το ρεκόρ και ήθελε να κανονίσει την μοίρα του ματς από νωρίς,σε ένα ματς δίχως αύριο.

Ο Πραντέλι,ορθά,έβαλε στον αγώνα τον Ντι Νατάλε αντί του υποτονικού Κασσάνο. Παρόλα αυτά,τα δεδομένα δεν άλλαξαν και η Ισπανία συνέχισε με αμείωτο ρυθμό. Στο 50',αναμφίβολα,έπρεπε να καταλογιστεί πέναλτι υπέρ των φούριας ρόχας μετά από κεφαλιά του Ράμος,στο απομακρυσμένο από το σώμα, χέρι του Μπονούτσι. Ένα μεγάλο ολίσθημα του άριστου κατά τα άλλα στο ματς Προένσα. Στο 51' ήρθε και η πιο επικίνδυνη φάση για το τέρμα του Κασίγιας. Ο Ντι Νατάλε δεν μπόρεσε να σκοράρει από πλεονεκτική θέση έχοντας όλο τον χρόνο στην διάθεσή του. Ούτε το ριμπάουντ του βρήκε στόχο και ο γκολκίπερ της Ρεάλ Μαδρίτης ήταν σε επιφυλακή. Κομβικό σημείο στον αγώνα ήταν και η αναγκαστική αλλαγή του Μόττα ο οποίος πρόλαβε να παίξει μόνο 5 λεπτά και ήταν η τελευταία αλλαγή του Πραντέλι.

Ένα γεγονός,ωστόσο,που δεν πρέπει να αποτελεί άλλοθι για την νωθρή εμφάνιση της Ιταλίας. Το τελικό σκορ,πολύ πιθανώς,να μην έγραφε 4-0 αλλά ο τελικός νικητής σίγουρα θα ήταν ο ίδιος. Από το 62' και μετά το ματς είχε διαδικαστικό χαρακτήρα και το μόνο που ενδιέφερε τους θεατές ήταν το πόσα γκολ θα βάλει η ομάδα του Ντελ Μπόσκε. Η υπεροχή της ήταν πασιφανής σε όλους τους τομείς και συνοδεύτηκε και από δύο επιπλέον τέρματα. Στο 84',ο Ντε Ρόσσι πάσαρε άστοχα με τον Τσάβι να κερδίζει την μπάλα και να την δίνει αποτελεσματικά στον Τόρρες. Ο φορ της Τσέλσι με διαγώνιο σουτ σημείωσε το 3-0. Οι πολύ βαρείς κεντρικοί αμυντικοί της Ιταλίας,αποτέλεσαν έρμαιο στις επιθετικές ενέργειες της Ισπανίας. Η κάθετη πάσα ήταν συνεχώς το μέλημα της και με αυτό τον τρόπο βρήκε δίχτυα στις 3 από τις 4 φορές. Ο ''Νίνιο'',μάλιστα,είναι ο πρώτος ποδοσφαιριστής που σκοράρει σε δύο Ευρωπαϊκούς τελικούς,ιδιαίτερα αξιέπαινο στοιχείο για την καριέρα του. 4 λεπτά αργότερα,από σκόρερ έγινε ασσίστμαν πασάροντας την κατάλληλη στιγμή την μπάλα στον συμπαίκτη τους στους λονδρέζους,Μάτα. Εκείνος από κοντά,ανέβασε και άλλο τον δείκτη του σκορ φτάνοντας το στο 4-0. Η ανάλυση τακτικών και άλλων σχετικών στοιχειών περισσεύει σε ένα δεύτερο ημίχρονο που η μπάλα κινούνταν μόνο στο μισό του γηπέδου,στο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Η Ιταλία μετά την έξοδο του Μόττα,είχε αποδεχτεί την ήττα της και έπαιζε για την τιμή των όπλων. Η Ισπανία ''δεν έδειξε παρηγοριά στον άρρωστο'',πράγμα που αν έκανε θα προκαλούσε την αντίδραση των υποστηρικτών της, και έδωσε διαστάσεις θριάμβου στην νίκη της,έστω και με αυτή την εξέλιξη.

Μεγάλη μα μεγάλη απογοήτευση του αγώνα ήταν ο Τσέζαρε Πραντέλι. Διαδοχικά τρομακτικά λάθη πραγματοποιήθηκαν τόσο στις κινήσεις του πριν την έναρξη όσο και στην ροή του παιχνιδιού. Αρχικά,η επιλογή του αργού Κιελίνι στο αριστερό άκρο της άμυνας,όπως προαναφέρθηκε,κρίνεται τουλάχιστον ανεπιτυχής. Το 4-4-2 που ακολούθησε, κόλλησε κόντρα στο 4-6-0 των Ισπανών,με τους Κασσάνο και Ντι Νατάλε να μην δίνουν τις απαραίτητες βοήθειες στον Μπαλοτέλι. Οι τρεις ''γρήγορες'' και εν μέρει,επιπόλαιες,αλλαγές του με την τελευταία να γίνεται στο 58',θα μπορούσαν να θεωρηθούν ''υβριστικές''. Η ''θεία δίκη'' τον τιμώρησε με τον Μόττα να φεύγει από το γήπεδο τραυματίας και την ομάδα του να μένει με 10 παίκτες. Αλλά ακόμα και η σκέψη του να περάσει τον παίχτη της Παρί Σεν Ζερμαίν στον αγώνα είναι αξιοπερίεργη. Το να βγάλει τον πιο δημιουργικό Μοντολίβο για να περάσει τον πιο αμυντικογενή Μόττα, ενώ το σκορ είναι ήδη 2-0, είναι κάτι που δύσκολα εξηγείται. Ο Κασσάνο,επίσης,δεν αντεπεξήλθε στις απαιτήσεις του αγώνα και δεν κατάφερε να κάνει το παιχνίδι του με την μπάλα με τον Μπαλοτέλι να επηρεάζεται άμεσα από το συγκεκριμένο γεγονός. Επιπλέον, ο Μπαρζάλι βρέθηκε σε κακή μέρα και φέρει βάρος ευθύνης σε 3 από τα 4 γκολ που δέχτηκε η Ιταλία,στο δεύτερο,στο τρίτο και στο τέταρτο. Ήταν 2 κλικ πιο αργός από αυτό που χρειαζόταν για να αντιμετωπίσει τους ταχύτατους επιθετικογενείς παίκτες της Ισπανίας. Ο μόνος που διασώθηκε από την Ιταλία συγκριτικά με τους άλλους ήταν ο Μπαλζαρέτι. Από την στιγμή που μπήκε στο ματς,βρήκε τον παλμό του αγώνα και δεν έκανε χρόνο για προσαρμοστεί στις συνθήκες. Πολύ καλός ανασταλτικά και επιθετικά. Ίσως να μην είναι και τυχαίο το ότι η Ισπανία στο δεύτερο μέρος ξεκινούσε συνήθως τις επιθέσεις της από τα αριστερά,δηλαδή,όχι από εκεί που έπαιζε ο Μπαλζαρέτι αλλά από εκεί που έπαιζε ο Αμπάτε. Στην Ισπανία,δεν ήταν λίγοι οι παίχτες που ξεχώρισαν.

Σίγουρα,όμως,ο κορυφαίος του αγώνα ήταν το πολυεργαλείο Τσάβι. Έβγαλε την ασσίστ στο δεύτερο και στο τρίτο γκολ,κάλυπτε πολλά σημαντικά μέτρα στο κέντρο και ήταν αψεγάδιαστος στις κοντινές πάσες. Ένα τέλειο δημιουργικά ''μηχανάκι''. Ο Ζόρντι Άλμπα για τρίτο συνεχόμενο ματς περιλαμβάνεται στους διακριθέντες σε απόδοση και αποτέλεσε σημαντικό κρίκο της Ισπανίας,μέχρι οι φούριας ρόχας να φτάσουν στην κατάκτηση του Euro. Κλέβει μπάλες,ξέρει πότε να ανεβαίνει,να τριπλάρει. Τα 14 εκατομμύρια που έδωσε η Μπαρτσελόνα για να τον ξανακάνει δικό της (όντας παλαιότερα μέλος της Μασία) φαντάζουν πολύ λίγα για αυτά που προσφέρει. Μέτριο παιχνίδι από την πλευρά των φούριας ρόχας,έκανε ο Αρμπελόα που ενώ ανασταλτικά ήταν καλός δεν ήταν το ίδιο αποτελεσματικός όταν περνούσε το κέντρο.

Μα ποτέ δεν θα το ξεχάσουν... Γερμανία 1-2 Ιταλία.

Το μεγάλο φαβορί,με βάση την αγωνιστική εικόνα,Γερμανία αποκλείστηκε! Εκεί που όλα έδειχναν πως μόνο η Ισπανία θα μπορούσε να της κλέψει το τρόπαιο και πως θα είχαμε έναν τελικό ανάμεσά τους,όπως το 2008,η Ιταλία αποδείχτηκε και πάλι ο κακός δαίμονας των πάντσερ. Η Σκουάντρα Ατζούρα δεν τρομάζει κόντρα στους Γερμανούς και έχει βρει το φάρμακο για να τους αντιμετωπίζει. 4 νίκες και 4 ισοπαλίες σε 8 αγώνες διοργανώσεων μετρά,πλέον, η Ιταλία απέναντι τους και έστειλε την πολυνίκη σε ημιτελικούς Γερμανία (μόνο 2 από τις 7 φορές δεν έχει περάσει από τους 4 στον τελικό) σπίτι της. Οι τυπικά φιλοξενούμενοι είχαν χάσει για τελευταία φορά από τη Γερμανία το 1995 με 2-0,σε φιλικό αγώνα. Η σημαντική παράδοση που είχαν χτίσει οι Ατζούρι συνεχίστηκε νικώντας ξανά τους κεντροευρωπαίους που είχαν σημειώσει προηγουμένως μόνο νίκες στο Euro 2012.

Αξιομνημόνευτες διαφοροποιήσεις στο σχήμα των δύο ομάδων δεν υπήρχαν παρά μόνο στα μπακς της Ιταλίας, όπου αριστερά πέρασε ο Κιελίνι,θέση στην οποία έπαιζε συνήθως στην Φιορεντίνα,και δεξιά τοποθετήθηκε ο αριστερός μπακ της Παλέρμο,Μπαλζαρέτι. Ήταν μία αναγκαία τροποποίηση αφού ο Αμπάτε δεν ήταν 100% έτοιμος και,έτσι,ο Πραντέλι προέβη σε αυτή την κίνηση που εμπεριείχε αρκετό ρίσκο. Παράλληλα,ούτε ο Μόττα ήταν σε τέλεια φυσική κατάσταση και την παρουσία του στα χαφ καπάρωσε ο Μοντολίβο,επιλογή που ήδη έκλινε προς την πλευρά του. Στο στρατόπεδο του Λεβ,το σχήμα παρέμεινε σχετικά ίδιο με τα ματς των ομίλων και με αυτό κόντρα στην Ελλάδα και σε τακτική και σε πρόσωπα. Αναμφίβολα,ο ομοσπονδιακός τεχνικός ήταν σε μεγάλο δίλημμα για την χρησιμοποίηση ως βασικού του Γκόμεζ ή του Κλόζε,και,τελικά,προτίμησε την λύση του πρώτου.

Στο πρώτο 15λεπτο του αγώνα η Γερμανία έπαιζε μονότερμα... Δεν είχε δώσει περιθώρια στην Ιταλία να αντιδράσει και όλα έδειχναν πως η παγκόσμια πρωταθλήτρια του 2006 θα υποτασσόταν στον ρυθμό της αντιπάλου της. Η χρονική αυτή περίοδος του παιχνιδιού παρουσίαζε αρκετά κοινά σημεία με αυτήν του Γερμανία-Ελλάδα όπου τα πάντσερς πάλι ήθελαν να καθαρίσουν νωρίς το παιχνίδι,πριν το 20',για να μην κάνουν θρίλερ την υπόθεση-πρόκριση. Στο 6' ο Χούμελς βρέθηκε ολομόναχος μέσα στην μεγάλη περιοχή,όμως,το σουτ του απέκρουσε στο δοκάρι ο Πίρλο. Στο 12' σημειώθηκε ακόμη μία μεγάλη φάση για τους Γερμανούς μετά από λάθος έξοδο του Μπουφόν,ωστόσο,ο Μπαρζάλι ήταν εκεί για να σώσει την ομάδα του. Η Ιταλία έψαχνε τα πατήματά της ενώ η Γερμανία είχε βάλει με την σέντρα μπροστά τις μηχανές.

Ωστόσο,οι Ατζούρι χτύπησαν την αντίπαλό τους κόντρα στην ροή του αγώνα και το ψυχικό τους θάρρος που ξύπνησε τους οδήγησε στο πολυπόθητο 0-1. Όπως είχε αναφερθεί στο άρθρο του Αγγλία-Ιταλία,από το παιχνίδι εκείνο έλειψε σημαντικά το ξεπέταγμα του Κασσάνο. Τα δεδομένα,έναν αγώνα μετά,όμως,άλλαξαν!Ο Κασσάνο ζωγράφισε πάνω στο γήπεδο και βρήκε με καταπληκτική μακρινή πάσα τον Μπαλοτέλι που ξέφυγε εύκολα από το μαρκάρισμα του Μπαντστούμπερ. Κεφαλιά του άσσου της Μάντσεστερ Σίτι που δεν έδωσε ελπίδες στον Νόιερ. Η Γερμανία δεν τα παράτησε και επιδίωκε να πετύχει το γκολ της ισοφάρισης πριν το 45'. Με επιθετική ανάπτυξη,κυρίως,από την δεξιά πτέρυγα στόχος της ήταν να φτάσει στα αντίπαλα καρέ. Ένα πλάνο του Λεβ που στηρίζει πολλά στις ενέργειες του Εζίλ ο οποίος συχνά έπαιρνε την μπάλα στα δεξιά και συνέκλινε προς το κέντρο. Όποτε η μπάλα πήγαινε στα αριστερά,η Γερμανία πονούσε με τον Ποντόλσκι να είναι εκτός κλίματος και να χαλάει,επί τον πλείστον, τις φάσεις της ομάδας του. Στο 36' γράφτηκε και ο επίλογος για τα πάντσερ ύστερα από μαγική δημιουργία του Μοντολίβο που χώρισε στα δύο την αντίπαλη άμυνα. Ο Μπαλοτέλι με τρομερή ψυχραιμία έστειλε την Γερμανία στο καναβάτσο αφού πρώτα εκτέλεσε με δυνατό σουτ τον Νόιερ. Το κατακτητικό ποδόσφαιρο των Γερμανών δεν φαινόταν να πετυχαίνει απέναντι σε ένα πιο μετρημένο και ορθολογικό στυλ παιχνιδιού. Το αστραπιαίο κατέβασμα της μπάλας και οι αιφνιδιαστικές αντεπιθέσεις των Ιταλών εξέθεσαν την Γερμανία. Μπορεί το παιχνίδι της Ιταλίας να θεωρείται προβλέψιμο,με την ανάπτυξη να γίνεται σχεδόν αποκλειστικά από τον άξονα,ωστόσο,αυτό είναι μόνο στα χαρτιά. Η χημεία και οι γρήγορες εναλλαγές της μπάλας από τα χαφ,Μοντολίβο,Ντε Ρόσσι και Πίρλο καθιστούν δυσχερές το έργο της αντιμετώπισής τους.

Ο Λεβ στην ανάπαυλα πραγματοποίησε τις αναμενόμενες αλλαγές περνώντας στην θέση των απογοητευτικών Γκόμεζ και Ποντόλσκι τους Κλόζε και Ρόις,αντίστοιχα. Ο Γκόμεζ ήταν πραγματικά εξαφανισμένος από το γήπεδο και,σίγουρα, κάποιος θα αναρωτιόταν αν έπαιζε ή όχι. Φαινόταν πολύ βαρύς για να προλάβει τον ρυθμό του παιχνιδιού. Ωστόσο,ούτε ο Κλόζε,σκόρερ του τρίτου γκολ με την Ελλάδα,άφησε το στίγμα του και αποτέλεσε εύκολη λεία ανάμεσα σε Μπαρζάλι και Μπουνούτσι. Πάντως,η κίνηση του Λεβ να τον χρησιμοποιήσει κρίνεται τακτικά ορθή αφού ήταν πιο ορθόδοξο να περάσει έναν επιθετικό που θα έβγαινε από τα όρια της μεγάλης περιοχής για να πάρει μπάλα,πράγμα που ταιριάζει στο στυλ του παίχτη της Λάτσιο. Από το 45' μέχρι το 60' η Γερμανία είχε οριακά την υπεροχή στο χορτάρι και πίεζε ώστε να πλησιάσει στο σκορ. Ασυνήθιστο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί,επίσης, το γεγονός ότι ο Πραντέλι έκανε και τις τρεις αλλαγές του μέχρι το 70'. Η αλλαγή του Κασάνο,σίγουρα,θεωρείται αναγκαστική και η αιτία είναι η κόπωση που ένιωθε. Τα προβλήματα υγείας που παρουσίασε ο ποδοσφαιριστής της Μίλαν μέσα στην χρονιά,χωρίς αμφιβολία,τον έχουν τραβήξει πίσω στην αντοχή. Μετά την φανταστική εκτέλεση φάουλ του Κρόος την οποία απέκρουσε εντυπωσιακά ο Μπουφόν,από τις καλύτερες αποκρούσεις της διοργάνωσης,η Ιταλία βρέθηκε ουκ ολίγες φορές μπροστά από τα καρέ του Νόιερ και η εστία του σώθηκε με θαύμα από τον διασυρμό. Ειδικά,στα τελευταία 20 λεπτά που η Γερμανία είχε περάσει κάθε δυνατό μέσο της μπροστά από το κέντρο για να κυνηγήσει το γκολ,η Ιταλία έκανε το αγαπημένο της παιχνίδι και χτυπούσε την αντίπαλο της σε χρόνο dt στις αντεπιθέσεις. Όλη η ομάδα του Πραντέλι έμενε πίσω από το κέντρο όποτε η Γερμανία προωθούταν και τις στιγμές που κέρδιζε την κατοχή χανόταν η μπάλα. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις η χαμένη φάση του Μαρκίσιο στο 75' και το κακό σουτ του Ντι Νατάλε στο 82', ο οποίος καθυστέρησε υπερβολικά να αποφασίσει. Η Ιταλία είναι ''μανούλα'' σε αυτό τον τρόπο παιχνιδιού και θα μπορούσε,κάλλιστα, να δώσει διαστάσεις θριάμβου στο φτωχό σκορ 1-2. Από το 80' και μετά,οι Γερμανοί έπαιξαν φουλ-επίθεση, χωρίς πλάνα και τακτικές. Ο Λεβ,στο 71', είχε περάσει και τον Μιούλερ αντί του Μπόατενγκ και,έτσι,στο γήπεδο βρισκόντουσαν από πλευρά Γερμανίας 2 καθαρόαιμοι μέσοι,4 καθαρόαιμοι μεσοεπιθετικοί και 1 καθαρόαιμος επιθετικός. Μόνο ένας δρόμος υπήρχε για την Γερμανία και η εικόνα του Νόιερ να παίζει χαφ μετά το 88' τα λέει όλα. Έστω και με αυτό τον τρόπο,τα πάντσερ έφτασαν κοντά στην ισοφάριση καθώς στο 92' η μπάλα χτύπησε στο χέρι του Μπαλζαρέτι και ο Λανουά καταλόγισε ένα,ομολογουμένως,πολύ αυστηρό πέναλτι. Ο Εζίλ το ανέλαβε,σκόραρε αλλά ακόμα και αν ήταν ο μόνος που μπήκε στην λίστα των σκόρερς για την Γερμανία, πιο πιθανό ήταν να μπήκε μετά στην black list των υποστηρικτών της ομάδας του παρά στις καρδιές τους. Η συνολική του εμφάνιση ήταν κατώτερη των προσδοκιών σε ένα ματς που έπρεπε μαζί με τον Σβάινσταϊγκερ να πάρουν την Γερμανία στις πλάτες τους. Το άγχος κυρίευσε για δύο λεπτά την Ιταλία αλλά στο τέλος έφυγε νικήτρια από το γήπεδο. Στον τελικό θα βρεθεί αντιμέτωπη με την Ισπανία και τον τίτλο θα διεκδικήσουν δύο ομάδες που προέρχονται από τον ίδιο όμιλο του Euro 2012,τον τρίτο.

Μέσα σ'άκρες κάποιος μπορεί να διακρίνει από τα λεγόμενα στο άρθρο ποιος ξεχώρισε και ποιος όχι. Γκόμεζ και Ποντόλσκι πίκραναν τους οπαδούς της Γερμανίας,για τους παραπάνω λόγους, ενώ ο Εζίλ έδειχνε να μην αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα του αγώνα με το πάθος και την έξυπνη πάσα να λείπει από το παιχνίδι του. Μόνο ο Κεντίρα στάθηκε στο ύψος του αφού αντεπεξήλθε στον ρόλο του,να φέρνει την μπάλα από την άμυνα στο κέντρο,αν και το έργο του θα μπορούσε να θεωρηθεί σε αυτό το ματς σχετικά εύκολο δεδομένου ότι η Ιταλία σπάνια πίεζε σε εκείνο το μεσοδιάστημα. Ο Μπαλοτέλι,ασφαλώς,και ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής με τα δύο γκολ που σκόραρε και την συνολική του προσφορά. Εκμεταλλεύτηκε πλήρως τους κενούς χώρους που άφηνε η επιθετική Γερμανία και την έκανε να το μετανιώσει ανεπανόρθωτα. Αναστάτωσε τους Μπαντστούμπερ και Χούμελς που αδυνατούσαν να τον απομονώσουν. Ο Κασσάνο παρουσίασε στον κόσμο το ποιοτικό ρεσιτάλ του και ήταν ένας πραγματικός ''διάβολος'' στον αγώνα. Με το ''ελαφρύ'' παιχνίδι του και την γρήγορη τρίπλα του σε μικρό χώρο έκανε και αυτός με την σειρά του άνω-κάτω τους αντίπαλους αμυντικούς. ''Συμπαρουσιαστής'' στο καλλιτεχνικό πρόγραμμα της Ιταλίας ήταν ο Πίρλο με τις πετυχημένες κοντινές του πάσες και τον οργανωτικό τρόπο σκέψης του. Σε αρκετές περιπτώσεις φαινόταν πως όσοι και να τον μάρκαραν δεν θα έχανε την μπάλα η οποία έμοιαζε να είναι κολλημένη στα πόδια του. Αναγεννημένος ο Πίρλο που πέρα από τα δημιουργικά του χαρακτηριστικά,στο Euro 2012 καλύπτει και πολλά μέτρα με την μπάλα στο γήπεδο. Συγκριτικά με τους άλλους,ο Μαρκίσιο ήταν αυτός που μπορούσε να δώσει περισσότερα για τον απλούστατο λόγο ότι δεν ανέβασε τον δείκτη του σκορ ψηλότερα,ενώ είχε τις ευκαιρίες.Δρούσε αρκετά επιπόλαια εντός της μεγάλης περιοχής, μέσα στην οποία έδειχνε σαστισμένος.  

Επιστρέφει στο επίπεδο του 2006 η Ιταλία. Forza Italia! Ο Νίκος Τσιάπης σχολιάζει.

Ο Νίκος Τσιάπης,ένθερμος υποστηρικτής της ''Σκουάντρα Ατζούρα'',παραθέτει την γνώμη του για τον θρίαμβο της Ιταλίας:

Για άλλη μια φορά αποδείχθηκε πως στις τελικές φάσεις των μεγάλων διοργανώσεων όπως το EURO δεν υπάρχουν ούτε φαβορί,ούτε αουτσάϊντερ, ούτε μπορούν να γίνουν ασφαλή προγνωστικά όχι μόνο ως προς το τελικό αποτέλεσμα της αναμέτρησης ούτε ακόμα και για την αγωνιστική εικόνα της. Πόσοι ''ειδήμονες'' δεν έλεγαν πριν την έναρξη του αγώνα της Βαρσοβίας πως η Γερμανία είναι κοντά στον τελικό;! Ουκ ολίγοι. Η καλύτερη ομάδα δεν φαίνεται στη σφαίρα του θεωρητικού αλλά μέσα στο γήπεδο,σε 100% πρακτικό τομέα. Η καλύτερη ομάδα του  Ευρωπαϊκού αυτού ντέρμπι σε επίπεδο εθνικών ομάδων ήταν η ''Σκουάντρα Ατζούρα'' του Τσέζαρε Πραντέλι και, βεβαίως, δικαιότατα προκρίθηκε στον μεγάλο τελικό της Κυριακής. Ήταν πολύ καλά προετοιμασμένη για τις απαιτήσεις ενός μεγάλου αγώνα και σαφώς ανώτερη της νασιονάλμανσαφτ σε ολόκληρο το 90λεπτο ενώ δεν είναι υπερβολή να σημειωθεί πως το τελικό αποτέλεσμα την αδικεί. Αν εξαιρέσουμε ενδεχομένως τα πρώτα λεπτά του αγώνα που προσπάθησε να αιφνιδιάσει η ομάδα του Λεβ και ένα καλά εκτελεσμένο φάουλ του Κρος στο 2ο ημίχρονο, η Ιταλία δεν ανησύχησε ιδιαιτέρως, ίσα ίσα που ευτύχησε να προηγηθεί με 0-2 από το 36ο λεπτό με τον εκπλητικό Μπαλοτέλι & εν συνεχεία να εγκλωβίσει τους Γερμανούς κλείνοντας υποδειγματικά τους χώρους και με άψογη αμυντική λειτουργία όπως αρμόζει σε Ιταλική ομάδα άλλωστε,έφερε σταδιακά το παιχνίδι στα μέτρα της. Αξίζει να σημειωθεί πως η 4 φορές παγκόσμια πρωταθλήτρια μετά το 65' είχε σημαντικές ευκαιρίες και θα μπορούσε να είχε δώσει διαστάσεις θριάμβου στην επικράτηση της. Λίγο η αστοχία στην τελική προσπάθεια, λίγο η ατυχία των Ντι Νατάλε & Μαρκίζιο κράτησε το ματς στα επίπεδα του 0-2 που φαινόταν πως όδευε και ως προς το τελικό αποτέλεσμα. Ο διαιτητής Λανουά όμως είχε διαφορετική άποψη καταλογίζοντας πέναλτι στο 90ό λεπτό της αναμέτρησης. Κανείς δεν αρνείται πως ήταν χέρι του Μπαλζαρέτι αλλά έχει προηγηθεί φάουλ των ''πάντσερ'' στην αρχή της φάση κάτι που πολλά ΜΜΕ εντελώς τυχαία το...πέρασαν στο ''ντούκου''. Με το τελικό σφύριγμα το ταμπλό της Βαρσοβίας έγραψε 2-1,αποτέλεσμα που αδικεί την Ιταλία πέρα για πέρα. Έστω κι έτσι, συνεχίστηκαν οι ...''πελατειακές'' σχέσεις μεταξύ των 2 ομάδων.

Μην ξεχάσουμε βεβαίως να αναφερθούμε και στον Πίρλο που αποδεικνύει σε κάθε ματς πως είναι όντως τεράστια ποδοσφαιρική ιδιοφυΐα και μόνο τυχαίος δεν ήταν ο τίτλος του MVP του αγώνα. Είναι γεγονός πως οι Γερμανοί έχουν βρει τον μπελά τους απέναντι στη ''σκουάντρα ατζούρα'' και πως να μην ισχύει κάτι τέτοιο όταν σε 8 αγώνες μετράνε 4 ήττες και 4 ισοπαλίες. Η εθνική Ιταλίας επιβεβαίωσε για ακόμα μια φορά πως παραμένει βαριά φανέλα της ποδοσφαιρικής Ευρώπης και,βεβαίως,μυστήρια ομάδα που δεν έχει κανένας αντίπαλος το παραμικρό περιθώριο να την υποτιμήσει. Ούτε για αστείο. Ποια άλλη εθνική ομάδα σε παγκόσμιο επίπεδο άλλωστε έχει κατακτήσει παγκόσμιο κύπελλο χωρίς νίκη στον όμιλο;! Το 1982 παραμένει ακόμα και σήμερα αν μη τι άλλο διδακτικό.

Επιστρέφοντας εν τάχει σχετικά με τις ιδιαιτερότητες του ημιτελικού της Βαρσοβίας, να θυμίσουμε πως η Ιταλία είχε 2 μέρες λιγότερη ξεκούραση σε σχέση με τους Γερμανούς, έχοντας αντιμετωπίσει την Αγγλία στα προημιτελικά με παράταση και πέναλτι & εκτός όλων αυτών είχε και να μετακινηθεί από το Κίεβο στη Βαρσοβία σε αντίθεση με τα ''πάντσερ'' που εκτός των 2 ημερών εξτρά ξεκούρασης, έπαιξαν με ευκολότερο αντίπαλο απ' ότι η Ιταλία & δεν είχαν την παραμικρή μετακίνηση καθώς το Γερμανία-Ελλάδα 4-2 έγινε κι αυτό στη Βαρσοβία. Αν συνυπολογίσουμε και τα προβλήματα τραυματισμών που είχε να αντιμετωπίσει ο Πραντέλι η επιτυχία των Ιταλών αποκτά ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα και αξία.

Μία ομάδα που βρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο, όπου η φουρνιά της τεράστιας ομάδας του 2006 ανανεώνεται και δείχνει πως έχει και μέλλον. Μία ομάδα που έχει ξεφύγει από το παλιό κλασσικό ''κατενάτσιο'' αλλά βεβαίως έχει διατηρήσει στο DNA της αρκετά στοιχεία του. Δεν ήταν τυχαία άλλωστε η καλύτερη άμυνα της προκριματικής φάσης του EURO 2012 με 2 γκολ παθητικό σε 10 αναμετρήσεις. Ο Πραντέλι δείχνει εν τέλει πως ήρθε ''κουτί'' για την FIGC (Ιταλική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία), ήταν ο κατάλληλος για τη θέση του ομοσπονδιακού τεχνικού, έχει κάνει πολύ καλή δουλειά και αφήνει μεγάλα περιθώρια αισιοδοξίας να επιστρέψει η ομάδα στο επίπεδο του μαγικού 2006 το συντομότερο δυνατόν. Όχι ότι και στο τωρινό τουρνουά δεν δείχνει στοιχεία 2006 αλλά σε αντίστοιχο επίπεδο θα βρίσκεται στις προσεχείς μεγάλες διοργανώσεις [Βραζιλία 2014,Γαλλία 2016 κλπ]. Παραμένει αήττητη μέχρι στιγμής στο φετινό EURO συνολικά (σε 15 αγώνες συμπεριλαμβανομένων προκριματικών και τελικής φάσης) με πολύ καλή πορεία. Στον τελικό της Κυριακής με την Ισπανία, όπου αναμένεται ένα τεράστιο μεσογειακό ντέρμπι, οι πιθανότητες κατάκτησης του τροπαίου, κατά τη γνώμη μου, κυμαίνονται στα επίπεδα του 50-50. 

Ο βασανισμός της μπάλας. Αγγλία 0-0 Ιταλία (πεν. 2-4)

Το θέαμα θυσιάστηκε στο Κίεβο με στόχο την πρόκριση. Ένα ματς που το χαρακτήρισε η σκοπιμότητα διεξήχθη ανάμεσα σε Αγγλία και Ιταλία. Δύο ομάδες που μοιάζουν στην τακτική προσπαθούσαν 120' λεπτά να βρουν την αχίλλειο πτέρνα της άλλης και το 0-0 στα πρώτα 90' αποτυπώνει πλήρως την εικόνα του παιχνιδιού. Όπως και στα προηγούμενα παιχνίδια,στους ομίλους,έτσι και στο συγκεκριμένο ματς Χότζον και Πραντέλι έπαιξαν μετρημένα χωρίς να ρισκάρουν και ειδικά η πλευρά των Άγγλων προτίμησε να ρίξει το βάρος στην αμυντική λειτουργία. Αν και η Ιταλία, σίγουρα, δεν είναι της άποψης πως ''η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση'',όπως παραδείγματος χάρη συμβαίνει στον τρόπο παιχνιδιού της Σουηδίας,δημιούργησε φάσεις και είχε σε αρκετές περιπτώσεις την ευκαιρία να προηγηθεί στο σκορ. Η μπάλα δεν την έκανε το χατίρι και, τελικά,η νίκη της κρίθηκε στην ψυχοφθόρα διαδικασία των πέναλτι. Ο Πραντέλι παρέμεινε αήττητος από την στιγμή που παρέλαβε τα ηνία της Σκουάντρα Ατζούρα (το 2010) και τα στατιστικά καταγράφουν 9 νίκες και 5 ισοπαλίες. Παράλληλα,αξίζει να σημειωθεί πως η Αγγλία έχει κερδίσει μόνο την μία από τις τελευταίες δέκα αναμετρήσεις της κόντρα στην Ιταλία,πράγμα που φέρνει τα λιοντάρια σε δύσκολη θέση. Σχετικά με το ματς που έλαβε χώρα στην πρωτεύουσα της Ουκρανίας,η επιλογή του Χότζον να κρατήσει τον Μίλνερ ως βασικό στην δεξιά πτέρυγα προβάλλει ξεκάθαρα και τις σκέψεις του και τον αμυντικό προσανατολισμό που ήθελε να ακολουθήσει. Τσάμπερλεϊν και Γουόλκοτ έκατσαν στον πάγκο και ένας από τους δύο αναμφίβολα θα χρησιμοποιούταν στο δεύτερο μέρος για να κλέψει η Αγγλία την νίκη. Διαφοροποιήσεις στις άλλες θέσεις των δύο ομοσπονδιακών συγκροτημάτων δεν υπήρχαν παρά μόνο η αναγκαστική λύση του Πραντέλι να περάσει δίπλα στον Μπονούτσι τον Μπαρζάλι,στην θέση του τραυματία από το ματς με την Ιρλανδία Κιελίνι. H Iταλία επιθυμούσε να πάρει από νωρίς το προβάδισμα και να πιάσει στον ύπνο την αντίπαλό της αλλά το δυνατό σουτ του Ντε Ρόσσι στο 3' από τα 20 μέτρα χτύπησε στο κάθετο δοκάρι του Χαρτ. Ένα λεπτό αργότερα,ο Τζόνσον προσπάθησε να ανοίξει το σκορ αλλά ο Τζίτζι Μπουφόν έδειξε ψυχραιμία και απέκρουσε το επικίνδυνο αλλά αδύναμο σουτ του δεξιού μπακ της Λίβερπουλ. Στην συνέχεια,η Ιταλία ανέλαβε τον έλεγχο του αγώνα και με πρωτοστάτες τους Πίρλο και Μοντολίβο,στο δημιουργικό κομμάτι,προσπαθούσε να διασπάσει την αντίπαλη άμυνα και να προηγηθεί πριν το 45'. Ξεχώρισε και πάλι,ειδικά στο πρώτο ημίχρονο,ο άσσος της Γιουβέντους που ήταν ο παίχτης που θα έπαιρνε την μπάλα από την άμυνα αλλά και αφού θα την μοίραζε,συνήθως,θα την ξαναέπαιρνε όταν περνούσε την γραμμή του κέντρου. Η Ιταλία στηρίζει πολλά στις εκλάμψεις και στην οργανωτική σκέψη του 32χρονου μέσου. Ο Μπαλοτέλι είχε δύο μεγάλες ευκαιρίες να πετύχει το πρώτο γκολ του ματς, όμως, στην πρώτη χρονικά περίπτωση το σουτ του σταμάτησε ο συμπαίκτης του στην Μάντσεστερ Σίτι,Τζόλεον Λέσκοτ,ενώ στην δεύτερη, την προσπάθεια του απέκρουσε σχετικά άνετα ο Τζο Χαρτ.

Τα δύο μπακς των Ατζούρι,όπως φάνηκε,Αμπάτε και Μπαλζαρέτι,μετατρέπονταν στις επιθέσεις της ομάδας τους σε εξτρέμς αποτελώντας δύο εξτρά παίκτες στην προσπάθεια για το γκολ. Ο Γουέιν Ρούνεϊ,από την άλλη,έπαιζε σε ελεύθερο ρόλο όταν η Αγγλία προωθούταν,πλησιάζοντας αρκετές φορές κοντά στα χαφ για να μαζέψει την μπάλα. Και στα δύο ημίχρονα,στοιχείο που ίσχυε και στους προηγούμενους αγώνες των λιονταριών,το σύνολο του Χότζον βασιζόταν στις αντεπιθέσεις και οι δύο φορ της,Ρούνεϊ και Γουέλμπεκ,έμεναν πίσω από την γραμμή του κέντρου όποτε η ομάδα τους αμυνόταν. Ο λόγος της προτίμησης στον Γουέλμπεκ είναι ότι ο επιθετικός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ μεταβιβάζει πιο αποτελεσματικά την μπάλα όταν η Αγγλία έχει την κατοχή της και επιχειρεί να επιτεθεί, από τον παίχτη της Λίβερπουλ,Άντι Κάρολ,που κάνει αρκετά συχνά λάθος στις κοντινές πάσες. 4-13 τα σουτ μέχρι την ανάπαυλα,ωστόσο,αυτά που κατέληξαν στο τέρμα από την πλευρά των τυπικά φιλοξενούμενων ήταν, μόλις, 3.

Στο δεύτερο ημίχρονο ήμασταν στο ίδιο έργο θεατές και όλα συνηγορούσαν πως το παιχνίδι θα πάει στην παράταση και πως θα είναι το πρώτο ματς στην διοργάνωση που θα λήξει στον κανονικό χρόνο 0-0. Ο Γουόλκοτ πέρασε στον αγώνα αντί του Μίλνερ,όπως αναμενόταν,αλλά δεν είναι ''κάθε μέρα πασχαλιά'' και δεν κατάφερε ''να βγάλει το φίδι από την τρύπα''. Το τέμπο έπεσε ιδιαίτερα πολύ μετά το 70' και την Ιταλία να έχει τις περισσότερες φάσεις. Τα δεδομένα του πρώτου ημιχρόνου στους υπόλοιπους τομείς δεν άλλαξαν. Η Ιταλία προσπαθούσε να χτυπήσει με έξυπνη μπαλιά από τον άξονα ενώ η Αγγλία μετέφερε κατά βάση το παιχνίδι της στην αριστερή πτέρυγα. Γιανγκ και Τζόνσον παρουσιάστηκαν σε αυτόν τον αγώνα βελτιωμένοι συγκριτικά με εκείνους του ομίλου. Μία και μία οι μεγάλες ευκαιρίες για Ιταλία και Αγγλία. Πρωταγωνιστές τους οι Ντε Ρόσσι,που δεν μπόρεσε να να σκοράρει αμαρκάριστος και από κοντινή απόσταση στο 48',και Ρούνεϊ,που δοκίμασε ψαλιδάκι στο 93' μέσα από την καρδιά της ιταλικής άμυνας για να νικήσει τον Μπουφόν. Ο διαιτητής Προένσα περίμενε τους παίχτες να προετοιμαστούν για τα επόμενα 30 λεπτά της παράτασης. Και πάλι οι δύο ομάδες εμφανίστηκαν νωθρές και ειδικά ο Χότζον σίγουρα πιστεύει στην παροιμία ''φύλαγε τα ρούχα σου και ας έχεις τα μισά''. Το διάστημα αυτό μέχρι τα πέναλτι πέρασε και δεν ακούμπησε και όλα θα κρινόντουσαν από τα 11 βήματα. Σε εκείνο το σημείο ξύπνησαν και οι οπαδοί αφού η διαδικασία αυτή θα τους προσέφερε λίγα λεπτά αγωνίας. Εύστοχοι στα πέναλτι ήταν οι: Μπαλοτέλι,Τζέραρντ,Ρούνεϊ,Πίρλο,Γιανγκ,Νοτσερίνο και Ντιαμάντι ενώ αστόχησαν οι: Μοντολίβο,Γιανγκ και Άσλεϊ Κόουλ. Η Ιταλία άξιζε με βάση την εικόνα του αγώνα την πρόκριση αλλά κάνοντας και τον συνήγορο του διαβόλου θα ήταν μαγκιά άμα περνούσε η Αγγλία με αυτό τον τρόπο και η ευθύνη θα έπεφτε στην Σκουάντρα Ατζούρα που επί 120 λεπτά δεν μπορούσε να μετουσιώσει ένα από τα 35 συνολικά σουτ της σε γκολ. Γιατί η αμυντικογενής Τσέλσι ήταν αυτή που κέρδισε το Τσάμπιονς Λιγκ του 2012 και όχι η Μπάγιερν που είχε την συντριπτική υπεροχή στον αγώνα...

Τζο Χαρτ και Τζόλεον Λέσκοτ άφησαν,δίκαια, τρομερές εντυπώσεις με την παρουσία τους στο ματς. Ο πρώτος ήταν εκεί όποτε έπρεπε και κράτησε με νύχια και με δόντια το 0-0 παρά τα 20 σουτ προς την εστία του που πραγματοποίησαν οι Ιταλοί. Δέχτηκε μόνο τρία γκολ στην διοργάνωση. 
Ο Λέσκοτ,επίσης,με την δύναμη και τις γρήγορες αντιδράσεις του συνέβαλε τα μέγιστα για να κρατηθεί ανέπαφη η εστία των λιονταριών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το τάκλιν του στο σουτ του Μπαλοτέλι,φάση στην οποία έδειξε ιδιαίτερο σθένος. Ο Τζέραρντ,ωστόσο,δεν βρέθηκε σε τόσο καλή μέρα και δεν πήρε την ομάδα στις πλάτες του όταν η μπάλα έκαιγε. Δεν έκανε την παραπάνω ενέργεια όταν η Αγγλία τον χρειαζόταν. Ο Πίρλο,για άλλη μια φορά,μάγεψε με τις ενέργειές του και αποτελεί καλλιτέχνη του γηπέδου. Ανοίγματα χώρων,σωστές κοντινές πάσες,πετυχημένα κατεβάσματα της μπάλας και μία κάθετη πάσα-δηλητήριο στον Μπαλοτέλι που θα μπορούσε να οδηγήσει άνετα στο 1-0,στην φάση που αναφέρθηκε προηγουμένως. Κάτι που πρέπει να σημειωθεί είναι πως από το παιχνίδι της Ιταλίας έλειπε το ξεπέταγμα του Κασάνο που ήταν μέτριος και,ορθά, αντικαταστάθηκε στο 78'. Η Ιταλία θα αντιμετωπίσει στον ημιτελικό την Γερμανία.

Σκόνταψαν οι Ατζούρι... Ιταλία 1-1 Κροατία.

Γκέλα που,λογικά, δεν θα στοιχίσει στην ομάδα του Τσέζαρε Πραντέλι,ωστόσο οι Ιταλοί χρειάζονται, πλέον, οπωσδήποτε νίκη στην τελευταία αγωνιστική με τους Ιρλανδούς για να μην μπούνε σε μπελάδες. Η ευτυχία και η υπέρμετρη χαρά που επήλθε μετά την ισοπαλία κόντρα στην Ισπανία,μόλις στο πρώτο ματς των ομίλων, ήταν ένα γεγονός που έφερε κατά κάποιον τρόπο εφησυχασμό στην ομάδα. Το θετικό σχετικά σκορ με τους φούριας ρόχας δεν εξασφάλιζε απευθείας την πρόκριση κάτι που σήμαινε δύο νίκες στην συνέχεια με την πρώτη να μην έρχεται. Μπορεί η Ιταλία να πάτησε γκάζι στο πρώτο μέρος και να προβάλλει πως θα φύγει στο τέλος με τους τρεις βαθμούς,ωστόσο,το προβάδισμα πιθανώς να την χαλάρωσε και να περίμενε,απλώς, το 90' για να πανηγυρίσει, με το παιχνίδι να έχει πολύ ψωμί ακόμα. Στο 39' ο Πίρλο άνοιξε το σκορ με μία καλλιτεχνική εκτέλεση φάουλ λίγα μέτρα έξω από την μεγάλη περιοχή και όλα έδειχναν πως η πλευρά του θα συνεχίσει στον ίδιο ρυθμό. Αρκετές χαμένες φάσεις είχαν προηγηθεί με μεγαλύτερη την διπλή ευκαιρία που είχε ο Μαρκίσιο να σκοράρει με τον Πλετίκοσα,όμως, να του λέει <<όχι>> πεισματικά. Ο Πίρλο,πραγματικά, στο πρώτο 45λεπτο και στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου ήταν χάρμα οφθαλμών αφού ένιωθε κανείς πως όποια φορά ακουμπούσε την μπάλα θα έκανε κάτι το ασυνήθιστο,το ασυμβίβαστο. Η Σκουάντρα Ατζούρα φαινόταν πολύ σκληρή για να πεθάνει αλλά μετά την ανάπαυλα δεν παρουσιάστηκε με το αντίστοιχο πάθος και διάθεση.

Είναι άξιο απορίας το τι είπε ο Τσέζαρε Πραντέλι στα αποδυτήρια... Η Ιταλία από την ώρα που ξαναπάτησε στο γήπεδο μέχρι να δεχτεί το γκολ της ισοφάρισης έδειχνε πως δεν έχει συγκεκριμένο αγωνιστικό πλάνο αφού σε κάποιες περιπτώσεις προσπαθούσε να κάνει καθυστερήσεις ενώ σε άλλες στόχευε να διπλασιάσει τα τέρματά της. Το γεγονός αυτό προβλημάτισε αφού η Ιταλία και η Γερμανία από άποψη τακτικής προσέγγισης μοιάζουν πιο κοντά στην κατάκτηση του τίτλου. Παρόλο που δεν παρουσιάζουν θέαμα που πολλοί φίλαθλοι επιζητούν,το σύστημα τους είναι ιδιαίτερα σφιχτό και δυσκολοκατόρθωτο για να ''χτυπηθεί''. Στην άμυνα και στην επίθεση συμβάλλουν όλοι οι παίχτες και η αντεπίθεση αποτελεί σχεδόν ξένο όρο για τις δύο πλευρές,πράγμα που σε μη αποτελεσματική επίθεση της ομάδας δεν φέρνει την άμυνά τους σε δύσκολη θέση. Και το γκολ,όπως φάνηκε, προήλθε από ατομικό λάθος στα μετόπισθεν και όχι από το σχέδιο της Ιταλίας, αφού ο Κιελίνι με κακή τοποθέτηση εξέθεσε τον Μπουφόν. Βέβαια,άξιος συγχαρητηρίων είναι και ο Μάντζουκιτς με την εκπληκτική ψυχραιμία που επέδειξε στην φάση. Σουτ που εξόντωσε τον έμπειρο τερματοφύλακα με την μπάλα να παίρνει φωτιά. Αφού χτύπησε στο δεξί δοκάρι,μπήκε στα δίχτυα με τον επιθετικό της Βόλφσμπουργκ να διαμορφώνει το 1-1 και να φτάνει τα τρία τέρματα στην διοργάνωση. Μέχρι εκείνη την στιγμή,οι Βαλκάνιοι κάτι προσπαθούσαν να κάνουν που κανένας δεν καταλάβαινε. Πολλές φορές ανέβαιναν τα μπακς,Στρίνιτς και Σέρνα,στα χαφ και εγκλωβίζονταν σχεδόν από μόνα τους με τους αντιπάλους τους να μην καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια για να τους αντιμετωπίσουν.Το ευμετάβλητο 1-0,παρόλα αυτά, τους έδινε το δικαίωμα να κάνουν όνειρα και τελικά κατάφεραν να ισοφαρίσουν.

Μάλιστα,δεν σταμάτησαν εκεί αφού και μετά το 72',όπου σημειώθηκε το γκολ, οι Κροάτες επιδίωκαν το δεύτερο τέρμα της νίκης με την λογική ότι στο επόμενο παιχνίδι παίζουν με την νικήτρια της διοργάνωσης του 2008,Ισπανία. Δεν τα κατάφεραν και πλέον κυνηγάνε το θαύμα. Αδιαμφισβήτητα,ο Πίρλο ήταν ο καλύτερος του αγώνα,κυρίως με την παρουσία του στο πρώτο μισό,αλλά και ο Μόντριτς,από την άλλη, αποτέλεσε βαρυσήμαντο όπλο στην φαρέτρα του Μπίλιτς και συνέβαλλε αποφασιστικά στην ανατροπή του αποτελέσματος. Πανταχού παρών ο μέσος της Τόττεναμ που έκοβε και έραβε στον χώρο του κέντρου. Ο Μάντζουκιτς αποτέλεσε,επίσης,κρίκο των Κροατών που έκρινε το ματς αφού γέμιζε την αντίπαλη περιοχή και με το γκολ του θέτει την ομάδα του υποψήφια στο παιχνίδι της πρόκρισης.