Crash test: Αλμπέρτο Μορένο ή Χουάν Μπερνάτ;

Το Παίξε Μπάλα! προχωράει στην σύγκριση των δύο μελλοντικών αριστερών μπακ της εθνικής Ισπανίας. Προς το παρόν, όμως, πρέπει να συναγωνιστούν για έναν σκοπό. Για την μία και μοναδική θέση που περισσεύει στην λα ρόχα αυτή την στιγμή.

Ο Ντελ Μπόσκε έκανε την διαφορά με τις επιλογές του όσον αφορά το φιλικό της Ισπανίας με την Ιταλία στο Βιθέντε Καλδερόν. Οι κλήσεις του προκάλεσαν σίγουρα εντυπωσιασμό, καλό ή κακό, αφού παλιές καραβάνες της εθνικής έμειναν απ'έξω, όπως ο Αρμπελόα,ο Βίγια και ο Τόρρες. Επίσης, ο ομοσπονδιακός τεχνικός υποβίβασε στην λα ροχίτα ποδοσφαιριστές με παρουσία στην πρώτη ομάδα, όπως ο Ίσκο, ο Αλμπέρτο Μορένο και παράλληλα δεν συμπεριέλαβε στα πλάνα του τον Χεσέ. 

Πίσω από το αναντικατάστατο αριστερό μπακ της Ισπανίας, τον Ζόρντι Άλμπα, προτίμησε μία πολύπλευρη λύση τον Θέσαρ Αθπιλικουέτα. Ο ποδοσφαιριστής της Τσέλσι έχει αποδείξει φέτος πως μπορεί να τα καταφέρει και στα αριστερά και στα δεξιά, οπότε μπορεί να καλύψει όταν χρειαστεί και τον Άλμπα και τον Χουάνφραν. Ωστόσο, αν τελικά αλλάξει τρόπο σκέψης, οι δρόμοι είναι δύο. Ή θα τιμήσει την Βαλένθια ή θα τιμήσει την Σεβίλλη. Μία από τις δύο ομάδες κατά πάσα πιθανότητα θα εκπροσωπηθούν στο Μουντιάλ από τα αριστερά μπακς τους τα οποία προς το παρόν αγωνίζονται στην εθνική ελπίδων, μία τουλάχιστον αξιοζήλευτη και θεαματική ομάδα.

Ο Αλμπέρτο Μορένο φαινόταν πως είχε καπαρώσει την θέση του στην αμπσολούτα,όμως, αυτό ίσχυε πριν την περίοδο Τζούκιτς. Ο τέως προπονητής της Βαλένθια πήρε μια απόφαση που θα είναι ιδιαίτερα καρποφόρα για το μέλλον του Χουάν Μπερνάτ. Αποφάσισε να τον στείλει στα μπακ ενώ η φυσική του θέση ήταν αριστερό εξτρέμ. Η συνταγή ήταν ήδη πετυχημένη καθώς κάτι ανάλογο είχε γίνει προηγουμένως και με τον Γουαρδάδο ο οποίος πλέον αγωνίζεται στην Μπάγερν Λεβερκούζεν ελέω των οικονομικών προβλημάτων της Βαλένθια που είναι φυσικά συνέπεια του μη ερχομού του υποψήφιου επενδυτή και φίλου του Ζορζ Μέντες, Λιμ.

Ο Χουάν Μπερνάτ έχει καθιερωθεί στην καινούρια του θέση και πολύ δίκαια αφού κάνει καταπληκτικές εμφανίσεις. Θα μπορούσε να θεωρηθεί unfair το ότι παίζει ποδόσφαιρο καθώς όταν ακουμπάει την μπάλα μοιάζει πως σπάει τους κανόνες του παιχνιδιού. Με την μπάλα στην κατοχή του και όταν αποφασίζει να επιταχύνει, δεν τρέχει αλλά πετάει. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην Ανδαλουσία με την περίπτωση του Αλμπέρτο Μορένο, μεταγραφικού στόχου της Ρεάλ το προηγούμενο καλοκαίρι. Πάντως, ανάμεσα στους δύο, ο Μπερνάτ είναι πιο γρήγορος.

Οι δυο τους είναι, χωρίς αμφιβολία, επιθετικά μπακς. Πέρσι η άμυνα της Σεβιλλης έπαιρνε πολύ συχνά μια μορφή που αποτελούνταν από τρεις ποδοσφαιριστές. Αυτό συνέβαινε γιατί ο Αλμπέρτο Μορένο περνούσε το κέντρο προκειμένου να συνδράμει στην ανάπτυξη και για να δώσει ταχύτητα στην αριστερή πτέρυγα, στην πλευρά δηλαδή που έπαιζε ο Ρέγιες. Και στην ροχίτα παρατηρείται το ίδιο με τον Μορένο να εξαφανίζεται, όταν οι αμυντικοί της ομάδας έχουν την μπάλα στα πόδια τους. Ο Χουάν Μπερνάτ είναι στο ίδιο πρότυπο, και είναι απολύτως λογικό αφού έπαιζε σαν εξτρέμ. Μάλιστα, ο άσσος της Βαλένθια όχι μόνο περνάει το κέντρο αλλά συγκλίνει κιόλας αποδεικνύοντας ότι την έχει στο αίμα του την προώθηση. 

Στο κρίσιμο ερώτημα που είναι το μαρκάρισμα, ο Μορένο νικάει κατά κράτος τον Χουάν Μπερνάτ. Ο ποδοσφαιριστής της Σεβίλλης δίνει υπέρ πάντων αγώνα σε κάθε του μονομαχία. Είναι σχεδόν αδύνατο να τον προσπεράσει κάποιος με βάση την ταχύτητα και το πάθος του στο παιχνίδι. Παρόλα αυτά, το συγκεκριμένο στοιχείο φέρνει και κάποιες φορές νεύρα στον Αλμπέρτο Μορένο που δεν είναι και από τα πιο ήσυχα παιδιά στο χορτάρι. Από την άλλη, ο Χουάν Μπερνάτ είναι εντελώς αντίθετος χαρακτήρας. Αυτό έχει αρνητικά αποτελέσματα όταν χρειάζεται να μαρκάρει γιατί παρατηρείται συχνά αδράνεια σε βάρος του. Επίσης, ο Μπερνάτ "χάνεται" όταν παίζει σε ματς με πολύ ξύλο και γενικότερα σε παιχνίδια που έχουν πάρει φωτιά.

Στις κοντινές πάσες πρέπει να θεωρούνται και οι δύο άψογοι, είναι κάτι στο οποίο δεν αντιμετωπίζουν καμία δυσκολία. Από εκεί και πέρα, δεν μπορεί να υπάρξει σύγκριση στις πάσες προς την μεγάλη περιοχή, καθώς ο Μπερνάτ δεν δοκιμάζεται σε αυτό λόγω της τακτικής που έχει επιβάλλει ο Πίτσι. Ο Μορένο σίγουρα θέλει δουλειά σε αυτό το κομμάτι προκαλώντας αρκετές φορές απογοήτευση στους συμπαίκτες του.

Σίγουρα, ο Ντελ Μπόσκε θα δημιουργήσει ερωτήματα και απορίες σε μια από τις δύο ισπανικές περιφέρειες. Το έργο του θεωρητικά είναι εύκολο καθώς έχει μια ευρεία γκάμα παικτών για να διαλέξει. Ωστόσο, στην πράξη αναγκάζεται να ψάξει τις πολύ μικρές λεπτομέρειες. Ο Μορένο έχει ήδη συμπεριληφθεί σε αποστολή της πρωταθλήτριας κόσμου, πράγμα ενδεικτικό της αξίας του. Στην αντίπερα όχθη, όμως, βρίσκεται η αποκάλυψη της φετινής Βαλένθια, ένα πραγματικό ποδοσφαιρικό διαμάντι, οι εμφανίσεις του οποίου συμπορεύονται με μια περίοδο αγωνιστικών σκαμπανευασμάτων για τον Αλμπέρτο Μορένο. Ο Ιούνιος πλησιάζει και τα χρονικά περιθώρια στενεύουν. Ποιος άραγε θα πατήσει Βραζιλία; 

Το αίμα της πίσω! Ισπανία 4-0 Ιταλία.

Οι φούριας ρόχας στέφθηκαν νικητές του Euro πηγαίνοντας κόντρα στα προγνωστικά. Μπορεί να παρουσίασαν το ξαναζεσταμένο τους φαγητό με το γνωστό τους τίκι-τάκα, που δεν βρίσκει και πολλούς θιασώτες,ωστόσο, στο τέλος παίρνουν αυτό που επιδιώκουν. Μάλιστα,κατάφεραν να σπάσουν ένα ρεκόρ που φάνταζε αδύνατο αφού μπόρεσαν να κάνουν ένα ''τρελό'' σερί κατακτώντας το Euro 2008,το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 και το Euro 2012. Παρά το γεγονός ότι η Ισπανία βρέθηκε στον τελικό απέναντι σε έναν από τους μεγαλύτερους ''δαίμονες'' της,την Ιταλία,δεν πτοήθηκε και έφυγε από το χορτάρι με το κύπελλο στα χέρια. Οι Ίβηρες είχαν να κερδίσουν σε επίσημο παιχνίδι την Ιταλία από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1920(!) και,πιο συγκεκριμένα,μετρούσαν 1 νίκη,5 ισοπαλίες και 5 ήττες πριν το εκκωφαντικό και βαρυσήμαντο 4-0 του 2012. Η ομάδα του Ντελ Μπόσκε κράτησε την τρομερή πορεία της ζωντανή νικώντας στον τελικό καθώς έχει να χάσει εδώ και 20 αγώνες συμπεριλαμβανομένων και αυτών του Euro στους οποίους δέχτηκε,μόλις,ένα γκολ. Από την άλλη πλευρά,η εντυπωσιακή τακτικά στο Euro Ιταλία δεν μπόρεσε να σηκώσει κεφάλι στο τελευταίο ματς της διοργάνωσης απέναντι στους φούριας ρόχας,όμως,αυτό δεν αναιρεί την μεγάλη της αξία. Επιπρόσθετα,χάλασε και η παράδοση που είχε χτιστεί επί θητείας Τσέζαρε Πραντέλι ο οποίος ήταν αήττητος από την στιγμή που ανέλαβε τα ηνία της εθνικής της χώρας του. Παράλληλα,αξίζει να τονιστεί πως η Ιταλία δεν μπόρεσε να κερδίσει ούτε αυτή τη φορά το Euro ενώ έχει φτάσει σε 3 τελικούς από τους οποίους έχει κερδίσει μόνο τον ένα,αυτόν του μακρινού 1968.

Οι ομοσπονδιακοί τεχνικοί Ισπανίας και Ιταλίας παρέταξαν δύο ενδεκάδες χωρίς να κάνουν αλχημείες. Η κρισιμότητα του αγώνα απαιτούσε,άλλωστε, δοκιμασμένη συνταγή για να μην βρεθούν οι δύο εκλέκτορες προ εκπλήξεως. Ο Ντελ Μπόσκε πάλι διάλεξε τον κλασσικό,πλέον,σχηματισμό 4-6-0 με τον Φάμπρεγας κεντρικό προωθημένο. Το μοναδικό παράδοξο συναντάται στο απέναντι στρατόπεδο,στο αριστερό μπακ. Οκ,ο Κιελίνι δεν έκανε το μεγάλος λάθος στο ματς με την Γερμανία,ωστόσο,η Ιταλία δεν έπρεπε να παίξει ξανά με την φωτιά,ειδικά, κόντρα στην Ισπανία που διαθέτει πολύ γρήγορους παίκτες στις πτέρυγες. Ο Μπαλζαρέτι ήταν αναγκαίο να χρησιμοποιηθεί από την έναρξη.

Όλα πήγαν κατ'ευχήν για την Ισπανία. Η πίεση που ασκούσαν οι παίχτες της στα αντίπαλα καρέ,γρήγορα ανταμείφθηκε αφού στο 14' ο Σίλβα έστειλε τους οπαδούς της Ισπανίας στον 7ο ουρανό. Ο Ινιέστα,πρώτα,έσπασε την άμυνα της Ιταλίας στα δύο και βρήκε με την πάσα του τον Φάμπρεγας. Ο άσσος της Μπαρτσελόνα προσπέρασε εύκολα τον Κιελίνι και στην συνέχεια,με υπερπροσπάθεια από τα δεξιά,βρήκε το κεφάλι του Σίλβα που είχε ''μυριστεί'' την κατάσταση και έγραψε το 1-0. Άξιο απορίας είναι πως ο Κιελίνι κατάφερε να την πατήσει έτσι στο μαρκάρισμα του Φάμπρεγας και να μην υπολογίσει σωστά το τεχνητό οφσάιντ. Τραγικό λάθος του κεντρικού αμυντικού,στην Γιουβέντους,που όταν κατάλαβε το λάθος του,η Ισπανία δεν θα του έδινε δεύτερη ευκαιρία. Ο ρυθμός στο παιχνίδι ήταν ιδιαίτερα γρήγορος και στο πρώτο ημίχρονο το τίκι-τάκα των Ισπανών δεν έβγαινε σε αρκετές περιπτώσεις αφού οι τέσσερις χαφ της Σκουάντρα Ατζούρα πίεζαν ασφυκτικά. Οι φούριας ρόχας,ωστόσο,δεν φαίνονταν να ανησυχούν από το παιχνίδι της αντιπάλου τους και έχοντας πετύχει το 1-0,βασίζονταν μόνο σε ανάπτυξη με αντεπιθέσεις. Έδωσαν χώρους στην Ιταλία να περνάει το κέντρο και να προωθείται και στο πρώτο λάθος της έπαιρναν ξανά την κατοχή της μπάλας. Η ομάδα του Πραντέλι θα πλήρωνε την νίκη της με την Γερμανία με το ίδιο νόμισμα... Κυρίως,το δεύτερο γκολ του Μπαλοτέλι προήλθε όταν τα πάντσερ ήταν μπροστά και η άμυνά τους δεν είχε συνοχή. Η Ιταλία είχε τον τυπικό έλεγχο στο πρώτο μέρος του τελικού αλλά αυτό δεν ήταν παρά μία παγίδα. Οι Ατζούρι δεν πραγματοποιούσαν σωστές μεταβιβάσεις και η μπάλα συχνά έφτανε με ανορθόδοξο τρόπο στον Μπαλοτέλι. Η είσοδος του Μπαλζαρέτι στο 21',στην θέση του τραυματία Κιελίνι, βοήθησε σε μεγάλο βαθμό την ανάπτυξη από τα αριστερά και ο ποδοσφαιριστής της Παλέρμο έδωσε απαντήσεις στον προπονητή του με την απόδοσή του. Στο 41',βέβαια,ήρθε και το δεύτερο γκολ των Ισπανών που καθάρισε το ματς. Αυτή την φορά,το τέρμα ξεκίνησε από την άλλη πλευρά,από τα αριστερά,όταν Τσάβι και Ζόρντι Άλμπα έπαιξαν 1-2 και εξέθεσαν την αμυντική λειτουργία της Ιταλίας. Ο αριστερός μπακ της Μπαρτσελόνα βρέθηκε τετ-α-τετ με τον Μπουφόν και σημείωσε το νικητήριο,ουσιαστικά,2-0. Ο Κασσάνο ήταν εξαφανισμένος στα 45 αυτά λεπτά και δεν συνέβαλλε στην ''υποστήριξη'' του Μπαλοτέλι που είναι και το,κυρίως,έργο του. Πικέ και Αρμπελόα δεν του άφησαν τετραγωνικά και ο ποδοσφαιριστής της Μίλαν χάθηκε ανάμεσα τους. Η περίτεχνη ενέργεια και η απρόβλεπτη πάσα του έλειψαν από το παιχνίδι της ομάδας του που δεν μπορούσε να ορθοποδήσει. Όλα δείχνουν πως οι συνθήκες ήταν διαφορετικές στο 1-1 μεταξύ των δύο πλευρών στην φάση των ομίλων και στον τελικό. Η Ισπανία παρουσιάστηκε διψασμένη για να σπάσει το ρεκόρ και ήθελε να κανονίσει την μοίρα του ματς από νωρίς,σε ένα ματς δίχως αύριο.

Ο Πραντέλι,ορθά,έβαλε στον αγώνα τον Ντι Νατάλε αντί του υποτονικού Κασσάνο. Παρόλα αυτά,τα δεδομένα δεν άλλαξαν και η Ισπανία συνέχισε με αμείωτο ρυθμό. Στο 50',αναμφίβολα,έπρεπε να καταλογιστεί πέναλτι υπέρ των φούριας ρόχας μετά από κεφαλιά του Ράμος,στο απομακρυσμένο από το σώμα, χέρι του Μπονούτσι. Ένα μεγάλο ολίσθημα του άριστου κατά τα άλλα στο ματς Προένσα. Στο 51' ήρθε και η πιο επικίνδυνη φάση για το τέρμα του Κασίγιας. Ο Ντι Νατάλε δεν μπόρεσε να σκοράρει από πλεονεκτική θέση έχοντας όλο τον χρόνο στην διάθεσή του. Ούτε το ριμπάουντ του βρήκε στόχο και ο γκολκίπερ της Ρεάλ Μαδρίτης ήταν σε επιφυλακή. Κομβικό σημείο στον αγώνα ήταν και η αναγκαστική αλλαγή του Μόττα ο οποίος πρόλαβε να παίξει μόνο 5 λεπτά και ήταν η τελευταία αλλαγή του Πραντέλι.

Ένα γεγονός,ωστόσο,που δεν πρέπει να αποτελεί άλλοθι για την νωθρή εμφάνιση της Ιταλίας. Το τελικό σκορ,πολύ πιθανώς,να μην έγραφε 4-0 αλλά ο τελικός νικητής σίγουρα θα ήταν ο ίδιος. Από το 62' και μετά το ματς είχε διαδικαστικό χαρακτήρα και το μόνο που ενδιέφερε τους θεατές ήταν το πόσα γκολ θα βάλει η ομάδα του Ντελ Μπόσκε. Η υπεροχή της ήταν πασιφανής σε όλους τους τομείς και συνοδεύτηκε και από δύο επιπλέον τέρματα. Στο 84',ο Ντε Ρόσσι πάσαρε άστοχα με τον Τσάβι να κερδίζει την μπάλα και να την δίνει αποτελεσματικά στον Τόρρες. Ο φορ της Τσέλσι με διαγώνιο σουτ σημείωσε το 3-0. Οι πολύ βαρείς κεντρικοί αμυντικοί της Ιταλίας,αποτέλεσαν έρμαιο στις επιθετικές ενέργειες της Ισπανίας. Η κάθετη πάσα ήταν συνεχώς το μέλημα της και με αυτό τον τρόπο βρήκε δίχτυα στις 3 από τις 4 φορές. Ο ''Νίνιο'',μάλιστα,είναι ο πρώτος ποδοσφαιριστής που σκοράρει σε δύο Ευρωπαϊκούς τελικούς,ιδιαίτερα αξιέπαινο στοιχείο για την καριέρα του. 4 λεπτά αργότερα,από σκόρερ έγινε ασσίστμαν πασάροντας την κατάλληλη στιγμή την μπάλα στον συμπαίκτη τους στους λονδρέζους,Μάτα. Εκείνος από κοντά,ανέβασε και άλλο τον δείκτη του σκορ φτάνοντας το στο 4-0. Η ανάλυση τακτικών και άλλων σχετικών στοιχειών περισσεύει σε ένα δεύτερο ημίχρονο που η μπάλα κινούνταν μόνο στο μισό του γηπέδου,στο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Η Ιταλία μετά την έξοδο του Μόττα,είχε αποδεχτεί την ήττα της και έπαιζε για την τιμή των όπλων. Η Ισπανία ''δεν έδειξε παρηγοριά στον άρρωστο'',πράγμα που αν έκανε θα προκαλούσε την αντίδραση των υποστηρικτών της, και έδωσε διαστάσεις θριάμβου στην νίκη της,έστω και με αυτή την εξέλιξη.

Μεγάλη μα μεγάλη απογοήτευση του αγώνα ήταν ο Τσέζαρε Πραντέλι. Διαδοχικά τρομακτικά λάθη πραγματοποιήθηκαν τόσο στις κινήσεις του πριν την έναρξη όσο και στην ροή του παιχνιδιού. Αρχικά,η επιλογή του αργού Κιελίνι στο αριστερό άκρο της άμυνας,όπως προαναφέρθηκε,κρίνεται τουλάχιστον ανεπιτυχής. Το 4-4-2 που ακολούθησε, κόλλησε κόντρα στο 4-6-0 των Ισπανών,με τους Κασσάνο και Ντι Νατάλε να μην δίνουν τις απαραίτητες βοήθειες στον Μπαλοτέλι. Οι τρεις ''γρήγορες'' και εν μέρει,επιπόλαιες,αλλαγές του με την τελευταία να γίνεται στο 58',θα μπορούσαν να θεωρηθούν ''υβριστικές''. Η ''θεία δίκη'' τον τιμώρησε με τον Μόττα να φεύγει από το γήπεδο τραυματίας και την ομάδα του να μένει με 10 παίκτες. Αλλά ακόμα και η σκέψη του να περάσει τον παίχτη της Παρί Σεν Ζερμαίν στον αγώνα είναι αξιοπερίεργη. Το να βγάλει τον πιο δημιουργικό Μοντολίβο για να περάσει τον πιο αμυντικογενή Μόττα, ενώ το σκορ είναι ήδη 2-0, είναι κάτι που δύσκολα εξηγείται. Ο Κασσάνο,επίσης,δεν αντεπεξήλθε στις απαιτήσεις του αγώνα και δεν κατάφερε να κάνει το παιχνίδι του με την μπάλα με τον Μπαλοτέλι να επηρεάζεται άμεσα από το συγκεκριμένο γεγονός. Επιπλέον, ο Μπαρζάλι βρέθηκε σε κακή μέρα και φέρει βάρος ευθύνης σε 3 από τα 4 γκολ που δέχτηκε η Ιταλία,στο δεύτερο,στο τρίτο και στο τέταρτο. Ήταν 2 κλικ πιο αργός από αυτό που χρειαζόταν για να αντιμετωπίσει τους ταχύτατους επιθετικογενείς παίκτες της Ισπανίας. Ο μόνος που διασώθηκε από την Ιταλία συγκριτικά με τους άλλους ήταν ο Μπαλζαρέτι. Από την στιγμή που μπήκε στο ματς,βρήκε τον παλμό του αγώνα και δεν έκανε χρόνο για προσαρμοστεί στις συνθήκες. Πολύ καλός ανασταλτικά και επιθετικά. Ίσως να μην είναι και τυχαίο το ότι η Ισπανία στο δεύτερο μέρος ξεκινούσε συνήθως τις επιθέσεις της από τα αριστερά,δηλαδή,όχι από εκεί που έπαιζε ο Μπαλζαρέτι αλλά από εκεί που έπαιζε ο Αμπάτε. Στην Ισπανία,δεν ήταν λίγοι οι παίχτες που ξεχώρισαν.

Σίγουρα,όμως,ο κορυφαίος του αγώνα ήταν το πολυεργαλείο Τσάβι. Έβγαλε την ασσίστ στο δεύτερο και στο τρίτο γκολ,κάλυπτε πολλά σημαντικά μέτρα στο κέντρο και ήταν αψεγάδιαστος στις κοντινές πάσες. Ένα τέλειο δημιουργικά ''μηχανάκι''. Ο Ζόρντι Άλμπα για τρίτο συνεχόμενο ματς περιλαμβάνεται στους διακριθέντες σε απόδοση και αποτέλεσε σημαντικό κρίκο της Ισπανίας,μέχρι οι φούριας ρόχας να φτάσουν στην κατάκτηση του Euro. Κλέβει μπάλες,ξέρει πότε να ανεβαίνει,να τριπλάρει. Τα 14 εκατομμύρια που έδωσε η Μπαρτσελόνα για να τον ξανακάνει δικό της (όντας παλαιότερα μέλος της Μασία) φαντάζουν πολύ λίγα για αυτά που προσφέρει. Μέτριο παιχνίδι από την πλευρά των φούριας ρόχας,έκανε ο Αρμπελόα που ενώ ανασταλτικά ήταν καλός δεν ήταν το ίδιο αποτελεσματικός όταν περνούσε το κέντρο.