Crash test: Φελίπε Σαντάνα (Ολυμπιακός) ή Ρικάρντο Κόστα (ΠΑΟΚ);

Σύγκριση ανάμεσα στους δύο πορτογαλόφωνους αμυντικούς που ήρθαν να ταράξουν τα ελληνικά ύδατα. Μόνο ο ένας θα χαμογελάσει στο φινάλε του πρωταθλήματος.

Ηλικία: Ο Φελίπε Σαντάνα είναι πέντε χρόνια μικρότερος από τον Ρικάρντο Κόστα που έχει πατήσει τα 33. Σχεδόν ένα δημοτικό χωρίζει ηλικιακά τους δύο παίκτες με τον βραζιλιάνο να έρχεται στην Ελλάδα σε πιο παραγωγική φάση.

Εμπειρία: Ο Ρικάρντο Κόστα συνεργάστηκε με Μοουρίνιο, πήρε αμέτρητους τίτλους και υπήρξε αρχηγός της  Βαλένθια. Συνυπήρξε στο κέντρο της άμυνας με τον Ζέρεμι Μαθιέ της Μπαρτσελόνα ενώ διδάχτηκε τα μυστικά από τον Ζορζ Κόστα. Ο Σαντάνα αποτέλεσε την τρίτη λύση στην άμυνα της Μπορούσια Ντόρτμουντ, μετά από Χούμελς και Σούμποτιτς. 

Ο πορτογάλος αμυντικός έχει φορέσει 22 φορές το εθνόσημο της χώρας του που βέβαια είναι και πιο "προσιτή" από την Βραζιλία. Πάντως, με διαφορά Ρικάρντο Κόστα στην κατηγορία.

Αθλητής: Οι σωματικές ικανότητες του Φελίπε Σαντάνα συγκρίνονται με ελάχιστους στην Σούπερλιγκα. Ο Ρικάρντο Κόστα δεν φέρει τον τίτλο του "βράχου", όπως στην περίπτωση του βραζιλιάνου, όμως, το μυαλό του καλύπτει πολλά μέτρα και προνοεί πριν υπάρξουν μονομαχίες. 

Φελίπε Σαντάνα και Ρικάρντο Κόστα έχουν χτυπηθεί αλύπητα από τραυματισμούς με τον πρώην παίκτη της Βαλένθια να τελειώνει άδοξα την καριέρα του στην Ισπανία ενώ τον βραζιλιάνο να έχει λίγα λεπτά συμμετοχής στην φετινή Σάλκε.

Η εμπειρία και η διαχρονικότητα του Ρικάρντο Κόστα του δίνουν σαφές αβαντάζ απέναντι στον Φελίπε Σαντάνα, που αν και μικρότερος, έρχεται δεύτερος στην σύγκριση που αφορά τις δύο μεταγραφές. Πρέπει να αποδείξει!

Αφιέρωμα| Ο Ολυμπιακός και οι "πρωτόγονοι"!

Το χάσμα αποκτά μυθικές διαστάσεις με ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκό να έχουν ρόλο κομπάρσου. Ο Ολυμπιακός κυριαρχεί και τα τελευταία χρόνια αξίζει την καθολική συμπάθεια! 

Ποιότητα στο χορτάρι

Η αγωνιστική του υπερίσχυση φαίνεται από το επίπεδο των μεταγραφών. Το περσινό καλοκαίρι έφερε παίκτες - πρωταγωνιστές από την Liga BBVA. Έλληνες και Κάμπελ τίμησαν το όνομα του Ολυμπιακού στο Μουντιάλ 2014. "Άπειρες" αντιπροσωπεύσεις των ερυθρολεύκων με βάση το μικρό κύρος του ελληνικού πρωταθλήματος.

Η αξία του φάνηκε και στο περσινό Τσάμπιονς Λιγκ αλλά και στις κλήσεις του στο International Champions Cup.

Οι επιτυχίες του στο παγκόσμιο στερέωμα, έχουν αναδείξει και το όνομα των ακαδημιών. Για παράδειγμα, ο Ρουγκάλας αποκτήθηκε ως δανεικός από την δεύτερη ομάδα της Ατλέτικο Μαδρίτης. 

Οι ροχιμπλάνκος ξέρουν τι φέρνουν στην πολυπολιτισμική "καντέρα". Πρόσφατα σπουδαία ονόματα είναι οι Κόκε και Όλιβερ Τόρες που κάνουν καριέρα με αλματώδεις ρυθμούς.

Το αμαρτωλό παρελθόν του Ολυμπιακού δεν ξεγράφεται αλλά "μικραίνει" στη μνήμη. Οι φιλανθρωπικές του ενέργειες αξίζουν χειροκρότημα. Τα δύο τελευταία του φιλικά, Αθλέτικ και Φενέρμπαχτσε, είναι αφιερωμένα στην Unicef και στην Γάζα, αντίστοιχα.



Διαφορά αντιμετώπισης και γηπέδων

Επίσης, νιώθει ο οπαδός ότι τον σέβονται. Οι μικρές λεπτομέρειες είναι που μπαίνουν στην κορυφή. Πιο συγκεκριμένα, οι υποστηρικτές του Ολυμπιακού εισέρχονται στο Καραϊσκάκης σαν άνθρωποι της ερυθρόλευκης οικογενείας. 

Αντίθετα, ο τρόπος που μπαίνει ο οπαδός του ΠΑΟΚ στην Τούμπα είναι ντροπιαστικός και μετά από πολλά χρόνια ανοχής, απαιτείται αποχή! Πώς δέχεται η ασπρόμαυρη κερκίδα τέτοιον εξευτελισμό από την διοίκηση;

Η ζήλια αποκρύπτει τις ατέλειες 

Επίσης, το δυστυχές στη Θεσσαλονίκη είναι ότι δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης. Έχει αναρωτηθεί κανείς τί είναι ο ΠΑΟΚ με βάση τα ευρωπαϊκά δεδομένα; Η πρωτιά σε μια μικρή πόλη είναι πολύ λίγη...

Η ανωτερότητα του Ολυμπιακού δεν αναγνωρίζεται και έτσι δεν γίνονται βήματα προόδου στον Βορρά. Μιλάμε για αυτήν τη συνεχή αδικία που δεν δίνει το πρωτάθλημα στον Κατσικά αλλά στον Μανωλά...

Παναθηναϊκός και Αστέρας

Περισσότερες ελπίδες για κάτι καλό (2014-2015) έχει ο Παναθηναϊκός με παίκτες και οπαδούς να έχουν συνειδητοποιήσει την κατάσταση. Επίσης, έκπληξη ίσως αποδειχτεί ο Αστέρας Τρίπολης που διαθέτει τους πιο ταλαντούχους παίκτες εκτός Ολυμπιακού. Συγκεκριμένα, η αναφορά γίνεται στους ντε Μπλάσις και Μπαντιμπανγκά.

Το ερχόμενο πρωτάθλημα (Superleague 2014-2015) αποτελεί πρώτης τάξεως ευκαιρία για βαθμολογικό ρεκόρ. 

Χάμες vs Ντένις Σουάρεθ| Το καλύτερο ντεμπούτο πάει στον...

Πέρα από τον Χάμες Ροντρίγκεζ, έγιναν αποκαλυπτήρια και για τον Ντένις Σουάρεθ. Ο κομπάρσος του pre-game τελικά μοιράστηκε τα φώτα με τον κολομβιανό. Super απόδοση στο Σούπερ Καπ.

Η πρώτη συμμετοχή του Χάμες στέφθηκε με επιτυχία. Κατάφερε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της επιθετικής οργάνωσης. Ο Αντσελότι φάνηκε πως θα τον χρησιμοποιεί στα αριστερά όπως γινόταν και στην Πόρτο. 

Αρκετές φορές πλησίαζε στο κέντρο για να αρχίσει την ανάπτυξη ενώ έπαιξε και στην δεξιά πτέρυγα. Πολύ καλές συνεργασίες με τους επιθετικογενείς παίκτες της ομάδας. Του χρεώνεται ένα λάθος στο πρώτο ημίχρονο που θα μπορούσε να οδηγήσει κάλλιστα στο 1-1.

Όσον αφορά τον Σουάρεθ, αποτέλεσε την έκπληξη της αναμέτρησης. Το μυαλό της ομάδας που ανέλαβε εξ ολοκλήρου την δημιουργία. Τα πόδια του ανήκουν στην καλλιτεχνική ισπανική σχολή. 

Η εμφάνισή του δικαιολογεί τα λόγια του προέδρου Μόντσι: "Θα σε αποκτούσα άσχετα με την περίπτωση του Ράκιτιτς", μιας και ο Ντένις Σουάρεθ συμπεριλήφθηκε στο πακέτο της μεταγραφής του κροάτη. 

Αντίστροφα από τον Χάμες, ξεκινούσε από το κέντρο και μερικές φορές έπαιζε στην αριστερή πτέρυγα. Επίσης, έκανε και παράλληλη κούρσα από τα δεξιά προς τα αριστερά. Σίγουρα θα είναι πολυεργαλείο στα χέρια του Έμερι.

Όσον αφορά την σύγκριση, πάντα το ελαφρυντικό το έχει ο παίκτης με τους περισσότερους δημιουργικούς στην ομάδα. Ο Χάμες μοιράζεται την ίδια μπάλα με Μπενζεμά, Ρονάλντο, Μόντριτς, Κρόος και Μπέιλ ενώ ο ο Σουάρεθ την κρατάει αποκλειστικά. Παρόλα αυτά, ο Σουάρεθ θα εντυπωσιάσει φέτος, είναι δεδομένο!

Νικητής του Σούπερ Καπ ο Χάμες Ροντρίγκεζ. Πρώτος τίτλος για το "10" με την Ρεάλ Μαδρίτης να νικάει την Σεβίλλη 2-0.

Γιοάν Μολό: Νέος ή και καλύτερος Βιεϊρίνια!

Είναι από τους παίκτες που αξίζουν υποδοχή στο αεροδρόμιο. Η μπάλα λατρεύει τον Μολό και οι οπαδοί του ΠΑΟΚ θα κάνουν το ίδιο. Απόλαυση για ένα χρόνο στην Τούμπα! Ένα μίνι αφιέρωμα για το προφίλ του.

Η αλήθεια είναι πως όποιος έχει δει τον Γιοάν Μολό σηκώθηκε από την καρέκλα για το σενάριο με τον ΠΑΟΚ. Μάγος της μπάλας, τρομερό ταλέντο, με καταπληκτική τεχνική και ντρίμπλα που μπορεί να αγαπηθεί πιο πολύ και από τον Βιεϊρίνια. Η σύγκρισή ανάμεσα στους δύο είναι λογική καθώς μοιάζουν ποδοσφαιρικά σαν δυο σταγόνες νερό.

Οι επιδόσεις του στο γαλλικό πρωτάθλημα, και κυρίως με την Νανσί, τον κάνουν "πολύ" για το ελληνικό πρωτάθλημα και την Superleague. Έρχεται δανεικός για ένα χρόνο από την γαλλική ομάδα.

Μπορεί να παίξει και στις δύο πτέρυγες, πολύ γρήγορος και με αποφασιστικότητα. Η ταχύτητα έλειπε από τα άκρα του ΠΑΟΚ και ο Μολό έχει όλο το πακέτο. 

Το scouting του Δικεφάλου αξίζει συγχαρητήρια για την κίνηση και ανθοδέσμη αν τελικά ο Μολό έρθει στη Θεσσαλονίκη. Πάρτε διαρκείας πριν ανεβούν οι τιμές!

Η μονοετής μεταγραφή του στον ΠΑΟΚ έχει ήδη ανακοινωθεί από το Wikipedia.

Μουντιάλ 2014 Άχρηστοι όσοι υποτιμούν τον Μέσι

"Αν δεν πάρει την μπάλα ο Μέσι, δεν σηκώνεσαι από την καρέκλα", δήλωσε ο Μαραντόνα. Από τα λίγα σωστά πράγματα που είπε κατά την διάρκεια του Μουντιάλ.

Από την ίδια καρέκλα ο Μέσι υποτιμάται για την απόδοσή του στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Ωστόσο, ο Λίο είναι ο καλύτερος παίκτης της αλμπισελέστε. Ξεκλειδώνει άμυνες, βάζει γκολ μέσα από τριπλά μαρκαρίσματα και πάλι όλες αυτές οι δύσκολες ενέργειες χλευάζονται με χαρακτηριστική ευκολία. Φύμωτρο σε όσους ξαναπούν κάτι εχθρικό για τον Μέσι, καθώς είναι κακοπροαίρετο.

Ένα από τα λίγα πράγματα που θυμάμαι από τα μαθήματα στο Κομπλουτένσε, το πανεπιστήμιο της Μαδρίτης, είναι πως ¨κάτι το αγοράζεις γιατί είναι ανώτερο των αρχικών σου προσδοκιών¨. Ο Μέσι δεν θα αγοραζόταν το 2014. Αν, όμως, είχε κάνει παρόμοια εμφάνιση στο φιλικό με την Πόρτο, το πρώτο του παιχνίδι, τι θα έλεγε ο μαγεμένος τότε κόσμος;

Ο Μέσι έχει την απόλυτη αποδοχή των αποδυτηρίων. Λατρεύεται σαν θεός από τους αστέρες - συμπαίκτες του. Θέλει όσο τίποτα το Μουντιάλ και φάνηκε από τους τρελούς πανηγυρισμούς του με την Ολλανδία. Σε κανέναν τίτλο της Μπαρτσελόνα δεν ήταν τόσο χαρούμενος.

Πριν από κάθε ματς μελετάει μέχρι αργά το βράδυ τον τρόπο παιχνιδιού του προσεχούς αντιπάλου. Σύμπαραστάτης του ο Χεφεσίτο, Χαβιέρ Μαστσεράνο, ο δεύτερος αρχηγός της αλμπισελέστε που έδωσε πριν λίγο καιρό το περιβραχιόνιο στον πούλγα. Ύστερα, μεταφέρουν τις εντυπώσεις τους στους συμπαίκτες τους και στον προπονητή. 

Ο Μέσι ξυπνάει πιο νωρίς από όλους τους ποδοσφαιριστές της εθνικής και πίνει νωρίς νωρίς τον καφέ του με τους φροντιστές της ομάδας. Το άγχος δεν του χαρίζει πολλές ώρες ύπνου. Ο Μέσι είναι κάτι παραπάνω από παίκτης της Αργεντινής. Αγωνίζεται για πολύ περισσότερα λεπτά από τα 90', τα 120' ή και τον χρόνο τον πέναλτι.

Η αλήθεια είναι πως οι παραπάνω άσχετοι, θα κάνουν συγκρίσεις ανάμεσα στον Μαραντόνα και στον Μέσι, στην περίπτωση που η Αργεντινή κατακτήσει το Μουντιάλ στον τελικό του 2014. Ο Μέσι θα βγει δεύτερος στην μονομαχία γιατί δεν έκανε ζογκλερικά.

Δεν γίνεται ο καλύτερος παίκτης της εποχής μας να είναι χειρότερος από τον καλύτερο της περασμένης εποχής. Ο Μαραντόνα ήταν καλύτερος από τον Πελέ, ο Μέσι καλύτερος από τον Μαραντόνα, και ο καλύτερος της new era θα είναι καλύτερος από τον Μέσι.

Παρομοιάζουν την Κοντσίτα με τον Γιώργο Σαμαρά! (photo)

Δεν είναι λίγες οι ιστοσελίδες που συγκρίνουν εμφανισιακά τον Γιώργο Σαμαρά με την Κοντσίτα. 

Η αλήθεια είναι πως κατά την διάρκεια του Μουντιάλ πολλές τρίχες θα γίνουν τριχιές αφού ο κάθε ιντερνετικός ιστότοπος θα προσπαθεί να κερδίσει μια μερίδα του κοινού.

 Η ομοιότητα (ή και όχι;) του Σαμαρά και της νικήτριας της Eurovision!

Ο Πάπε Ντιόπ δεν μπορεί να αντικαταστήσει τον Μανιάτη

Ο μέσος της Λεβάντε είναι με το ένα πόδι μακριά από την Βαλένθια. Η ρατσιστική επίθεση τον πλήγωσε ανεπανόρθωτα και πλέον ψάχνει τον επόμενο σταθμό της καριέρας του.

Ακόμα και από τις δηλώσεις του φαίνεται πως μετράει τις ώρες για να αποχωρήσει. Το τελευταίο χρονικό διάστημα μοιάζει σαν στρατιωτική θητεία για τον Πάπε Ντιόπ. "Θέλω να χωρίσουμε σαν φίλοι με την Λεβάντε. Δεν μπορώ να ξεχάσω ότι η ρατσιστική επίθεση έλαβε χώρα μέσα στο γήπεδό μου, μπροστά από την γυναίκα και το παιδί μου", δήλωσε.

Ο Ολυμπιακός έχει την ευκαιρία να τον αποκτήσει σε ιδιαιτέρως χαμηλή τιμή. Ωστόσο, αξίζει τον κόπο; Μπορεί να συγκριθεί με τον Μανιάτη;

• Ο πρώην άσσος του Πανιωνίου έχει σημειώσει γιγαντιαία βήματα προόδου. Πέρα από τις ικανότητές του, μπόρεσε να γίνει και πολυσύνθετος. Από την άλλη πλευρά, ο Ντιόπ μπορεί να παίξει μόνο στα αμυντικά χαφ.

• Ο Μανιάτης δεν διστάζει να αναλάβει την "παραπάνω" πάσα και να αρχίσει την ανάπτυξη. Ο Ντιόπ αδυνατεί να προχωρήσει σε αυτό το έργο. Όποτε οι συνθήκες τον αναγκάζουν να κοιτάξει μπροστά από το κέντρο, τότε το αποτέλεσμα είναι στενάχωρο. Η κακή μακρινή πάσα, η έλλειψη τεχνικής και το αμυντικό σύστημα της Λεβάντε αποτελούν ανασταλτικούς παράγοντες για την έναρξη μιας επίθεσης από τον σενεγαλέζο. Εντάξει για να μην τον αδικούμε, είναι σίγουρα καλύτερος σε αυτό το κομμάτι από τον συμπαίκτη του, Σιμάο.

• Ο αρχηγός του Ολυμπιακού είναι ο "κύριος" των αποδυτηρίων. Ακόμα του λείπουν εμπειρίες (φάνηκε στο Όλντ Τράφορντ) αλλά έχει αποδείξει σε ουκ ολίγες περιπτώσεις πως "το έχει". Στην Λεβάντε τον πρώτο λόγο έχουν άλλοι παίκτες όπως ο Χουάνφραν και ο Ναβάρο.

• Ένα κοινό τους χαρακτηριστικό είναι η δίψα τους για το κλέψιμο της μπάλας. Δεν πρόκειται ποτέ να παρατήσουν τον προσωπικό τους αντίπαλο και τον κυνηγάνε μέχρι τελικής πτώσεως. 

• Προτέρημα του Ντιόπ είναι ότι διαθέτει περισσότερη αντοχή από τον έλληνα διεθνή.

• Όσον αφορά την πείρα τους, ο Ντιόπ παίζει σε κορυφαίο εγχώριο πρωτάθλημα. Εν αντιθέσει, ο Μανιάτης έχει πάρει τον αέρα του Τσάμπιονς Λιγκ και παράλληλα είναι αναντικατάστατο μέλος της εθνικής Ελλάδος.

Πέρσι είχα παρευρεθεί στο Λεβάντε - Θέλτα και στον αγώνα έλαβε μέρος ο τέταρτος κατά σειρά χαφ της Λεβάντε, ο Μίτσελ. Η εικόνα που αποκόμισα, παράλληλα με την συνολική μου γνώμη, ήταν πως το κέντρο έπρεπε να συναποτελούν ο Μίτσελ και ο Ιμπόρα. Τελικά, οι βασικοί της περασμένης χρονιάς ήταν οι Ντιόπ και Σιμάο.

Ο Ολυμπιακός έχει ανεβεί επίπεδο και δεν πρέπει να υποτιμάται εκ των έσω. Αυτό σημαίνει ότι η πλειονότητα των ονομάτων που έχει ακουστεί πρέπει να μην γίνει πραγματικότητα. Οι φήμες περί Μαρικά πρέπει να μείνουν μόνο στα "χαρτιά". Ο Ολυμπιακός είναι ομάδα Τσάμπιονς Λιγκ και έτσι πρέπει να ενισχυθεί.

Η κατεύθυνση των μεταγραφών πρέπει να είναι ανάλογη με την περσινή. Οι ερυθρόλευκοι είχαν φέρει παίκτες - πρωταγωνιστές από την Λα Λίγκα (Τσόρι, Κάμπελ, Τόρες, Ρομπέρτο) και το ίδιο χρειάζεται να κάνουν και το καλοκαίρι 2014/2015.

Μάξι Περέιρα vs Μαρτίν Κάσερες: Ποιος θα μείνει με το... μάτε στο χέρι;

Το Γιουβέντους - Μπενφίκα έκρυβε και μία εσωτερική μονομαχία. Χωρίς καμία αμφιβολία, ο Όσκαρ Ταμπάρεζ το έβλεπε με αγωνία.

Το Μουντιάλ είναι στην τελική ευθεία. Οι ομοσπονδιακοί προπονητές "τρώγονται" με τα ρούχα τους και δεν θα γιορτάσουν την Πρωτομαγιά. Ο ουρουγουανός τεχνικός ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Το δεξί άκρο της άμυνας προκαλεί προβληματισμό.

Η τραγική ειρωνεία είναι ότι η Ουρουγουάη δεν θα πάει στην Βραζιλία με σημαία της την άμυνα. Ο Λουγάνο μεγάλωσε (33 χρονών), ο Κοάτες δεν έχει αγωνιστικό χρόνο στην Λίβερπουλ, ο Χιμένεζ είναι ακόμα wonderkid. Ο μόνος που ξεχωρίζει στο κέντρο της άμυνας είναι ο Γοδίν που παίρνει και τα "κλειδιά". Δίπλα στον Γοδίν παίζει μέχρι στιγμής το... χάος. Στα αριστερά, μάλλον, θα μετακινηθεί ο Φουτσίλε μιας και δεν υπάρχει άλλος. Μια κακή επιλογή που δεν εμπνέει εμπιστοσύνη.

Δεξιά, όμως, υπάρχει ουρουγουανική κληρονομιά. Μάξι Περέιρα και Μάρτιν Κάσερες παίζουν σε top επίπεδο και η απόδοσή τους είναι ιδιαιτέρως αξιόλογη. Ωστόσο, το μεταξύ τους παιχνίδι έβγαλε νικητή.

Πέρα από το αποτέλεσμα (2-1), ο Μάξι Περέιρα έπεισε περισσότερο το κοινό. Η ψυχραιμία ήταν το μεγαλύτερο του όπλο. Συνήθως, η ηρεμία προκαλεί νεύρα στον αντίπαλο. Ήταν φανερό πως η αυτοπεποίθηση του ποδοσφαιριστή ήταν στα ύψη. Αντίθετα, ο Κάσερες βρισκόταν σε απόγνωση. Το κακό του ξεκίνημα στο ματς τον ακολούθησε και στη συνέχεια.

Ο παίκτης της Μπενφίκα μπορούσε να πασάρει με κάθε πιθανό τρόπο. Ειδικά, οι μεταβιβάσεις του προς τον Πέρεζ εντυπωσίασαν. Ο Κάσερες δεν ήταν αποτελεσματικός σε αυτό το κομμάτι. Βέβαια, είχε και μεγαλύτερο φορτίο στις πλάτες του. Ο Πίρλο ήταν περικυκλωμένος.

Και οι δύο ουρουγουανοί έσωσαν την ομάδα τους σε πολύ κομβικά σημεία. Ο Περέιρα απομάκρυνε την μπάλα πάνω στην γραμμή μετά από εκπληκτική έναρξη προσπάθειας από τον Πογκμπά. Η Γιουβέντους γλίτωσε το τρίτο γκολ αφού ο Κάσερες αμύνθηκε σωστά στο τελευταίο σουτ της Μπενφίκα.

Αξίζει να σημειωθεί πως ο Περέιρα βγαίνει περισσότερο ευνοημένος από το σύστημα της ομάδας του. Το ξεκίνημα της ανάπτυξης απλώνεται σε τέσσερις παίκτες και η μπάλα "γυρίζει" πιο εύκολα. Στην απέναντι όχθη, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα. Το "κλειδί" της Γιουβέντους (Πίρλο) έπεσε στον Ατλάντικο και έτσι οι τρεις αμυντικοί και κυρίως ο Κάσερες (συνήθης τελικός αποδέκτης) βρίσκονταν σε δύσκολη θέση. 

Συμπερασματικά, το παιχνίδι του Μάξι Περέιρα ήταν πιο μεστό και ουσιαστικό. Είναι περισσότερο έμπειρος σε συνθήκες "κομμάντο" όπως η συγκεκριμένη και επιπλέον διαθέτει την ψυχραιμία για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του Μουντιάλ. Παρόλα αυτά, ο Όσκαρ Ταμπάρεζ ίσως κάνει μια "ντρίμπλα". Αρκετά πιθανό σενάριο φαντάζει ο Κάσερες να παίξει σαν δεξιός κεντρικός αμυντικός δίπλα στον Γοδίν. Έτσι, θα υπάρχει ποιότητα στο χορτάρι και ευτυχία στα αποδυτήρια!

Ρικάρντο Κουαρέσμα vs Κριστιάνο Ρονάλντο. ( Σύγκριση των pasteis! )

Στις αρχές του 2000, χρειαζόταν να βάλεις πιπέρι στο στόμα αν θεωρούσες έναν από τους δύο καλύτερο. Το πλήρωμα του χρόνου,όμως, έφτασε και ο Ρικάρντο Κουαρέσμα έχασε την μάχη στην ποδοσφαιρική σύγκριση με τον CR7.

Το εργοστάσιο της Σπόρτινγκ Λισαβόνας κατάφερε να παράξει τρομερό έργο. Τα τελευταία 15 χρόνια βγήκαν από τις ακαδημίες της παίκτες όπως οι δύο πορτογάλοι αστέρες ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε και τον Λουίς Νάνι, έναν προβληματικό χαρακτήρα με χρυσά πόδια. Τα εξτρέμς της Σπόρτινγκ Λισαβόνας κατέκτησαν την Ευρώπη ενώ λίγο παλιότερα επίσης από τα σπλάχνα της, είχε ξεπηδήσει  και ο αστέρας της Ρεάλ Μαδρίτης, Φίγκο.

Παρόλα αυτά, η πορεία των δύο δεν ήταν ανάλογη. Το μεγάλο βήμα, από τα λιοντάρια και μετά, δεν το άντεξαν και οι δύο. Ο Κουαρέσμα "έχασε" ουσιαστικά χρόνο στην Μπαρτσελόνα ενώ ο Ρονάλντο έγινε αναντικατάστατος παίκτης της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Ευτυχώς, για τον Κουαρέσμα, η καριέρα του συνεχίστηκε στην Πόρτο όπου έγραψε το όνομα του με τουλάχιστον χρυσά γράμματα. Οι ντρίμπλες του, η φημισμένη ραμπόνα του, οι καθοριστικές του εμφανίσεις τον μετέτρεψαν σε είδωλο. Αλλά ήρθε ο κορεσμός του Ντραγκάο και προφανώς και της μελαγχολικής πόλης του Πόρτο, που τον ανάγκασαν να πάει στην Ίντερ. Από εκεί και πέρα πήρε την κατιούσα. Σαν αυθεντικός τσιγγάνος, άλλαζε πολύ εύκολα "πατρίδες" χωρίς όμως αποτέλεσμα. Όταν κατάλαβε πως η σύγκριση με τον Ρονάλντο έχει πάψει να υφίσταται έψαξε τα τελευταία σπουδαία λεφτά στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Θα μπορούσε να ειπωθεί πως ο Κουαρέσμα έλειψε από την διεθνή σκηνή. Ο πάγκος και η εξαφάνισή του σε δυσπρόσιτους ποδοσφαιρικούς προορισμούς όπως η Τουρκία, δεν άρεσαν σίγουρα στους φανς του. Μέσα σε αυτό το διάστημα, ο Ρονάλντο γινόταν ηγέτης σε όποια ομάδα πήγαινε, φέτος πήρε την Χρυσή Μπάλα και είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην εθνική Πορτογαλίας, στην οποία ο Κουαρέσμα έμπαινε με το ζόρι.

Για πολλούς ήταν σχεδόν αναμφίβολο πως αυτοί οι δύο θα συνυπήρχαν στις πτέρυγες του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος. Ωστόσο, η εμφάνιση ποδοσφαιριστών της κλάσης του Βαρέλα τον έχουν παραγκωνίσει. Σαν ταλέντο ο Κουαρέσμα είναι καλύτερος ποδοσφαιριστής από τον συναγωνιστή του. Παρόλα αυτά, η σταθερή θέση του Βαρέλα στην Πόρτο, το μη πάρσιμο ρίσκων στην καριέρα του, έχουν προσφέρει στον Βαρέλα πολλές κλήσεις στην Πορτογαλία. 

Ο 30χρονος Κουαρέσμα γύρισε στην Πόρτο και επιζητάει μια ανάσταση τόσο σε επίπεδο επαγγελματικού σωματείου όσο και εθνικής. Το όνειρο της Βραζιλίας δεν έχει σβήσει και λογικό είναι με τις εμφανίσεις που κάνει. Η κίνησή του να επιστρέψει στους δράκους είναι σίγουρα πολύ σωστή από πλευράς μάνατζμεντ. Ενώ υπέγραψε τον Ιανουάριο, έχει πάρει την φανέλα σπίτι του, είναι αναντικατάστατος. Η τεχνική του, η μοναδική του ντρίμπλα, το θράσος και η πάσα του τον έχουν βάλει ξανά στην καρδιά των οπαδών που τον παρακολουθούν με απόλυτη προσήλωση. Είναι από τους παίκτες που νιώθεις πως θα κάνουν κάτι μαγικό. Όμως, στο δικό του level καθώς δύσκολα βρίσκεις κάτι στο οποίο να μην υστερεί από τα σχεδόν αψεγάδιαστα χαρακτηριστικά του Κριστιάνο Ρονάλντο.

Πέρα από τα ατομικά προσόντα, το παιχνίδι του Ρονάλντο έχει εξελιχθεί, έχει φτάσει στην κορύφωση σε σχέση με την συλλογική του συνεισφορά. Πέρα από τις πτέρυγες, αλλάζει πολύ συχνά πλευρές με τον Χεσέ για παράδειγμα, μπορεί να περάσει ακόμη και δίπλα στον Μπενζεμά. Ένα πυρηνικό όπλο στα χέρια του Αντσελότι. Ο ιταλός περνάει την πολυδιάστατη σκέψη του και στην Ρεάλ Μαδρίτης μετά την Παρί. Ο Κουαρέσμα από την άλλη, μπορεί μόνο να αλλάζει πλευρά με τον Βαρέλα. 

Πάντως, συμφωνούν σε κάτι χωρίς να σηκώνουν καμία διαφωνία. Δεν θέλουν πολλούς δημιουργικούς παίκτες να μπλέκονται στα πόδια τους. Είναι προφανές πως τόσο ο Ρονάλντο όσο και ο Κουαρέσμα αισθάνονται πιο ιδιαίτεροι όταν κανονίζουν οι ίδιοι το παιχνίδι. Γιατί, άλλωστε, μένει στον πάγκο ο Ίσκο και παίζει ο Χεσέ; Ο πρώην "γαύρος" (το ψευδώνυμο των οπαδών και των παικτών της Μάλαγα) δεν έχει καταφέρει να βρει όσο χρόνο θέλει στην ενδεκάδα, και αυτό διότι χρειάζεται άλλη μια μπάλα στο χορτάρι... Ο Ίσκο την κουβαλάει, ντριμπλάρει, πασάρει πιο μετά από την άμεση μεταβίβαση του Χεσέ. Έτσι, και ο Κουαρέσμα ανεβάζει ταχύτητες και αδρεναλίνη όταν στο παιχνίδι δεν βρίσκεται ο Εντουάρντο, πράγμα βέβαια αρκετά σπάνιο. Σε αυτές τις λιγοστές περιπτώσεις η απόδοση του Κουαρέσμα απογειώνεται.

Η τεχνική των δύο ποδοσφαιριστών προκαλεί δέος στους ποδοσφαιρόφιλους, το θέαμα που προσφέρουν είναι ξεχωριστό. Στην ουσία, όμως, ο Μάιος του Κουαρέσμα είναι ένας συνηθισμένος μήνας ενώ για τον Ρονάλντο είναι μία γιορτή!

Crash test: Αλμπέρτο Μορένο ή Χουάν Μπερνάτ;

Το Παίξε Μπάλα! προχωράει στην σύγκριση των δύο μελλοντικών αριστερών μπακ της εθνικής Ισπανίας. Προς το παρόν, όμως, πρέπει να συναγωνιστούν για έναν σκοπό. Για την μία και μοναδική θέση που περισσεύει στην λα ρόχα αυτή την στιγμή.

Ο Ντελ Μπόσκε έκανε την διαφορά με τις επιλογές του όσον αφορά το φιλικό της Ισπανίας με την Ιταλία στο Βιθέντε Καλδερόν. Οι κλήσεις του προκάλεσαν σίγουρα εντυπωσιασμό, καλό ή κακό, αφού παλιές καραβάνες της εθνικής έμειναν απ'έξω, όπως ο Αρμπελόα,ο Βίγια και ο Τόρρες. Επίσης, ο ομοσπονδιακός τεχνικός υποβίβασε στην λα ροχίτα ποδοσφαιριστές με παρουσία στην πρώτη ομάδα, όπως ο Ίσκο, ο Αλμπέρτο Μορένο και παράλληλα δεν συμπεριέλαβε στα πλάνα του τον Χεσέ. 

Πίσω από το αναντικατάστατο αριστερό μπακ της Ισπανίας, τον Ζόρντι Άλμπα, προτίμησε μία πολύπλευρη λύση τον Θέσαρ Αθπιλικουέτα. Ο ποδοσφαιριστής της Τσέλσι έχει αποδείξει φέτος πως μπορεί να τα καταφέρει και στα αριστερά και στα δεξιά, οπότε μπορεί να καλύψει όταν χρειαστεί και τον Άλμπα και τον Χουάνφραν. Ωστόσο, αν τελικά αλλάξει τρόπο σκέψης, οι δρόμοι είναι δύο. Ή θα τιμήσει την Βαλένθια ή θα τιμήσει την Σεβίλλη. Μία από τις δύο ομάδες κατά πάσα πιθανότητα θα εκπροσωπηθούν στο Μουντιάλ από τα αριστερά μπακς τους τα οποία προς το παρόν αγωνίζονται στην εθνική ελπίδων, μία τουλάχιστον αξιοζήλευτη και θεαματική ομάδα.

Ο Αλμπέρτο Μορένο φαινόταν πως είχε καπαρώσει την θέση του στην αμπσολούτα,όμως, αυτό ίσχυε πριν την περίοδο Τζούκιτς. Ο τέως προπονητής της Βαλένθια πήρε μια απόφαση που θα είναι ιδιαίτερα καρποφόρα για το μέλλον του Χουάν Μπερνάτ. Αποφάσισε να τον στείλει στα μπακ ενώ η φυσική του θέση ήταν αριστερό εξτρέμ. Η συνταγή ήταν ήδη πετυχημένη καθώς κάτι ανάλογο είχε γίνει προηγουμένως και με τον Γουαρδάδο ο οποίος πλέον αγωνίζεται στην Μπάγερν Λεβερκούζεν ελέω των οικονομικών προβλημάτων της Βαλένθια που είναι φυσικά συνέπεια του μη ερχομού του υποψήφιου επενδυτή και φίλου του Ζορζ Μέντες, Λιμ.

Ο Χουάν Μπερνάτ έχει καθιερωθεί στην καινούρια του θέση και πολύ δίκαια αφού κάνει καταπληκτικές εμφανίσεις. Θα μπορούσε να θεωρηθεί unfair το ότι παίζει ποδόσφαιρο καθώς όταν ακουμπάει την μπάλα μοιάζει πως σπάει τους κανόνες του παιχνιδιού. Με την μπάλα στην κατοχή του και όταν αποφασίζει να επιταχύνει, δεν τρέχει αλλά πετάει. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην Ανδαλουσία με την περίπτωση του Αλμπέρτο Μορένο, μεταγραφικού στόχου της Ρεάλ το προηγούμενο καλοκαίρι. Πάντως, ανάμεσα στους δύο, ο Μπερνάτ είναι πιο γρήγορος.

Οι δυο τους είναι, χωρίς αμφιβολία, επιθετικά μπακς. Πέρσι η άμυνα της Σεβιλλης έπαιρνε πολύ συχνά μια μορφή που αποτελούνταν από τρεις ποδοσφαιριστές. Αυτό συνέβαινε γιατί ο Αλμπέρτο Μορένο περνούσε το κέντρο προκειμένου να συνδράμει στην ανάπτυξη και για να δώσει ταχύτητα στην αριστερή πτέρυγα, στην πλευρά δηλαδή που έπαιζε ο Ρέγιες. Και στην ροχίτα παρατηρείται το ίδιο με τον Μορένο να εξαφανίζεται, όταν οι αμυντικοί της ομάδας έχουν την μπάλα στα πόδια τους. Ο Χουάν Μπερνάτ είναι στο ίδιο πρότυπο, και είναι απολύτως λογικό αφού έπαιζε σαν εξτρέμ. Μάλιστα, ο άσσος της Βαλένθια όχι μόνο περνάει το κέντρο αλλά συγκλίνει κιόλας αποδεικνύοντας ότι την έχει στο αίμα του την προώθηση. 

Στο κρίσιμο ερώτημα που είναι το μαρκάρισμα, ο Μορένο νικάει κατά κράτος τον Χουάν Μπερνάτ. Ο ποδοσφαιριστής της Σεβίλλης δίνει υπέρ πάντων αγώνα σε κάθε του μονομαχία. Είναι σχεδόν αδύνατο να τον προσπεράσει κάποιος με βάση την ταχύτητα και το πάθος του στο παιχνίδι. Παρόλα αυτά, το συγκεκριμένο στοιχείο φέρνει και κάποιες φορές νεύρα στον Αλμπέρτο Μορένο που δεν είναι και από τα πιο ήσυχα παιδιά στο χορτάρι. Από την άλλη, ο Χουάν Μπερνάτ είναι εντελώς αντίθετος χαρακτήρας. Αυτό έχει αρνητικά αποτελέσματα όταν χρειάζεται να μαρκάρει γιατί παρατηρείται συχνά αδράνεια σε βάρος του. Επίσης, ο Μπερνάτ "χάνεται" όταν παίζει σε ματς με πολύ ξύλο και γενικότερα σε παιχνίδια που έχουν πάρει φωτιά.

Στις κοντινές πάσες πρέπει να θεωρούνται και οι δύο άψογοι, είναι κάτι στο οποίο δεν αντιμετωπίζουν καμία δυσκολία. Από εκεί και πέρα, δεν μπορεί να υπάρξει σύγκριση στις πάσες προς την μεγάλη περιοχή, καθώς ο Μπερνάτ δεν δοκιμάζεται σε αυτό λόγω της τακτικής που έχει επιβάλλει ο Πίτσι. Ο Μορένο σίγουρα θέλει δουλειά σε αυτό το κομμάτι προκαλώντας αρκετές φορές απογοήτευση στους συμπαίκτες του.

Σίγουρα, ο Ντελ Μπόσκε θα δημιουργήσει ερωτήματα και απορίες σε μια από τις δύο ισπανικές περιφέρειες. Το έργο του θεωρητικά είναι εύκολο καθώς έχει μια ευρεία γκάμα παικτών για να διαλέξει. Ωστόσο, στην πράξη αναγκάζεται να ψάξει τις πολύ μικρές λεπτομέρειες. Ο Μορένο έχει ήδη συμπεριληφθεί σε αποστολή της πρωταθλήτριας κόσμου, πράγμα ενδεικτικό της αξίας του. Στην αντίπερα όχθη, όμως, βρίσκεται η αποκάλυψη της φετινής Βαλένθια, ένα πραγματικό ποδοσφαιρικό διαμάντι, οι εμφανίσεις του οποίου συμπορεύονται με μια περίοδο αγωνιστικών σκαμπανευασμάτων για τον Αλμπέρτο Μορένο. Ο Ιούνιος πλησιάζει και τα χρονικά περιθώρια στενεύουν. Ποιος άραγε θα πατήσει Βραζιλία; 

Μπουσκέτς και Τουρέ αναμετρούνται για το στέμμα των τιτάνων.

Ένα ζευγάρι που είχε το απόλυτο φαβορί, πλέον, πρέπει να θεωρείται ντέρμπι. Τα σκαμπανεβάσματα της Μπαρτσελόνα δίνουν θάρρος στην Μάντσεστερ Σίτι. 

Πολλά θα εξαρτηθούν από την παρουσία των δύο υψηλόσωμων ποδοσφαιριστών στο κέντρο, του Μπουσκέτς και του Τουρέ. Ο ιβοριανός θα προσπαθήσει να αποδείξει πως η Μπαρτσελόνα έκανε λάθος που δεν τον κράτησε. Μάλιστα, προτίμησε τον παίκτη που θα βρει μπροστά του, τον Σέρτζιο Μπουσκέτς.

Ο νυν άσσος των κουλές έχει ένα τρανό πλεονέκτημα σε σύγκριση με τον Τουρέ, ταιριάζει ακριβώς στο σύστημα της ομάδας του αποτελώντας τον πρώτο στην σειρά της τριάδας των χαφ. Είναι ο παίκτης που προστατεύει τα μετόπισθεν όταν κάτι στραβώσει. Επίσης, δεν είναι ασυνήθιστο να τον δεις να προωθείται όταν και όποτε χρειαστεί. Κάποιες φορές αυτό γίνεται όταν ο Φάμπρεγας γυρνάει για να αρχίσει την ανάπτυξη με τον Μπουσκέτς να πηγαίνει στην θέση του.

Από την άλλη πλευρά, ο Τουρέ είναι καλύτερος στην ανάπτυξη και είναι αδύνατο να του κλέψει κάποιος την μπάλα. Έχει τρομερή ψυχραιμία, καλύπτει άψογα την μπάλα και είναι πανεύκολο για αυτόν να την μεταβιβάζει σε απόσταση λίγων μέτρων, όση πίεση κι αν δέχεται παράλληλα.

Οι μπλαουγκράνα θα ήθελαν και με το παραπάνω να έχουν στο ρόστερ τους έναν ποδοσφαιριστή σαν τον Τουρέ. Ωστόσο, ήταν στο χέρι τους; Προφανώς, ο ιβοριανός θα είχε ορισμένες φιλοδοξίες που δεν έμεναν στον πάγκο της Μπαρτσελόνα και έτσι τον οδήγησαν σε μία ομάδα πρωταγωνίστρια στην οποία έχει και πρωταγωνιστικό ρόλο.

Κάτι ανάλογο πιθανώς να γίνει το καλοκαίρι με την περίπτωση του Άλεξ Σονγκ. Ο καμερουνέζος είναι ένας εξαιρετικά ταλαντούχος ποδοσφαιριστής που δεν έχει φέτος πολύ χρόνο συμμετοχής ελέω και πάλι του Μπουσκέτς.

Το σημερινό ματς της Μπαρτσελόνα με την Μάντσεστερ Σίτι δεν χάνεται, όπως και το Μπάγερν Λεβερκούζεν - Παρί Σεν Ζερμαίν, φυσικά.

Η αξία του Μόντριτς υποτιμάται με την πιθανή απόκτηση του Βιδάλ.

Η Ρεάλ Μαδρίτης φλερτάρει με έναν παλιό της έρωτα, έρωτα καλοκαιρινό, που ονομάζεται Αρτούρο Βιδάλ. Ωστόσο, τα δεδομένα από τότε έχουν αλλάξει με τον Μόντριτς να έχει βάλει την κροατική σημαία με την φωτογραφία του στην κορυφή του βουνού των χαφ.

Το καλοκαίρι, η αλμυρή τιμή του Βιδάλ είχε οδηγήσει την Ρεάλ να τον αποκλείσει από τις επιλογές της και να αγοράσει με 30 εκ. τον Ιγιαραμέντι. Ως συμπέρασμα προκύπτει, ότι το κόστος της μεταγραφής του χιλιανού θα είχε απόκλιση τουλάχιστον 10 εκ. ευρώ, με τους μερένχες να μην θέλουν να προβούν σε ένα ακόμα άνοιγμα αφού ο απόλυτος στόχος ήταν ο Γκάρεθ Μπέιλ του οποίου η απόδοση δικαιολογεί μεγάλο ποσό των χρημάτων που ξοδεύτηκαν για χάρη του. Οι τραυματισμοί του είναι μέχρι στιγμής το αγκάθι, όμως, φαίνεται πως η Ρεάλ χτύπησε σε διάνα.

Πλέον η φημολογία γύρω από το όνομα του Βιδάλ θα έπρεπε να μοιάζει παρωχημένη. Όσο "κορυφή" και να είναι, η Ρεάλ Μαδρίτης διαθέτει αυτή τη στιγμή το καλύτερο και πιο φορμαρισμένο κέντρο του κόσμου. Ένα κέντρο που την οδηγεί με ασφάλεια στο πρωτάθλημα και στο κύπελλο και πιθανώς για το 10ο;

Ειδικά, τα τάκλιν του Μόντριτς, το πάθος του, η καλλιτεχνική του σέντρα, τα τρεξίματά του, οι πολλές θέσεις που μπορεί να αγωνιστεί, δεν μπορούν να τον βγάλουν σε καμία περίπτωση από το σχήμα. Έτσι, οι σχετικές φήμες δεν ωφελούν σε τίποτα παρά μόνο πλήττουν την ψυχολογία του κροάτη. Βέβαια, αν η Ρεάλ αγοράσει κιόλας τον Βιδάλ, τότε θα έχει κάνει ένα ολέθριο λάθος μη εκτιμώντας σωστά και αδικώντας το καταπληκτικό έργο του Μόντριτς.

Gaztañaga: Ο IV διάδοχος του Τσάμπι Αλόνσο στην Ρεάλ Σοσιεδάδ (Αφιέρωμα)

Οι βάσκοι αποτελούν τα τελευταία χρόνια μία φάμπρικα αξιόλογων χαφ. Το "μπαμ" το έκανε χωρίς αμφιβολία ο Τσάμπι Αλόνσο ο οποίος κέρδισε με τις εμφανίσεις του μία μεταγραφή στην Λίβερπουλ.

Η ομάδα από το Σαν Σεμπαστιάν,όμως, δεν έμεινε εκεί και ψάχνει συνεχώς για την επόμενη μέρα. Μετά τον Αλόνσο, οι "τσούρι-ουρντίν" καθυστέρησαν λίγο αλλά δεν πειράζει. Το νέο big thing πίσω από την σέντρα ονομαζόταν Άσιερ Ιγιαραμέντι και με την απόδοσή του έκανε τους οπαδούς να ξεχάσουν την μακροχρόνια υπομονή τους.

Πέρα από την "πέτρα" που προσέθεσε ο Ιγιάρα για το Τσάμπιονς Λιγκ, η Σοσιεδάδ εξοικονόμησε και 30 εκ. ευρώ από την πώλησή του στην Ρεάλ Μαδρίτης.

Στη συνέχεια, το χρίσμα πήρε ο Ρουμπέν Πάρδο. Οι δυο τους αποτέλεσαν συμπαίκτες ακόμα και στην ίδια ενδεκάδα, ωστόσο, μετά την φυγή του Ιγιαραμέντι, ο ρόλος του Πάρδο αναβαθμίστηκε. Ξαφνικά, "πέρασε από τα ρηχά στα βαθιά".

Βέβαια, πέρα από τον Πάρδο, ανακαλύφθηκε φέτος κι άλλος ένας παίκτης που μπορεί να κάνει την διαφορά. Το όνομά του είναι Τζον Γαθτανιάγα. Μπορεί να μην τον συνόδευε καμία "υπόσχεση" για το μέλλον όταν έπαιζε στις ακαδημίες, όμως, ο τρόπος παιχνιδιού του με την πρώτη ομάδα έχει ανεβάσει κατακόρυφα τις φιλοδοξίες.

Αποτελεί έναν ποδοσφαιριστή της χαρακτηριστικής "ισπανικής σχολής", της σχολής του Ίσκο, Τιάγκο Αλκάνταρα, Μουνιαϊν, Ιγιαραμέντι. Με άλλα λόγια, διαθέτει αυτό το αέρινο στυλ με την μπάλα και στην τεχνική παίρνει τουλάχιστον άριστα.

Επίσης, η πάσα του είναι "καλλιτεχνική" και πολύ εύστοχη. Θυμίζει τον προκάτοχό του, Τσάμπι Αλόνσο.

Άλλο ένα κοινό τους σημείο είναι ότι και οι δύο μπορούν να πάρουν την μπάλα πρώτοι από τον τερματοφύλακα και να αρχίσουν την ανάπτυξη. Το κέντρο της Ρεάλ, των Αλόνσο και Μόντριτς, είναι πιθανώς το καλύτερο στο φετινό πρωτάθλημα και αν ο Γκαθτανιάγα συνεχίσει να κινείται έτσι και να ωριμάζει με βάση τον Αλόνσο τότε θα ανεβάσει κι άλλα σκαλιά την ομάδα του.

Οι δύο ποδοσφαιριστές παρουσιάζουν και διαφορές. Ο Αλόνσο είναι πιο "ηγέτης" στο παιχνίδι του και είναι περισσότερο συγκεντρωμένος. Επιπλέον, είναι περισσότερο ψύχραιμος αφού ο Γκαθτανιάγα χάνει ορισμένες φορές τον έλεγχο και παρουσιάζει τα νεύρα του. 

Και οι δύο μέσοι έχουν δοκιμαστεί σε τριάδα στα χαφ. Μέχρι στιγμής, ο Αλόνσο φαίνεται πως τα καταφέρνει καλύτερα (Αλόνσο, Κεντίρα, Μόντριτς) από τον ταλαντούχο Γκαθτανιάγα (Γκαθτανιάγα, Θουρουτούθα, Ελουστόνδο), ωστόσο, το δείγμα του δεύτερου είναι πολύ μικρότερο.

Ένα συν του 22χρονου ποδοσφαιριστή είναι ότι είναι ιδιαίτερα γρήγορος, συντριπτικά πιο γρήγορος από τον Τσάμπι. 

Η Ρεάλ Σοσιεδάδ πιστεύει πολύ στον μικρό. Χωρίς "ψήσιμο", ρίσκαρε να τον χρησιμοποιήσει σε τρία πολύ επικίνδυνα ματς όπως με την Μπάγερν Λεβερκούζεν, την Μπαρτσελόνα και την Ατλέτικο Μαδρίτης. Ο Γκαθτανιάγα θα μπορούσαμε να πούμε πως διασώθηκε από την τριπλέτα ηττών και δίνει όραμα για το μέλλον.

Πριν τον Γκαθτανιάγα, άλλος ένας χαφ ανέβηκε από τις ακαδημίες, ο Ρος. Ωστόσο, η εικόνα του πρώτου είναι εμφανώς πιο μεστή και προβάλλεται πως ήρθε για να μείνει.