Ο βασανισμός της μπάλας. Αγγλία 0-0 Ιταλία (πεν. 2-4)

Το θέαμα θυσιάστηκε στο Κίεβο με στόχο την πρόκριση. Ένα ματς που το χαρακτήρισε η σκοπιμότητα διεξήχθη ανάμεσα σε Αγγλία και Ιταλία. Δύο ομάδες που μοιάζουν στην τακτική προσπαθούσαν 120' λεπτά να βρουν την αχίλλειο πτέρνα της άλλης και το 0-0 στα πρώτα 90' αποτυπώνει πλήρως την εικόνα του παιχνιδιού. Όπως και στα προηγούμενα παιχνίδια,στους ομίλους,έτσι και στο συγκεκριμένο ματς Χότζον και Πραντέλι έπαιξαν μετρημένα χωρίς να ρισκάρουν και ειδικά η πλευρά των Άγγλων προτίμησε να ρίξει το βάρος στην αμυντική λειτουργία. Αν και η Ιταλία, σίγουρα, δεν είναι της άποψης πως ''η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση'',όπως παραδείγματος χάρη συμβαίνει στον τρόπο παιχνιδιού της Σουηδίας,δημιούργησε φάσεις και είχε σε αρκετές περιπτώσεις την ευκαιρία να προηγηθεί στο σκορ. Η μπάλα δεν την έκανε το χατίρι και, τελικά,η νίκη της κρίθηκε στην ψυχοφθόρα διαδικασία των πέναλτι. Ο Πραντέλι παρέμεινε αήττητος από την στιγμή που παρέλαβε τα ηνία της Σκουάντρα Ατζούρα (το 2010) και τα στατιστικά καταγράφουν 9 νίκες και 5 ισοπαλίες. Παράλληλα,αξίζει να σημειωθεί πως η Αγγλία έχει κερδίσει μόνο την μία από τις τελευταίες δέκα αναμετρήσεις της κόντρα στην Ιταλία,πράγμα που φέρνει τα λιοντάρια σε δύσκολη θέση. Σχετικά με το ματς που έλαβε χώρα στην πρωτεύουσα της Ουκρανίας,η επιλογή του Χότζον να κρατήσει τον Μίλνερ ως βασικό στην δεξιά πτέρυγα προβάλλει ξεκάθαρα και τις σκέψεις του και τον αμυντικό προσανατολισμό που ήθελε να ακολουθήσει. Τσάμπερλεϊν και Γουόλκοτ έκατσαν στον πάγκο και ένας από τους δύο αναμφίβολα θα χρησιμοποιούταν στο δεύτερο μέρος για να κλέψει η Αγγλία την νίκη. Διαφοροποιήσεις στις άλλες θέσεις των δύο ομοσπονδιακών συγκροτημάτων δεν υπήρχαν παρά μόνο η αναγκαστική λύση του Πραντέλι να περάσει δίπλα στον Μπονούτσι τον Μπαρζάλι,στην θέση του τραυματία από το ματς με την Ιρλανδία Κιελίνι. H Iταλία επιθυμούσε να πάρει από νωρίς το προβάδισμα και να πιάσει στον ύπνο την αντίπαλό της αλλά το δυνατό σουτ του Ντε Ρόσσι στο 3' από τα 20 μέτρα χτύπησε στο κάθετο δοκάρι του Χαρτ. Ένα λεπτό αργότερα,ο Τζόνσον προσπάθησε να ανοίξει το σκορ αλλά ο Τζίτζι Μπουφόν έδειξε ψυχραιμία και απέκρουσε το επικίνδυνο αλλά αδύναμο σουτ του δεξιού μπακ της Λίβερπουλ. Στην συνέχεια,η Ιταλία ανέλαβε τον έλεγχο του αγώνα και με πρωτοστάτες τους Πίρλο και Μοντολίβο,στο δημιουργικό κομμάτι,προσπαθούσε να διασπάσει την αντίπαλη άμυνα και να προηγηθεί πριν το 45'. Ξεχώρισε και πάλι,ειδικά στο πρώτο ημίχρονο,ο άσσος της Γιουβέντους που ήταν ο παίχτης που θα έπαιρνε την μπάλα από την άμυνα αλλά και αφού θα την μοίραζε,συνήθως,θα την ξαναέπαιρνε όταν περνούσε την γραμμή του κέντρου. Η Ιταλία στηρίζει πολλά στις εκλάμψεις και στην οργανωτική σκέψη του 32χρονου μέσου. Ο Μπαλοτέλι είχε δύο μεγάλες ευκαιρίες να πετύχει το πρώτο γκολ του ματς, όμως, στην πρώτη χρονικά περίπτωση το σουτ του σταμάτησε ο συμπαίκτης του στην Μάντσεστερ Σίτι,Τζόλεον Λέσκοτ,ενώ στην δεύτερη, την προσπάθεια του απέκρουσε σχετικά άνετα ο Τζο Χαρτ.

Τα δύο μπακς των Ατζούρι,όπως φάνηκε,Αμπάτε και Μπαλζαρέτι,μετατρέπονταν στις επιθέσεις της ομάδας τους σε εξτρέμς αποτελώντας δύο εξτρά παίκτες στην προσπάθεια για το γκολ. Ο Γουέιν Ρούνεϊ,από την άλλη,έπαιζε σε ελεύθερο ρόλο όταν η Αγγλία προωθούταν,πλησιάζοντας αρκετές φορές κοντά στα χαφ για να μαζέψει την μπάλα. Και στα δύο ημίχρονα,στοιχείο που ίσχυε και στους προηγούμενους αγώνες των λιονταριών,το σύνολο του Χότζον βασιζόταν στις αντεπιθέσεις και οι δύο φορ της,Ρούνεϊ και Γουέλμπεκ,έμεναν πίσω από την γραμμή του κέντρου όποτε η ομάδα τους αμυνόταν. Ο λόγος της προτίμησης στον Γουέλμπεκ είναι ότι ο επιθετικός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ μεταβιβάζει πιο αποτελεσματικά την μπάλα όταν η Αγγλία έχει την κατοχή της και επιχειρεί να επιτεθεί, από τον παίχτη της Λίβερπουλ,Άντι Κάρολ,που κάνει αρκετά συχνά λάθος στις κοντινές πάσες. 4-13 τα σουτ μέχρι την ανάπαυλα,ωστόσο,αυτά που κατέληξαν στο τέρμα από την πλευρά των τυπικά φιλοξενούμενων ήταν, μόλις, 3.

Στο δεύτερο ημίχρονο ήμασταν στο ίδιο έργο θεατές και όλα συνηγορούσαν πως το παιχνίδι θα πάει στην παράταση και πως θα είναι το πρώτο ματς στην διοργάνωση που θα λήξει στον κανονικό χρόνο 0-0. Ο Γουόλκοτ πέρασε στον αγώνα αντί του Μίλνερ,όπως αναμενόταν,αλλά δεν είναι ''κάθε μέρα πασχαλιά'' και δεν κατάφερε ''να βγάλει το φίδι από την τρύπα''. Το τέμπο έπεσε ιδιαίτερα πολύ μετά το 70' και την Ιταλία να έχει τις περισσότερες φάσεις. Τα δεδομένα του πρώτου ημιχρόνου στους υπόλοιπους τομείς δεν άλλαξαν. Η Ιταλία προσπαθούσε να χτυπήσει με έξυπνη μπαλιά από τον άξονα ενώ η Αγγλία μετέφερε κατά βάση το παιχνίδι της στην αριστερή πτέρυγα. Γιανγκ και Τζόνσον παρουσιάστηκαν σε αυτόν τον αγώνα βελτιωμένοι συγκριτικά με εκείνους του ομίλου. Μία και μία οι μεγάλες ευκαιρίες για Ιταλία και Αγγλία. Πρωταγωνιστές τους οι Ντε Ρόσσι,που δεν μπόρεσε να να σκοράρει αμαρκάριστος και από κοντινή απόσταση στο 48',και Ρούνεϊ,που δοκίμασε ψαλιδάκι στο 93' μέσα από την καρδιά της ιταλικής άμυνας για να νικήσει τον Μπουφόν. Ο διαιτητής Προένσα περίμενε τους παίχτες να προετοιμαστούν για τα επόμενα 30 λεπτά της παράτασης. Και πάλι οι δύο ομάδες εμφανίστηκαν νωθρές και ειδικά ο Χότζον σίγουρα πιστεύει στην παροιμία ''φύλαγε τα ρούχα σου και ας έχεις τα μισά''. Το διάστημα αυτό μέχρι τα πέναλτι πέρασε και δεν ακούμπησε και όλα θα κρινόντουσαν από τα 11 βήματα. Σε εκείνο το σημείο ξύπνησαν και οι οπαδοί αφού η διαδικασία αυτή θα τους προσέφερε λίγα λεπτά αγωνίας. Εύστοχοι στα πέναλτι ήταν οι: Μπαλοτέλι,Τζέραρντ,Ρούνεϊ,Πίρλο,Γιανγκ,Νοτσερίνο και Ντιαμάντι ενώ αστόχησαν οι: Μοντολίβο,Γιανγκ και Άσλεϊ Κόουλ. Η Ιταλία άξιζε με βάση την εικόνα του αγώνα την πρόκριση αλλά κάνοντας και τον συνήγορο του διαβόλου θα ήταν μαγκιά άμα περνούσε η Αγγλία με αυτό τον τρόπο και η ευθύνη θα έπεφτε στην Σκουάντρα Ατζούρα που επί 120 λεπτά δεν μπορούσε να μετουσιώσει ένα από τα 35 συνολικά σουτ της σε γκολ. Γιατί η αμυντικογενής Τσέλσι ήταν αυτή που κέρδισε το Τσάμπιονς Λιγκ του 2012 και όχι η Μπάγιερν που είχε την συντριπτική υπεροχή στον αγώνα...

Τζο Χαρτ και Τζόλεον Λέσκοτ άφησαν,δίκαια, τρομερές εντυπώσεις με την παρουσία τους στο ματς. Ο πρώτος ήταν εκεί όποτε έπρεπε και κράτησε με νύχια και με δόντια το 0-0 παρά τα 20 σουτ προς την εστία του που πραγματοποίησαν οι Ιταλοί. Δέχτηκε μόνο τρία γκολ στην διοργάνωση. 
Ο Λέσκοτ,επίσης,με την δύναμη και τις γρήγορες αντιδράσεις του συνέβαλε τα μέγιστα για να κρατηθεί ανέπαφη η εστία των λιονταριών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το τάκλιν του στο σουτ του Μπαλοτέλι,φάση στην οποία έδειξε ιδιαίτερο σθένος. Ο Τζέραρντ,ωστόσο,δεν βρέθηκε σε τόσο καλή μέρα και δεν πήρε την ομάδα στις πλάτες του όταν η μπάλα έκαιγε. Δεν έκανε την παραπάνω ενέργεια όταν η Αγγλία τον χρειαζόταν. Ο Πίρλο,για άλλη μια φορά,μάγεψε με τις ενέργειές του και αποτελεί καλλιτέχνη του γηπέδου. Ανοίγματα χώρων,σωστές κοντινές πάσες,πετυχημένα κατεβάσματα της μπάλας και μία κάθετη πάσα-δηλητήριο στον Μπαλοτέλι που θα μπορούσε να οδηγήσει άνετα στο 1-0,στην φάση που αναφέρθηκε προηγουμένως. Κάτι που πρέπει να σημειωθεί είναι πως από το παιχνίδι της Ιταλίας έλειπε το ξεπέταγμα του Κασάνο που ήταν μέτριος και,ορθά, αντικαταστάθηκε στο 78'. Η Ιταλία θα αντιμετωπίσει στον ημιτελικό την Γερμανία.

Τα λιοντάρια τρώνε όλο το φαγητό τους. Αγγλία 1-0 Ουκρανία.

Ο Χότζον τον χαρακτήρισε ως τον Πελέ της Αγγλίας πριν το παιχνίδι του ομοσπονδιακού συγκροτήματος κόντρα στην Ουκρανία. Και εκείνος τον δικαίωσε για την φιλοφρόνηση σκοράροντας το νικητήριο γκολ της Αγγλίας,που δεν την έμπλεξε σε προβλήματα και ενδεχόμενο αποκλεισμού. Ο λόγος,φυσικά,για τον Γουέϊν Ρούνεϊ που επέστρεψε δριμύτερος μετά τον τραυματισμό και λύτρωσε την ομάδα του με το τέρμα που πέτυχε για το τελικό 1-0. Κάτι ήξερε ο τεχνικός της Αγγλίας και τον συμπεριέλαβε στην αποστολή του Euro,γνωρίζοντας τις επιπτώσεις,δηλαδή,ότι ο επιθετικός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ θα απουσίαζε από τα πρώτα δύο ματς του ομίλου. Αυτό όπως φάνηκε δεν στοίχισε άμεσα τα λιοντάρια αφού σημείωσαν μία νίκη και μία ''αβλαβή'' ισοπαλία σε ισάριθμους αγώνες και με την επικράτηση επί των Ουκρανών κέρδισαν την πρώτη θέση του ομίλου με τον Χότζον να θεωρεί πως η εθνική Αγγλίας έκανε την υπέρβαση,όπως δήλωσε μετά το τέλος του ματς. Οι δύο πλευρές είχαν συναντηθεί στο παρελθόν μόνο σε δύο επίσημα ματς, για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006,όπου Ουκρανοί και Άγγλοι πήραν από μία νίκη. Στις 19 Ιουνίου του 2012 έμελλε να ξανασυναντηθούν όπως και θα ξαναγίνει για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2014 καθώς κληρώθηκαν στον ίδιο γκρουπ. Στο Ντόνετσκ έγινε μεγάλη μάχη με την Αγγλία να είναι ικανοποιημένη με την ισοπαλία και να προκρίνεται ενώ οι οικοδεσπότες χρειάζονταν οπωσδήποτε την νίκη για να περάσουν στους 8.Ο τραυματισμός του Σεφτσένκο στο γόνατο ήταν τρομερό πλήγμα για τον Μπλαχίν και την τακτική του προσέγγιση ξεκινώντας στην θέση του τον Μιλιέφσκι. Από την άλλη πλευρά,ο ομοσπονδιακός τεχνικός της Αγγλίας ξεκίνησε στην δεξιά πτέρυγα και πάλι τον Μίλνερ,αφήνοντας στον πάγκο τον φορμαρισμένο Γουόλκοτ προκαλώντας αντιδράσεις.

Στο πρώτο μέρος,η Ουκρανία έδειχνε πως είχε την διάθεση να πλησιάσει τα αντίπαλα καρέ και να πετύχει ένα γκολ-δηλητήριο. Είχε τις φάσεις με το μέρος της,όμως ο Ρούνεϊ ήταν εκείνος που έχασε την μεγαλύτερη ευκαιρία στα 45 λεπτά μέχρι την ανάπαυλα για να ανοίξει το σκορ. Ο Άσλεϊ Γιανγκ βρήκε αμαρκάριστο με μακρινή σέντρα μέσα στην μεγάλη περιοχή τον 26χρονο ποδοσφαιριστή,όμως, η κεφαλιά του στο 28' πέρασε απελπιστικά άουτ. Η Ουκρανία παρουσίασε παρόμοιο πρόσωπο με το παιχνίδι κόντρα στην Γαλλία,αφού πλησίαζε συχνά την αντίπαλη άμυνα αλλά κανένας παίχτης ''δεν έβγαζε τα κάστανα από την φωτιά'',δοκιμάζοντας ένα σουτ που θα έφερνε το πολυπόθητο γκολ. Οι προσωπικές μονομαχίες δεν ήταν πολλές καθώς οι δύο ομάδες επιδίωκαν να κλέψουν την μπάλα μετά από αποτελεσματική άμυνα ώστε να βγουν στην αντεπίθεση,ειδικά από πλευρά Αγγλίας. Έτσι,το βάρος δεν έπεφτε στο χώρο του κέντρου,το οποίο περνούσαν οι μεσοεπιθετικοί και οι επιθετικοί των ομάδων με σχετική ευκολία,αλλά στο πόσο αποτελεσματικά θα δρούσε η αμυντική λειτουργία.

Στο 28' μπορεί να μην μάτωσε τα δίχτυα,ωστόσο, στο 48' ήταν εκεί για να βάλει τους Άγγλους μπροστά στο σκορ. Μετά από μία θεωρητικά ακίνδυνη πάσα του Τζέραρντ,ο Πιάτοφ δεν μπόρεσε να κρατήσει την μπάλα επιτυχώς, με αποτέλεσμα να καταλήξει στα πόδια του Ρούνεϊ που καιροφυλακτούσε και δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη. 

Στο 61' η Ουκρανία προσπάθησε να απαντήσει με κεφαλιά του επιθετικού της Ντιναμό Κιέβου,Μιλιέφσκι,τον οποίο είχε ξεχάσει η άμυνα. Παρόλα αυτά,δεν κατάφερε να ισοφαρίσει από κοντινή απόσταση,αν και βάσει των κανόνων ήταν οριακά οφσάιντ που ποτέ δεν σφυρίχτηκε. Ένα λεπτό αργότερα,ο βοηθός διαιτητή,πάλι ήταν εκτός αγώνα,και δεν κατοχύρωσε πασιφανές γκολ των Ουκρανών και,πιο συγκεκριμένα,τέρμα που έπρεπε να πιστωθεί σε σουτ του Ντέβιτς. Η αυτοθυσία του Τέρρι για να σώσει την ομάδα του,σίγουρα,αξίζει συγχαρητήρια,όμως,αυτό δεν αναιρεί την εγκυρότητα του γκολ. Η φάση αυτή,κυρίως, έβγαλε από τα ρούχα του τον Μπλαχίν ο οποίος στην συνέχεια αναρωτιόταν για το που χρειάζονται οι πέντε διαιτητές,προβάλλοντας την δίκαιη απογοήτευσή του.

Η Αγγλία,μετά το 1-0,δεν άλλαξε προσανατολισμό στο παιχνίδι της ακολουθώντας πιστά το πλάνο του πρώτου ημιχρόνου. Όλοι οι παίχτες αμύνονταν με στόχο την πρόληψη πιθανού γκολ,αφού θεωρείται καλύτερη από την καταστολή. Παράλληλα,το πλάνο αυτό του Χότζον βοηθούσε στο να βγαίνουν οι παίχτες του πιο γρήγορα στην αντεπίθεση, με 10 ποδοσφαιριστές να συμβάλλουν στην ανάπτυξη, με τον υψηλόσωμο Γουέλμπεκ,ωστόσο,να έχει εμφανές πρόβλημα να προσαρμοστεί. Επιπρόσθετα,παρόλο που ο Κάρολ σημείωσε τέρμα απέναντι στην Σουηδία δεν επιλέχτηκε για να ξεκινήσει στο ματς με ενδεχόμενη αιτία το σύνολο εύστοχων πασών στο προηγούμενο παιχνίδι. Μόνο οι 19 από τις 41 είχαν αποδέκτη,γεγονός που αναμφίβολα προβληματίζει τον τεχνικό των λιονταριών. Είναι ανάγκη στο σύστημα που ακολουθεί,ακόμα, και ο βαρύς επιθετικός να μεταβιβάζει σωστά την μπάλα. Μετρημένα και συνετά συνέχισαν στο παιχνίδι οι Άγγλοι που διασφάλισαν το 1-0 χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία αφού μετά το 62' οι Ουκρανοί δεν ξαναπάτησαν με προϋποθέσεις περιοχή και δοκίμαζαν,κατά βάση,μακρινά σουτ που δεν ανησύχησαν τον Χαρτ.

Ο συγκεκριμένος αγώνας μέχρι στιγμής είναι ο μόνος που δεν υπήρξαν ξεκάθαροι πρωταγωνιστές. Ο Τζέραρντ θα μπορούσε να θεωρηθεί πως έκανε καλό παιχνίδι αφού έβγαλε την ασσίστ για το 1-0 ενώ,ταυτόχρονα,έδινε ώθηση με τις ηγετικές του ικανότητες και στους υπόλοιπους συμπαίκτες του. Ο Ρούνεϊ με το γκολ του έδωσε υποσχέσεις για το μέλλον ενώ μεγάλη απογοήτευση για την Αγγλία και στους τρεις αγώνες που έλαβαν χώρα έχει αποδειχτεί ο άνευρος Γιανγκ. Τα λιοντάρια στηρίζουν πολλά στην παρουσία του και πρέπει να περιορίσει τις λάθος πάσες του ανεβάζοντας και την γενικότερη απόδοσή του ενόψει της κρίσιμης συνέχειας. Επιπλέον,μεγάλη ευκαιρία αποτέλεσε το συγκεκριμένο ματς για τους Γιαρμολένκο και Κονοπλιάνκα να πάρουν την ομάδα στις πλάτες τους,πράγμα που ποτέ δεν έγινε και πόνεσε τους συμπατριώτες τους. Οι περισσότερες ενέργειες γύρω από την αντίπαλη εστία ξεκινούσαν ή τέλειωναν από τα πόδια τους,ωστόσο,η έλλειψη καθαρού μυαλού δεν τους βοήθησε να διακριθούν. Τέλος,χρειάζεται οπωσδήποτε να ειπωθεί πως το Αγγλία-Ουκρανία ίσως και να ήταν και το τελευταίο ματς του ''Σέβα'' με το εθνόσημο της χώρας του,του πρώτου σκόρερ με 48 γκολ στην ιστορία των μπλε-κίτρινων.

Κι όμως Αγγλία-Γαλλία συμμαχία! 1-1 και μοιρασιά!

Μετά το ευνοϊκό 1-1 ανάμεσα σε Ισπανία και Ιταλία οι ομάδες των Μπλαν και Χότζον τα βρήκαν στην ισοπαλία και θα επιδιώξουν να καθαρίσουν την μπουγάδα στα υπόλοιπα δύο ματς. Τα έκαναν πλακάκια με το δεύτερο ημίχρονο να είναι διαδικαστικού χαρακτήρα και ειδικά την Αγγλία να περιμένει πως και πως το τελικό σφύριγμα του διαιτητή. Μπορεί στο πρώτο ημίχρονο οι δύο πλευρές να κυνηγούσαν την νίκη αλλά στο δεύτερο σκέφτονταν τους επόμενους αντιπάλους. Το σκορ άνοιξε στο 30' ο Λέσκοτ μετά από εκτέλεση φάουλ του αρχηγού Τζέραρντ με τον κεντρικό αμυντικό της Μάντσεστερ Σίτυ να νικάει στον αέρα τον πανύψηλο Ντιαρά και τον αβοήθητο Γιορίς να βλέπει την μπάλα στα δίχτυα. Η Γαλλία,ωστόσο,δεν είχε πει την τελευταία της λέξη και στο 39' ο Νασρί με δυνατό μακρινό σουτ βρήκε την αριστερή γωνία του τέρματος και έτσι το σκορ μεταβλήθηκε σε 1-1 που διατηρήθηκε και στο δεύτερο μέρος. Ήταν μία απάντηση στην έντονη κριτική των γαλλικών ΜΜΕ στο πρόσωπό του που πίστευαν περισσότερα στον φορμαρισμένο Μπεν Αρφά αλλά τελικά ο 24χρονος άσσος ήταν αυτός που λύτρωσε τους τρικολόρ. Η Αγγλία μπορεί να μην κέρδισε,ωστόσο, συνέχισε την παράδοση να μην χάνει ποτέ στις 11 Ιουνίου. Η προϊστορία δεν ήταν ο μόνος λόγος που έφερε αυτό το σχετικά θετικό αποτέλεσμα αφού το κατενάτσιο που έπαιξαν τα λιοντάρια τα βοήθησε να κερδίσουν άνετα τον ένα βαθμό.

Τα 45 λεπτά μετά την ανάπαυλα,θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως ανάξια σχολιασμού αφού συνολικά οι ποδοσφαιριστές αντάλλαζαν μπαλιές μεταξύ τους,κάνοντας και συντήρηση δυνάμεων, και τον Χαρτ να κάνει συνεχώς καθυστερήσεις. Οι περισσότερες κινήσεις των παιχτών της Γαλλίας γινόντουσαν στο μεσοδιάστημα μεταξύ κέντρου και επίθεσης με την τελικά πάσα ωστόσο να είναι στην πλειονότητα των περιπτώσεων ανεπιτυχής. Ο Καμπάιγ άφησε θετικές εντυπώσεις με τα μέτρα που κέρδιζε και τον τσαμπουκά που έδειξε ενώ ο παρτενέρ του Ντιαρά φάνηκε όχι τόσο δυναμικός όσο συνηθίζει στην Μαρσέιγ. Η μεγάλη απογοήτευση από πλευράς Γάλλων ήταν ο Φλοράν Μαλουντά που έκανε την ομάδα του να μοιάζει πως παίζει με 10 παίχτες. Από την άλλη πλευρά,ο Τσάμπερλεϊν όπως και στον αγώνα εναντίον του Βελγίου παρουσίασε απειρία και πρόβλημα στην τελική πάσα αφού δεν βγαίνουν οι αυτοματισμοί ανάμεσα στον νεαρό επιθετικό χαφ και στους Γιανγκ και Γουέλμπεκ με αποτέλεσμα να παράγονται με δυσκολία ολοκληρωμένες επιθέσεις. Ο Γουέλμπεκ,επίσης,είχε προβλήματα στο παιχνίδι με πλάτη αφού όποτε το επιχειρούσε οι αντίπαλοι του τού τσιμπούσαν εύκολα την μπάλα σε χρόνο dt. Η σκοπιμότητα του αγώνα,βέβαια,δεν συμβάλλει στο να γίνει ασφαλής κριτική αφού σε πολλά λεπτά το ματς φαινόταν φιλικό. Μπορεί τα σουτ που δοκίμασαν οι Γάλλοι να ήταν σχεδόν τριπλάσια από αυτά των Άγγλων αλλά και οι δύο νιώθουν επαναπαυμένοι με το τελικό σκορ.