Γκαγιά| Ο νέος "Μπερνάτ" στο προσκήνιο! Αφιέρωμα

Η Βαλένθια πούλησε τον Μπερνάτ έχοντας συναίσθηση των δυνατοτήτων της. Το ανερχόμενο αστέρι των νυχτερίδων λέγεται Χοσέ Γκαγιά (Jose Gaya) και θα καλύψει επάξια την κενή θέση!

Με βάση τις πρώτες του εμφανίσεις με την ασπρόμαυρη φανέλα (2014/2015), ο Γκαγιά θα μπορούσε να θεωρηθεί φαινόμενο. Παίζει στο Μεστάγια σαν να είναι από χρόνια γνώριμος, σε τέτοιο βαθμό που σε συγκλονίζει. Ίχνος άγχους!

Διαθέτει όλα τα στοιχεία που χαρακτήριζαν και τον Μπερνάτ. Ταχύτητα, Ντρίμπλα, σύγκλιση προς το κέντρο (πολύ βασικό για επιθετικογενή ομάδα). Επίσης, ο νεαρός αριστερός μπακ (αριθμός 31) έχει πολύ όμορφη σέντρα προς την μεγάλη περιοχή. Τόσο με καμπύλη όσο και χωρίς, εξαιρετικός.

Επίσης, είναι "τσαμπουκάς" κάτι που δεν διακατείχε ο Χουάν Μπερνάτ (Juan Bernat). 

Αναμφίβολα, η Βαλένθια του Πίτερ Λιμ θα κερδίσει πολλά χρήματα και το επόμενο καλοκαίρι. Ο Γκαγιά αναμένεται να πάρει μεταγραφή, όπως και ο προκάτοχός του (10 εκατομμύρια ευρώ έδωσε η Μπάγερν Μονάχου).

Στην ίδια κατηγορία ικανών νεαρών μπακς ανήκει εκτός από τους Γκαγιά και Μπερνάτ, ο Αλμπέρτο Μορένο (Alberto Moreno) της Λίβερπουλ.

Η Βαλένθια είχε δημιουργήσει και τον σημερινό world - class παίκτη, Ζόρντι Άλμπα (Jordi Alba).

Buy Shirt?

Οι σημειώσεις μου από το Μπαρτσελόνα - Σέλτικ.

Α' μέρος:

• Σε διπλή ζώνη άμυνας η Σέλτικ. 3 πίσω, 4 μπροστά.
• Ο Σαμαράς γκολ από στημένη φάση. Η Σέλτικ έβγαλε χρυσάφι στην πρώτη της ευκαιρία.
• Η Μπαρτσελόνα ελέγχει κλασσικά τον ρυθμό.
• Ο Σονγκ,ο κινητήριος μοχλός της Μπάρτσα.
• Τα βρίσκει σκούρα στην δεύτερη ζώνη άμυνας η Μπάρτσα.
• Δεν διστάζουν να κάνουν φάουλ οι παίχτες της Σέλτικ.
• Πολύ καλός ο Μπράουν. Υπάρχει αλληλοκάλυψη στα λάθη της Σέλτικ.
• Η Σέλτικ διδάσκει μαθήματα αμυντικού προσανατολισμού.
• Η Μπαρτσελόνα περιορίζεται στα στημένα και η αδράνειά της φαίνεται από το ότι επιχειρεί μακρινά σουτ.
• Η Μπαρτσελόνα δεν βρίσκει διαδρόμους.
• Μαγική συνεργασία της Μπαρτσελόνα σε timing που χαρίζει νίκες. Ο Τσάβι στον Ινιέστα και γκολ. 1-1 προς το παρόν.

Β' μέρος: 

• Ο Γουενιάμα είναι εκείνος που βγάζει το φίδι από την τρύπα για την Σέλτικ.
• Ο Φόρεστ αποδεικνύεται χρυσή αλλαγή χωρίς να βάλει γκολ. Έχει αναστατώσει την Μπάρτσα από τα δεξιά.
• Ινιέστα καλός. Σάντσεζ πολύ μέτριος.
• Εκπληκτικός Φόρστερ.
• Πολλά τα 4 λεπτά καθυστερήσεων.
• Γκολ του Άλμπα. Συγχαρητήρια στον Λέννον για την τακτική του. Η καλύτερη Μπάρτσα πήρε τη νίκη.

My notes from Barcelona - Celtic.

First half:

• Celtic plays with two defensive lines. 3 players behind, 4 in front of them.
• Samaras scored a goal after a free-kick. Celtic did the best in their unique chance.
• Barcelona controls the rythm of the game.
• Song,the defensive playmaker of Barca.
• Barca can't cope with the second defensive line of Celtic.
• The players of Celtic don't hesitate to make fouls.
• Very good performance from Brown. The players of Celtic cover with their game the errors of their teammates.
• Celtic teaches lessons of defensive way of playing.
• Barcelona makes chances from free-kicks. Barcelona is akward and that is shown from the fact that it attempts to make long-range shoots.
• Barcelona doesn't find paths to get through the defence of Celtic.
• Magical combination of Barcelona in the correct timing to take the win. Xavi to Iniesta and goal. 1-1 until now.

Second half:

• Wanyama is the ''rambo'' of Celtic,the player who does the tough work.
• Forrest proves to be the golden change without scoring a goal. He has made troubles in Barcelona in the right side.
• Good performance from Iniesta. Sanchez doesn't have the best game of his career.
• Fantastic Forster.
• The four delay minutes are too much for this game.
• Goal from Alba. Congratulations to Lennon for his tactic. The better Barca took the win.

Ρώτησα τα μάτια μου τι έχουν και πονάνε... Πορτογαλία 0-0 Ισπανία (πεν. 2-4)

Ήταν το ματς που οι πιο πολλοί φίλαθλοι στο 90' σταμάτησαν να βλέπουν,ζώντας ήδη αρκετά λεπτά βασανιστικών στιγμών. Λίγοι ήταν οι θαρραλέοι που άντεξαν να δουν και τα πέναλτι αφού ήταν σχεδόν,βέβαιο,πως στην παράταση δεν θα άλλαζε κάτι. Οι θεατές θα παρακολουθούσαν έναν αγώνα με suspense και διακυμάνσεις στο σκορ μόνο αν η Πορτογαλία πετύχαινε πρώτη γκολ. Κάτι τέτοιο δεν έγινε και η Σελεσάο ''αποτελείωσε'' τον κόσμο με την εμφάνισή της μετά και το μαρτυρικό Πορτογαλία 0-1 Γερμανία. Η Πορτογαλία είχε χτίσει μία πολύ καλή παράδοση απέναντι στους φούριας ρόχας αφού στα τελευταία 12 παιχνίδια μεταξύ τους είχε χάσει μόλις 2 φορές. Μάλιστα, το συντριπτικό 4-0 που γνώρισαν οι δεύτεροι σε φιλικό τον Νοέμβριο του 2010,τους είχε πονέσει αρκετά. Επίσης,η νίκη με 0-1 των Πορτογάλων απέναντι στους γείτονες τους στο Euro 2004, τους οποίους οδήγησε στον αποκλεισμό, ήταν δύο αρκετά σοβαροί λόγοι για να ζητήσουν οι Ισπανοί την εκδίκηση και, έστω από την διαδικασία των πέναλτι,το κατάφεραν. Αξίζει να σημειωθεί πως η Ισπανία πάει,πλέον,στον τελικό έχοντας δεχτεί μόνο ένα γκολ στα 5 ματς που έχει δώσει στο Euro 2012 και αυτό το σημείωσε η Ιταλία στο πρώτο παιχνίδι του ομίλου τους.

Η ομάδα του Πάουλο Μπέντο παρατάχθηκε στον ημιτελικό κόντρα στους πρωταθλητές κόσμου του 2010,χωρίς αλλαγές. Απλά,χρειάζεται να τονιστεί πως προτίμησε στην θέση του φορ τον Αλμέιδα αντί των Ποστίγκα και Ολιβέιρα. Από την άλλη πλευρά,ο Βιθέντε Ντελ Μπόσκε προέβη στο να χρησιμοποιήσει τον Νεγρέδο,πράγμα που σίγουρα εξέπληξε. Αντί,δηλαδή,να διαλέξει την πολυδοκιμασμένη τακτική 4-6-0, η τελική του επιλογή ήταν το 4-2-2-1. Και πάλι,όμως,έδειξε να το παίρνει πάνω του αφού και σε αυτή την περίπτωση το αναμενόμενο θα ήταν να βάλει τον Τόρρες. Πιθανώς,η μέτρια απόδοση του παίχτη της Τσέλσι απέναντι στην Κροατία να τον προβλημάτισε. Έτσι,κατέληξε στον άσσο της Σεβίλλης που είναι ιδιαίτερα ταχύς και ταιριάζει στο στυλ της Ισπανίας και στις σκέψεις του προπονητή του.

Η Πορτογαλία μπήκε αποφασισμένη στο παιχνίδι με αυτοσκοπό την νίκη. Ίσως,να είναι και η πρώτη ομάδα μέχρι στιγμής, με αντίπαλο την Ισπανία, που από το πρώτο λεπτό μέχρι το τελευταίο επιδίωκε την νίκη και δεν θα ήταν ευχαριστημένη με κάτι λιγότερο. Έως το 20' ο ρυθμός του αγώνα προέβαλε ευοίωνα στοιχεία για την συνέχεια,πράγμα, ωστόσο, που δεν πήρε σάρκα και οστά. Στο πρώτο ημίχρονο δεν σημειώθηκε καμία μεγάλη ευκαιρία καθώς,ειδικά, η Πορτογαλία και λιγότερο η Ισπανία δημιούργησαν λίγες ολοκληρωμένες φάσεις. Ο Ρονάλντο,έδειχνε πολύ νευρικός και δεν έπαιζε με καθαρό μυαλό το οποίο απαιτούνταν. Συνήθως,η πρώτη ενέργεια του ήταν να σουτάρει όταν έπαιρνε την μπάλα πριν ξεκαθαρίσει ποιες είναι οι επιλογές του. Και ο 27χρονος παίχτης αλλά και ο Νάνι ενώ τυπικά έπαιζαν στις πτέρυγες,κατά βάση,ξεκινούσαν από εκεί και συνέκλιναν προς το κέντρο. Αρκετά αποτελεσματικός ο Νάνι, στο πρώτο μέρος, που βοηθούσε σημαντικά και στην άμυνα. Μόνο ο Αλμέιδα,στην ουσία,δεν γυρνούσε για να μαρκάρει με τους υπόλοιπους 10 να βρίσκονται πίσω από την γραμμή του κέντρου όποτε η Ισπανία έκανε επίθεση. Αντίθετα,όποτε η Πορτογαλία είχε την κατοχή της μπάλας μόνο τα δύο σέντερ-μπακς έμεναν πίσω αφού ακόμα και τα δύο μπακς,Κοεντράο και Περέιρα,φρόντιζαν να περνάνε μπροστά και να συμβάλλουν στην ανάπτυξη. Όσον αφορά το τίκι-τάκα,οι Ισπανοί αντιμετώπισαν πολλά προβλήματα στο να το αποτυπώσουν στο χορτάρι. Τα τρία κεντρικά χαφ,Βελόσο,Μεϊρέλες και Μοουτίνιο,καθώς και οι Νάνι,Ρονάλντο από τα πλάγια δεν έδιναν τον χώρο και τον χρόνο στους αντιπάλους τους για να παίξουν τις πολλές κοντινές πάσες που συνηθίζουν. Στόχος των φούριας ρόχας ήταν να κατεβάζουν την μπάλα πιο πολύ από τα αριστερά,από την πλευρά που έπαιζαν Άλμπα και Ινιέστα,ένα εγχείρημα που αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες. Τσάμπι Αλόνσο και Σίλβα έδειχναν να κινούνται σε ρηχά νερά και τράβηξαν,έτσι,πίσω δημιουργικά την ομάδα τους και,ως συνέπεια,δεν τροφοδοτούσαν ορθά τον Νεγρέδο. Ο τελευταίος έμοιαζε απομονωμένος και χαμένος ανάμεσα στα δύο σέντερ-μπακς,Πέπε και Μπρούνο Άλβες,της Σελεσάο.

Στο δεύτερο ημίχρονο,οι θεωρητικά γηπεδούχοι ήταν και πάλι αυτοί που μπήκαν πιο δυνατά στο παιχνίδι και μέχρι το 60' έλεγχαν τον ρυθμό του. Η πίεσή τους,ωστόσο,δεν απέφερε καρπούς αφού στην τελική προσπάθεια τα χαλούσαν. Για παράδειγμα,παρά το ότι η μπάλα στο 57' και στο 59' βρήκε σε πλεονεκτική θέση τον Αλμέιδα ο επιθετικός της Μπεσίκτας ήταν αδύνατο να σκοράρει δοκιμάζοντας σουτ από τα αριστερά της μεγάλης περιοχής,όπως και χρειάστηκε να κάνει. Οι πάσες που επιζητάει ο Αλμέιδα,με βάση το στυλ του,δεν ήρθαν και αντικαταστάθηκε στο 81' με τον Ολιβέιρα. Αναμφίβολα,θα ήταν πιο πρακτικό να αρχίσει ο δεύτερος στην θέση του επιθετικού ανοίγοντας με το παιχνίδι του κενούς χώρους στους συμπαίκτες του και κρατώντας μπάλα. Ο Αλμέιδα,κάλλιστα,θα μπορούσε να περάσει στα τελευταία λεπτά του αγώνα όταν και οι εξτρέμς θα επιχειρούσαν πιο πολύ σέντρες στα αντίπαλα καρέ,στοιχείο που συμβαδίζει με τον τρόπο παιχνιδιού του. Από το 60' μέχρι το 90',οι φούριας ρόχας επέβαλλαν τον ρυθμό τους σε ένα χρονικό σημείο που οι Πορτογάλοι δεν ήθελαν να ξοδέψουν άλλες δυνάμεις και περιορίζονταν αποκλειστικά στις αντεπιθέσεις. Έτσι,έλαβε χώρα και η σημαντικότερη φάση στο δεύτερο μισό όταν η πλευρά του Πάουλο Μπέντο πέρασε αστραπιαία το κέντρο,μετά από κακό χτύπημα φάουλ του Αλόνσο. Ο Μεϊρέλες μεταβίβασε την μπάλα την σωστή στιγμή στον Ρονάλντο που είχε την ευκαιρία να κλειδώσει την νίκη,όμως,το σουτ του έφυγε απελπιστικά άουτ.

Η Ισπανία στην παράταση είχε τον πρώτο λόγο και έπαιζε στο μισό γήπεδο την αντίπαλό της. Η Πορτογαλία,σαφώς,είχε ξεμείνει από αντοχή και,κυρίως, απομάκρυνε για 30 λεπτά την μπάλα μη έχοντας άλλη επιλογή πέρα από τα πέναλτι. Η ομάδα του Ντελ Μπόσκε δεν ρίσκαρε για να χτυπήσει το ματς και διαδραμάτισε βαρυσήμαντο ρόλο το γεγονός ότι είχε κάνει και τις τρεις αλλαγές πριν την λήξη της κανονικής διάρκειας. Στο 103' πραγματοποιήθηκε και η πιο απειλητική φάση του ματς όταν ο Ινιέστα από την καρδία της άμυνας δεν κατόρθωσε να νικήσει τον Ρουί Πατρίσιο. Καταπληκτική προσπάθεια και πάσα είχε κάνει προηγουμένως ο Πέδρο που αναστάτωσε τους προσωπικούς αντιπάλους του με τις τρίπλες του. Το 0-0 παρέμεινε μέχρι το 120' και όλα θα λυνόντουσαν στα πέναλτι. Οι παίχτες που ευστόχησαν ήταν οι: Ινιέστα,Πέπε,Πικέ,Νάνι,Ράμος και Φάμπρεγας. Οι ποδοσφαιριστές που δεν βρήκαν δίχτυα ήταν οι: Αλόνσο,Μοουτίνιο και Άλβες. Η Ισπανία κέρδισε,έτσι,το ένα από τα δύο εισιτήρια για τον τελικό και πλέον μένει να δούμε αν θα σπάσει το ρεκόρ. Θα είναι το πρώτο ομοσπονδιακό συγκρότημα που θα έχει κατακτήσει τρεις συνεχόμενους  τίτλους, σε περίπτωση που σηκώσει στον αέρα το τρόπαιο του Euro 2012. Περιμένει να μάθει τον αντίπαλο της ο οποίος θα είναι η Ιταλία ή η Γερμανία,και μετά το Euro 2008 και το Παγκόσμιο Κύπελλο 2010 θα παλέψει για έναν ακόμη στο Κίεβο.

Από την Ισπανία,σίγουρα, ξεχώρισαν δύο παίχτες που την επόμενη αγωνιστική περίοδο,κατά πάσα πιθανότητα, θα είναι και συμπαίκτες. Ο Ζόρντι Άλμπα,που πρέπει να θεωρείται πρώην παίκτης της Βαλένθια και νυν της Μπαρτσελόνα,ήταν εκπληκτικός όπως και στο ματς με την Γαλλία. Τρομερές κούρσες σε όλη την αριστερή πτέρυγα και μεγάλο πάθος στα μαρκαρίσματα επέδειξε ο νεαρός αριστερός μπακ. Με άλλα λόγια,προκάλεσε προβλήματα τόσο στον Νάνι όσο και στον Περέιρα. Ο Ινιέστα ξανά αποτέλεσε έναν από τους καλύτερους στο γήπεδο και παρουσιάζει με την απόδοσή του σταθερότητα. Αναντικατάστατο εργαλείο στην φαρέτρα του Ντελ Μπόσκε που από την αρχή του Euro, σε κάθε του εμφάνιση, προκαλεί τον θαυμασμό των φιλάθλων. Ήταν ο παίχτης, που για άλλη μια φορά, έπαιρνε την πάσα από τον Τσάβι,έτρεχε αρκετά μέτρα και έφερνε κοντά τους συμπαίκτες του στην αντίπαλη άμυνα. Ο Σίλβα δεν πήρε πρωτοβουλίες και από την δεξιά πτέρυγα πονούσε η Ισπανία. Παράλληλα,αυτό δεν βοήθησε και τον Νεγρέδο που περίμενε την κάθετη πάσα του Σίλβα η οποία δεν ήρθε ποτέ. Και οι δύο αντικαταστάθηκαν με τους Πέδρο και Φάμπρεγας,αντίστοιχα. Από την άλλη πλευρά,ο Πέπε ήταν ο κορυφαίος του ματς και με τον Μπρούνο Άλβες είχαν στήσει έναν τοίχο μπροστά από το τέρμα του Ρουί Πατρίσιο. Μόνο στα πέναλτι θα μπορούσε να δοθεί η απάντηση στην υπόθεση πρόκριση αφού και οι δύο αμυντικοί φαίνονταν πολύ σκληροί για να πεθάνουν. Η κοινή τους θητεία στην Πόρτο έχει μεγάλη σημασία και η χημεία μεταξύ τους είναι ολοφάνερη. Σχετικά με τον Αλμέιδα, γεννούνται ερωτηματικά με το κατά πόσο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί απογοήτευση ή θύμα της τακτικής. Τέλος,ο Ρονάλντο,με τα τέσσερα δοκάρια στην διοργάνωση(!),δεν έπαιξε τόσο καλά όσο στα ματς με την Ολλανδία και την Τσεχία,ωστόσο,οι απαιτητικοί υποστηρικτές της Πορτογαλίας έχουν ήδη αλλάξει την στάση τους απέναντι του και έχει,δίκαια,ξανακερδίσει τον σεβασμό τους.

Δεύτερη επιστολή παραπόνων στον Λοράν Μπλαν... Ισπανία 2-0 Γαλλία.

Ο προημιτελικός αποδείχτηκε πιο εύκολη υπόθεση για την Ισπανία από ότι αναμενόταν... Για τους οπαδούς της Ισπανίας η νίκη στην φάση των 8 σήμανε πάρα πολλά και κάνουν όνειρα για την κατάκτηση του δεύτερου συνεχόμενου τροπαίου Euro. Παρόλα αυτά,στον ουδέτερο φίλαθλο το άνοστο 2-0 των φούριας ρόχας δεν του επιφύλασσε κάτι που θα τον εντυπωσιάσει ούτε ιδιαίτερο suspense. Οι Ισπανοί εξασφάλισαν μία επαγγελματική νίκη και δείχνουν πως ο κορεσμός από τις επιτυχίες είναι μία άγνωστη φράση για αυτούς,πράγμα που τους τιμάει. Έτσι,το βάρος πέφτει στους τρικολόρ που μετά τον αγώνα με την Σουηδία δεν έβαλαν μυαλό και έπαιξαν για να παίξουν. Ο Μπλαν μπορεί να διόρθωσε το μεγάλο σφάλμα στην τακτική του προηγούμενου αγώνα,με τα δύο καθαρόαιμα αμυντικά χαφ, περνώντας στην θέση του Ντιαρά τον πιο δημιουργικό Καμπάιγ,όμως, ο ρόλος του Ριμπερί,κυρίως,και του Μπενζεμά στην ομάδα παρέμεινε προβληματικός. Ο πρώτος έχει την τάση στα δύο τελευταία ματς να κρατάει την μπάλα απελπιστικά πολύ εις βάρος της ομάδας του. Βέβαια,υπάρχει η πιθανότητα να είναι και σχέδιο του προπονητή του ο οποίος σε τέτοια περίπτωση τον έχει επιβαρύνει με πολλά και βασανιστικά καθήκοντα. Όπως φάνηκε,ο Ριμπερί ήταν το παιδί για όλες τις δουλειές. Ήταν εκείνος που γυρνούσε στην άμυνα για να ανεβάσει την μπάλα,ήταν εκείνος που όποτε βρισκόταν στην αριστερή πτέρυγα χρειαζόταν να τρέξει πολλά μέτρα για να κάνει την έξυπνη πάσα και ήταν εκείνος που όποτε ήταν σε θέση πίσω από τον Μπενζεμά έπρεπε να του κάνει την κάθετη πάσα. Ο Ριμπερί ταλαιπωρούσε άσκοπα την μπάλα και αποτελούσε εύκολη λεία για τους αντιπάλους του και αν αυτό δεν ήταν δικιά του σκέψη αλλά ήταν επινόημα του ομοσπονδιακού προπονητή τότε η ευθύνη κλίνει σε μεγάλο βαθμό προς τον Μπλαν. Όσον αφορά τον Μπενζεμά, ο άσσος της Ρεάλ Μαδρίτης συνέχισε τις εμφανίσεις-ναυάγιο με μοναδική εξαίρεση να αποτελεί το ματς που έκανε κόντρα στην Ουκρανία. Το πρόσωπο του μονίμως απογοητευμένο,στεναχωρημένο ή ακόμα και αηδιασμένο με την κατάσταση. Τα σενάρια πολλά για την πιθανή αιτία που τον απασχολεί,όμως,τα στατιστικά δείχνουν πως δεν σημείωσε ούτε ένα γκολ στο Euro 2012. Αναμφίβολα,δεν έπαιρνε τις πάσες που ταίριαζαν στο στυλ του από τους συμπαίκτες του,ωστόσο,και αυτός πέταξε λευκή πετσέτα από νωρίς δυσαρεστώντας έντονα τους οπαδούς της Γαλλίας.

Η Ισπανία δεν παρουσίασε σοβαρές αλλαγές ούτε σε πρόσωπα ούτε σε τακτική. Έπαιξε το γνωστό της στρωτό ποδόσφαιρο και ακολούθησε το 4-6-0 για άλλη μια φορά παίζοντας με σχετικά προωθημένο τον Φάμπρεγας, που παραδόξως δεν έβαλε και γκολ(!). Παράλληλα,όλα δείχνουν πως ο Γιορέντε δεν πρόκειται να πάρει λεπτά συμμετοχής σε αυτό το τουρνουά λόγω του τρόπου που αγωνίζεται ο οποίος δεν συμβαδίζει με τα πλάνα του Ντελ Μπόσκε. Η ταχύτητα και οι ακατάπαυστες και γρήγορες πάσες των επιθετικογενών ποδοσφαιριστών είναι ο πυρήνας στον οποίο βασίζεται η εθνική Ισπανίας. Οι πρωταθλητές κόσμου του 2010 ευτύχησαν να προηγηθούν νωρίς στο σκορ αφού στο 19' ο Τσάμπι Αλόνσο με κεφαλιά έστειλε την μπάλα στα δίχτυα του Γιορίς. Καταπληκτική κούρσα του Άλμπα που ξεπέρασε τον Ρεβεγιέρ,πατώντας γκάζι, και την κατάλληλη στιγμή σέντραρε στον αμυντικό μέσο των μερένχες. Ο Κοσιελνί δεν είχε δράσει αποτελεσματικά για να μαρκάρει τον αφύλακτο Αλόνσο που έγραψε το 1-0 συμπληρώνοντας,παράλληλα,και 100 συμμετοχές με το εθνόσημο της χώρας του. Σε όλο το άλλο μέρος του πρώτου ημιχρόνου βλέπαμε το τίκι-τάκα των φούριας ρόχας και το ανορθόδοξο ξετύλιγμα στο γήπεδο από πλευράς Γάλλων. Η ευστοχία στις πάσες στο αντίπαλο μισό είναι ένα πολύ διαφωτιστικό στατιστικό με την Ισπανία να έχει ποσοστό 89% και την Γαλλία 65%. Η ομάδα του Μπλαν,δηλαδή, ενώ περνούσε με άνεση το κέντρο δυσκολευόταν απίστευτα στο να κάνει την κίνηση-ματ, που ποτέ δεν έγινε. Μοναδική αξιοσημείωτη ευκαιρία για την Γαλλία ήρθε από στημένο και, πιο συγκεκριμένα,από μακρινή εκτέλεση φάουλ του Καμπάιγ στο 31' που απέκρουσε εντυπωσιακά ο Κασίγιας σε κόρνερ.

Εύκολο βράδυ προβλεπόταν στο Ντόνετσκ,από τα δείγματα του πρώτου 45λεπτου,κάτι που επιβεβαιώθηκε με το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή. Και πολύ άργησε να βγάλει ο Μπλαν από τον αγώνα τον αμυντικογενή Ντεμπουσί(στο 64'), μία αλλαγή που έπρεπε να είχε πραγματοποιήσει με το ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου. Στη θέση του πέρασε ο δραστήριος Μενέζ ο οποίος με την εκρηκτικότητα του θα μπορούσε να βοηθήσει επιθετικά την ομάδα του. Τελικά,ούτε ο παίχτης της Παρί Σεν Ζερμαίν συνέβαλλε στην ανατροπή των δεδομένων αλλά ούτε και ο Νασρί που μπήκε,επίσης,στο ματς. Έτσι,διαφαινόταν πως το πρόβλημα βρίσκεται στις ρίζες και η ήττα θα ήταν το αναμενόμενο αποτέλεσμα όση ώρα και να έπαιζαν οι Γάλλοι. Αν και είχαν, μετά την ανάπαυλα, την ''ποιοτική'' κατοχή της μπάλας δεν προσέγγισαν με προϋποθέσεις σε καμία περίπτωση την αντίπαλη περιοχή. Ο Κασίγιας κράτησε για τρίτη φορά στο Euro ανέπαφη την εστία του και οι τρικολόρ έκλεισαν την πορεία τους στην διοργάνωση πετυχαίνοντας μόνο τρία γκολ... Μάλιστα,οι Ισπανοί δεν είχαν πει την τελευταία τους λέξη και στο 89' ανέβασαν και άλλο τον δείκτη του σκορ. Ο Πέδρο εισέβαλε στα καρέ της αντίπαλης άμυνας και ο Ρεβεγιέρ τον χτύπησε,χωρίς ιδιαίτερη δύναμη, στα πόδια. Πέναλτι για την Ισπανία σύμφωνα με την απόφαση του Ριτσόλι το οποίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αυστηρό. Ο Τσάμπι Αλόνσο το ανέλαβε και, με αυτό τον τρόπο, βρήκε για δεύτερη φορά τον δρόμο προς τα δίχτυα. Η ''βεντέτα'' ανάμεσα στις δύο πλευρές δεν σταματάει εδώ,καθώς θα συναντηθούν δύο ακόμα φορές στο προσεχές μέλλον. Ισπανία και Γαλλία κληρώθηκαν στον ίδιο όμιλο για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2014 στην Βραζιλία και ''θα χυθεί αίμα'' για την πρόκριση.

Από την Ισπανία,δύο ήταν οι ποδοσφαιριστές που ξεχώρισαν και έβαλαν έναν μεγάλο λίθο για να περάσουν οι φούριας ρόχας στον ημιτελικό. Πιο αναλυτικά, ο Τσάμπι Αλόνσο με τα δύο του γκολ (έφτασε,πλέον,τα 15 με την εθνική) καθόρισε σε μεγάλο βαθμό την τύχη του παιχνιδιού. Παράλληλα, ήταν ο γνωστός καλός Αλόνσο στα αμυντικά χαφ και οι περισσότερες πάσες του ήταν επιτυχημένες. Επιπρόσθετα,ο Ζόρντι Άλμπα έπαιξε με τρομερή ωριμότητα στον αγώνα. Τα τρεξίματά του ήταν μελετημένα και δεν δίσταζε όποτε χρειαζόταν να παίζει και σαν εξτρέμ στην αριστερή πτέρυγα.  Σημαντική και η ασσίστ του στο πρώτο γκολ της Ισπανίας,που ήταν για highlight. Από την άλλη πλευρά, οι απογοητεύσεις του αγώνα ήταν πολλές. Πέρα από τους Μπλαν,Ριμπερί και Μπενζεμά,για τους λόγους που προαναφέρθηκαν,ο Ρεβεγιέρ είναι ένας ακόμη παίχτης που χρειάζεται να προστεθεί στην ''λίστα''. Δύο μεγάλα λάθη από τον δεξί μπακ που οδήγησαν και στα δύο γκολ της Ισπανίας. Στο πρώτο δεν κατάφερε να καλύψει τον ταχύτατο Άλμπα και να του κλέψει στην πρώτη πάσα την μπάλα. Ο αριστερός μπακ της Βαλένθια,στην συνέχεια,δεν δυσκολεύτηκε να πάρει και άλλα μέτρα και να πασάρει στον Αλόνσο για το 1-0. Στο δεύτερο τέρμα της Ισπανίας,ο Ρεβεγιέρ έκανε το φάουλ στον Πέδρο,βάση του οποίου ο ρέφερι της αναμέτρησης καταλόγισε το πέναλτι. Στην ''τρικυμία'' που επικράτησε στο στρατόπεδο των τρικολόρ,ο Καμπάιγ σώθηκε και έπαιξε αξιόλογα. Λίγες οι άστοχες πάσες από τον μέσο της Νιουκάσλ που δρούσε μυαλωμένα στον αγώνα. Η συνεργασία του με τον Μ'βιλά,επίσης,ήταν αποτελεσματική. Η νίκη της Ισπανίας την έφερε στους 4 όπου θα γίνει μάχη ανάμεσα στους ίβηρες αφού προσεχής αντίπαλός της είναι η Πορτογαλία.