Ρώτησα τα μάτια μου τι έχουν και πονάνε... Πορτογαλία 0-0 Ισπανία (πεν. 2-4)

Ήταν το ματς που οι πιο πολλοί φίλαθλοι στο 90' σταμάτησαν να βλέπουν,ζώντας ήδη αρκετά λεπτά βασανιστικών στιγμών. Λίγοι ήταν οι θαρραλέοι που άντεξαν να δουν και τα πέναλτι αφού ήταν σχεδόν,βέβαιο,πως στην παράταση δεν θα άλλαζε κάτι. Οι θεατές θα παρακολουθούσαν έναν αγώνα με suspense και διακυμάνσεις στο σκορ μόνο αν η Πορτογαλία πετύχαινε πρώτη γκολ. Κάτι τέτοιο δεν έγινε και η Σελεσάο ''αποτελείωσε'' τον κόσμο με την εμφάνισή της μετά και το μαρτυρικό Πορτογαλία 0-1 Γερμανία. Η Πορτογαλία είχε χτίσει μία πολύ καλή παράδοση απέναντι στους φούριας ρόχας αφού στα τελευταία 12 παιχνίδια μεταξύ τους είχε χάσει μόλις 2 φορές. Μάλιστα, το συντριπτικό 4-0 που γνώρισαν οι δεύτεροι σε φιλικό τον Νοέμβριο του 2010,τους είχε πονέσει αρκετά. Επίσης,η νίκη με 0-1 των Πορτογάλων απέναντι στους γείτονες τους στο Euro 2004, τους οποίους οδήγησε στον αποκλεισμό, ήταν δύο αρκετά σοβαροί λόγοι για να ζητήσουν οι Ισπανοί την εκδίκηση και, έστω από την διαδικασία των πέναλτι,το κατάφεραν. Αξίζει να σημειωθεί πως η Ισπανία πάει,πλέον,στον τελικό έχοντας δεχτεί μόνο ένα γκολ στα 5 ματς που έχει δώσει στο Euro 2012 και αυτό το σημείωσε η Ιταλία στο πρώτο παιχνίδι του ομίλου τους.

Η ομάδα του Πάουλο Μπέντο παρατάχθηκε στον ημιτελικό κόντρα στους πρωταθλητές κόσμου του 2010,χωρίς αλλαγές. Απλά,χρειάζεται να τονιστεί πως προτίμησε στην θέση του φορ τον Αλμέιδα αντί των Ποστίγκα και Ολιβέιρα. Από την άλλη πλευρά,ο Βιθέντε Ντελ Μπόσκε προέβη στο να χρησιμοποιήσει τον Νεγρέδο,πράγμα που σίγουρα εξέπληξε. Αντί,δηλαδή,να διαλέξει την πολυδοκιμασμένη τακτική 4-6-0, η τελική του επιλογή ήταν το 4-2-2-1. Και πάλι,όμως,έδειξε να το παίρνει πάνω του αφού και σε αυτή την περίπτωση το αναμενόμενο θα ήταν να βάλει τον Τόρρες. Πιθανώς,η μέτρια απόδοση του παίχτη της Τσέλσι απέναντι στην Κροατία να τον προβλημάτισε. Έτσι,κατέληξε στον άσσο της Σεβίλλης που είναι ιδιαίτερα ταχύς και ταιριάζει στο στυλ της Ισπανίας και στις σκέψεις του προπονητή του.

Η Πορτογαλία μπήκε αποφασισμένη στο παιχνίδι με αυτοσκοπό την νίκη. Ίσως,να είναι και η πρώτη ομάδα μέχρι στιγμής, με αντίπαλο την Ισπανία, που από το πρώτο λεπτό μέχρι το τελευταίο επιδίωκε την νίκη και δεν θα ήταν ευχαριστημένη με κάτι λιγότερο. Έως το 20' ο ρυθμός του αγώνα προέβαλε ευοίωνα στοιχεία για την συνέχεια,πράγμα, ωστόσο, που δεν πήρε σάρκα και οστά. Στο πρώτο ημίχρονο δεν σημειώθηκε καμία μεγάλη ευκαιρία καθώς,ειδικά, η Πορτογαλία και λιγότερο η Ισπανία δημιούργησαν λίγες ολοκληρωμένες φάσεις. Ο Ρονάλντο,έδειχνε πολύ νευρικός και δεν έπαιζε με καθαρό μυαλό το οποίο απαιτούνταν. Συνήθως,η πρώτη ενέργεια του ήταν να σουτάρει όταν έπαιρνε την μπάλα πριν ξεκαθαρίσει ποιες είναι οι επιλογές του. Και ο 27χρονος παίχτης αλλά και ο Νάνι ενώ τυπικά έπαιζαν στις πτέρυγες,κατά βάση,ξεκινούσαν από εκεί και συνέκλιναν προς το κέντρο. Αρκετά αποτελεσματικός ο Νάνι, στο πρώτο μέρος, που βοηθούσε σημαντικά και στην άμυνα. Μόνο ο Αλμέιδα,στην ουσία,δεν γυρνούσε για να μαρκάρει με τους υπόλοιπους 10 να βρίσκονται πίσω από την γραμμή του κέντρου όποτε η Ισπανία έκανε επίθεση. Αντίθετα,όποτε η Πορτογαλία είχε την κατοχή της μπάλας μόνο τα δύο σέντερ-μπακς έμεναν πίσω αφού ακόμα και τα δύο μπακς,Κοεντράο και Περέιρα,φρόντιζαν να περνάνε μπροστά και να συμβάλλουν στην ανάπτυξη. Όσον αφορά το τίκι-τάκα,οι Ισπανοί αντιμετώπισαν πολλά προβλήματα στο να το αποτυπώσουν στο χορτάρι. Τα τρία κεντρικά χαφ,Βελόσο,Μεϊρέλες και Μοουτίνιο,καθώς και οι Νάνι,Ρονάλντο από τα πλάγια δεν έδιναν τον χώρο και τον χρόνο στους αντιπάλους τους για να παίξουν τις πολλές κοντινές πάσες που συνηθίζουν. Στόχος των φούριας ρόχας ήταν να κατεβάζουν την μπάλα πιο πολύ από τα αριστερά,από την πλευρά που έπαιζαν Άλμπα και Ινιέστα,ένα εγχείρημα που αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες. Τσάμπι Αλόνσο και Σίλβα έδειχναν να κινούνται σε ρηχά νερά και τράβηξαν,έτσι,πίσω δημιουργικά την ομάδα τους και,ως συνέπεια,δεν τροφοδοτούσαν ορθά τον Νεγρέδο. Ο τελευταίος έμοιαζε απομονωμένος και χαμένος ανάμεσα στα δύο σέντερ-μπακς,Πέπε και Μπρούνο Άλβες,της Σελεσάο.

Στο δεύτερο ημίχρονο,οι θεωρητικά γηπεδούχοι ήταν και πάλι αυτοί που μπήκαν πιο δυνατά στο παιχνίδι και μέχρι το 60' έλεγχαν τον ρυθμό του. Η πίεσή τους,ωστόσο,δεν απέφερε καρπούς αφού στην τελική προσπάθεια τα χαλούσαν. Για παράδειγμα,παρά το ότι η μπάλα στο 57' και στο 59' βρήκε σε πλεονεκτική θέση τον Αλμέιδα ο επιθετικός της Μπεσίκτας ήταν αδύνατο να σκοράρει δοκιμάζοντας σουτ από τα αριστερά της μεγάλης περιοχής,όπως και χρειάστηκε να κάνει. Οι πάσες που επιζητάει ο Αλμέιδα,με βάση το στυλ του,δεν ήρθαν και αντικαταστάθηκε στο 81' με τον Ολιβέιρα. Αναμφίβολα,θα ήταν πιο πρακτικό να αρχίσει ο δεύτερος στην θέση του επιθετικού ανοίγοντας με το παιχνίδι του κενούς χώρους στους συμπαίκτες του και κρατώντας μπάλα. Ο Αλμέιδα,κάλλιστα,θα μπορούσε να περάσει στα τελευταία λεπτά του αγώνα όταν και οι εξτρέμς θα επιχειρούσαν πιο πολύ σέντρες στα αντίπαλα καρέ,στοιχείο που συμβαδίζει με τον τρόπο παιχνιδιού του. Από το 60' μέχρι το 90',οι φούριας ρόχας επέβαλλαν τον ρυθμό τους σε ένα χρονικό σημείο που οι Πορτογάλοι δεν ήθελαν να ξοδέψουν άλλες δυνάμεις και περιορίζονταν αποκλειστικά στις αντεπιθέσεις. Έτσι,έλαβε χώρα και η σημαντικότερη φάση στο δεύτερο μισό όταν η πλευρά του Πάουλο Μπέντο πέρασε αστραπιαία το κέντρο,μετά από κακό χτύπημα φάουλ του Αλόνσο. Ο Μεϊρέλες μεταβίβασε την μπάλα την σωστή στιγμή στον Ρονάλντο που είχε την ευκαιρία να κλειδώσει την νίκη,όμως,το σουτ του έφυγε απελπιστικά άουτ.

Η Ισπανία στην παράταση είχε τον πρώτο λόγο και έπαιζε στο μισό γήπεδο την αντίπαλό της. Η Πορτογαλία,σαφώς,είχε ξεμείνει από αντοχή και,κυρίως, απομάκρυνε για 30 λεπτά την μπάλα μη έχοντας άλλη επιλογή πέρα από τα πέναλτι. Η ομάδα του Ντελ Μπόσκε δεν ρίσκαρε για να χτυπήσει το ματς και διαδραμάτισε βαρυσήμαντο ρόλο το γεγονός ότι είχε κάνει και τις τρεις αλλαγές πριν την λήξη της κανονικής διάρκειας. Στο 103' πραγματοποιήθηκε και η πιο απειλητική φάση του ματς όταν ο Ινιέστα από την καρδία της άμυνας δεν κατόρθωσε να νικήσει τον Ρουί Πατρίσιο. Καταπληκτική προσπάθεια και πάσα είχε κάνει προηγουμένως ο Πέδρο που αναστάτωσε τους προσωπικούς αντιπάλους του με τις τρίπλες του. Το 0-0 παρέμεινε μέχρι το 120' και όλα θα λυνόντουσαν στα πέναλτι. Οι παίχτες που ευστόχησαν ήταν οι: Ινιέστα,Πέπε,Πικέ,Νάνι,Ράμος και Φάμπρεγας. Οι ποδοσφαιριστές που δεν βρήκαν δίχτυα ήταν οι: Αλόνσο,Μοουτίνιο και Άλβες. Η Ισπανία κέρδισε,έτσι,το ένα από τα δύο εισιτήρια για τον τελικό και πλέον μένει να δούμε αν θα σπάσει το ρεκόρ. Θα είναι το πρώτο ομοσπονδιακό συγκρότημα που θα έχει κατακτήσει τρεις συνεχόμενους  τίτλους, σε περίπτωση που σηκώσει στον αέρα το τρόπαιο του Euro 2012. Περιμένει να μάθει τον αντίπαλο της ο οποίος θα είναι η Ιταλία ή η Γερμανία,και μετά το Euro 2008 και το Παγκόσμιο Κύπελλο 2010 θα παλέψει για έναν ακόμη στο Κίεβο.

Από την Ισπανία,σίγουρα, ξεχώρισαν δύο παίχτες που την επόμενη αγωνιστική περίοδο,κατά πάσα πιθανότητα, θα είναι και συμπαίκτες. Ο Ζόρντι Άλμπα,που πρέπει να θεωρείται πρώην παίκτης της Βαλένθια και νυν της Μπαρτσελόνα,ήταν εκπληκτικός όπως και στο ματς με την Γαλλία. Τρομερές κούρσες σε όλη την αριστερή πτέρυγα και μεγάλο πάθος στα μαρκαρίσματα επέδειξε ο νεαρός αριστερός μπακ. Με άλλα λόγια,προκάλεσε προβλήματα τόσο στον Νάνι όσο και στον Περέιρα. Ο Ινιέστα ξανά αποτέλεσε έναν από τους καλύτερους στο γήπεδο και παρουσιάζει με την απόδοσή του σταθερότητα. Αναντικατάστατο εργαλείο στην φαρέτρα του Ντελ Μπόσκε που από την αρχή του Euro, σε κάθε του εμφάνιση, προκαλεί τον θαυμασμό των φιλάθλων. Ήταν ο παίχτης, που για άλλη μια φορά, έπαιρνε την πάσα από τον Τσάβι,έτρεχε αρκετά μέτρα και έφερνε κοντά τους συμπαίκτες του στην αντίπαλη άμυνα. Ο Σίλβα δεν πήρε πρωτοβουλίες και από την δεξιά πτέρυγα πονούσε η Ισπανία. Παράλληλα,αυτό δεν βοήθησε και τον Νεγρέδο που περίμενε την κάθετη πάσα του Σίλβα η οποία δεν ήρθε ποτέ. Και οι δύο αντικαταστάθηκαν με τους Πέδρο και Φάμπρεγας,αντίστοιχα. Από την άλλη πλευρά,ο Πέπε ήταν ο κορυφαίος του ματς και με τον Μπρούνο Άλβες είχαν στήσει έναν τοίχο μπροστά από το τέρμα του Ρουί Πατρίσιο. Μόνο στα πέναλτι θα μπορούσε να δοθεί η απάντηση στην υπόθεση πρόκριση αφού και οι δύο αμυντικοί φαίνονταν πολύ σκληροί για να πεθάνουν. Η κοινή τους θητεία στην Πόρτο έχει μεγάλη σημασία και η χημεία μεταξύ τους είναι ολοφάνερη. Σχετικά με τον Αλμέιδα, γεννούνται ερωτηματικά με το κατά πόσο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί απογοήτευση ή θύμα της τακτικής. Τέλος,ο Ρονάλντο,με τα τέσσερα δοκάρια στην διοργάνωση(!),δεν έπαιξε τόσο καλά όσο στα ματς με την Ολλανδία και την Τσεχία,ωστόσο,οι απαιτητικοί υποστηρικτές της Πορτογαλίας έχουν ήδη αλλάξει την στάση τους απέναντι του και έχει,δίκαια,ξανακερδίσει τον σεβασμό τους.

Πιο δύσκολη από ότι φαινόταν η νίκη της Πορτογαλίας. Τσεχία 0-1 Πορτογαλία.

Χωρίς αμφιβολία, θα ακουστούν πικρόχολα σχόλια για την εμφάνιση των Τσέχων που έχασαν και αποκλείστηκαν από την συνέχεια της διοργάνωσης. Παρόλα αυτά,δεν αναμενόταν κάτι περισσότερο από την ομάδα του Μπίλεκ αφού αυτό είναι το στυλ παιχνιδιού της και στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στον αμυντικό προσανατολισμό. Η Τσεχία επιδιώκει να πετυχαίνει το γκολ είτε από κάποια αντεπίθεση,με κύριους θύτες τους Πίλαρ και Γίρατσεκ,είτε από προσωπικό λάθος της αντίπαλης πλευράς. Πολύ πιθανώς,να ήθελαν να χτυπήσουν την Πορτογαλία προς του τέλος του παιχνιδιού,όπως έγινε και κόντρα στην Πολωνία,στο χρονικό σημείο δηλαδή που οι ίβηρες θα ήταν επηρεασμένοι αρνητικά από το άγχος και την ψυχολογική πίεση. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη,αφού το θεωρητικά φαβορί επιβεβαίωσε τον χαρακτηρισμό που του είχε αποδοθεί πριν το ματς. Κατά κάποιο τρόπο θα μπορούσε να θεωρηθεί ως εκδίκηση,έστω και μετά από χρόνια,για τον αποκλεισμό της Σελεσάο από την Τσεχία στον ίδιο γύρο του Euro 1996.

Οι φόβοι που υπήρχαν στις τάξεις της Νάροντακ,τελικά,επαληθεύτηκαν καθώς ο τραυματισμός του Ροζίτσκι στο παιχνίδι απέναντι στην Ελλάδα του στέρησε πέρα από το ματς με την Πολωνία και αυτό για την φάση των 8 με την Πορτογαλία και,έτσι,την θέση του πήρε ο Νταρίντα. Ένα πρώτο μέρος που σίγουρα έβλαψε τα μάτια των θεατών από όλες τις απόψεις και σε όλες τις πτυχές του. Πολύ αργός ρυθμός, ασυνεννοησία μεταξύ των παιχτών και πολλές άστοχες πάσες με τις δύο ομάδες συστηματικά να ανταλλάσσουν μπαλιές. Ειδικά,από πλευρά Τσεχίας,φαινόταν ιδιαίτερα δραματικό με τους σέντερ-μπακς και τους αμυντικούς χαφ να δυσκολεύονται αρκετές φορές εμφανώς να περάσουν με πάσα την μπάλα από την μέση του γηπέδου με την λέξη ανάπτυξη να μοιάζει ξένη. Από την άλλη,η Πορτογαλία συχνά πλησίαζε την αντίπαλη περιοχή αλλά κάπου εκεί τα χαλούσε και δεν πήρε το προβάδισμα πριν το 45'.  Ο Ρονάλντο αποτελούσε την μόνιμη απειλή με τις δύο σημαντικότερες ευκαιρίες για την ομάδα του να τελειώνουν από τα πόδια του. Στο 33', ο Πέπε σέντραρε όμορφα στον άσσο της Ρεάλ Μαδρίτης ο οποίος,ωστόσο,από πλεονεκτική θέση δεν βρήκε δίχτυα με το ψαλιδάκι που επιχείρησε. Στο πρώτο λεπτό των καθυστερήσεων,ο Ρονάλντο ξαναχτύπησε αλλά το σουτ του αυτή τη φορά βρήκε δοκάρι,μετά από μακρινή πάσα του Κοεντράο. Ο Νάνι δεν παίζει αποτελεσματικά ενώ ο Μοουτίνιο μόνο ξεχωρίζει με τις ενέργειες του από το κεντρικό τρίδυμο(Μοουτίνιο,Μεϊρέλες και Βελόσο).

Στο δεύτερο ημίχρονο,η Τσεχία παρουσιάστηκε ''μια από τα ίδια'' με τον Μπάρος να είναι εξαφανισμένος όπως και πριν την ανάπαυλα. Βέβαια,το μερίδιο ευθύνης δεν πέφτει αποκλειστικά στον ίδιο αφού η μπάλα ελάχιστες φορές έφτασε μέχρι την επίθεση. Εκεί που κρίθηκαν όλα είναι το γεγονός ότι η Πορτογαλία δεν έχασε την ψυχραιμία της και πίεζε για το γκολ τακτικά και με αποφασιστικότητα. Η παράταση δεν θα ήταν,επίσης,άσχημο σενάριο για τους Τσέχους που στα ψυχικά αποθέματα παίρνουν άριστα και οι Πορτογάλοι θα ένιωθαν εκεί τα μουρμουρητά και την απαξίωση. Ο Πάουλο Μπέντο δεν έδειχνε να ανησυχεί και στο 79' ήρθε και το πολυπόθητο γκολ. Ο Νάνι,που ανέβασε ρυθμούς στο δεύτερο μέρος,πάσαρε την κατάλληλη στιγμή στον Μοουτίνιο ο οποίος έβγαλε την ασσίστ στον Ρονάλντο που με κεφαλιά νίκησε τον Τσεχ και έγραψε με αυτό τον τρόπο το 0-1. Η ισοφάριση θα ακουγόταν σαν αστείο και οι Τσέχοι είχαν καταθέσει τα όπλα περιμένοντας μαρτυρικά την ήττα τους. Ο Μπίλεκ ακολούθησε το γνωστό και δοκιμασμένο πλάνο που δεν τον δικαίωσε αφού ο Μπέντο ήταν διαβασμένος και το τοίχος που έστησε στο κέντρο έκαψε και τις παραμικρές ελπίδες της Τσεχίας να σκοράρει κάποιο τέρμα. Μία,τουλάχιστον,από τις 20 τελικές προσπάθειες που είχε η Πορτογαλία ήταν λογικό να καταλήξει στα δίχτυα ενώ,παράλληλα,η Τσεχία τελείωσε το ματς κάνοντας μόλις 2 προσπάθειες για να πετύχει γκολ. Η κατοχή,από την άλλη,ήταν μοιρασμένη ανάμεσα στις δύο ομάδες,όμως,η Πορτογαλία ήταν εκείνη που έλεγχε,ποιοτικά,το παιχνίδι.

Το μη επιθετικό ποδόσφαιρο και η ήττα της Τσεχίας ''συνόδευσαν'',ως συνέπεια, και την απόδοση του κάθε παίχτη ξεχωριστά. Οι ποδοσφαιριστές που αναμενόταν να κάνουν την έκπληξη,Γίρατσεκ και Πίλαρ,δεν στάθηκαν στο ύψος τους και οι προσπάθειες τους δεν βγήκαν σε καμία περίπτωση. Γενικότερα,όλοι από πλευρά Τσεχίας κινήθηκαν σε ρηχά νερά ενώ λίγο καλύτερο βαθμό αξιολόγησης θα μπορούσαν να πάρουν ο Τσεχ και ο Χούμπσμαν. Ο πρώτος πάλεψε να κρατήσει με νύχια και με δόντια ανέπαφη την εστία του,αλλά στο 79' δεν είχε την δυνατότητα να το πράξει καθώς η απόπειρα του Ρονάλντο δεν του έδωσε ελπίδες. Ο Χούμπσμαν ήταν μαχητικός στο κέντρο,αρκετές ενέργειες του δεν ήταν αποτελεσματικές,ωστόσο,είχε διάθεση να κυνηγήσει το θετικό σκορ και κοίταξε στα μάτια τους αντιπάλους του. Στο στρατόπεδο της Πορτογαλίας,ο Ρονάλντο είναι σε δαιμονιώδη φόρμα και το δείχνει. Πέτυχε το τρίτο του γκολ σε δύο συνεχόμενα παιχνίδια και συνεχίζει ακάθεκτος. Ήταν διαρκώς κίνδυνος για την άμυνα της Τσεχίας και πέρα από το θέαμα που προσφέρει, συμβάλλει καθοριστικά ώστε η ομάδα του να παίρνει τα επιθυμητά σκορ. Ο Μοουτίνιο,για άλλο ένα παιχνίδι,αποτέλεσε τον ηγέτη του κέντρου που κόβει και ράβει για την Πορτογαλία και ανταποκρίνεται επιτυχώς στον πολυσύνθετο ρόλο του,προσθέτοντας μία ασσίστ στο ενεργητικό του. Μεγάλο μερίδιο στην ''δόξα'',προφανώς,είχαν και τα δύο φουλ-μπακς,όπως στο παιχνίδι με την Δανία. Το παράδειγμα αυτό δεν είναι τυχαίο αφού οι ερυθρόλευκοι διαθέτουν παρόμοιο στυλ παιχνιδιού με την Τσεχία αφού ξεκινάνε από την σφιχτή άμυνα και προσπαθούν κύρια να πετύχουν γκολ μέσω αντεπιθέσεων,τα οποία δημιουργούνται κατά βάση από τα γρήγορα μπακς της και εξτρέμ της. Περέιρα και Κοεντράο,λοιπόν,κατατρόπωσαν το πλάνο των Δανών και στην συνέχεια θύμα τους ήταν και οι Τσέχοι. Εξαιρετικοί σε δεξιά και αριστερή πλευρά,αντίστοιχα,διότι δεν άφηναν χώρους αμυντικά και οι γρήγορες κούρσες τους στις πτέρυγες προκαλούσαν τριγμούς στην αμυντική λειτουργία των αντιπάλων τους. Η Πορτογαλία έχει υψηλές βλέψεις,όμως,για να φτάσει στον τελικό χρειάζεται πρώτα να αποκλείσει μία εκ των Ισπανία ή Γαλλία με το εγχείρημα να θεωρείται ιδιαίτερα απαιτητικό.

Ο Ρονάλντο σήκωσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Πορτογαλία 2-1 Ολλανδία.

Οι Πορτογάλοι βρίσκονται στους 8 και οι παίχτες του Πάουλο Μπέντο σκόρπισαν χαμόγελα στους οπαδούς τους με την απόδοσή τους. Επιπλέον,αρχίζουν και χτίζουν σημαντική παράδοση κόντρα στους Οράνιε αφού σε 11 παιχνίδια μετράνε 7 νίκες,3 ισοπαλίες και μόλις μια ήττα. Το αποτέλεσμα,μάλιστα, του τελευταίου αγώνα μετράει στις συνειδήσεις των φιλάθλων καθώς η Ολλανδία ήταν εκείνη που είχε το κίνητρο να κερδίσει και χτύπησε τοίχος. Αν και στους ίβηρες αρκούσε μία ήττα κάτω των δύο γκολ από τους αντιπάλους τους και νίκη των Γερμανών επί των Δανών,η Πορτογαλία δεν το ρίσκαρε και μπήκε αποφασισμένη για την νίκη έχοντας το μυαλό της και στην άμυνα. Το γρήγορο τέρμα του Φαν ντερ Φάαρτ στο 11',αποτέλεσε βούτυρο στο ψωμί για τους Ολλανδούς που δεν εκμεταλλεύτηκαν το καλό ξεκίνημα και κατάφεραν να χάσουν με κατεβασμένα  τα χέρια το ματς. Μάλιστα,αξίζει να σημειωθεί πως η Ολλανδία έχει κερδίσει μόλις τα τρία από τα τελευταία δέκα επίσημα παιχνίδια της και οι τρεις διαδοχικές ήττες που γνώρισε (από Δανία,Γερμανία και Πορτογαλία) αποτελούν γεγονός που δεν έχει επαναληφθεί σε άλλη διοργάνωση Euro στην ιστορία της. Η Πορτογαλία,μετά το ξαφνικό 0-1,έδειξε σθένος και κατάφερε να εξισορροπήσει το παιχνίδι. Στο 28' ήρθε η απάντηση από τον Ρονάλντο που επιδίωκε συνεχώς να βρίσκεται μέσα στις φάσεις και στο συγκεκριμένο λεπτό άνοιξε λογαριασμό. Καταπληκτική κάθετη πάσα από τον Ζοάο Περρέιρα η οποία εξέθεσε την αντίπαλη άμυνα και όταν ο Φλάαρ κατάλαβε τι είχε γίνει ήταν αδύνατο να τον προλάβει. 1-1 με εύστοχο σουτ του Ρονάλντο από κοντινή απόσταση. Από εκεί και έπειτα,το έργο για ανατροπή των δεδομένων φαινόταν ακατόρθωτο για την Ολλανδία που σήκωσε λευκή σημαία,απειλώντας αραιά και που. Νάνι και Ρονάλντο οι παίχτες που οδηγούσαν την Πορτογαλία στην επιτυχία και τα λόγια του άσσου της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πως ''το καλύτερο δίδυμο στην διοργάνωση είναι Νάνι και Ρονάλντο'' αρχίζουν και αποκτούν μία στοιχειώδη βάση.

,

Οι απίστευτες χαμένες ευκαιρίες του Ρονάλντο με την Δανία αποδείχτηκαν θετικές για την αγωνιστική άνοδό του. Τον πείσμωσαν και έβγαλε τον ποδοσφαιρικό του εγωισμό και,έτσι,στο ματς με την Ολλανδία έκανε τα πράγματα να μοιάζουν εύκολα. Άμα ο Πόστιγκα δεν ήταν τόσο αργός στις μετακινήσεις και κάλυπτε πιο αποτελεσματικά την μπάλα,το σκορ θα ήταν ήδη υπέρ των Πορτογάλων. Ξανά,όπως και στο προηγούμενο ματς,ο δρόμος για την νίκη δημιουργήθηκε όταν ήταν ο Ολιβέιρα στην θέση του φορ με τον επιθετικό της Μπενφίκα να στέλνει μηνύματα στον Μπέντο. Δύσκολα θα σκοράρει, αλλά θα κάνει σχεδόν όλες τις άλλες δουλειές φροντίζοντας ,δηλαδή,για τους συμπαίκτες του. Στο 74', ο Ρονάλντο φώναξε και πάλι ''παρών'' και μετά από πάσα-ξυράφι του Νάνι είχε όλο τον χρόνο για να σουτάρει την μπάλα στην εστία του Στεκέλενμπουργκ. 2-1 με συνοπτικές διαδικασίες με την Πορτογαλία να προβάλλει το μέταλλο της εκτοπίζοντας εύκολα μία από τις παραδοσιακές δυνάμεις του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Στο 82', ο Φαν ντερ Φάαρτ είχε δοκάρι σε μακρινό σουτ που δοκίμασε και ο Φαν Πέρσι στο 88' βρέθηκε με την μπάλα στα πόδια απέναντι στον Ρουί Πατρίσιο,χάνοντας ανεπανάληπτη ευκαιρία. Ματς με πλούσιο θέαμα και 22 συνολικά ευκαιρίες για την Πορτογαλία και 13 για την Ολλανδία με τους θεατές του αγώνα να μην έχουν παράπονο από αυτή την άποψη. Ξεχώρισαν,χωρίς αμφιβολία,στο στρατόπεδο του Πάουλο Μπέντο ο εκπληκτικός Ρονάλντο που προκαλούσε τριγμούς με τις επελάσεις του στην αντίπαλη άμυνα. Τα δύο γκολ του ήρθαν ως επιβράβευση της προσπάθειας του. Εξαιρετικό παιχνίδι έκανε ο κινητικός και,παράλληλα,''έξυπνος'' στον συγκεκριμένο αγώνα Νάνι, που έβγαζε φωτιές. Περρέιρα και Μοουτίνιο,επίσης, διακρίθηκαν καθώς πάλεψαν μέχρι το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή και θεωρούνται πιστοί υπήκοοι της εθνικής που βάζουν το συμφέρον της ομάδας πάνω από το προσωπικό. Ο Στεκέλενμπουργκ αποτέλεσε τον παίχτη που έσωσε την Ολλανδία από ντροπιαστική ήττα και πρέπει να του καταβληθούν βαρέα και ανθυγιεινά για τον κόπο του. Σίγουρα,οι πιο πολλοί απορούν για το που ήταν ο Χούντελααρ,αλλά πιο πολύ ο Φαν Πέρσι ο οποίος,πραγματικά,πέρασε απαρατήρητος και το ''νεύρο'' του επιθετικού έλειπε από το παιχνίδι του. Στην επόμενη φάση,την Πορτογαλία θα συνοδεύσει η Γερμανία η οποία κατέκτησε την πρώτη θέση του ομίλου κερδίζοντας το απόλυτο των βαθμών.