Σε ανοδική πορεία η εθνική Ιταλίας του Πραντέλι. Ο Νίκος Τσιάπης σχολιάζει.

Όταν λίγες μέρες πριν την έναρξη του παγκοσμίου κυπέλλου του 2010 στα γήπεδα της Νότιας Αφρικής και για την ακρίβεια στις 30 Μαϊου είχε ανακοινωθεί επίσημα από την FIGC (Ιταλική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία) πως ο Τσέζαρε Πραντέλι θα είναι ο διάδοχος του Μαρσέλο Λίπι στον πάγκο της εθνικής Ιταλίας μετά το τέλος του μουντιάλ, αρκετοί δημοσιογράφοι της γείτονας χώρας κάπως ξαφνιάστηκαν με την είδηση όχι με την έννοια της αμφισβήτισης της προπονητικής του αξίας αλλά περισσότερο με το γεγονός πως δεν είχε αναλάβει ξανά κάποια εθνική παρά μόνο συλλόγους της χώρας του. Βέβαια, όλα έχουν μια αρχή. Έτσι κι αυτό λοιπόν.

Ήταν αναμφισβήτητα μια νέα εποχή για την ''σκουάντρα ατζούρα'' καθώς χρονικά η αλλαγή της τεχνικής ηγεσίας συνέπεσε και με την μεταβατική περίοδο από την προηγούμενη μεγάλη φουρνιά που έφτασε στη κορυφή του πλανήτη το 2006, στη νεότερη. Ο Πραντέλι, ένας προπονητής που είχε αφήσει το στίγμα του σε όποιον πάγκο κι αν έκατσε σε συλλογικό επίπεδο με αποκορύφωμα την πέρα για πέρα επιτυχημένη 5ετία στη Φιορεντίνα με συμμετοχή σε ημιτελικό κυπέλλου ΟΥΕΦΑ το 2007/2008 & πρόκριση στους ''16'' του Champions League το 2009/2010, είχε θέσει ως προσωπικό στόχο, η ανανέωση της εθνικής ομάδας να γίνει με όσο το δυνατόν καλύτερη αγωνιστικά πορεία. Στο μυαλό του βέβαια είναι η επιστροφή στο επίπεδο του 2006, κάτι βέβαια που δεν μπορεί να γίνει από την μία μέρα στην άλλη αλλά απαιτείται υπομονή, σταθερή δουλειά και προσήλωση απ' όλους.

Μπορεί στα φιλικά να μην είχε τα επιθυμητά αποτελέσματα, όπως συμβαίνει συχνά άλλωστε με την εθνική Ιταλίας, αλλά στην προκριματική φάση του EURO 2012, ξεκίνησε νικηφόρα αν και ο Πραντέλι είχε περιπετειώδες επίσημο ντεμπούτο. Συγκεκριμένα στο εναρκτήριο ματς του προκριματικού ομίλου με την Εσθονία στο Ταλίν, στις αρχές Σεπτεμβρίου του 2010, η Ιταλία είχε μπει μουδιασμένα στο γήπεδο αλλά παρά το ότι βρέθηκε πίσω στο σκορ , έκανε την ανατροπή με Κασάνο & Μπονούτσι στο 2ο ημίχρονο ξεκινώντας νικηφόρα τον όμιλο. Ακολούθησε λίγες μέρες αργότερα το άνετο 5-0 επί των Νήσων Φερόε σε ματς που διεξήχθη παρεμπιπτόντως στην έδρα της πρώην ομάδας του Πραντέλι, στο ''Αρτέμιο Φράνκι'' της Φλωρεντίας. Μία αναμέτρηση που ουσιαστικά είχε κριθεί από το 27ο λεπτό της όταν ο δείκτης του σκορ είχε ήδη φτάσει στο 3-0. Ένα μήνα αργότερα, στο Μπέλφαστ της Βορείου Ιρλανδίας σε αγώνα όπου είχε αρκετούς πονοκεφάλους ο Πραντέλι λόγω αρκετών απουσιών, η ''σκουάντρα ατζούρα'' σε κακό ποιοτικά ματς έμεινε στο 0-0 με τους γηπεδούχους. Χαρακτηριστικότερη ευκαιρία εκείνου του ματς ήταν μια καλή στιγμή του Μποριέλο αλλά από εκεί και πέρα δεν υπήρξε κάτι το αξιοσημείωτο. Μερικές μέρες αργότερα, αναμένετο με μεγάλο ενδιαφέρον η αναμέτρηση με τη Σερβία στο ''Λουίτζι Φεράρις'' της Γένοβας αλλά δυστυχώς το ματς αυτό δεν ολοκληρώθηκε ποτέ λόγω εκτεταμένων επεισοδίων από Σέρβους οπαδούς στο γήπεδο με τον Σκωτσέζο διαιτητή να αναγκάζεται μόλις στο 6ο λεπτό να διακόψει οριστικά τον αγώνα ο οποίος λίγες μέρες αργότερα κατοχυρώθηκε επίσημα από την ΟΥΕΦΑ με 3-0 υπέρ της Ιταλίας βάσει του σχετικού κανονισμού. Αξίζει να σημειωθεί πως ήδη η εικόνα της ομάδας είχε βελτιωθεί αρκετά από το μουντιάλ του 2010 & η θετική επιρροή του Τσέζαρε Πραντέλι είχε ήδη φανεί με την ομάδα να ξεφεύγει από το κλασσικό παλιό ''κατενάτσιο'' διατηρώντας παράλληλα τα περισσότερα στοιχεία του όπως έχει αναφερθεί εκ νέου σε πρόσφατο άρθρο μετά τη νίκη στα ημιτελικά επί της Γερμανίας με 1-2.

Ακολούθησε το μεγάλο διπλό μέσα στη Σλοβενία με 1-0 στα τέλη Μαρτίου του 2011 και το άνετο 3-0 επί της Εσθονίας στη Μόντενα στις αρχές Ιουνίου του 2011, ένα αποτέλεσμα που έδωσε μεγαλύτερη διαφορά ασφαλείας για την πρωτιά στον όμιλο. Τον Σεπτέμβριο του 2011,σε κρίσιμη καμπή εν όψει των τελευταίων αγωνιστικών, η Ιταλία αν και προερχόταν από την σπουδαία φιλική νίκη με 2-1 επί της Ισπανίας στο ''Σαν Νικολά'' του Μπάρι (20 Αυγούστου) δεν εντυπωσίασε & κράτησε μόνο την ουσία τόσο στο ματς με τα Νησιά Φερόε εκτός έδρας (νίκη 1-0) όσο και με τη Σλοβενία εντός έδρας (νίκη 1-0 στη Φλωρεντία). Μπορεί να μην εντυπωσίασε ιδιαίτερα στα 2 εν λόγω ματς αλλά ήταν αμυντικά σταθερή και γενικότερα σοβαρή παίρνοντας 2 πολύτιμες βαθμολογικά νίκες που της εξασφάλισαν και μαθηματικά την πρώτη θέση στον όμιλο. Αν και βαθμολογικά αδιάφορη πλέον και με πολλές απουσίες διατήρησε το αήττητο στο αντικειμενικά δυσκολότερο ματς του ομίλου στο Βελιγράδι απέναντι στη Σερβία (1-1) που κυριολεκτικά ''καιγόταν'' για τη νίκη & έκλεισε την 10άδα των αναμετρήσεων της στον όμιλο με το άνετο 3-0 επί της Βορείου Ιρλανδίας σε αναμέτρηση που διεξήχθη στην Πεσκάρα και δεν απειλήθηκε σε καμία περίπτωση. Έτσι τελείωσε πρώτη τον όμιλο παίρνοντας το καλύτερο εισιτήριο, αυτό της απευθείας πρόκρισης δηλαδή, με 26 βαθμούς σε 10 αγώνες όντας η καλύτερη άμυνα της προκριματικής ζώνης με 2 γκολ παθητικό ενώ αξίζει να σημειωθεί πως εντός έδρας είχε μόνο νίκες με μηδέν παθητικό, κάτι που δεν συνηθίζεται σε προκριματική φάση αναμφίβολα.

Στην τελική φάση της διοργάνωσης, πλέον σ' ένα πέρα για πέρα ενδιαφέρον όμιλο αντιμετώπισε στην πρεμιέρα την παγκόσμια πρωταθλήτρια του 2010 Ισπανία χωρίς τον παραμικρό φόβο και μπαίνοντας δυνατά στο ματς, προηγήθηκε. Ισοφαρίστηκε,όμως, μετά από 4 λεπτά και σε ένα ισορροπημένο γενικότερα ματς, το αποτέλεσμα (1-1) που είχε διαμορφωθεί από το 65' έμεινε μέχρι το τέλος στο Γκνανσκ της Πολωνίας. Η συνολική της παρουσία στο συγκεκριμένο ματς ήταν πολύ καλή και φάνηκε πως ήταν έτοιμη και κατάλληλα προετοιμασμένη για τις απαιτήσεις μιας τόσο μεγάλης αναμέτρησης. Ακολούθησε το πολύ κρίσιμο παιχνίδι στο Πόζναν απέναντι στην Κροατία όπου υπερτερούσε σε όλους τους τομείς της ομάδας του Μπίλιτς έχοντας πολύ καλή παρουσία και σ' αυτή την αναμέτρηση. Προηγήθηκε με το άψογα εκτελεσμένο φάουλ του Πίρλο στο 40ό λεπτό και ενώ φαινόταν πως δεν θα αντιμετώπιζε ιδιαίτερα προβλήματα, η Κροατία στα τελευταία 25 λεπτά ανέβασε στροφές και έφτασε στην ισοφάριση στο 72' με τον Μάντζουκιτς έπειτα από στιγμιαία αδράνεια στην Ιταλική άμυνα. Στην τελευταία αγωνιστική των ομίλων και πάλι στο Πόζναν απέναντι στην αξιόμαχη Ιρλανδία του Τζιοβάνι Τραπατόνι, η ''σκουάντρα ατζούρα'' παρουσιάστηκε ιδιαίτερα δυνατή από την αρχή της αναμέτρησης χωρίς να αφήσει κανένα περιθώριο αντίδρασης στον αντίπαλο. Με τέρματα των Κασάνο και Μπαλοτέλι στη λήξη του πρώτου και δευτέρου ημιχρόνου,αντίστοιχα, πήρε την πολύτιμη νίκη με 2-0 που σήμανε και την πρόκριση στα προημιτελικά με 5 βαθμούς,ως 2η από τον όμιλο.

Στα προημιτελικά, στο Στάδιο Ολιμπίνσκι του Κιέβου, ήρθε αντιμέτωπη με την Αγγλία στον πιο αμφίρροπο όπως αποδείχτηκε αγώνα της σειράς. Αν και η Ιταλία ήταν σαφώς ανώτερη των ''λιονταριών'' με 2 δοκάρια μέσα στον αγώνα καθώς είχε μπει αποφασιστικά για τη νίκη από το 90λεπτο, δεν ευτύχησε να προηγηθεί και το ματς οδηγήθηκε σε 30λεπτη παράταση όπου εκεί δεν έγινε κάτι το ιδιαίτερο αλλά ήταν ευκρινής η εικόνα πως οι Άγγλοι είχαν περιοριστεί εν πολλοίς σε παθητικό ρόλο στο ματς. Στη διαδικασία των πέναλτι, ενώ η Ιταλία βρέθηκε με την πλάτη στο τοίχο ο Πίρλο με την παράτολμη εκτέλεση πέναλτι α λα Πανένκα επιβεβαίωσε για ακόμα μια φορά πως έχει μεγάλη ποδοσφαιρική προσωπικότητα και καθόλου άδικα χαρακτηρίζεται επί το πλείστον ως ποδοσφαιρική ιδιοφυϊα. Ήταν σίγουρα το πέναλτι-κλειδί που έκανε εν τέλει τη διαφορά με το τελικό 4-2 να χαρίζει την πρόκριση για τα ημιτελικά στους ατζούρι όπου όπως έχει γίνει εκτενής αναφορά σε προηγούμενο σχετικό άρθρο συνεχίστηκαν οι ''πελατειακές'' σχέσεις με τη Γερμανία στην αναμέτρηση της Βαρσοβίας όπου ο Πραντέλι επιβλήθηκε κατά κράτος του Γιόακιμ Λεβ. Αναφορικά με τον τελικό απέναντι στην Ισπανία, είναι βέβαιο πως το αποτέλεσμα είναι πλασματικό όπως επίσης και το γεγονός πως όλα πήγαν στραβά εξ αρχής για την Ιταλία.

Συμπερασματικά, έχει καταστεί σαφές πως έχουν αλλάξει πολλά στην εποχή Πραντέλι,όπου η εθνική Ιταλίας έχει συνεχώς ανοδική πορεία. Η συνολική εικόνα ήταν κάτι παραπάνω από ικανοποιητική καθώς κακά τα ψέματα ελάχιστοι περίμεναν πως η συγκεκριμένη ομάδα (από την οποία δεν υπήρχαν δικαιολογημένα μεγάλες απαιτήσεις) θα έφτανε μέχρι τον μεγάλο τελικό της διοργάνωσης. Ο Πραντέλι αποδεικνύει συνεχώς την μεγάλη προπονητική του αξία και βρίσκεται στη σωστή κατεύθυνση όχι μόνο από άποψης διαχείρισης του υλικού αλλά και γενικότερα ώστε σταδιακά να επιστρέψει η ομάδα στο επίπεδο του μαγικού 2006. Είναι ξεκάθαρο πλέον πως έχει όλα τα φόντα στις επόμενες μεγάλες διοργανώσεις να μπει στην ελίτ των προπονητών παγκοσμίως οδηγώντας την ''σκουάντρα ατζούρα'' σε μεγάλη διάκριση εκ νέου. Αν μη τι άλλο, είναι από τις ελάχιστες εθνικές της Ευρώπης που (και ως πολύ βαριά ποδοσφαιρική φανέλα) μπορεί με ασφάλεια να ατενίζει το μέλλον της με αισιοδοξία ώστε να αυξήσει άμεσα τους ήδη αρκετούς τίτλους της. Όπως αναφέρθηκε εκτενέστερα στο προηγούμενο σχετικό άρθρο,ο Τσέζαρε Πραντέλι ήρθε ''κουτί'' για την FIGC και εκτός της γενικότερης εντυπωσιακής εικόνας, ακόμα και τα μέχρι στιγμής επίσημα αποτελέσματα, το επιβεβαιώνουν. Σε 16 ματς της διοργάνωσης του EURO 2012 συμπεριλαμβανομένης προκριματικής και τελικής φάσης, η Ιταλία έχει 10 νίκες,5 ισοπαλίες με μοναδική ήττα αυτή του ατυχή τελικού.

Η αριθμητική απεικόνιση του Πραντέλι στον Ιταλικό πάγκο σε επίσημα ματς

Πανηγυρισμοί για την μεγάλη πρόκριση επί της Αγγλίας στην διαδικασία των πέναλτι

     

 Έξαλλοι πανηγυρισμοί για την σπουδαία πρόκριση στον μεγάλο τελικό μετά το 2-1 επί της Γερμανίας