Ε λοιπόν, στην Τσέλσι υπάρχει ένας παίχτης που άνετα θα μπορούσε να θεωρηθεί διάδοχός του. Αυτός είναι ο Αζάρ ο οποίος προσφέρει ευτυχία στο Στάμφορντ Μπριτζ.
Βέβαια, δεν θα ήθελα να αφιερώσω όλο το άρθρο στον βέλγο αλλά αξίζει τον τίτλο, είναι παιχτούρα. Μπορεί ο ίδιος να μην γελάει και πολύ, είναι λίγο αχώνευτη φάτσα στο χορτάρι, αλλά οι οπαδοί της ομάδας γελάν και για εκείνον.
Ο τρόπος που αγωνίζεται η Τσέλσι στις πτέρυγες είναι αξιομνημόνευτος. Αλλά πρώτα ας πούμε τι έχει ο άπληστος Μοουρίνιο στα άκρα: Αζάρ, Γουίλιαν, Μάτα, Σούρλε, Ντε Μπρούινε, Μαρίν (δανεικός).
Πάντως, τον περισσότερο χρόνο έχουν στα πόδια τους ο Αζάρ και ο Γουίλιαν με τον 'Oσκαρ να φεύγει πολύ συχνά από το κέντρο για να δίνει ένα χεράκι στα εξτρέμ της Τσέλσι.
O Αζάρ με την ντρίμπλα του, ακόμα και σε πολύ μικρό χώρο, και την τεχνική του νικάει σίγουρα τον Ρονάλντο εκείνης της παλιάς διαφήμισης.
Επειδή το ταλέντο περισσεύει μπροστά, ο Μοουρίνιο μάλλον έχει διαλέξει τους συγκεκριμένους τρεις παίκτες γιατί είναι οι πιο πολυσύνθετοι. Μπορούν να μετακινηθούν και στους τρεις χώρους μπροστά από την σέντρα με την ίδια ευχέρεια.
Δείτε απλά χαρακτηριστικές κινήσεις τους στον αγώνα με την Λίβερπουλ (αξίζει να ειπωθεί πως η τυπική θέση του Αζάρ ήταν δεξιά, του Όσκαρ στο κέντρο και του Γουίλιαν αριστερά) :
Είναι επίσης ξεκάθαρο ότι όλο το βάρος πέφτει επάνω τους από τον υποστηρικτικό (εντελώς) ρόλο που έχει ο Ετό όπως φάνηκε και στο ματς με την Σουόνσι όπου σκοπός του ήταν να παίρνει μέρος στα 1-2 με τα εξτρέμ και να τους ανοίγει χώρους.
Επίσης, θέλω να βγάλω το καπέλο μου στον Νταβίντ Λουίζ. Η Βραζιλία θα πάρει το Μουντιάλ, είναι το φαβορί για μένα. Μαζί με Τιάγκο Σίλβα στην άμυνα το έχουν πάρει ήδη...
Πέρα από τα αμυντικά που είναι εξαιρετικός, έχει τρομερά αποτελεσματική απευθείας πάσα προς τον επιθετικό. Πολύ καλή περιστροφή γύρω από το σώμα του με την μπάλα, φοβερός.
Τέλος, ο Μοουρίνιο δίνει πολύ σημασία στην παρουσία του Ιβάνοβιτς στην ενδεκάδα. Ο Ιβάνοβιτς σαν φυσιογνωμία στο γήπεδο είναι σαν κάτι μπουνταλάδες σέρβους που έρχονται στην Χαλκιδική και πίνουν μπύρες. Του μιλάν οι συμπαίκτες του, δεν μιλάει... Είναι στον κόσμο του.
Αλλά το πάθος του στις μονομαχίες που δίνει έχει κερδίσει τον πορτογάλο που παρά το ότι προτίμησε τον Κέιχιλ στα σέντερ-μπακς δεν τον έβγαλε από το σχήμα και τον τοποθέτησε δεξιά. Προτίμησε να βάλει τον Ιβάνοβιτς δεξιά αντί του Αθπιλικουέτα που είναι η φυσική του θέση.
Βέβαια, δεν θα ήθελα να αφιερώσω όλο το άρθρο στον βέλγο αλλά αξίζει τον τίτλο, είναι παιχτούρα. Μπορεί ο ίδιος να μην γελάει και πολύ, είναι λίγο αχώνευτη φάτσα στο χορτάρι, αλλά οι οπαδοί της ομάδας γελάν και για εκείνον.
Ο τρόπος που αγωνίζεται η Τσέλσι στις πτέρυγες είναι αξιομνημόνευτος. Αλλά πρώτα ας πούμε τι έχει ο άπληστος Μοουρίνιο στα άκρα: Αζάρ, Γουίλιαν, Μάτα, Σούρλε, Ντε Μπρούινε, Μαρίν (δανεικός).
Πάντως, τον περισσότερο χρόνο έχουν στα πόδια τους ο Αζάρ και ο Γουίλιαν με τον 'Oσκαρ να φεύγει πολύ συχνά από το κέντρο για να δίνει ένα χεράκι στα εξτρέμ της Τσέλσι.
O Αζάρ με την ντρίμπλα του, ακόμα και σε πολύ μικρό χώρο, και την τεχνική του νικάει σίγουρα τον Ρονάλντο εκείνης της παλιάς διαφήμισης.
Επειδή το ταλέντο περισσεύει μπροστά, ο Μοουρίνιο μάλλον έχει διαλέξει τους συγκεκριμένους τρεις παίκτες γιατί είναι οι πιο πολυσύνθετοι. Μπορούν να μετακινηθούν και στους τρεις χώρους μπροστά από την σέντρα με την ίδια ευχέρεια.
Δείτε απλά χαρακτηριστικές κινήσεις τους στον αγώνα με την Λίβερπουλ (αξίζει να ειπωθεί πως η τυπική θέση του Αζάρ ήταν δεξιά, του Όσκαρ στο κέντρο και του Γουίλιαν αριστερά) :
Είναι επίσης ξεκάθαρο ότι όλο το βάρος πέφτει επάνω τους από τον υποστηρικτικό (εντελώς) ρόλο που έχει ο Ετό όπως φάνηκε και στο ματς με την Σουόνσι όπου σκοπός του ήταν να παίρνει μέρος στα 1-2 με τα εξτρέμ και να τους ανοίγει χώρους.
Επίσης, θέλω να βγάλω το καπέλο μου στον Νταβίντ Λουίζ. Η Βραζιλία θα πάρει το Μουντιάλ, είναι το φαβορί για μένα. Μαζί με Τιάγκο Σίλβα στην άμυνα το έχουν πάρει ήδη...
Πέρα από τα αμυντικά που είναι εξαιρετικός, έχει τρομερά αποτελεσματική απευθείας πάσα προς τον επιθετικό. Πολύ καλή περιστροφή γύρω από το σώμα του με την μπάλα, φοβερός.
Τέλος, ο Μοουρίνιο δίνει πολύ σημασία στην παρουσία του Ιβάνοβιτς στην ενδεκάδα. Ο Ιβάνοβιτς σαν φυσιογνωμία στο γήπεδο είναι σαν κάτι μπουνταλάδες σέρβους που έρχονται στην Χαλκιδική και πίνουν μπύρες. Του μιλάν οι συμπαίκτες του, δεν μιλάει... Είναι στον κόσμο του.
Αλλά το πάθος του στις μονομαχίες που δίνει έχει κερδίσει τον πορτογάλο που παρά το ότι προτίμησε τον Κέιχιλ στα σέντερ-μπακς δεν τον έβγαλε από το σχήμα και τον τοποθέτησε δεξιά. Προτίμησε να βάλει τον Ιβάνοβιτς δεξιά αντί του Αθπιλικουέτα που είναι η φυσική του θέση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου