Η εθνική Ελλάδος επισφραγίζει την κακή νοοτροπία που ξεκινάει από τις ακαδημίες ποδοσφαίρου. Μόνο ο Φετφατζίδης κάνει την διαφορά στην αργή ανάπτυξη της εθνικής, που προσφέρει συγκινήσεις αποκλειστικά χάρη στο πάθος που παρουσιάζει σε ορισμένα ματς.
Ο "Φέτφα" δεν παίζει δεξιά διότι χρειάζεται και ο ανάλογος παίκτης αριστερά. Όπως το Εκουαδόρ (Βαλένσια - Μοντέρο) και η Πορτογαλία (Ρονάλντο - Νάνι). Το πιο αποτελεσματικό παράδειγμα του Μουντιάλ είναι η Κολομβία με τα υπεργρήγορα μπακς και εξτρέμς.
Ο έλληνας ποδοσφαιριστής δεν μαθαίνει να σπάει την μέση του. Μουνιαίν και Ίσκο δεν βγαίνουν ούτε κατά διάνοια από την χώρα (με τα τωρινά δεδομένα).
Το πρόβλημα ξεκινάει από το σχολείο όταν ένας αδύνατος και γρήγορος μαθητής δεν λαμβάνεται σοβαρά υπόψη από τους υπολοίπους.
Οι ακαδημίες δεν εκτιμούν το ταλέντο που κρύβεται σε μια τέτοια περίπτωση και δεν επενδύουν πάνω στις ικανότητές του. Πολλοί "προπονητές" ακαδημιών σκέφτονται όπως οι γκόμενες ψάχνοντας για sex symbols (Παναγιώτης Κονέ). Παίκτες με μύες, εξωστρεφείς, παράξενο μαλλί. Ποιος είναι, όμως, ο αρχηγός του Παναθηναϊκού; Ο Ζέκα δεν έχει καμία σχέση με τα παραπάνω...
Η συμπεριφορά που αντιμετωπίζει ο έλληνας ανήλικος είναι προσβολή στον εγωισμό του. Πιθανώς, μετά να στρέψει αλλού το ενδιαφέρον του.
Ελάχιστα ονόματα θα μπορούσαν να προσφέρουν σπιρτάδα στην εθνική. Γιαννιώτας και Βλαχοδήμος έχουν τρομερή ταχύτητα στα πόδια τους και μπορούν να προσφέρουν μαγεία. Παρόλα αυτά, δεν διαθέτουν την ανάλογη ποδοσφαιρική ευστροφία για αυτό το επίπεδο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου